Morgunblaðið - 11.01.2005, Blaðsíða 33

sinnum og ég fór tvisvar sinnum með
honum og ömmu og það var frábært.
Við spiluðum, fórum í sjóinn, í sund
o.fl.
Hann afi kallaði mig alltaf nafna.
Honum þótti vænt um okkur öll
börnin sín. Ég hélt að hann mundi
ekki deyja fyrr en eftir 20 ár. Ég
þakka afa fyrir samvistina öll þessi
ár.
Kær kveðja
Kristján Pétur.
Í dag er borinn til moldar tengda-
faðir minn Pétur V. Sigurðsson.
Hann er af þeirri kynslóð sem lagt
hefur grunninn að því velferðarsam-
félagi sem við í dag búum við með
ósérhlífni og dugnaði. Ósérhlífni og
dugnaður var einmitt það sem ein-
kenndi Pétur, alltaf tilbúinn að
hjálpa hvort heldur sem um var að
ræða verklega aðstoð eða pössun á
barnabörnum. Pössunartímabilin
nýtti hann m.a. til að kenna börnun-
um að spila á spil og í kjölfarið var
spilað grimmt. Þegar heim var kom-
ið, í lok dags, þá fékk maður útskýr-
ingar á spilaniðurstöðu dagsins frá
lágvöxtum stúlkum/piltum, sem ver-
ið höfðu í pössun yfir daginn.
Á aðfangadag sl. tók yngsti dreng-
urinn á þessu heimili sitt síðasta spil
við afa sinn, það spil vann Pétur.
Hann tapaði hins vegar sínu hinsta
spili gegn almættinu á aðfaranótt ný-
ársdags, það verður ekki gefið fram-
ar.
Að loknum degi leggst ég niður
ljósið fær að dofna
yfir hugann færist friður
ég finn ég er að sofna
þá er sem birta augna þinna
inn í hjartað læðist
ég hlýju þína fæ að finna
og framar ekkert hræðist.
(Kristján Hreinsson.)
Brynjólfur Smárason.
Þar sem öllum öðrum trjám
of lágt þótti að gróa
undir skuggaholtum hám,
hneppt við sortaflóa
sprastu, háa, gilda grön,
grænust allra skóga.
Þér hefur víst á vetrum þrátt
verið kalt á fótum:
svell við stálhart, sterkt og blátt
stappa votum rótum,
berja frost úr fagurlims
fingri og liðamótum.
Samt þú vóxt og varðst svo há,
viðir laufi klæddir
– sem þó vóru ofan á
undirhleðslum fæddir –
teygja sig þinn topp að sjá,
teinar veðurmæddir.
Skugga jarðar út úr ung
algræn fyrst þú smýgur,
gegnum vetrarveðrin þung
vex og grænni stígur.
Unglegt barr þitt, lim né lit
lætur ei, uns þú hnígur.
Upp úr skugga og saggasvörð
sífrjó blöðin greinast,
varmalaust í vetrarjörð
vonarrætur leynast.
Bognar aldrei – brotnar í
bylnum stóra seinast.
(Stephan G. Stephansson.)
Kæri afi.
Ég sakna þess að eiga ekki fleiri
stundir með þér. Þær sem ég á eru
mér afar dýrmætar því þú gafst mér
svo mikið. Þú veist ekki hvað ég naut
þess að búa hjá þér. Ég fékk frá þér
mikla hlýju og í mínum augum varstu
vinur sem ég leitaði til ef ég var í
vanda eða vildi spjalla um allt milli
himins og jarðar.
Ég fann líka hvað þú varst þolin-
móður ef ég fylgdi ekki þínum ráðum
og hafði gaman af þegar þú gerðir
grín ef ég gleymdi einhverju eða
gerði eitthvað heimskulegt. Afi, þú
kunnir að lifa hamingjusömu lífi. Ég
er snortinn af því og mun njóta þess
alla ævi. Því þakka ég þér fyrir lífið
sem bíður mín. Þú ert í huga mínum,
þar mun ég leita til þín.
