Tíminn - 04.07.1976, Blaðsíða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 4. júll 1976
Einsog alkunna er, hafa islendingar, meiri áhuga á ýmiss konar dulrænum hlut-
um, en flestar aðrar þjóðir. Einnig eru margir Islendingar haldnir hjátrú af ýmsu
tagi, svo sem isambandi viðtölvuna 13, svarta ketti o.fl.
Þar sem-einhyerjar vinsælustu bækur hérlendis eru bækur um yfirskiIvitleg og
dulræn efni, fannst okkur ekki úr vegi að kynna fyrir lesendum, nokkrar dularfull-
ar ráðgátur, sem komið hafa upp í poppheiminum erlendis, og koma þar ýmsir við
sögu.
Er Jim
Morrison
lifandi?
Eins og kunnugt er, var þaö
tilkynntáriö 1971, að Jim Morri-
son, aðalsöngvari hljómsveitar-
innar The Doors, hefði látizt i
Paris á ferðalagi. Hafði hann
fariö frá hljómsveit sinni, I
stutta heimsókn til einnar vin-
konu sinnar, og haföi slikt hent
áður. En i þetta sinn fór Morri-
son fyrir fullt og allt, þvi hann
lézt úr hjartaslagi, er hann var i
baöi. Hann var sfðan grafinn I
Perelachise kirkjugaröinum i
Paris, ekki langt frá gröf hins
fræga franska leikritaskálds
Moliere.
En þrátt fyrir að hann væri
opinberlega sagður látinn, voru
margir vantrúaöir á aö svo
væri, og siöan 1971 hefur fjöld-
inn allur af fólki talið sig hafa
séð Morrison.
Morrison kom siðast fram
með Doors á Isle Of Wight
hljómleikunum 1970. A þeim
hljómleikum tók náungi að
nafni John Tobler, viötal viö
hann fyrir timaritið Zig Zag.
John Tobler þessi, er einn af
þeim, sem trúa þvi statt og stöð-
ugt, aö Morrison hafi ekki dáið
1971, og það sem meira er, geti
ekki hafa dáið á þann hátt, sem
sagt var.
Fréttir hermdu nokkru fyrir
dauða hans, aö hann heföi hætt
miklum drykkjuskap sinum,
vegna þess að hann væri orðinn
of þungur, og of tekinn 1 andliti,
vegna drykkjunnar. Þar af leið-
andi, var hann þá talinn vera i
betra likamlegu ástandi, en
hann hafði áður verið i.
Einmitt vegna þessa, telur
Tobler dauöa Morrison grun-
samlegan, og telur hann hafa
verið settan á sviö, og Morrison
hafi siðan byrjaö nýtt líf undir
öðru nafni.
Þaö hefur einnig vakið grun-
semdir, aö enginn nákominn
ættingi Morrisons, sá lik hans,
eina manneskjan, sem ,,sagð-
ist” hafa séð þaö, var vinkonan
er hann var hjá er hann dd, en
sú kona er nú látin. „Likið” var
siöan grafið I ómerktri gröf, og
vita fáir hvar hún er.
Enn ein ráögátan er sú, að
nokkru eftir dauöa Morrisons,
var hljóðrituð plata á vegum
Capitol fyrirtækisins, sem hét
„Phantoms Divine Comedy,
Part One”, þar sem fram komu
gitarleikari X, bassaleikari Y,
trommuleikari Z ásamt söngv-
ara sem söng nauðallkt og
Morrison. Platan var aldrei gef-
in út, og engar myndir voru til
af hljómsveitinni. Enginn vildi
gefa upp nokkrar aörar upp-
lýsingar um hljómsveitina.
Á grundvelli þess, sem að
framan er taliö, telur Tobler, að
Jim Morrison sé alls ekki látinn,
heldur starfi einhvers staöar i
kyrrþey algjörlega óþekktur.
En hvort hiö sanna kemur
nokkurn tíma i ljós, getur tim-
inn einn skorið úr um.
Alvin Lee og
óhappatalan 13
Alvin Lee er einn af þeim
poppurum, sem hafa orðiö fyrir
dulrænum kröftum. Hann hefur
i nokkur ár reynt að hljóðrita
lag eitt um hjátrú, sem nefnist
„Friday 13th”. Hann hefur
reynt, aö setja lagið á þrjár
plötur slnar, en alltaf hefur eitt-
hvaðdularfullt komiö i veg fyrir
það. Allar þessar plötur hefur
hann tekið upp i studiói sinu i
Berkshire, sem er innréttað I
gamalli hlööu frá 16. öld.
I fyrsta sinn, sem hann reyndi
að hljóðrita það, sprungu öryggi
i söngkerfinu, hvaö eftir annað,
og eftir 14 tilraunir gafst hann
upp.
