Fréttablaðið - 09.12.2007, Qupperneq 24

24 9. desember 2007 SUNNUDAGUR
Ef þið eigið í snarheitum að loka augunum
og giska á búsetu, eftirlætissjónvarpsþátt og
eftirlætisdrykk hvors annars – hvað giskið
þið á?
Sigtryggur: Ég held að Ingibjörg sé Vestur-
bæingur, kannski bara vegna þess að hún er
rithöfundur. Þeir rithöfundar sem ég þekki
persónulega búa þar en þetta eru auðvitað
glimrandi skilyrðingar. Ég held að Ingibjörg
horfi ekki mikið á sjónvarp, nema kannski
hún sé laumusjónvarpstýpa og þá eru það
kannski glæpaþættir, eitthvað breskt. Svo
geri ég eins og lófalesari og segi að hún sé
rauðvínskona.
Ingibjörg: Þú gleymdir einu – það búa marg-
ir rithöfundar í Hlíðunum.
Sigtryggur: Já, auðvitað – Hlíðarnar!
Ingibjörg: Svo var það með sjónvarpið. Þetta
er alveg hárrétt hjá honum. Það besta sem
ég kemst í eru Morse-þættir. Ég horfi oft á
þá á norrænu stöðvunum. Og ég er eiginlega
hætt að drekka flest annað en rauðvín.
Sigtryggur: Sérðu norrænar stöðvar?
Ingibjörg: Já, blessaður vertu – ég er með
breiðbandið. Einhvern veginn finnst mér
svo eins og Sigtryggur sé ekki miðbæjar-
maður. Og ekki í Hlíðunum, þá hefði ég séð
þig þar. Laugarneshverfið?
Sigtryggur: Nei, ég er Kópavogsbúi. Ég
keypti mér gamalt hús í Kópavogi fyrir örfá-
um árum. Og svo ólst ég upp í Kópavogin-
um. En það var að vísu ekki ástæðan fyrir
því að ég flutti í Kópavoginn aftur. Ég er
ekki svona „sækja-heimaslóðir“ týpa heldur
fann ég bara svo fallegt hús.
Ingibjörg: Og uppáhaldssjónvarpsþátturinn
þinn ... hmm.
Sigtryggur: Þér að segja er ég ekki með
breiðbandið, en mig langar í það. Gunnar Bé
hefur öðrum hnöppum að hneppa í bygg-
ingabransanum.
Ingibjörg: Ég hugsa að Sigtryggur sé líka í
breskum glæpaþáttum. Og svo dettur mér
strax í hug einhver regnhlífarkokkteill. Ein-
hver með rommi.
Sigtryggur: Já, mér finnst til dæmis mojito
voðalega góður. Það er rommkokkteill. Með
hrásykri, mintu og lime.
Enginn lengur úti í móa
Fréttir sögðu okkur nýlega frá því að þjóðin
væri orðin of feit og börn þá sérstaklega.
Hafið þið einhvern tíma á ævinni sest niður
og pælt nákvæmlega í mataræði ykkar? Ef
þið ættuð að hanna matseðil þjóðarinnar
þannig að hún yrði með glaða bragðlauka en
jafnframt í góðu formi – hvaða þrjá rétti
mynduð þið setja á seðilinn?
Ingibjörg: Já, ég hef oft og mörgum sinnum
sest niður og pælt í mataræði mínu. Og ég
hef lært þetta á langri ævi: Það er bara
tvennt sem maður getur gert til að grenna
sig: Það er að hreyfa sig meira og borða
minna. Ég reyni að fara eftir þessu en það
gengur ekkert. Það er bara einhver veik-
leiki. En ég kann sem sagt aðferðina.
Sigtryggur: Ég pæli mikið í því hvað ég
borða og hef gaman af því að elda. Ég bjó í
Ameríku þegar ég var barn, frá sex til tíu
ára aldurs, og fitnaði. Þá át ég mikið af sæl-
gæti því menningin eins og hún var úti þá er
eins og hún er núna hér heima. Sætindaát er
orðið hluti af matarmenningu fólksins á
heimilinu. Þá úðaði maður í sig súkkulaðis-
mákökum alltaf þegar maður kom heim úr
skólanum. Þetta gerði fólk ekkert hér á
Íslandi í þá daga, þótt þetta þyki sjálfsagt í
dag. Svo kom ég heim, var dreginn út í móa
og fór út í skylmingar og fótbolta og þá rann
af mér spikið. Ég var orðinn lítill feitur
Kani.
