Tíminn - 08.04.1973, Blaðsíða 1

wotel mimifi
„Hótel Loftleiðir býöur gestum
sfnum að velja á milli 217 herbergja
með 434 rúmun — en gestum
standa lika Ibúðir til boða.
Allur búnaður miðast við strangar
kröfur vandlátra.
LOFTLEIÐAGESTUM LIÐUR VEL.
______________
Fiskeldi nýr þdttur búskapar hér á landi?
BLEIKJAÍELDISTJÖRNUMÁSVEITA*
BÆJUM EINS OG HÆNSNI í STÍUM
EF TIL VILL er það ekki ýkja-
langt undan, að fleiri eða færri
bændur hafi svo sem tvær eöa
þrjár tjarnir með alifiskum við
bæjarvegginn, rétt eins og þeir
eiga hænsni. Margir bændur,
munu bafa bug á að reyna þetta,
en áður þarf að yfirstiga tvo
þröskulda —stilla fóðurkostnaöi i
hóf og finna ráð til þess að vinna
við umhirðu verði sem minnst,
svo mannfæð á sveitabæjum
hamli því ekki, að þessi nýjung
verði tekin upp.
— Um fyrra atriðið er það að
segja, að við höfum verið að gera
tilraunir með fóðrun alibleikju i
stöðinni i Kollafirði, sagði Þór
Guðjónsson veiðimálastjóri, er
blaðið sneri sér til hans. Fóðrið
hefur verið of dýrt i samanburði
við markaðsverð á alibleikju, og
við verðum að finna leiðir til þess
að láta endana ná saman. Þegar
hefur verið stigið spor i þá átt
með þurrfóðrinu, sem Jónas
læknir Bjarnason setti saman og
farið er að framleiða i verksmiðju
i Hveragerði, eins og þið hafið
áður sagt frá. Þetta fóður er tölu-
vert ódýrara, og þó engu siðra
eða jafnvel betra, en Utlenda
fóðrið.
I öðru lagi verða nú prófaðir
sjálffóðrarar, sem gera munu
umhirðuna nauðalitla, ef þeir
reynast vel. Við kaupum tólf til
fimmtán slika sjálffóðrara, sem
kosta átján þúsund krónur hver
um sig, og gefist þeir eins og
vonir standa til, verður fyrir-
höfnin ekki önnur en sú að láta i
þá fóður og stilla þá og hafa
auga með að þvi, að þeir stiflist
ekki. Það yrði stórmikill munur
fyrir fáliðaða bændur, sagði Þór.
Volgrurnar mikils virði
— Ég hygg, hélt Þór áfram, að
bleikjueldi gæti einkum orðið arð-
vænlegt á bæjum, þar sem
einhverjar volgrur eru til þess að
ylja vatnið. Vaxtarhraði fisksins
fer mjög eftir þvi, hvort vatnið er
ofurlitið hlýrra en gengur og
gerist, og hann verður mun fyrr
markaðshæfur en ella i hæfilega
hlýju vatni. Þannig fæst meiri
arður og fyrr en annars myndi.
Enn eitt atriði, sem getur gert
fiskaeldi álitlegra, er kynbætur.
Það er með bleikjustofninn rétt
eins og sauðfé eða nautgripi, að
eintsaklingarnir eru misjafnlega
afurðasamir, og þegar okkur
hefur unnizt timi til verulegra
kynbóta, er ekkert liklegra en við
fáum stofn, sem tekur eldi mun
betur en Hliðarvatnsbleikjan
okkar gerir nú, svona upp og
ofan. Kynbætur fisks er óurinn
akur, og þar hlýtur að mega
áorka miklu.
Reyndu fyrir 30 árum
Það er annars ekki nýr
draumur að ala fiska. Timanum
er að minnsta kosti kunnugt um
menn, sem reyndu þetta fyrir
þrjátiu árum — löngu áður en völ
var á nokkurri visindalegri leið-
sögn i slikum efnum. Þetta voru
þeir sveitungarnir og nafnarnir,
Þórarinn Haraldsson i Laufási i
Kelduhverfi og Þórarinn
Jóhannesson i Krossdal, sem nú
er látinn.
