Réttur - 01.01.1978, Blaðsíða 29

og sá ósigur varð til þess að „helminga-
skiptastjórn“ íhalds og Framsóknar lið-
aðist í sundur.
Verkamenn höfðu því sannarlega bar-
ist nógu vel og fórnað nógu miklu, til
þess að fá nú m .a. atvinnuleysistrygging-
arnar og þann sjóð sinn, sem þeir svo
lengi höfðu barist fyrir á hinum póli-
tíska vettvangi.
Hvernig hefur svo farið um þennan
sjóð? Það skal strax tekið fram að hann
hefur verið undir heiðarlegri stjórn og
ekki hafa starfsmenn bankans, sem varð-
veita hann, skert liann á nokkurn liátt.
En það virðist vera mikið um „möl og
ryð“ á æðri stöðum í þjóðfélaginu, sem
fær grandað svona sjóðum.
Athugum málið:
I ársbyrjun 1967 var sjóður þessi eitt-
hvað nálægt 1100 milljónum króna, sem
þá samsvaraði um 25 milljónnm dollara
(dollarinn 44 kr.). Þá sat að völdum hin
svonefnda „viðreisnarstjórn" Sjálfstæðis-
og Al|)ýðuflokks. Þeirri stjórn fannst
samt óþarfi að framkvæma neina viðreisn
a sjóðum verkamanna. Þvert á móti
bleypti hún „möl og ryði“ í stórum stíl
mn í sjóðinn: ltækkaði dollarann tvíveg-
is, svo hann var í árslok 1968 orðinn 88
krónur.
Atvinnuleysistryggingasjóður verka-
manna hafði vaxið í íslenskunr krónum,
niun í árslok 1968 hafa verið eitthvað um
1320 milljónir kr. — en verðgildið nriðað
við dollar - og síðar við dýrtíð - hafði
minnkað niður í um 15 milljónir doll-
ara. - Verðgildi 10 milljóna dollara hafði
borfið úr þessum sjóði verkamanna fyrir
aðgerðir ríkisstjórnarinnar.
Rekjum svo söguna lengTa:
1971 tók við vinstri stjórn undir sterk-
um áhrifum verkalýðsins. Isl. krónu var
haldið í verðgildi. í árslok 1973 var at-
vinnuleysistryggingasjóður verkamanna
orðinn 2815 milljónir islenskra króna, er
jafngilti þá 31,3 millj. dollara (gengi
dollars ca. 90 kr.).
Svo tók stjórn íhalds og Framsóknar
við 1974. „Mölur og ryð“ braskaranna
fór hamförum. Tvennar gengisfellingar
og ótal gengissig. í árslok 1976 voru 4796
milljónir isl. króna í sjóðnunr og hefur
vafalaust vaxið síðan, líklega orðinn yfir
5 milljarðar. En dollarinn er nú, 1978,
kominn í 253 ísl. kr. fyrir „dugnað og
framtakssemi“ ríkisstjórnarinnar, svo þó
við reiknum aðeins nreð því senr í sjóðn-
unr var í árslok 1976, þá er hann kominn
niður í unr 19 milljónir dollara. Það er
að verðgildi 6 milljónum dollara nrinna
en í honunr var fyrir 10 árunr, í ársbyrj-
un 1967, þó hann lrali vaxið í sífellu í ísl.
krónum.
Verkamenn létu af því kaupi, sem jreir
gátu samið unr 1955, góðar og gildar kr.
ganga í sjóð til að tryggja sig gegn at-
vinnuleysi .En valdhalarnir, flokkar og
handbendi burgeisastéttarinnar, lrafa séð
um að „falsa peninginn“ — eins og biblí-
an myndi orða Jrað - gera krónurnar sí-
fellt nrinni og nrinni að verðgildi.
Hve lengi ætla verkamenn og annað
launafólk, sú aljrýða, sem er meirihluti
þjóðarinnar, að láta valdhöfunum lrald-
ast uppi svona franrlerði?
Er ekki tínri til kominn að aljrýðan
verði slíkt vald á Aljringi að lrún geti
hindrað svona aðfarir, hreinsað „möl og
ryð“ burtu - og knúð franr þá skipulagn-
ingu á atvinnuvegunr þjóðarinnar, er út-
rýnrir Jrví braski, óstjórn og svindli, senr
í æ ríkara nræli hefur sýkt íslenskt at-
vinnulíf?
29