Morgunblaðið - 08.01.2006, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. JANÚAR 2006 45
ÚR VESTURHEIMI
ÍSLENDINGAFÉLAGIÐ Leifur
Eiríksson í Calgary í Kanada
(LEIC) heldur úti viðamikilli
starfsemi og er jólagleðin há-
punkturinn en eins og 2004 varð
að flytja hana í nýtt húsnæði
vegna fjölmennis.
LEIC er eitt öflugasta félagið í
Þjóðræknisfélagi Íslendinga í
Norður-Ameríku og er reynt að
gera öllum til hæfis með marg-
víslegum uppákomum. Sameig-
inlegt samkomuhús norrænu fé-
laganna í borginni, The Calgary
Scandinavian Centre, er gjarnan
notað fyrir samkomur en 2004
varð að flytja jólaballið í sam-
komuhús Kanadísk-ungverska fé-
lagsins og sami háttur var við-
hafður fyrir nýliðin jól, en
tæplega 200 manns sóttu hátíð-
ina.
Helen Johannson frá Marker-
ville, fjallkona Alberta í ár, var
heiðursgestur og dagskráin var
með hefðbundnum hætti. Boðið
var upp á íslenskan mat eins og
hangikjöt, rúllupylsu, síld, skyr
og pönnukökur í bland við kan-
adíska rétti eins og kalkún og
annað góðmeti.
Að venju sáu félagsmenn um
matinn og skemmtiatriði og sem
fyrr vakti jólasveinninn mesta at-
hygli barnanna, en Ron Good-
man, formaður félagsins, hefur
brugðið sér í þetta hlutverk und-
anfarin ár með góðum árangri.
Ljósmynd/Karl Torfason
Ron Goodman, formanni Íslendingafélagsins í Calgary, er margt til lista lagt og er hér í hlutverki jólasveins.
Sprengdi hús-
næðið utan af sér
KEN Howard byrjaði fyrir
skömmu að kynna sér ís-
lenskan og enskan uppruna
sinn í kanadíska bænum Selk-
irk skammt norðaustan við
Winnipeg í Manitoba, en
verkið hefur hlaðið utan á sig
og hefur hann nú sett stefn-
una á að senda frá sér bók
um fólkið í bænum á næsta
ári.
Selkirk er um 10.000
manna bær við Rauðá, um 20
km norðaustan við Winnipeg,
og eiga flestir ættir að rekja
til frumbyggja, Frakka,
Breta, Úkraínumanna og Ís-
lendinga.
Hvernig maður
var langafi?
Í nýjasta blaði Lögbergs-
Heimskringlu kemur fram að
Ken Howard hafi byrjað að
kynna sér sögu foreldra
sinna og foreldra þeirra þeg-
ar barnabarn hans spurði,
„afi, hvernig maður var
pabbi þinn?“ og hann gat
ekki svarað pilti.
Ken byrjaði á því að skrifa
yfirlitsgrein um föður sinn og
síðan tók næsta grein við.
Hann komst fljótlega að því
að margir höfðu sögu að
segja í Selkirk, ákvað að út-
víkka sögu sína og réð tvö
barnabörn sín í vinnu við öfl-
un gagna.
Skrifar
sögu
Selkirk
í Kanada
Ljósmynd/David Jón Fuller
Ken Howard hefur safnað að
sér ýmsum upplýsingum varð-
andi íbúa í Selkirk í Manitoba.
MYNDLISTARSÝNINGIN Volc-
ana: Icelandic Panorama í Winni-
peg í Kanada hefur vakið mikla
athygli og ekki síst eftir að grein
Roberts Enrights, Getting past
Bjork, birtist um sýninguna í kan-
adíska blaðinu Globe and Mail í
liðnum mánuði.
„Sýningin hefur fengið mikla og
góða umfjöllun í kanadískum fjöl-
miðlum og þykir hafa tekist afar
vel,“ segir Atli Ásmundsson, að-
alræðismaður Íslands í Winnipeg,
en sýningunni var komið á með
aðstoð utanríkisráðuneytisins og
ræðismannsskrifstofunnar í
Winnipeg.
