Réttur - 01.08.1980, Qupperneq 14

Sém nefnast samrásir, voru í sneið sem
ekki var nema 3 til 5 mm á hvorn veg.
Þannigvarnú unntað framleiða í nokkr-
um þrepum heila rafrás. Reyndar var
gert betur því á hverri kísilskífu voru
nokkrir tugir slíkra samrása, en skífan
var síðan söguð náður. Heil samrás kost-
aði svipað og einn einasti smári hafði
kostað áður. Samrásirnar, eða dvergrás-
irnar eins og þær eru stundum kallaðar,
eru grundvöllur hinna stórkostlegu fram-
fara í rafeindatækninni síðasta hálfan
anna náratug.
I fyrstu samrásunum voru 10 til 20 raf-
eindabútar (smárar, viðnám og díóður)
en með hverju ári sem leið tókst að koma
fleiri bútum inn í hverja samrás og ligg-
ur nærri að með hverju ári sem liðið hef-
ur hafi tekist að tvöfalda Jrann fjölda
búta, sem mögulegt hefur verið að troða
í liverja samrás. Stærð sneiðanna hefur
þó ekki aukist heldur hefur sjálf samrás-
in orðið æ smágerðari. Árið 19(34 voru
10-20 bútar í samrásunum, nú eru þeir
liðlega 100 þúsund. Verð einnar samrás-
ar hefur haldist nærri óbreytt allan þenn-
an tíma.
Heldur hefur hægt á þróuninni síðustu
2-3 ár hvað fjölda búta í hverri samrás
snertir, enda nálgast menn nú hindrun,
sem mikið átak kostar að yfirstíga. Sam-
rásin er fyrst teiknuð á flöt sem er um
einn metri á hvorn veg, en þessi mynd er
síðan smækkuð þannig að hún verður
nokkrir millimetrar á hvorn veg á kísil-
sneiðinni. Þrátt fyrir þessa miklu smækk-
un þá þarf að beita stækkunargleri þegar
fyrirmyndin er skoðuð, en við gerð henn-
ar er tölvustýrður teiknari notaður.
Smækkunin fer fram með tækni 1 jós-
myndagerðarinnar nema hvað allar kröf-
ur til tækjanna eru mun meiri vegna
hinnar miklu smækkunar. Leiðslu-
mynstrið á kísilsneiðinni er farið að nálg-
ast þan mörk sem bylgjueðli ljóssins set-
ur. Ekki verður unnt að smækka mynstr-
ið verulega frá því sem nú er svo lengi
sem ljósi er beitt.
Af þessum sökum gæti þróunin
stiiðvast á næstu árum, en um árabil
mætti þó vinna að því að fullnýta þá
tækni, sem þegar hefur verið náð í meg-
inatriðum. Til er ]ró leið til að mynda
enn smágerðara mynstur á kísilsneiðum,
en J^að er með því að beita rafeindageisla
í stað Ijósgeisla. Víða um heim er nú unn-
ið kappsamlega að því að þróa slíka
tækni og er talið sennilegt að þetta muni
takast, en stofnikostnaður hinnar nýju
tækni er gífurlegur og ekki á færi nema
hinna fjársterkustu aðila í ráfeindaiðnað-
inum að ráða við hann. Því kann svo að
fara að eftir nokkur ár komi á ný skriður
á þróun samrásanna þannig að í stað 100
þúsund búta í einni samrás verði milljón
bútar. Erfitt er að gera sér grein fyrir
hvaða möguleikar opnast þegar svo öflug-
ar rásir koma fram.
Hvernig sem Joessi þróun verður er
hitt víst að næstu 5 til 10 ár verða miklar
framfarir í rafeindatækninni, jafnvel
þótt ekki komi til nema fullnýting þeirr-
ar tækni, sem þegar er þekkt.
Örtölvan og fylgirásir hennar
í lok síðasta áratugar hafði dvergrásai -
tæknin náð svo langt að tæknilega var
orðið mögulegt að koma svipuðum fjölda
smára í eina rafrás og nauðsynlegur var
til að framkvæma allar þær aðgerðir, sem
stjórneining hinna stóru tölva annaðist.
Það var því næsta eðlilegt skref að fella
inn í eina kísilsneið slíka rafrás. Þetta var
142