Fréttablaðið - 09.12.2007, Side 16

16 9. desember 2007 SUNNUDAGUR
Á
sthildur Helgadótt-
ir er sátt við þá
ákvörðun sína að
leggja skóna á hill-
una. Hún ætlaði
alltaf að hætta á
toppnum og segir sig hafa verið
heppna með meiðsli á ferlinum en
það eru á endanum þráðlát
hné meiðsli sem urðu til þess að
fyrirliði landsliðsins og leiðtogi
íslenskrar kvennaknattspyrnu
hefur tekið þá ákvörðun að hætta
að spila fótbolta. Ferill hennar
hefur verið lygasögu líkastur,
hver titillinn rak annan og hún
náði öllum þeim einstaklingsaf-
rekum sem knattspyrnukona
getur hugsað sér.
Ásthildur varð níu sinnum
Íslandsmeistari, fjórum sinnum
bikarmeistari, þrisvar sinnum
valin besti leikmaður ársins, þri-
svar sinnum knattspyrnukona árs-
ins og tvisvar sinnum marka-
drottning deildarinnar. Hún hefur
leikið fleiri landsleiki en nokkur
önnur (69), borið fyrirliðabandið
oftar en nokkur annar A-landsliðs-
leikmaður í karla- og kvennaflokki
og var að auki fyrsti leikmaðurinn
til þess að skora 20 mörk fyrir A-
landslið karla eða kvenna. Hún
hefur verið andlit og talsmaður
kvennaboltans og lítur líka á það
sem skyldu sína að miðla af sinni
reynslu í framtíðinni og hjálpa
Íslandi að eignast landslið í
fremstu röð.
Íslandsmeistari fimmtán ára
Ásthildur Helgadóttir var ekki
gömul þegar hún var komin með
Íslandsmeistaragull um hálsinn.
Sumarið 1991 var henni hent í
djúpu laugina í meistaraflokki
Breiðabliks og varð Íslandsmeist-
ari á sínu fyrsta ári, fimmtán ára
gömul.
„Þetta fyrsta ár mitt í meistara-
flokki vorum við Magga, fimmtán
ára, saman á miðjunni. Það var
mjög gaman að fá strax svona
mikla ábyrgð í meistaraflokki. Það
var mjög óvænt að við skyldum
vinna titilinn þetta ár og það réðist
bara í lokaleiknum á KR-velli,“
rifjar Ásthildur upp en þær léku
þar við hlið Vöndu Sigurgeirsdótt-
ur sem hafði árið áður gert þær að
Íslandsmeisturum bæði í 2. og 3.
flokki. „Vanda byrjaði að þjálfa
okkur í 3. flokki sumarið 1990. Þá
er hún nýkomin heim frá Svíþjóð
og kemur inn með allt aðrar æfing-
ar en við höfðum verið í áður. Við
vorum rosalega heppnar að fá
hana sem þjálfara,“ segir Ásthild-
ur og samstarf hennar og Vöndu
átti eftir að skila af sér mun fleiri
titlum. Ásthildur varð einnig
Íslandsmeistari en síðan skipti
hún yfir í KR fyrir sumarið 1993.
„Þær voru ekki sáttar hjá Blik-
unum þegar ég fór yfir til KR og
mér skilst að engin þeirra hafi
kosið mig besta það árið,“ sagði
Ásthildur og hlær. „Það var mjög
spennandi að fara í KR og svo
gekk þetta allt saman mjög vel og
við unnum fyrsta titilinn sem KR
vinnur í kvennaboltanum. Þessi
titill er eiginlega sá eftirminnileg-
asti og 1993 spilaði ég líka rosa-
lega vel og var í rauninni alveg að
spila jafnvel og ég gerði 1996,”
segir Ásthildur sem var aftur
komin í Breiðablik sumarið 1995.
„Vanda var þá orðin þjálfari hjá
Breiðabliki og ég þekkti hana
mjög vel og vissi alveg hvað hún
kunni. Það er frábært að vinna
með Vöndu og hún hefur ótrúlega
þekkingu á fótbolta. Hún kenndi
mér mjög margt,” segir Ásthild-
ur.
Ásthildur hefur átt mörg frá-
bær sumur hér á Íslandi en fá slá
þó við tímabilum 1996 (Breiða-
blik) og 2002 (KR). Bæði árin vinn-
ur hún tvöfalt með sínum liðum,
verður markadrottning í deildinni
og er svo kosin best af leikmönn-
um deildarinnar. En hvort er hún
Bliki eða KR-ingur?
