Réttur - 01.04.1982, Qupperneq 2

í þessari níðingsstyrjöld nægir auðdrottnunum að viðhalda valdi sínu yfir
meirihluta heims, til þess að fremja þessi barnamorð: þau eru afleiðing auð-
valdsskipulagsins, himinhrópandi ranglætis þess, arðráns og kúgunar.
Það er ekki hollt þeim, sem við bjargálnir búa, að líta þessa ógn. Það á
enn við það, sem Þorsteinn Erlingsson orti fyrir tæpri öld:
„En píni þig varfærið vonleysis hróp,
þá varastu þangað að fara,
því flestum mun holt, nema honum sem skóp,
að horfa á þann traðkaða skara,
þjer blöskrar að heyra það brauðleysis óp
til blágrárra ómálga vara,
og sjá þennan skjögrandi horgrinda hóp
með hungruðum kýraugum stara.”
Barnamorðin miklu eru veruleiki. Kjarnorkustyrjöld er yfirvofandi hætta:
gereyðing mannkyns.
En auk þessara vágesta þá verður heimskreppa auðvaldsskipulagsins æ
harðvítugri. Og nú er sem versta afturhaldið á íslandi hlakki til að fá hana
yfir ísland, til þess að geta náð sér nióri á launastéttunum. Það vonast til
þess að í skjóli 10% atvinnuleysis takist að brjóta verkalýðshreyfinguna á
bak aftur: lækka kaupið, ræna íbúðunum og öðrum eignum alþýðu, er hún
hefur eignast með striti sínu.
Þetta er hægt að hindra og verður að hindra!
Allt launafólk verður að sameinast í stjórnmálum og gera upp við ófremd-
arástandió, sem braskararnir hafa skapað á íslandi: Hringlandi vitlaus og
stjórnlaus fjárfesting á almanna kostnað, kolbrjálaður innflutningur óþarfa
vara og stórhættuleg skuldasöfnun erlendis þarafleiðandi, hráefni hent og
miljónavirði látið fara í súginn o.s.frv.
Það þarf heildarstjórn á efnahagslífi íslands út frá þjóðarhagsmunum, en
ekki eftir duttlungum einstaklinga.
„Þetta land á ærinn auð, ef menn kunna að nota hann” — af viti, forsjá og
réttlæti með alþjóðarheill fyrir stafni.