Ingibjörg: Svo er það sama að gerast hér
heima. Tölvuleikirnir og sjónvarpið tekið
við af útileikjum í dag þannig að nú er eng-
inn úti að leika sér. Leikvellir dauðir og eng-
inn úti í móa.
Sigtryggur: En Ingibjörg, þú verður að byrja
á að hanna matseðilinn fyrir þjóðina.
Ingibjörg: Plokkfisk.
Sigtryggur: Heyr, heyr,
Ingibjörg: Hrísgrjónagraut og lambakjöt.
Sigtryggur: Ég myndi bæta við svolitlu
grænmeti. Ég myndi því segja: Stórt salat,
nóg af plokkfiski og lambakjöti.
Lestu ekki kvennabækur?
Nú er ekki nema tæpur mánuður í jólin.
Hvaða jólagjöf langar ykkur í ef þið verðið að
velja ykkur harðan pakka? Ef þið fengjuð að
ráða hvað jólasveinninn setur í skóinn hjá
börnunum – hvað mynduð þið láta hann
setja?
Ingibjörg: Jólagjöf segirðu. Jú, ég veit, ég
veit. Ég er búin að fá Bíbí þannig að mig
langar í bókina hennar Kristínar Marju.
Sigtryggur: Hvað heitir hún segirðu?
Ingibjörg: Óreiða á striga. Framhaldið af
síðustu bók hennar, Karítas. Þú lest ekki
kvennabækur eða hvað?
Sigtryggur: Uuuu...
Ingibjörg: Greinilega.
Sigtryggur: Jú, jú.
Ingibjörg: Hahaha!
Sigtryggur: Víst hef ég lesið kvennabæk-
ur! Einhvern tímann!
Ingibjörg: Eina?
Sigtryggur: Ég er kominn á jarðsprengju-
svæði. Í hörðum pakka vil ég fá ævisöguna
hennar Ingibjargar. Já, í fyllstu alvöru. Ég
væri alveg til í að lesa bókina hennar Ingi-
bjargar. Svona án þess að ég sé að reyna að
sleikja mig eitthvað upp við hana.
Ingibjörg: Hvað eigum við svo að setja í
Plokkfisk handa þjóðinni
Ingibjörg Haraldsdóttir veit ekki hvað hún hefði gert hefði hún ekki haft Brodda Broddason í útvarpinu þegar Suðurlands-
skjálftinn reið yfir. Sigtryggur Baldursson var ekki á landinu þegar allt skalf en hann hefur hins vegar upplifað sama ástand og
er á mataræði þjóðarinnar í dag, í Ameríku sem barn. Júlía Margrét Alexandersdóttir ræddi við rithöfundinn og tónlistarmanninn
um fegurð og að vera best í heimi.
Á RÖKSTÓLUM
ÍSLAND - BEST Í HEIMI Ingibjörg Haraldsdóttir og Sigtryggur Baldursson eru sammála um að plokkfiskur og lambakjöt myndi bæta holdafar þjóðarinnar.
Sigtryggur myndi líka bæta grænmeti inn á listann og Ingibjörg hrísgrjónagraut. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
➜ HVAÐ VISSU ÞAU?
Á milli Ingibjargar og Sigtryggs eru 20 ár.
Þau eru bæði fædd í október.
Þar til nú hafa þau aldrei hist.
Þetta vissu þau um hvort annað:
Sigtryggur vissi að ... „Ingibjörg er rithöfund-
ur og fyrrverandi blaðamaður og hefur búið
austantjalds. Í undirmeðvitundinni hef ég svo
haft hana grunaða um að vera húmorista. Lík-
lega hef ég einhvern tímann heyrt hana segja
eitthvað fyndið.“

Ingibjörg vissi að ... „Sigtryggur væri tónskáld.
Ég hef séð hann í sjónvarpinu og fundist mús-
íkin sem hann stendur fyrir mjög áheyrileg og
fyndin. Svo vissi ég ekki meir.“