„Ég lít á mig sem bæði Blika og
KR-ing. Ég er alveg óhrædd við
það að segjast vera KR-ingur þótt
ég sé uppalin í Breiðabliki. Ég er
samt Bliki líka,” segir Ásthildur
sem hefur síðasta áratuginn numið
land fyrir íslenskar knattspyrnu-
konur í útlöndum. Hún spilaði þrjá
vetur við frábæran orðstír með
Vanderbilt-skólanum og spilaði
síðan síðustu tímabil sín í boltan-
um með sænska liðinu Malmö. „Ég
vandaði valið á skóla þegar ég fór
til Bandaríkjanna og ég sé ekki
eftir þeim
tíma. Það
voru margir
skólar sem
mér stóðu
til boða og
ég vann
heillengi í
því að finna
besta skól-
ann.“
Árið 2001
var ár von-
brigðanna.
Hún var
valin af
Carolina
Cougars í
bandarísku
atvinnu-
manna-
deildinni en
komst ekki í
hópinn og
meiddist
síðan um
sumarið
þegar hún
var að spila
með ÍBV.
„Það voru
vonbrigði,
sérstaklega
í ljósi þess
hvernig
þetta var
þegar ég
mætti og
æfði með
Carolina-
liðinu. Ég
þurfti alltaf að vera að horfa á
æfingarnar og fékk ekki að vera
með. Ég fékk það á tilfinninguna
að ég hefði aldrei átt möguleika,“
segir Ásthildur en svekkelsið var
ekkert minna þegar hún meiddist
á æfingu með ÍBV.
Spilaði nýja stöðu á vellinum
„Það var svekkjandi að meiðast
því ég var mjög spennt fyrir því að
spila með Vestmannaeyjum. Ég
fór með þvílíkum hug til Eyja og
við ætluðum okkur bara titilinn.
Þetta byrjaði mjög vel en síðan
meiddist ég í einhverju samstuði
við vallarstarfsmann sem var með
á æfingu. Þetta var svo mikill
óþarfi,“ segir Ásthildur sem vann
sig út úr þessum meiðslum og var
aftur komin í KR. Eftir tvö frábær
sumur með KR þá kom kallið frá
Svíþjóð og hún var farin að spila í
einni sterkustu deild í heimi.
„Ég fer til Svíþjóðar þegar ég er
algjörlega tilbúin að fara þangað.
Ég var mjög heppin með lið og
þjálfara og ég bætti mig mjög
mikið sem knattspyrnumaður þar
þó að ég fari þangað seint á ferlin-
um,” segir Ásthildur en hún spil-
aði ekki sem miðjumaður eins og
allan feril sinn þar á undan heldur
var nú framherji.
„Það var mjög gaman að breyta
um stöðu. Ég þurfti að breyta um
hugsunarhátt því þjálfarinn minn
í Svíþjóð sagði bara hreint út að ég
væri sterkust inni í vítateignum.
Ég bætti mig rosalega mikið í því
að klára færin og ég bætti mig
mikið sem skallamaður,“ segir
Ásthildur sem sló í gegn.
Hefði viljað vinna titil í Svíþjóð
„Að ná að vera einn af bestu leik-
mönnunum í sænsku deildinni sem
er að mínu mati besta deild í heimi
er ótrúlega gaman og frábært að
hafa fengið að upplifa það,“ segir
Ásthildur en eftir sigursæl ár á
Íslandi tókst henni ekki að vinna
titil í Svíþjóð.
„Ég hefði viljað vinna titil í Sví-
þjóð. Við spiluðum bikarúrslita-
leik einu sinni og töpuðum honum
og náðum einu sinni öðru sæti í
deildinni. Það vantaði aðeins upp á
að klára þetta og hrifsa titilinn af
Umea,“ segir Ásthildur og hún
missti líka af eina möguleikanum í
Evrópukeppninni eftir að hún sleit
krossbönd í landsleik við Skota í
Egilshöllinni.
