Tíminn - 26.10.1975, Blaðsíða 31
Sunnudagur 26. október 1975.
TÍMINN
31
Nitty Gritty Dirt Band — Dream
United Ártists Records — UA-
LA-4G9-G
★ ★ ★ ★ ★ -5"
THE NITTY GRITTY DIRT
BAND hafa oft verið kallaðir
meistarar hinna mörgu tón-
listarstefna, sem nú ráða rikj-
um — þar er átt við að þeir geti
eiginlega leikið hvaða afbrigði
af rokki sem er, eins og þeir sem
allt geta. Hvað satt er i þessu,
veit ég ekki, en eitt er vist, að
þeir búa yfir miklum tónlistar-
hæfileikum.
Ferill hljómsv. hefur ekki
alltaf verið dans á rósum, — svo
svart var það einu sinni, að hún
hætti, 1969, — en ári seinna (tón-
listarunnendum til óblandinnar
gleði) hófu þeir að leika saman
á ný, og úr varð platan Uncle
Charlie and his Dog Teddy
(þeirra fimmta plata að ég
held), og Nitty Gritty vöktu
heimsathygli — að íslandi
undanskildu.
Ég náði i þessa plötu á útsölu
og hef sjaldan gert önnur eins
kjarakaup um ævina.
Næst kom svo platan All the
Good Times, 1971, og seint á ár-
inu 1972 féll sprengjan, er þeir
gáfu út þriggja platna albúmið
Will the Circle Be Unbroken. A
þeirri plötu söfnuðu þeir að sér
mörgum frægustu country-
söngvurum vorra tima, jafnt
ungum sem öldnum, og útkom-
an varð einhver frægasta og
heimssögulegasta plata, sem
gerðhefur verið. Siðan kom tvö-
falthljómleikaalbúm, Stars And
Stripes Forever, og þá fyrst
skildi ég, hvers vegna hljóm-
leikar þeirra eru sagðir hrein
upplifun.
Þá erum við komin að nýju
plötunni, Dream, og ekki vantar
fjölbreytnina þar.
Plötuhliðarnar byrja og enda
á þvi, sem kalla mætti framúr-
stefnu eða elktróniska tónlist,
en framhaldið er eitthvað á
þessa leið: Fyrst kemur leikið
lag, gæti verið irskt þjóðlag,
leikið i blue-grass stil, þá er
gamalt, þekkt country-lag,
Battle Of New Orleans, flutt i
stil sem á ekkert sameiginlegt
með country. Þá hörku stuðlag i
country-rokkstil, siðan eldfjör-
ugt blue-grass lag, þá gamalt og
þekkt Hank Williams lag, „Hey
Good Looking”, þar sem Linda
Ronstadt syngur með af fullum
krafti. Svo kemur klassiskur
banjóleikur, meira country-
rokk. soft rokk, gamalt Everly
Brothers-lag, „All I’ve To Do is
Dream”, og siðan endar platan
á lagi, sem er undir sterkum
reggae-áhrifum.
Eftir þessa upptalningu ætti
öllum heilvita mönnum að vera
Ijóst, að hér er afburöa plata á
ferðinni, þar sem ýmsu óllku er
blandað saman, en flutt af slíkri
snilld, að útkoman er heilsteypt.
G.G.
Meisfarar fjölbreytileikans
LP-PLATA VIKUNNAR: DREAAA — NITTY GRITTY DIRT BAND
Paul Simon — Still Crazy After
AU These Years PC-33540 —
Columbia.
★ ★ +
Ar Garfunkel — Breakaway
PC-33700 — Columbia
★ ★ ★ ★ +
ÞAÐ ER VÍST óþarfi að kynna
þá félaga Art Garfunkel og Paul
Simon. Allir þeir, sem fylgzt
hafa með sögu rokksins á und-
anförnum tiu árum, hafa vist
örugglega heyrt i þeim eða á þá —
minnzt.
Siðasta platan, sem þeir
gerðu saman, var Bridge Over
Troubled Water (1970), og er
hún ein mest selda plata allra
tima. Eftir þá plötu slitu þeir
samvistum og lögðu út á sóló-
brautina.
Paul Simon hefur gert þjrár
plötur (plús eina sem hann gerði
’65, The Paul Simon Songbook)
og Garfunkel eina. Þvi verður
ekki neitað, að við samanburð
hafa plötur Simons haft tölu-
verða yfirburði, enda var það
Simon, sem samdi lög þeirra
hér áður fyrr, þannig að lög
hans eru meira i ætt við Simon-
Garfunkel-timann.
Nýlega komu út plötur frá
þeim báðum, og er eitt lag það
sama á báðum plötunum, „My
Little Town”. 1 þvi lagi syngja
þeir saman upp á gamla mát-
ann, og er ekki annað að heyra,
en að gömlu góðu dagarnir séu
ekki með öllu gleymdir.
Snúum okkur þá að plötum
þeirra og byrjum á plötu Paul
Garfunkel slær Simon við
Simons, Still Crazy After All
These Years.
