Réttur - 01.01.1933, Síða 51

ir), barónarnir, furstarnir, herforingjar og embættis-
menn keisaradæmisins urðu um stund að víkja til hliðar.
I>ó hefir hið borgaralega lýðveldi, sem þar á eftir var
stjórnað af sósíaldemokrötum, aldrei hreyft hár á höfði
þessara manna, aldrei hróflað við fjárhirslum þeirra.
Ógnarstjórn nóvemberlýðveldisins snerist eingöngu gegn
verklýðsstéttinni. Áformunum um undirokun Þýzkalands
1918 hefði aðeins verið mögulegt að hindra með virkilega
byltingasinnaðri lýðfrelsisbaráttu verkalýðsins gegn
kúgurum sínum. Sú víðtæka stéttarstyrjöld hefði orðið
upphaf voldugrar byltingahreyfingar um gjörvalla Ev-
rópu, og hefði leitt til samstillingar allra krafta hins al-
þjóðlega öreigalýðs Evrópu gegn enn sterkari auðstéttum
sigurvegaralandanna. Til þess að hefja baráttuna gegn
kúgun Þýzkalands, hefði verið nauðsynlegt að víkka hinn
baráttuhæfa grundvöll í Þýzkalandi sjálfu með því að
hefja hina víðtæku lýðhreyfingu upp í hærra veldi, upp
á stig byltingasinnaðrar borgarastyrjaldar gegn kúg-
aravaldinu og beita síðan einbeittu valdi gegn hinum
afturhaldssinnuðu arðránsstéttum. Það hefði orðið að
þroska liina pólitísku meðvitund fjöldans og leiða hana
til markvissrar baráttu fyrir alræði öreiganna, og fyrir
sigri verkalýðsbyltingarinnar í nánu samstarfi við
verkalýð ráðstjórnarríkjanna. En þýzku sósíaldemokrat-
arnir, sem höfðu stjórn hinnar voldugu lýðhreyfingar
í hendi sér, gjörðu algjörlega það gagnstæða. Þeir réð-
ust gegn hinni byltingasinnuðu verkalýðshreyfingu, til
þess að hindra það, að hún næði frekari útbreiðslu og
íestu, og brugðu þannig fæti fyrir það, að fjöldinn legði
til uppreisnarbaráttu fyrir þjóðfélagslegu og þjóðræðis-
legu frelsi sínu. í baráttunni gegn alþýðunni gengu sósíal-
demokratarnir í bandalag við hershöfðingja keisara-
veldisins. Það var ekki nóg með að þeir sköpuðu borgara-
stéttinni fullt öryggi, heldur sáu þeir junkurunum fyrir
fullri vernd eigna sinna. Þó er það alveg víst, að valda-
kiíkum keisaraveldisins hefir þótt það súrt í broti, að
þurfa að víkja úr valdasessi fyrir nóvemberbyltingunni,
51