Réttur - 01.08.1975, Blaðsíða 5

Bandarikin og bandalagsriki þeirra hafa háð strið gegn frelsishreyfingum fyrri nýlendna um allan heim
eftir 1945, drepið 5—6 miljónir manna. Svörtu deplarnir sýna vigstöðvarnar.
Það þarf að byrja með kynningu og um-
ræðum, gagnkvæmum heimsóknum og sam-
starfi um einstök mál en ná hámarki með
skipulögðu allsherjar samstarfi. Víða er þetta
nokkuð á veg komið, einkum meðal stærri
flokka, en lengst hefur það enn náð með
kosningasamstarfinu í Frakklandi.
Kommúnistar ráða nú ríkisstjórnum í Pól-
landi, Ungverjalandi, Rúmeníu, Júgóslavíu,
Búlgaríu, Austur-Þýskalandi og Tékkó-
slóvakíu. Sósíaldemókratar eru í ríkis-
stjórnum í Finnlandi, Svíþjóð, Noregi, Dan-
mörku, Englandi, Hollandi, Belgíu og Vest-
ur-Þýskalandi. Það liggur við að flokkarnir
samanlagt hafi meirihluta í Frakklandi og
Italíu — og líklega gætu þeir ráðið Portúgal,
ef þeir bæru gæfu til að vinna þar saman.
Spánn og Grikkland kæmu þar brátt á eftir,
ef svo tækist til.
Tækist samstarf þessara verklýðsflokka,
bíður þeirra stórkostlegt verkefni:
Sú Evrópa, sem hér um ræðir, — frá At-
lantshafi til vesturlandamæra Sovétríkjanna,
— var sú, er drottnaði yfir hálfum heimi
um síðustu aldamót. Nú er nýlendudrottnun
hennar hrunin til grunna. Þessi Evrópa er
ekki sérstaklega rík að hráefnum, en stendur
flesmm framar að snilli verkamanna sinna,
sérfræðinga og vísindamanna og á gífurlegt
bákn hinna bestu framleiðslutækja. Þegar
verkamenn heila og handa síðar meir stjórna
Evrópu verða þeir að byggja afkomu sína á
149