Tíminn - 26.10.1975, Blaðsíða 33
rsV<>*
YiYJMU
S£
Sunnudagur 26. október 1975
líMINN
33
IOD
Á FULLNEGLDUM SNj5DEKKJUM.
VETRARHJÓLBÁRÐAR (NEGLDIR) RADIAL Kr.
145 SR 12 OR 7 5.950.—
. 165 SR 14 OR 7 8.990,—
^OTtAAtn VETRARHJÓLBARÐAR (NEGLDIR) DIAGONAL Kr.
520 12/4 OS 14 4.720,—
550 12/4 OS 14 5.520,—
590 13/4 OS 14 7.010.—
640 13/4 OS 14 8.310,—
615/155 14/4 OS 14 6.750 —
° 700 14/8 OS 14 9.920,—
590 15/4 OS 14 7.210,—
600 15/4 OS 14 9.210,—
640/670 15/6 OS 14 • 9.530,—
670 15/6 OS 14 9.530,—
600 16/6 NB 16 m/slöngu 10.070.—
650 16/6 TP 7 m/slöngu 11.790,—
750 16/6 TP 7 m/slöngu 13.240,—
TÉKKNESKA BIFREIÐA UMBODIÐ
Á ÍSLANDI H/E
AUÐBREKKU 44 KÓPAVOGI SIMI 42606
Garðahreppur: Hjólbarðaverkstæðið Nýbarði
Akureyri: Skoda verkstæðið á Akureyri h.f. Óseyri 8
Failsstaðir: Varahlutaverzlun Gunnars Gunnarssonar
HRÆRIVÉLIN KM 32
Léttir eldhússtörf in og
eykur heimilisánægjuna
Meö 400 watta motor — 2 skál-
um — þeytara og hnoöara. Fjöl-
breytt úrval auka- og hjálpar-
tækja fáanlegt.
Verö um kr. 31.450.-.
Eigin ábyrgöar — viögeröar og
varahlutaþjónusta.
„Leiðin aö hjarta mannsins
liggur um Braun hrærivélina”,
segja danskar húsmæöur.
Braun umboöið: Simi sölum. 1-
87-85.
RAFTÆKJAVERZLUN ISLANDS HF.
Ægisgötu 7 — Sími 17975/76
—Við skulum flýta okk-
ur héðan.
Börnin gengu nú lengi,
lengi og komu inn i stór-
an skóg. Þar komu þau i
rjóður eitt. Var það allt
krökkt af berjum, blá-
um, rauðum og svört-
um. Þau uxu þar hvert
innan um annað, svo að
það var unun á að sjá.
Þá hrópuðu börnin
himinlifandi glöð:
— Berin megum við
tina! Pabbi og mamma
hafa alltaf sagt: Berin
og blómin, sem i skógin-
um vaxa, eru almenn-
ingseign.
Börnin lögðust á hnén
og tindu ber með báðum
höndum og átu nægju
sina. Siðan settust þau
niður. Þar rann litill,
silfurtær lækur. Þau létu
fæturna hanga niður og
busluðu með þeim i
læknum, svo að vatnið
skvettist út um allt.
Skammt frá, þar sem
börnin sátu, óx dálítið
jólatré. Stofn þess og
greinar voru úr silfri, en
nálarnar úr skiru gulli. í
greinum trésins hafði
smáfugl byggt sér hreið-
ur. Drengurinn hugsaði
með sér: — Það hljóta
að vera dæmalaust fal-
leg egg i þessu hreiðri.
Ég ætla að minnsta kosti
að lita á þau.
Siðan reis hann á fæt-
ur og ætlaði að klifra
upp i tréð.
Þá hrópaði systir
hans: — Láttu þetta
ógert, bróðir minn.
Fuglinn verður hræddur
og afrækir ef til vill
hreiðrið. Settist þá
drengurinn aftur niður i
grasið, og systkinin
hlýddu á, hve fuglinn
söng yndislega. Rödd
hans var svo hrein og
skær, að hún ómaði
langar leiðir um allan
skóginn.
