Morgunblaðið - 08.01.2006, Page 47

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. JANÚAR 2006 47
MINNINGAR
✝ Kristinn Sól-berg Jónsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 13.
maí 1979. Hann
lést í Reykjavík 18.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Jón Einar Guð-
mundsson, f. 18.
apríl 1950, og Sól-
veig Snorradóttir,
f. 16. júlí 1956, d.
24. ágúst 1996.
Systkini Kristins
Sólbergs eru Nikó-
lína Jónsdóttir, f. 16. janúar
1974, og Snorri Hólm Jónsson, f.
3. janúar 1990.
Árið 1983 fluttist
fjölskyldan til Ytri-
Njarðvíkur þar
sem Kristinn Sól-
berg gekk í skóla.
Síðar fluttu þau til
Keflavíkur. Síðustu
árin bjó Kristinn
Sólberg í Reykja-
vík og stundaði
nám við Iðnskólann
þar.
Útför Kristins
Sólbergs var gerð
frá Keflavíkur-
kirkju 22. desember síðastliðinn
og fór fram í kyrrþey.
Það er búið að vera sárt að þurfa að
kveðja þig, elsku Kiddi minn. Við
svona ung og þú dáinn. Það var ekki
nema tæpt ár á milli okkar, frændi.
Ég man eftir okkur að leika í Vest-
mannaeyjum, við vorum að leik í
kringum húsið þitt, þú dast, mamma
þín eða pabbi komu út, þú varst grát-
andi og þú fékkst plástur á hnéð. Við
fórum svo inn í eldhús til mömmu
þinnar og fengum súputening og
bruddum hann.
Mikið vildi ég að hægt hefði verið
að láta þig fá plástur hér í seinni tíð og
allt hefði lagast. En það gat enginn, í
þessu stríði þurftir þú að setja hann á
þig sjálfur en það var eins og þú fynd-
ir engan, engan sem passaði þér að
þínu áliti. Leitandi varstu samt.
Elsku Kiddi minn, mér þykir svo
vænt um þær stundir sem ég fékk til
að kynnast þér betur síðustu árin, í
gegnum okkar sameiginlega vanda.
Þú tókst mér fagnandi þegar ég kom
til þín og ég tók þér fagnandi þegar þú
komst til mín, við skiljum þetta.
Hvíldu nú í örmum móður þinnar
aftur, vertu glaður, taktu svo á móti
mér þegar ég kem. Ég kveð þig með
bæn ömmu okkar:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Þín verður sárt saknað.
Þín frænka og félagi,
Hrefna Díana.
Elsku Kiddi minn. Nú eru þrautir
þínar á enda og þú ert aftur kominn
fang mömmu þinnar. Ég er viss um að
bæði hún og amma Dísa tóku vel á
móti þér. Ég man eftir því þegar þú
fæddist gullfallegur lítill drengur með
stór brún augu og mikinn hárlubba.
Hún frænka þín var svo stolt af því að
eiga svona fallegan lítinn frænda sem
vinkonur hennar dáðust að. Nafnið
þitt vakti líka athygli enda jafn fallegt
og drengurinn Kristinn Sólberg. Því
miður var ekki nógu oft sem sólin
skein inn í líf þitt. Einelti einkenndi
skólagöngu þína og þú áttir erfitt með
að fóta þig í þeim harða heimi sem nú-
tíminn er. Pabbi þinn reyndi eins og
hann gat að vísa þér veginn og hjálpa
þér eins og hægt var. En því miður
var sálin of marin og tími þinn hér of
stuttur. Þér hefur verið ætlað stærra
hlutverk hinum megin.
Elsku Jón, Snorri og Lína, enn hef-
ur verið höggið skarð í litlu fjölskyld-
una ykkar. Vonandi finnið þið styrk í
þeirri vissu að Kiddi er nú kominn í
örugga höfn hjá móður sinni og ömmu
sem, eins og þið, vildu allt fyrir hann
gera. Hvíl í friði, elsku frændi, og Guð
veri með þér.
Þín frænka
Herdís Rós.
Elsku Kiddi minn, eða „Kiddi
pjakkur“ eins og þú varst oft kallaður
og lýsti þér svo vel. Mikið var ég glöð
þegar leiðir okkar lágu saman aftur
fyrir u.þ.b. þremur árum síðan. Þá
hafði ég ekki séð þig síðan þú varst
bara polli úti í Eyjum. Eftir endur-
fundina hittumst við reglulega og oft
daglega og rifjuðum upp gamlar
minningar, stundum misgóðar. En
það var vonarglampi í augum þínum
og þú flaggaðir oftar en ekki þínu
undurfagra brosi sem yljaði mér um
hjartarætur. Margt áttum við sam-
eiginlegt á okkar uppvaxtarárum og
þeir hlutir tengdu okkur saman og
eins sú lausn sem við höfum fundið og
ég held enn í.