Kveðja,
Sigurður Smári
Sigurðsson.
Það sem minnir mig helst á afa er
að hann vildi alltaf vera góður við alla
og bauð sig alltaf fram í að gera hitt
og þetta. Og oftar en ekki, þegar
barnabörnin komu í heimsókn, þá sat
hann með þeim og spilaði olsen, olsen
eða veiðimann og var sko ekkert gef-
ið eftir.
Á sumrin eyddu hann og amma
mörgum stundum í sumarbústaðn-
um í Kjósinni. Það er mér mjög
minnisstætt að þegar ég var yngri þá
fór afi oft í göngutúr með okkur
krakkana um fjöruna og út í Hólma
og þar leituðum við að flottum stein-
um og áttum við hvert sittsteinasafn-
ið.
Afi var mjög stundvís og var alltaf
mættur allavega korteri áður en
hann átti að mæta á staðinn.
Þegar maður kom til þeirra var
manni alltaf mjög vel tekið og man ég
sérstaklega eftir þegar ég kom þang-
að síðastliðinn aðfangadag með gjaf-
ir. Þá sat afi í stólnum sem hann sat
alltaf í og þegar hann sá mig þá faðm-
aði hann mig svo innilega og kyssti
mig, það á ég alltaf eftir að muna.
Ég sakna hans ótrúlega mikið og
ég vildi að við hefðum hann ennþá hjá
okkur, það verður skrýtið og erfitt að
hafa hann ekki. Takk fyrir allar
stundirnar sem við áttum og ég vona
að þér líði sem allra best þar sem þú
ert núna.
Kveðja,
Sara Lind.
Pétur afi var með bestu mönnum
sem ég hef hitt. Hann var alltaf tilbú-
in að gera allt fyrir alla jafnvel þótt
hann væri eitthvað slappur eða
þreyttur og oft tók það örlitla stund
að sannfæra hann um að maður gæti
alveg gert þetta sjálfur. Ég var mjög
oft hjá ömmu og afa í pössun þegar
ég var yngri og þá gerðum við alltaf
eitthvað skemmtilegt saman, meðal
annars að fara að gefa öndunum
brauð, fara í göngutúra, spila og
margt fleira. Svo eiga þau líka sum-
arbústað uppi í Kjós og þar var alltaf
eitthvað skemmtilegt að gerast en
fjöruferðirnar með afa voru bestar
en þá var farið með poka og safnað
steinum og ýmsum skeljum. Ég hef
aldrei hitt afa minn leiðan eða dapr-
an, hann var alltaf í góðu skapi og tók
alltaf svo hlýlega á móti manni. Þið
getið ekki ímyndað ykkur hvað mér
þykir vænt um hann og hvað ég
sakna hans sárt. En nú er hann kom-
in í guðs hendur og á betri stað og
vonandi líður þér sem allra best þar,
afi minn.
Góði guð, gefðu ömmu styrk.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
( Vald. Briem.)
Þitt barnabarn og vinur
Hrefna Dís.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. JANÚAR 2005 33
MINNINGAR
kúrðum saman í stofusófanum að
hlusta á klassíska tónlist. Stundum
lékum við okkur að því að búa til
myndir í huganum út frá því sem við
hlustuðum á. Ég mun aldrei gleyma
öllum þeim veiðiferðum sem ég fékk
að fara með þér, utanlandsferðinni og
öllum ferðalögunum hér innanlands.
Þú varst mikill ljúflingur og barna-
gæla, og heiðarlegri manni en þér hef
ég ekki kynnst. Við systkinin hefðum
ekki getað fengið betri fyrirmynd.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Hjartans þökk fyrir allt, ástin mín.
Þín elskandi dóttir
Helga.
