Réttur - 01.02.1927, Qupperneq 52

54
JÚDAS ÍSKARÍOT
[Rjettur
liaft það að einhverju leyti á bak við eyrað, að til mikillar
virðingar og vegsemdar og valda væri að berjast fyrir þá,
er berðust til ríkis með hinum væntanlega konungi. En
þegar þess er gætt, að það er ekki fyrri en stuttu áður en
Jesús er krossfestur, að hann gefur það upp við lærisveina
sína, að hann sje Messías, og hugmyndir lýðsins voru
mjög á reiki um það, hver hann væri, þá er ósennilegt, að
Júdas hafi orðið svo sannfærður um Messíasartign hans,
þegar í byrjun, að hann hafi yfirgefið ait og fylgt honum
fyrir þær sakir einar. Verður ekki hjá því komist að líta
svo á, að hann hafi orðið snortinn af spámannlegum mik-
illeik hans, fundið djúpa nautn í nálægð hans og verið
gripinn þeirri tilfinningu, að með því að vera í flokki með
honum, væri hann að gegna helgari skyldu í þágu and-
legra hugsjóna en hugsunin ein gæti gert grein fyrir.
II.
En það er eitt að dáðst að því, sem fagurt er, og annað
er að kunna að lifa ineð því og fyrir það. Marga þeirra,
er hæst tala um það, að þeir elski háleitar og göfugar hug-
sjónir, brestur gersamlega allan skilning á eðli hugsjóna
og alla manndáð til að gegna skyldum sínum gagnvart
þeim. Það verður enginn íþróttamaður á því einu að hugsa
um íþróttir, horfa á þær, dást að þeim og tilbiðja þær.
Iþróttamaður verður sá einn, sem í verki æfir sig kapp-
samlega og þvingar líkama sinn til að hlýða ákveðnum
lögum. Enginn verður heldur hæfur til að berjast fyrir
hugsjónum án æfingar í þeirri grein. Að jafnaði eru það
einhverjar sjerstakar aðstöður lífsins, sem þvinga manninn
til að æfa sig til hugsjónastarfs, ef svo mætti að orði
kveða. Þeir menn, sem best hafa skilyrði til að veita sjer
tíma til að lesa um spáinenn maimkynsins og kynna sjer
speki þeirra og hugsjónir og lifa í tilbeiðsludraumum,
þeim gefast minni skilyrði til að æfa sig til þjónustu fyrir
göfugt starf, er krefst skilyrðislausrar fórnar. í fátækt og
basli, þar sem enginn tími virðist vera til að sinna háleit-