Réttur - 01.08.1980, Page 46

ást og kynlífí mannanna barna, — og
beint fyrst og fremst að konnnni, „er
syndina feiddi í heiminn" — dugði ekki,
þótt kvölum og dauða væri bætt við.
Þótt náttúran sé laminn með furk, —
kristilega vígðum að frillukonunga boði,
— þá brýst hún út um síðir. Alfar þessar
aldir ómældra þjáninga logaði undir
niðri með alþýðu hatrið á þeim valdhöf-
um, sem í senn rændu hana arði vinnu
sinnar og meinaði henni eftir mætti eðii-
legustu lífsnautn mannanna barna. Upp-
reisnin gegn þessu fargi braust út jafnt
í kvæðum skáidanna, aragrúa „höfunda-
lausra „amorsvísna“, ferskeytlna og
kveðlinga sem og í brotum gegn banninu
á laun. Og Jregar jafnvel biskupar eins
og Jón Vídcdín húðstrýktu yfirstéttina
fyrir arðrán fiennar og hræsni, — og hefði
hann verið nefndur „hinn smurði
Moskvuagent" fyrir slíkt orðbragð af
Mogga „nú-til-dags“ — þá ýtti slíkt vissu-
fega undir uppreisnarhneigð aljrýðu. Þeg-
ar svo byltingar gegn konungs- og kirkju-
valdi hófust í sjálfri París, kynntu þær
eigi aðeins þjóðernislegan frelsiseld,
heldur og undir boðskapinn um frelsi
konunnar. Allt frá Skáld-Rósu til Olafar
á Hlöðum liggur sá frelsisþráður, oft
næstum sundurslitinn, — en með magn-
þrúngnum ,,Eið“ Þorsteins Erlingssonar,
er uppreisnarbrautin rudd í bókmennt-
unum, þótt sá óður ástarinnar væri helst
falinn fyrir unglingum í upphafi vorrar
aldar.
☆
(En þrátt fyrir allt sem unnist hefur og
aðlögun kirkjunnar að nútímanum, þá
þætti mér samt ganran að sjá framan í
suma kredduklerka, ef kona væri kosin
biskup, — þeim virðist sumum nógu illa
174
við að hugsa sér þær sem presta. — Stjórn-
málaflokkarnir eru Jiar líka oft sama
markinu brenndir.)
Forsetakosningar og fjölmiðlar
Það var furðulegt framferði spurn-
ingamanna þeirra, sem spurðu forséta-
efnin í sjónvarpinu, að spyrja þá hvort
þeir væru kristnir Og þóttust þeir lík-
lega gera það vegna þess hve einkaréttur
hins evangelisk-lúterska safnaðar væri
fastnegldur í stjómarskránni. — Hefðu
þessir menn Jrekkt stjórnarskrána, hefði
þeinr verið nær að spyrja, hvort frarn-
bjóðendur vildu vernda trúfrelsi á ís-
landi, })ví það atriði er fastbundið í
stjórnarskrá, eins og ritfrelsið (64. gr.). —
En sérréttindi lúterskrar ríkiskirkju má
hinsvegar afnema með einföldum lögum
og þarf enga stjórnarskrárbreytingu til.
— Það var mikið Jreir skyldu ekki spyrja
frú Vigdísi Finnbogadóttur hvort hún
væri örugglega staðföst í sinni barnatrú
að Evu. hefði forðum í Eden komið synd-
inni í heiminn með því að tæla Adam til
að bíta í eplið sitt Jrar!
Svona spurningar minna á þá smekk-
leysu og vanþekkingu, er einn ritstjóri
Morgunblaðsins sýndi gagnvartfrú Goldu
Meyer, þá forsætisráðherra ísraels, er
hún kom í heimsókn hingað til lands, að
fara að spyrja hana um trú hennar — og
varð steini lostinn er hún svaraði því að
hún væri auðvitað trúlaus.
Eru fréttamenn íslands farnir að til-
einka sér trúhræsni, sem íslendingar hafa
verið tiltölulega lausir við á þessari öld?
Trúmál eru í lýðræðislandi einkamál,
svo og trúleysi. íslendingar hafa allir
jafnan rétt til forsetaembættis eða ann-
ara enrbætta án tillits til þess hvaða skoð-