Fjölbreytnin í fyrirrúmi
Íslensku myndlistarmennirnir
eru með verk sín í Plug In-
listasafninu í Winnipeg og sýning-
arstjóri er Kevin Kelly, prófessor
í listaskóla Manitoba-háskóla í
Winnipeg. Á sýningunni eru verk
eftir Margréti H. Blöndal, Þórdísi
Aðalsteinsdóttur, Hildi Bjarna-
dóttur, Hrafnhildi Arnardóttur og
Björk Guðnadóttur.
Björk skóp goðsagnarlega ver-
öld í einu herberginu og var með
innsetningu úr flísefnum sem hún
lagði á gólfið. Hrafnhildur sýnir
þrjú veggverk sem eru ofin úr
gervi- og mannshárum. Hildur
sýnir meðal annars þrjár postu-
línsstyttur af ömmum sínum. Þór-
dís sýnir málverk. Margrét var
með innsetningu, skúlptúra sem
hún bjó til á staðnum. Daginn eft-
ir opnunina, eða 19. nóvember,
tóku listamennirnir þátt í pall-
borðsumræðum með Kevin Kelly
um sýninguna og íslenska mynd-
list og vöktu þannig enn frekar at-
hygli á listinni, en sýningin stend-
ur yfir til 11. febrúar.
Margrét segir að listamennirnir
fimm hafi kynnst Kevin Kelly,
þegar þeir hafi verið í námi í New
York. Áður hafi Kevin Kelly lært í
Hollandi og kynnst þar íslenskum
listamönnum. Hann hafi haldið
tengslum sínum við Íslendinga,
sýnt áhuga á íslenskri myndlist og
heimsótt Ísland. Eftir að hann
hafi fengið kennarastöðuna í
Winnipeg hafi hann haft samband
og óskað eftir að koma sýningu
með íslenskum myndlistarmönnum
á fót og konurnar fimm hafi geng-
ið í málið með þessum árangri.
Mikil upplifun
Íslensku listamennirnir hafa
sýnt verk sín víða og upplifðu sér-
staka reynslu í Winnipeg í kring-
um opnunina.
„Þetta var mjög sérstakt fyrir
okkur allar og það var undarlegt
að hitta nánast alls staðar fyrir
fólk sem var tengt Íslandi á einn
eða annan hátt,“ segir Margrét.
„Tengslin við Ísland eru greini-
lega mikil í Winnipeg og það er
skrýtið að vera á gangi og sjá allt
í einu verslun sem heitir Stúlka. Í
stuttu máli sagt þá var þetta mjög
sérstök tilfinning og við vorum all-
ar hrærðar yfir móttökunum.
Fólkið var svo hlýlegt og okkur
var tekið vel. Allir voru nánast
snortnir yfir því að við skyldum
koma þessa löngu leið til að setja
upp þessa sýningu og það eru yf-
irleitt ekki þannig móttökur sem
þekkjast í myndlistarheiminum.
Auk þess er safninu greinilega
mjög vel stýrt og fagmannlega að
öllu staðið. Því var líka mjög gam-
an faglega að setja upp þessa sýn-
ingu.“
Frá innsetningu Bjarkar Guðnadóttur í Plug In-listasafninu í Winnipeg. Verk eftir Margréti Blöndal fremst og málverk Þórdísar Aðalsteinsdóttur.
Sýning fimm íslenskra myndlistarkvenna í Winnipeg vekur mikla athygli
„Allar hrærðar yfir móttökunum“
Ljósmynd/David Jón Fuller
Íslensku listakonurnar voru við opnun sýningarinnar í Winnipeg en búa í New York og á Íslandi. Frá vinstri:
Hrafnhildur Arnardóttir, Margrét H. Blöndal, Þórdís Aðalsteinsdóttir, Björk Guðnadóttir og Hildur Bjarnadóttir.
Eitt af þremur hárverkum Hrafn-
hildar Arnardóttur.
Eftir Steinþór Guðbjartsson
steinthor@mbl.is