Allt i einu stóð gull-
drottningin góða
frammi fyrir þeim. Hún
var dásamlega falleg.
Börnin urðu óttaslegin
er þau sáu drottninguna
fögru, en hún sagði við
þau ofur bliðlega.
— Hver eruð þið, og
hvaðan ber ykkur að?
Hvernig komust þið inn i
riki mitt? Þá fóru börnin
að gráta. En að lokum
sagði stúlkan undur
lágt: — Kæra góða
drottning. Við erum fá-
tæk börn. Faðir okkar
hefur legið veikur
mánuðum saman. Við
eigum engin hlý-föt og i
allan vetur höfum við
háttað svöng og köld á
hverju kvöldi. Vilt þú
ekki hjálpa okkur?
Drottningin komst við
er hún heyrði þetta, og
sagði — Jæja, 'börnin
góð. Ég ætla nú samt
fyrst að vita, hvort þið
verðskuldið gjafir min-
ar. Svo tók hún hljóð-
pipu upp úr tösku sinni
og blés i hana. Þá komu
allir fuglar skógarins
fljúgandi. Þeir kvökuðu
og flögruðu umhverfis
drottningu sina. Hún
mælti:
— Syngið þið, fuglar,
og segið mér,
hvernig börnin höguðu
sér.
Allir fuglarnir vildu
segja frá i einu og tistu
og kvökuðu, en drottn-
ingin hristi höfuðið og
sagði —: — Það er ekki
unnt að skilja ykkur ef
þið kvakið allir i einu.
Litli fuglinn, sem áður
hafði fegurst sungið,
hafði ekkert látið til sin
heyra. Drottningin leit
til hans og sagði siðan:
— Seg þú frá. Það glaðn-
aði heldur en ekki yfir
fuglinum, og hann sagði
nú allt af létta. Og hann
sagði frá þvi, að systir
drengsins hafði varað
hann við þvi, að klifra
upp i tréð til þess að
skoða eggin, og hann
hefði hlýtt henni.
— Gæfusamur ertu að
eiga svo góða systur,
sagði drottningin. Greip
hún siðan eitt eggið og
rétti honum það. Það
ljómaði eins og fegursta
perla. — Þetta egg vil ég
gefa þér. í þvi býr stór
og sterkur fugl. Hann
kemur úr egginu óðara
og skurnin er brotin.
Fuglinn mun hjálpa þér,
er þú brýtur skurnina og
biður hann um hjálp. En
mundu vel, að fuglinn
hlýðir þér aðeins einu
sinni og siðan flýgur
hann burt.
Drengurinn tók við
egginu og þakkaði
drottningu vel fyrir gjöf-
ina.
Nokkru siðar komu
þau að garðinum, sem
börnin höfðu áður séð.
Drottningin opnaði hlið-
ið og tók siðan höfuðdúk
sinn og veifaði honum
nokkrum sinnum. Þá
fengu öll trén mál og
vildu öll segja frá.
Drottning hristi höfuðið
og sagði — Eitt tréð á að
segja frá. Litla tréð
sagði frá þvi, er
drengurinn ætlaði að
reyna að ná i eplin, en
systir hans varaði hann
við þvi og hann hlýddi
henni. Þá mælti drottn-
ingin: — Lánsamur
varstu að láta eplin i
friði. Það hefði orðið
bani þinn, ef þú hefðir
etið eplin án mins leyfis.
Gæfusamur ertu að eiga
svo góða systur. Siðan
tók hún eitt epli og rétti
honum og sagði:
— Þetta epli vil ég
gefa þér. Það verður þér
til blessunar ef þú notar
það réttilega. 1 eplinu
eru fjórir kjarnar, sem
hafa lækningamátt, en
aðeins fjórum sinnum
getur þú notað undra-
mátt þeirra. Minnztu
þess!