Hann reyndi aftur á næstu
plötu, en þá átti hann I erfiðleik-
um með hljóðblöndunina, vegna
þess hve erfitt hann átti með að
einbeita sér, „vegna einhvers
utanaðkomandi krafts” sagði
hann. Hann fékk þá vélstjórann
til að sjá um hljóðblöndunina
fyrir sig. Þegar þeir svo eftir á,
ætluðu að leika lagið yfir,
heyrðist ekkert nema suð á
spólunni, lagið hafði sem sagt
þurrkast gjörsamlega útaf
spólunni!!!
Hann reyndi i þriðja sinn, og
þegar allt fór á sömu lund,
ákvað hann að fá særingamenn
sér til aðstoðar. Og með bjöllu,
bók og kerti I hönd flutti sá
særingar i stúdióinu. Lagið var
siðan hljóðritað án nokkurra
vandræða, og er meðal annarra
laga á nýjustu plötu Lee’s.
Annar dularfullur atburður
átti sér stað I þessu studlói
Lee’s. Japanska rokkhljóm-
sveitin Far East, sem haföi ver-
ið við upptökur i stúdiói George
Harrisons, I nágrenninu, skrapp
yfir til Lee’s, til að taka þátt i
„jam session.” Eftir á barst tal-
iö að dulrænum efnum, og lyft-
ingu. (Þegar manni er lyft frá
jörðu með dulrænum kröfum.)
Lee sagöist hafa séð slikt gert
við bassaleikara Ten Years Aft-
er, Leo Lyons. Japanirnir buö-
ust til að sýna þeim þetta, og
mynduöu þeir hring utan um
Lee, og höfðu hendur sinar út-
réttar yfir höfði hans. öllum til
mikillar undrunar, lyftist Lee
um þaö bil metra frá gólfi. Ein-
hver var svo snjall aö taka af
þessu mynd, með Polaroid
myndavél, sem framkallar
myndirnar strax. Myndin var
alveg eðlileg i fyrstu, en þegar
fara átti að sýna hana fólki
skömmu siðar var hún orðin
svört, án þess að nokkrar eöli-
legar skýringar væru á þvl.
Japanirnir útskýrðu þetta
þannig eftir á, að þeir heföu
notaö jákvæða hugsun, og
breytt láréttum kröftum I lóð-
rétta. Lee sagði siðar, aö það
eina sem hann hefði skynjað,
hefði einfaldlega verið þyngdar-
leysi.
Draugurinn í
stúdíóinu
Það verður að teljast furðu-
legt, að i jafn nýtízkulegri bygg-
ingu og stúdiói, skuli vera
reimt, Studióið Manor, sem er
til húsa I 15. aldar byggingu i
Oxfordshire, og er i eigu Virgin
hljómplötufyrirtækisins, hefur
þó uppá að bjóða draug, sem er
ákaflega vingjarnlegur og þægi;
legur i umgengni.
Þegar fólkið, sem sá um
kaupin á Manor fyrir Virgin,
kom þangað fyrst, var þar fyrir
ráðskona ein, sem sýndi þeim
húsiö hátt og lágt, og var I alla
staði mjög vingjarnleg. Siðar
komst það upp, að kona þessi
hafði reyndar látizt fyrir all-
nokkrum árum. Fyrir ári síðan
sást kona þessi aftur, en starfs-
fólk var að veggfóðra herbergi
hússins. Hún var enn sem fyrr
hin vingjarnlegasta, klappaði
mönnum á bakið og virtist hæst-
ánægð með skreytingarnar.
I einu herbergjanna, þar sem
hljómsveitir gista, hafa menn
tekið eftir þvi, að hitinn i
herberginu, breytist i ca. 20
mln. fresti, án nokkurra
ástæðna en einungis menn, sér-
staklega næmir fyrir hita, hafa
fundið þetta.
Ekki alls fyrir löngu, voru
gerðar umtalsveröar breyting-
ar á húsnæðinu, og við þær
breytingar hurfu sýnirnar að
mestu leyti, og viröist sem fyrr-
verandi ibúar séu ánægðir með
þessar breytingar.
A þeim árum er sýnirnar voru
hvað algengastar i Manor, henti
aldrei neitt óhugnanlegt þar, en
ýmsar furöulegar sögur bárust
þaðan. Ein sú broslegasta er án
efa sú um tónlistarmanninn,
sem sagði eftir að hafa dvalizt
þar, að honum hefði alltaf
fundizt á kvöldin, eins og ein-
hver væri að reyna að komast
upp i rúm til hans, — en það gæti
allt eins hafa verið óskhyggja!
■—SÞS—'