Réttur - 01.04.1982, Síða 54

Falklandseyja-stríðið —
múgmorð valdahrokanum til
dýrðar.
Stríð Argentínu og Englands um Falklandseyjar er sem skóladæmi
um hroka og níðingshátt þeirra drottnara, sem þar eigast við og þarf
vissulega að athugast bæði frá því sjónarmiði og öðru.
Það má í því sambandi minna enn einu sinni á það, sem franskur
stjórnmáiamaður sagði eitt sinn við son sinn: „Þú munt sjá það síðar
meir, sonur sæll, af hve hverfandi litlu viti heiminum er stjórnað.“
Fasistaforingi, er drottnar yfir Argen-
tínu, heldur þar tug þúsunda alþýðu-
manna í fangelsi og hefur látið myrða um
15 þúsund stjórnarandstæðinga, þarf að
reyna að beina hug fólksins að einhverju
öðru en neyðinni, sem harðstjórn hans
leiðir yfir fólkið. — Hann lætur því her
sinn taka varnarlausar Falklandseyjar og
innlima í ríki sitt og æsir upp þjóðremb-
ing fólksins eftir mætti.
Járnfrúin breska, sem ekkert hafði
skeytt um varnir eyjanna og því síður um
hag eyjarskeggja — aðeins lýst þá 2.
flokks borgara Bretaveldis, — býður út
her hins hrynjandi heimsveldis síns og
segist ætla að sýna „árásaraðilum“ í tvo
heimana í nafni „lýðræðis, frelsis o.s.frv.“
Þjóðarrembingurinn er nú magnaður í
Englandi rétt eins og heimsveldið væri
ekki hrunið og ámátleg ambátt Banda-
ríkjavaldsins tekin þar við. — Það má
vissulega segja um frú Thatcher að „oft
sé flagð undir fögru skinni“.
Hinir fáu, fátæku, friðsælu íbúar Falk-
118