Réttur - 01.01.1933, Síða 40

aði beint til alþýðunnar, hvatningar og örvunarorðum.
í æaku Einars fyrir aldamótin síðustu, voru raun-
sæistímar. Nú erum við aftur orðnir veruleikans
menn, og tengjum því að ýmsu leyti við þá tíma, er
Einar hóf fyrst kveðskap sinn. Hinir hvellu byltinga-
söngvar hans hafa aftur eignast hljómgrunn hjá
alþýðunni:
Sjá, hin ungborna tíð vekur storma og stríð,
leggur stórhuga dóminn á feðranna verk,
heimtar kotungum rétt og hin kúgaða stétt
hristir klafann og sér hún er voldug og sterk.
Eru þá afrek síðustu kynslóðar unnin fyrír gíg?
Er þá skáldflug Einars Benediktssonar lítils virði?
Fjarri því. Við skulum ekki vera svo grunnhyggnir
að halda slíkt, eða afneita þeim framkvæmdum, sem
orðið hafa á síðustu tímum. Við viljum ekki missa
rafmagnið, bílana né útvarpstækin, hvað þá eimskip-
in, sláttuvélarnar, togarana, allt þetta, sem við höf-
um eignast á öldinni. Og það væri skarð fyrir skildi
í íslenzkum bókmenntum, ef skáldskapur Einars
Benediktssonar væri þurkaður þaðan út. ,,Hvað er)'
vort líf, ef það á ekki draum“. Fyrir gagnkvæm átök
hugsjónar og veruleika á öll þróun sér stað. Síðasta
kynslóð átti djarfar hugsjónir og mikla trú. En hún
átti líka kraft í verki. Hún hefir í fjölmörgum atrið-
um greitt leiðina fyrir okkur. Kraft hennar, í verki
og trú, verðum við að teyga í okkur til þess að efla
okkur til hinnar hörðu baráttu, sem fram undan er..
Heimspekingm-nir hafa hingað til bara skýrt heiminn á
mismunandi hátt, en þaö, sem allt veltur á, er að breyta
honum.
Karl Marx.
40