Fréttablaðið - 22.02.2008, Side 12

12 22. febrúar 2008 FÖSTUDAGUR
SAMFÉLAGSVERÐLAUN FRÉTTABLAÐSINS
Sérdeild Brekkubæjarskóla á
Akranesi hefur starfað í 22 ár og
er því orðin vel samofin öllu skóla-
starfinu. Árangurinn virðist ekki
láta á sér standa og foreldrar barn-
anna á sérdeildinni telja að það sé
einstakt hve vel er hlúð að börnun-
um og reynt að koma til móts við
þau að öllu leyti og eru þau stolt af
því frábæra umhverfi sem börn-
unum er boðið upp á.
„Við byggjum bara utan um um
hvert og eitt barn og leggjum
áherslu á að þau séu í sínum bekkj-
um með sínum bekkjarfélögum,“
segir Halldóra Garðarsdóttir. „Við
höfum gott samstarf við bekkjar-
kennara og eins erum við duglegar
við að fræða starfsfólk skólans um
hinar ýmsu fatlanir. Starf sér-
deildar innar er náttúrlega orðið
samofið starfi skólans eftir öll
þessi ár. Svo hefur yfirþroska-
þjálfinn frá okkur farið inn í bekki,
sérstaklega þá sem þeir fötluðu
eru í, og varpað ljósi á hin ýmsu
mál sem við erum að eiga við svo
hinir fötluðu hafa bara mætt góðu
viðmóti þar sem þeir eru í almenn-
um bekkjum.
Eins höfum við mætt sérstökum
velvilja frá bæjaryfirvöldum og
frá skólayfirvöldum en síðast en
ekki síst vil ég nefna þetta góða
starfsfólk sem við höfum yfir að
ráða. Við erum vel mannaðar og
samheldnin er mikil.“
Halldóra Garðarsdóttir, deildarstjóri sérdeildar:
Sérdeildin samofin
HALLDÓRA GARÐARSDÓTTIR Sérdeild-
inni í Brekkubæjarskóla á Akranesi hefur
tekist sérlega vel að tvinna saman sitt
starf og starf skólans.
Hjónin Sigríður Steingrímsdóttir
og Þorsteinn Bjarni Einarsson
tóku að sér börn og unglinga frá
Félagsmálastofnun í vistun. Þótt
flest hafi þau átt að vera hjá þeim
í skammtímavistun þá ílengdust
sum börnin hjá þeim í nokkur ár.
Sum komu frá brotnum heimilum
á meðan önnur áttu sjálf við ein-
hver vandamál að stríða. „Okkur
langaði bara að hjálpa börnum
sem áttu erfitt,“ segir Sigríður.
„Við vorum í þessu í átján ár og
þetta gaf okkur alveg helling.“
Saman eiga þau hjónin fimm
börn fyrir auk þess sem Þorsteinn
á tvö börn af fyrra hjónabandi. Við
hópinn bættust börnin frá Félags-
málastofnun, allt upp í fimm í
einu. Það var því oft mikið um að
vera á heimilinu. Segir Sigríður að
þeim hafi ekki þótt neitt mál að
bæta þessum börnum í hópinn.
„Börnin okkar lærðu líka helling,
að lífið er ekki alltaf dans á rósum
hjá öllum. Þeim fannst þetta líka
æðislegt.“
Sigríður man ekki hversu mörg
börn hafa komið til þeirra en þau
má telja í tugum. Þau hjónin eru
enn í sambandi við mörg barnanna
sem eru uppkomin í dag.
Einn ungur drengur kom til
þeirra þegar hann var sex mánaða
gamall. Var hann hjá þeim meira
og minna þar til hann var orðinn
tólf ára. Þá ákváðu þau að ættleiða
drenginn frekar en að hann færi
annað þar sem hann var ósáttur og
kveið því að fara.
Þorsteinn og Sigríður unnu á
geðdeild þar til fyrir um þremur
árum þegar þau ákváðu að flytja í
stærra hús og taka með sér fimm
vistmenn. Umhyggja þeirra nær
því ekki einungis til barna.