Hér á eftir fara örfá minningarorð
um tengdaföður minn, heiðursmann-
inn Guðmund Magnús Jónsson, sem í
dag verður til moldar borinn frá
Akraneskirkju.
Guðmundur Magnús Jónsson var
sannur sósíalisti og einhver heiðar-
legasti og ærlegasti maður sem ég
hef kynnst. Hann var blátt áfram í
framkomu, hreinskiptinn og sann-
gjarn. Magnús var fagurkeri á bók-
menntir og tónlist. Hann var glettinn
og hann hafði lúmskan húmor. Fyrir
mér var það mikið lán að fá að kynn-
ast Magnúsi og Jöggu konu hans.
Hann var mér góður tengdafaðir og
börnunum mínum góður afi. Hann
var einstaklega barngóður og blíður
fjölskyldumaður. Í amstri dagsins
hafði hann alltaf tíma fyrir fjölskyld-
una og barnabörnin. Ósjaldan gaf
hann sér tíma til að hjala við þau,
spjalla um daginn og veginn eða bara
að taka í spil.
Magnús valdist snemma til trún-
aðarstarfa innan verkalýðshreyfing-
arinnar. Eftir að veikindi bundu enda
á sjómannsferil hans starfaði hann
um áratugaskeið á skrifstofu Verka-
lýðsfélags Akraness. Þar vann hann
almenn skrifstofustörf en tók einnig
virkan þátt í almennum félagsmálum
innan félagsins. Magnús var formað-
ur VLFA frá 1985 til 1989 og á tíma-
bili var hann einnig varaformaður
Sjómannasambandsins. Fyrir nokkr-
um árum var hann sæmdur heiðurs-
merki Sjómannadagsráðs. Eftir að
formennskunni lauk var hann skrif-
stofustjóri félagsins uns hann varð
frá að hverfa þegar sjúkdómur sá er
varð honum síðar að aldurtila fór að
láta á sér kræla.
Með Magnúsi er genginn góður
maður sem lagði sitt af mörkum til
samfélagsins. Hann var lítillátur í
störfum sínum og sinnti þeim af alúð,
hávaðalaust og heiðarlega. Hann
taldi sig dæmalaust vel giftan og var
lánsamur í einkalífi sínu. Honum
auðnaðist að sjá öll börnin sín vaxa úr
grasi og hann fylgdist með barna-
börnunum komast á legg.
Þegar yfir lauk var hann saddur líf-
daga. Grimmur sjúkdómur hafði lagt
hann að velli. Dauðinn var honum líkn
og hann kvaddi sáttur við Guð og
menn.
Blessuð sé minning Guðmundar
Magnúsar Jónssonar.
Jóhann Hafsteinn.
Elsku afi.
Það er mjög erfitt að hugsa til þess
að þú sért farinn. En nú veit ég að þér
líður vel. Hugsunin um að við munum
ekki fara einn bíltúr enn út í sveit er
einnig erfið. Það að spila ekki lengur
við þig, taka einn kapal með þér er
einnig erfið hugsun. Afi þú varst allt-
af hlýr, skilningsríkur, þolinmóður og
góður. Þú hafðir alltaf svör við öllum
mínum furðulegu spurningum. Aldrei
skiptir þú skapi út af látunum í mér,
heldur baðstu mig alltaf fallega og
með þolinmæði að hafa hljótt. Þú
hafðir gott skopskyn og hafðir mikið
gaman af þegar ég sagði brandara, þó
svo að þeir væru ekkert sérstaklega
fyndnir. Þegar ég grét yfir myndinni
Titanic þurftir þú að bæla niður hlát-
urinn. Með tár í augum og söknuð í
hjarta mun ég kveðja þig og ég trúi
því að við munum hittast síðar. Við
vorum miklir vinir og ég mun minn-
ast þín að eilífu elsku afi.
Sorgin er gríma gleðinnar.
Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig í
hjarta manns, þeim mun meiri gleði getur
það rúmað.
(Höf. ók.)