Bezta lag þeirrar plötu er
„My Little Town”, og bar það
höfuð og herðar yfir allt annað á
plötunni, enda eru hin lögin
svona og svona.
Flutningurinn er svo sem á-
gætur, en lögin eru einfaldlega
ekki nógu góð. Melódiurnar eru
stirðar og sumar hverjar leiðin-
legar, þannig að i heildina er
platan þunglamaleg og langt
fyrir neðan getu Paul Simons.
Still Crazy After All These
Years olli mér vonbrigðum, og
ég vona, að i framtiðinni eigi
Simon eftir að gera betri hluti
en þetta — hann hefur svo oft
sannað snilli sina.
Plata Garfunkels, Breaka-
way, kom mér aftur á móti
skemmtilega á óvart. Garfunkel
semur að visu ekki lögin sjalfur,
heldur velur hann sér lög úr
ýmsum áttum, sum ný, önnur
gömul.
Að þessu sinni hefur valið tek-
izt vel, þvi lögin eru öll mjög
góð, með fallegum melódium,
að einu undanskildu. Eins og áð-
ur sagði, er „My Little Town” á
þessari plötu, en hér er það ekki
bezta lagið, heldur aðeins i hópi
þeirra beztu. Platan i heild er
róleg og frekar falleg. Af ein-
stökum lögum má nefna lag
Alberts Hammonds, „99 Miles
From L.A.”, Beach Boys-lagið
„Disney Girls” og eitt vinsæl-
asta lagið i Evrópu um þessar
mundir, „I Only Have Eyes For
You”.
Breakaway er virkilega góð
og vönduð plata, allur flutning-
ur er fyrsta flokks, og söngur
Garfunkels er stórgóður.
Sama gamla tuggan
Alvin Lee — Pump lron
PC 33796 —Columbia
★ ★
EFTIR AÐ Ten Years After
hættu, hefur Alvin Lee verið
nokkuð iðinn við plötuútgáfu —
tvöfalt albúm i vor og þessi nýja
plata fyrir stuttu. Tvöfalda
albúmið, er kom út i vor, var
að visu tekið upp á hljómleikum
og mjög gott sem slikt. Þess
vegnabjóstég við að þessi nýja
plata Lee, sem er fyrsta stúdió-
sóló-plata hans eftir að TYA
hættu, væri upphafið að nýjum
sigrum, eftir að hann hefur
verið að hjakka i sama farinu
meö TYA i mörg ár.
En ég varð fyrir miklum
vonbrigðum.
Flest laganna á plötunni er
sama gamla tuggan, sem Lee
er búinn að japla á I mörg ár,
þ.e. einföld hard-rokklög, þar
sem gitarinn e- -oalhljóðfærið.
í þokkabót hefur Lee gerzt svo
ósvifinn að setja tvö live-lög inn
á þessa plötu og koma þau eins
og skrattinn úr sauðaleggnum,
innan um hin lögin, sem öll eru
stúdióunnin.
Þegar litið er á heildina, er
ekki annað hægt að segja, en að
platan sé Alvin Lee til litils
sóma og er greinilega kominn
timi til að hann fari að gera
eitthvað nýtt — annars er hann
dauðadæmdur.
-SþS.
MEXICO
1 GÆRKVÖLDI kom ný
hljómsveit i fyrsta skipti fram
opinberlega og lék hún i Tóna-
bæ. Þessi nýja hljómsveit ber
nafnið Mexico* en meðlimir
hennar eru allir mjög svo vel
þekktir, en þeir eru:
Arnar Sigurbjörnsson,
gitar,
Ragnar Sigurjónsson,
trommur
Þórður Árnason, gitar
Bjarki Tryggvason, bassi og
söngur
Guðmundur Benediktsson,
hljómborðshljóðfæri.
— Af hverju Mexico? Nú það
var fyrsta lagið sem við
byrjuðum að æfa, sagði Arnar
við Nú-timann.
Mest seldu plöturnar
vikuna 13. til 19. október
Stórar plötur:
1. Sumar á Sýrlandi — Stuðmenn
2. American Graffiti — Ýmsir
3. Wish You were here— Pink Floyd
4. Still Crazy after all — Paul Simon
5. O'Lucky Man — Alan Price
6. Extra Texture— George Harrison
7. Born to Run — Bruce Springsteen
8. AAi11ilending — Megas
9. Blues for Allah — Greatful Death
10. Ministrel in the gallery — Jethro
Tull
Litlar plötur:
1. Black Superman — Jonny Wakelin
2. Rhinestone Cowboy — Glenn
Campell
3. El Bimbo — Bimbo Jet
4. SOS — Abba
5. Love will keep Us together — The
Captain & Tenille
............... .. /
Faco hljómdeild Faco hljómdeild
Laugavegi 89 Hafnarstræti 17
sími 13008 simi 13303.
SENDUM I PÓSTKRÖFU
Æ