„Það hefur gefið okkur helling
að sjá að margir þessara unglinga
Sigríður og Þorsteinn Bjarni tóku að sér börn og unglinga
Að veita þeim ástúð og
Friðrik hefur stýrt Drengjakór Reykjavíkur, sem í
eru um fjörutíu drengir, með styrkri hendi í þrettán
ár. Kórinn hefur haldið fjölda tónleika hérlendis
sem og erlendis en einnig gefið út geisladisk og
sungið með miklum söngspírum eins og sjálfum
Frostrósunum og svo Karlakór Reykjavíkur.
Einnig er hann með undirbúningsdeild þar sem
sex til átta ára drengir spreyta sig þar til þeir eru
tilbúnir að fara í drengjakórinn. Einn þeirra sem til-
nefna Friðrik segir að hann gefi mikið af sér til
drengjanna, sé vinur þeirra í raun og greinilegt sé
að þeir treysti honum og líti upp til hans.
„Við höldum uppi miklum aga enda æfum við í
kirkju og því ekki við hæfi að vera með neinn fífla-
gang,“ segir Friðrik.
„Við höfum ákveðnar reglur sem eru öllum kynnt-
ar þegar þeir byrja og svo erum við með öflugt for-
eldrafélag sem rekur kórinn og þar er skipuð sér-
stök stjórn. Sameiginlega reynum við svo að halda
þessum aga og ég held að drengirnir þyki það bara
mjög gott.“
Friðrik er einnig kórstjóri Karlakórs Reykjavíkur
sem kemur sér vel fyrir drengina sem fá stundum
að syngja með þeim og æfa í húsnæði þeirra. „Það er
mjög gaman að leiða saman unga drengina og svo
karla sem sumir hafa kannski verið að syngja í
fimmtíu ár.“ Hann segir margt líkt með kórunum.
„En þó er ekkert foreldrafélag í Karlakór Reykja-
víkur,“ segir hann og hlær við. „En þó eru ungu
mennirnir að koma þangað inn svo það er aldrei að
vita nema innan skamms verði komið foreldrafélag
þar líka. Þar þarf heldur ekki að huga svo mikið að
aganum enda ólíklegt að agavandamál komi upp í
þeim kór.“
Friðrik S. Kristinsson, kórstjóri Drengjakórs Reykjavíkur:
Agar unga sem aldna barka
FRIÐRIK S. KRISTINSSON Drengjakórinn æfir tvisvar í viku og
annað hvert ár er haldið í tónleikaferð til útlanda. Í sumar fer
kórinn til Barcelona og syngur þar meðal annars fyrir heims-
frægan drengjakór í Montserrat.
Pétur Jónsson tónmenntakennari
kennir nemendum af ýmsu þjóð-
erni í Austurbæjarskóla og notar
tónlistina til að virkja þá og brjóta
niður þá múra sem legið geta á
milli fólks sem talar mismunandi
tungumál.
„Í kúbverskri tónlist eru mörg
slagverk og hlutverk slagverk-
sleikaranna er miserfitt,“ útskýr-
ir Pétur. „Þegar ég fór að skoða
þessa tónlist betur sannfærðist ég
um að þetta væri leið sem ég gæti
notað í mínu starfi, það er að segja
að sameina þessa ólíku einstakl-
inga í einu samspili þar sem hinir
taktföstu færu með erfiðari hlut-
verk en þeir sem eiga erfiðara
með að halda takti.
Svo segi ég eins og Snorri Sig-
fús Birgisson tónskáld að sá sem
iðkar tónlistina er að skapa sitt
Pétur Jónsson, tónmenntakennari í Austurbæjarskóla:
Tónlistin er innra
PÉTUR JÓNSSON Tónmenntakennar-
anum hefur tekist að sameina fólk af
ólíkum uppruna í samspili og innan
þess ramma sem tónlistin setur.
Til atlögu gegn fordómum
Á þriðjudag verða Samfélagsverðlaun Fréttablaðsins afhent. Veitt verða verðlaun í fjórum flokkum og hafa fimm verið tilnefndir í
hverjum flokki. Í gær voru tilnefndar hvunndagshetjur kynntar. Nú eru þeir kynntir sem eru tilnefndir fyrir starf sitt gegn fordómum.