Þín
Kristín Þóra.
Elsku afi.
Núna ertu vonandi kominn á betri
stað, stað þar sem þjáningar eru víðs
fjarri. Eftir sitjum við hin og hugsum
til þín, um þær stundir sem við áttum
með þér.
Það sem kemur fyrst upp í hugann
er fótboltinn. Þú fylgdist með öllum
leikjum og varst með það á tæru hver
hefði unnið hvern og hvenær. Og um
helgar var sjónvarpsherbergið á
Garðabrautinni oftar en ekki þétt set-
ið af æstum karlpeningi sem hver
hélt með sínu liði. Þá var öruggara að
sitja inni í eldhúsi hjá ömmu.
Ferðalögin eru einnig minnisstæð.
Þér þótti afar gaman að skoða landið
og jafnvel bara að fara í sunnudags-
bíltúr upp í Borgarnes. Mér fannst þú
reyndar alltaf keyra aðeins of hratt.
Ég minnist þess þegar við komum
til ykkar um helgar og þú komst alltaf
inn í eldhús rétt um hádegið. Þú rist-
aðir fjórar brauðsneiðar, fékkst þér
svart kaffi og kveiktir á fréttunum.
Því næst sóttir þú rakvélina og litla
spegilinn, hljóðið í vélinni heyri ég
enn greinilega. Þetta var mjög heilög
stund. Þegar fréttirnar voru búnar þá
dróstu fram spilin og enn get ég ekki
skilið hvernig þú stokkaðir þau. Fyrir
mér var það göldrum líkast.
En svo var komið að næsta kafla í
lífi þínu. Lífi með Alzheimer. Það var
afar sorglegt að fylgjast með því
hvernig þér hrakaði smám saman. Þú
varst afar meðvitaður um það sjálfur
og vissir alveg hvernig gæti farið. Á
þessu tímabili eignaðist ég samt
margar mínar kærustu minningar
um þig því þú varðst svo meyr og góð-
ur. Það var líkt og þú vildir fullvissa
þína nánustu um að þeir væru þér
kærir áður en hugurinn færi annað.
Þú talaðir alltaf sérstaklega um hvað
þú hefðir verið heppinn að fá að eiga
svona yndislega konu eins og ömmu
og því erum við öll sammála.
En allt tekur enda og þínar þrautir
einnig. Minningarnar lifa og lífið
heldur áfram.
Þú birtu slær á brautir
og burtu dimman flýr,
en léttast lífsins þrautir,
er ljómar dagur nýr,
mín dýrðarstjarnan dýr.
(Magnús Runólfsson.)
Vilborg og Þorsteinn Gíslabörn.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík, s: 587 1960, www.mosaik.is
MOSAIK
af legsteinum
gegn staðgreiðslu
í janúar og febrúar
Sendum myndalista
15% afsláttur
Ástkær frænka okkar,
SIGRÍÐUR BERGSTEINSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Hringbraut 28, Reykjavík,
lést laugardaginn 8. janúar.
Útförin fer fram frá Dómkirkjunni föstudaginn 14. janúar kl. 13.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar og annarra aðstandenda,
Steinunn Georgsdóttir og fjölskylda,
Edda R. Níels og fjölskylda.
Elskuleg dóttir okkar og systir,
ÍRIS BIRTA EYJÓLFSDÓTTTIR,
Þverholti 14,
Keflavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju fimmtu-
daginn 13. janúar kl. 14.00.
Eyjólfur Hafsteinsson, Anna Soffía Þórhallsdóttir
og systkini.
Elskuleg móðir okkar,
INGVELDUR Ó. BJÖRNSDÓTTIR,
Skútustöðum,
Mývatnssveit,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga, Húsavík, sunnudaginn 9. janúar.
Útförin fer fram frá Skútustaðakirkju laugardaginn 15. janúar kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björn, Kristján, Ingi, Pétur og Gylfi Yngvasynir.