Drengurinn tók við
eplinu og þakkaði. Svo
héldu þau áfram unz þau
komu á ströndina, þar
sem telpan hafði tint
fögru steinana. Drottn-
ingin tók hálsbandið af
hálsi sér, hristi það
nokkrum sinnum og
sagði:
Leiftrið þið steinar og
lýsið fyrir mér,
hvernig börnin höguðu
sér.
Allir seinarnir
skvöldruðu, en drottn-
ingin bað aðeins einn að
tala. Litli steinninn
sagði frá þvi, er börnin
komu að landi i litla
bátnum, og telpan hafði
tekið handfylli sina af
glitrandi steinum, en
bróðir hennar hefði var-
að hana við þvi að taka
steinana og þá hefði hún
fleygt þeim frá sér. Þá
leit drottningin á telp-
una og spurði:
— Hvað ætlaðir þú að
gera við steinana mina?
— Mig langaði að búa
mér til hálsfesti, sagði
telpan og fór að gráta.
— Ekki gráta, barnið
gott, sagði drottning.
— Lánsöm varstu að
láta steinana i friði það
hefði orðið þinn bani, ef
þú hefir tekið þá i leyfis-
leysi. Gæfusöm ertu að
eiga svo góðan bróður.
Drottningin beygði sig
þvi næst til jarðar og tók
hnefafylli sina af hinum
fegurstu steinum, dró þá
upp á gullinn þráð, og
rétti telpunni. — Háls-
band þetta vil ég gefa
þér. Ef þú verður góð og
ráðvönd framvegis,
mun það verða þér til
blessunar. Þú munt öll-
um geðþekk verða, sem
með þér eru, á meðan þú
berð bandið. Allir munu
elska þig og virða.
Telpan þakkaði
drottningu kærlega fyrir
gjöfina og tók við band-
inu.
— Nú ættuð þið að
flýta ykkur heim, sagði
drottning, þvi að faðir
ykkar og móðir eru orð-
in dauðhrædd um ykkur.
Börnin kvöddu nú i
snatri og lögðu af stað i
bátskelinni sinni.
Drottningin stóð á
ströndinni og veifaði til
þeirra. Bylgjurnar báru
þau áfram, en eftir
skamma stund dró
dökkan skýflóka upp á
himininn. Siðan gerði
þrumur og eldingar.
Börnin urðu dauðhrædd
og héldu að bátnum
mundi hvolfa. Þá datt
drengnum töfraeggið i
hug. Hann náði i eggið,
braut af þvi skurnina og
hrópaði: — Fuglinn
minn góði, flyttu okkur
til föður okkar og
móður!
Stór og fallegur fugl
kom út úr egginu. Hann
breiddi út vængina, tók
börnin á bak sér og flaug
með þau hátt upp i loftið.
Börnin lokuðu augunum
og vissu ekki af sér, fyrr
en fuglinn setti þau nið-
ur á lækjarbakkann i
skóginum heima, þar
sem bláu, fögru blómin
vaxa. Siðan flaug fugl-
inn að nýju upp i loftið
og hvarf, en
flýttu sér heim i kotið til
foreldra sinna. Þar varð
fagnaðarfundur. Barn-
anna hafði verið leitað
um allt, en árangurs-
laust. Börnin hlupu upp
um háls foreldra sinna
og sögðu þeim alla sög-
una. Sverrir tók eplið
sitt, skar það i sundur og
tók úr þvi tvo kjarna.
Annan gaf hann föður
sinum, en hinn móður
sinni. Þau urðu sam-
stundis hraust og heil-
brigð, er þau höfðu borð-
að kjarnana.
Nú gat faðir þeirra
unnið og allt gekk vel.
Ekki leið á löngu, þar til
þau gátu keypt sér snot-
urt hús, og nú voru börn-
in aldrei svöng eða köld.
Sverrir varð haustur
og góður ungur maður
og Svava varð frið og
yndisleg stúlka. Þau
voru ávallt góð og varð-
veittu gjafir gulldrottn-
börnin ingarinnar góðu.