„Við fórum í undanúrslit í Evr-
ópukeppninni þegar ég meiddist
og ég missti þá af undanúrslita-
leiknum. Það var ótrúlega svekkj-
andi að missa af því. Ég var búin
að hlaupa rosalega mikið og var í
toppformi þegar ég slít krossbönd-
in á móti Skotum,“ segir Ásthildur
en bætir við: „Þessi meiðsli sem
ég hef lent í eru bara hluti af þessu
og ég lít ekki á þau sem einhverja
óheppni. Ég lít þannig á minn feril
að ég hafi verið mjög heppin.“
Síðustu landsleikir Ásthildar
voru glæsilegir sigrar á Frökkum
og Serbum með aðeins fimm daga
millibili. „Fyrir mig sem hafði
verið í þessu svona lengi þá var
magnað að upplifa sigurinn á
Frökkum og svo leikinn á móti
Serbum þar sem voru 6.000 þús-
und áhorfendur. Maður hálf tár-
aðist því ég man þegar ég var að
byrja að þá sá maður bara mömmu
og pabba og foreldra hinna stelp-
nanna uppi í stúku.“
„Við höfum verið að reyna að fá
fólk til þess að fylgjast með okkur
því við erum góðar og erum að ná
árangri. Ég hef tekið mjög virkan
þátt í því og þarna vorum við að
vinna ákveðinn sigur og það er í
rauninni frábært að þetta hafi
verið minn síðasti landsleikur,“
segir Ásthildur sem hefur gegnt
fyrirliðastöðu landsliðsins undan-
farin sjö ár.
Ætlaði að enda í Breiðabliki
Ásthildur hóf ferilinn í Breiðabliki
fyrir sextán árum og það var alltaf
á stefnuskránni að enda þar. „Það
var alltaf ætlunin að enda í Breiða-
bliki en því miður þá heldur hnéð
ekki í það. Ef ég hefði farið að spila
hérna heima þá hefði ég spilað á
allt öðrum forsendum en áður. Þá
hefði ég farið að hjálpa hinum leik-
mönnunum, jafnvel dregið mig
eitthvað aftar á völlinn og reynt að
miðla minni reynslu,“ segir Ást-
hildur sem vildi hætta áður en hún
færi að dala. „Það hefur alltaf verið
stefnan hjá mér að hætta nánast á
toppnum. Þá hefði ég kannski átt
að hætta í fyrra en þegar ég meið-
ist er ég ennþá á uppleið. Ég er því
mjög sátt með þessa ákvörðun,“
segir Ásthildur sem ætlar að prófa
þjálfun í framtíðinni.
„Mér finnst það hálfpartinn vera
skylda mín að fara út í þjálfun og
miðla af minni reynslu. Ég er búin
að vera með mjög marga þjálfara
og marga ólíka þjálfara, bæði í
Bandaríkjunum, Svíþjóð og svo
hérna heima. Maður er kominn
með góða þekkingu á leiknum en
svo er allt annað mál að ná að miðla
því áfram því það er náttúrulega
ákveðin kúnst líka. Ég væri alveg
til í að prófa það,“ segir Ásthildur
sem er þó ekki tilbúin til að fara að
þjálfa strax en henni bauðst á dög-
unum að taka við liði Breiðabliks.
Fótboltinn hefur verið stór hluti
af lífi Ásthildar og hann verður
það líka áfram. „Ég á örugglega
eftir að stelast á æfingu. Ég er
samt alveg ákveðin í að ég muni
ekki spila meira. Ég mun samt
ekki hætt að spila fótbolta og von-
andi get ég það. Ein af ástæðunum
fyrir því að ég vil ekki taka áhætt-
una með hnéð á mér er að ég vil
geta farið á skíði, spilað golf og
farið í fótbolta með gömlu félög-
unum. Það er mér mjög mikilvægt
því mér finnst það gaman í fót-
bolta,“ segir Ásthildur að lokum.
ooj@frettabladid.is
Ætlaði að hætta á toppnum
Ein allra besta knattspyrnukona Íslands fyrr og síðar, Ásthildur Helgadóttir, hefur lagt skóna á hilluna eftir sextán ára
einstakan feril. Ásthildur settist niður með Óskari Ó. Jónssyni og fór yfir árin sín í boltanum heima og erlendis.
STJARNA Í SVÍÞJÓÐ Ásthildur sést hér
ásamt Theresu Lundin en þær voru
mikið í sviðsljósinu með LDB sem áður
hét Malmö. FRÉTTABLAÐIÐ/HEIMASÍÐA LDB
ÞRJÁR GÓÐAR Ásthildur sést hér með
þeim Hrefnu Huld Jóhannesdóttur og
Olgu Færseth eftir að þær urðu þrír
markahæstu leikmenn sumarsins þegar
KR vann titilinn 2002. FRÉTTABLAÐIÐ/E.ÓL.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/A
N
TO
N
B
R
IN
K
Ég fer til
Svíþjóðar
þegar ég er
algjörlega
tilbúin að
fara þang-
að. Ég var
mjög heppin
með lið og
þjálfara og
ég bæti mig
mjög mikið
sem knatt-
spyrnumað-
ur þar.