— Það mun hafa verið árið 1943,
sem við byrjuðum, sagði
Þórarinn i Laufási, er við
töluðum við hann um þetta. Við
höfðum lesið grein eftir Jónas
Kristjánsson lækni um fiskeldi
með erlendum þjóðum, og
afréðum að reyna þetta i polli,
sem er rétt hjá Skúlagarði. Þar er
volgra. Þetta var mest rælni, en
þó þraukuðum við eitthvað þrjú
ár við þetta. Satt að segja fláðum
viðekkifeitan gölt. Meðal annars
var örðugt um öflun á fóðri, og
var það fangaráð okkar að láta
mat via og gefa fiskunum
maðkana. Annars höfðum við
hrogn og jafnvel graut handa
þeim.
En sem sagt — við fórum allt of
snemma á stað með þetta til þess
að við gætum borið nokkuð úr
býtum, bætti Þórarinn við.
Nú mun ýmsa bænda fýsa að
reyna fiskeldi og er blaðinu til
dæmis kunnugt um, að
Guðmundur Þorsteinsson i
Neðri-Hrepp i Skorradal bjó sér
til tjörn fyrir nokkru, þótt ekki
hafi hann enn lagt út i fiskeldi. En
ef til vill verða sjálffóðrararnir til
þess, að hann eða aðrir hefjist
handa. —JH
Viktor Jónsson, stýrimaður á Guðmundi RE 29, mesta aflaskipinu á loðnuvertlðinni I ár, er glaöhlakka-
legur á svipinn, þegar Róbert, ljósmyndari okkar, smellti þessari mynd af honum viö kraftblökkina.
Ilann getur lfka brosað, þvi hann og skipsfélagar hans hafa sett yfir l(i þúsund lestir af loðnu i lestarnar
á Guðmundi þá rúma tvo mánuði, sem loðnuvertiðin hefur staðið. Þeir hafa lika fleiri getað brosað, is-
lenzku loðnusjómennirnir, þessa daga, þvi þeir hafa komið með á land vcl yfir 400 þúsund lestir af loönu.
Með þessu hafa þeir aukiösinar tekjur og aukið vel við tekjur þjóðarbúsins.
Hringvegur er forsenda
eðlilegrar landnýtingar
Eysteinn Jónsson.
— HAFTIÐ á Skeiðarársandi
er fjötur á þjóðinni, sagöi Ey-
steinn Jónsson, forseti Sam-
einaös þings, mesti hvata-
maður þess, aö þessi mikla
torfæra verði veguð. Þessi
fjötur verður höggvinn af
henni, þegar hringvegurinn
opnast. Engin ein framkvæmd
getur valdið jafnmikium
straumhvörfum i þjóðlifinu,
þegar landhelgismálið er frá-
talið, og eðlileg landnýting
getur ekki orðið veruleiki fyrr
en þessu stórvirki er lokið,
sagði hann.
Við snerum okkur til hans
vegna happdrættisláns þess,
sem nú hefur verið boðið út til
framhaldsframkvæmda á
Skeiðarársandi, en á þvi,
hvernig til tekst um sölu
skuldabréfanna, veltur ein-
mitt mjög, hversu miklu verð-
ur kleift að áorka þetta ár.
—• Fyrsti hluti happrættis-
lánsins var boðinn út i fyrra,
sagði Eysteinn, og þá fengu
miklu færri skuldabréf en
kaupa vildu. Maður vonar, að
þessu útboði verði eins vel tek-
ið, Hvort tveggja er, að þetta
er mjög hagstæð ávöxtun fjár i
visitölutryggðum, skattfrjáls-
um rikisskuldabréfum, og svo
eru þeir sem betur fer margir,
sem gera sér fulla grein fyrir
þvi, hversu geysimikilvægt
það er að vega Skeiðarársand
og brúa árnar, sem um hann
falia, svo að samgöngur á
landi sunnan jökla geti orðið
með eðlilegum nútimahætti.
Ég veit, að það er afarmikill
áhugi á þvi hjá fjölda fólks, að
þetta verk verði drifið áfram,
og ég geri mér fyllstu vonir
um, að það sjáist i skulda-
bréfakaupunum, nú eins og i
fyrra skiptið.
— Þessar framkvæmdir á
Skeiðarársandi hafa gengið
svo vel, hélt Eysteinn áfram,
að horfur eru á, að þeim megi
ljúka og opna hringveginn á
næsta ári, og það yrði vegleg
minning ellefu hundruð ára
búskapar þjóðarinnar i land-
inu, eins og þið vikuð að i
föstudagsblaði Timans. En þá
riður auðvitað mjög á þvi, að
vel takist til um skuldabréfa-
söluna.
Ég vona, að sem flestir geri
sér fulla grein fyrir þessu og
hagi sér i samræmi við það, ef
þeir hafa nokkur tök á þvi,
sagði Eysteinn að lokum —JH.