Þú virtist svo ánægður og fullur af
orku og von um bjarta framtíð þegar
ég hitti þig í sumar á Austurvellinum.
Þú sagði mér frá því hversu vel þér
gengi í skólanum, hversu mikið það
var að gefa þér og deildir með mér
framtíðaráætlun um áframhaldandi
nám erlendis í fatahönnun. Síðan
sleiktum við saman sólina og héldum
áfram að spjalla um heima og geima.
Fréttirnar af skyndilegum dauða þín-
um voru mér því mikið áfall og komu
mér mjög á óvart. Hvenær nákvæm-
lega þú misstir alla von og sást ekki
aðra leið út en þá leið sem þú valdir
veit ég ei, en ég veit að þín verður sárt
saknað og góðu minningarnar um þig
lifa í hjarta okkar allra um aldur og
ævi.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það sem ég fæ ekki
breytt,
kjark til að breyta því sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Æðruleysisbænin.)
Elsku Jón, Snorri og Lína, megi
Guð gefa ykkur áframhaldandi styrk í
gegnum þessa erfiðu tíma.
Rósalinda Berry.
Jæja, Kiddi minn. Ég er ennþá að
reyna að ná áttum síðan ég sá Dag-
blaðið og las þar um andlát þitt.
Við Kiddi kynntumst í Iðnskólan-
um fyrir tæpum tveimur árum þar
sem við vorum í starfsendurhæfingu
og þaðan var stefnan tekin á nám.
Kiddi fór á listnámsbraut og virtist
njóta sín þar, hann allavega sagði mér
að hann tæki námið fram yfir tónlist-
aráhuga sinn því hann gæti ekki gert
bæði og virtist sem hann væri þokka-
lega sáttur við það, því hann langaði
svo innilega að hanna föt, hann lang-
aði mikið að fara utan á þessu nýja ári
og læra hratt og vel. Kiddi var alltaf
að flýta sér en alltaf hafði hann tíma
fyrir kaffibolla, sígó og smáspjall með
mér. Svo kvaddi hann alltaf með
knúsi. Ég þakka þér, Kiddi minn, fyr-
ir samfylgdina þó stutt hafi verið, hún
gaf mér ótrúlega mikið. Koss og knús.
Guð geymi þig, Kiddi minn. Að-
standendum sendi ég innilegar sam-
úðarkveðjur. Megi guð gefa þeim
styrk á þessum erfiðu tímum.
Lilja.
KRISTINN
SÓLBERG JÓNSSON
✝ Rakel Bjarna-dóttir fæddist á
Ytri-Skógum í Kol-
beinsstaðahreppi
30. september 1915.
Hún lést á Sólvangi
í Hafnarfirði 16.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Gróa
Jónsdóttir, f. 1.6.
1878, d. 1.1. 1948,
og Bjarni Márus
Jónsson, f. 31.8.
1874, d. 4.12. 1918.
Systkini Rakelar
eru Magdalena, f. 1901, d. 1901,
Önundur Kristján, f. 1902, d.
1998, Jón, f. 1904, d. 1980, Gróa
Halldóra, f. 1905, d. 1996, Ragn-
hildur, f. 1906, d. 2000, Björn, f.
1907, d. 1999, Arndís, f. 1908, d.
2005, Kristján, f. 1910, d. 1974,
Jón, f. 1911, Margrét, f. 1914, d.
2001, Sveinn, f. 1917, d. 1993, og
Ágúst, f. 1918, d. 1918.
Hinn 24. ágúst 1941 giftist Rak-
el Guðjóni Sigurfinnssyni, f. 8.5.
1904, d. 26.5. 1998. Börn Rakelar
og Guðjóns eru: 1) Grétar Már, f.
4.10. 1939. 2) María Ingibjörg, f.
30.12. 1941, var gift Kristjáni
Karli Normann, synir þeirra eru:
a) Einir Guðjón, f. 8.1. 1962, maki
Ásdís Sigurðardóttir og eiga þau
þrjá syni. b) Baldur, f. 30.12.
1966, maki Hrafnhildur Arnar-
dóttir og eiga þau
tvo syni. 3) Sólveig,
f. 17.6. 1954, maki
Andrés Hafberg,
börn þeirra eru: a)
Þorvaldur, f. 16.6.
1974. b) Rakel, f.
15.6. 1976, maki
Ragnar Már Vil-
hjálmsson, þau eiga
eina dóttur, c) Guð-
rún, f. 10.7. 1986.
Rakel ólst fyrstu
árin upp á Ytri-
Skógum, hún missti
föður sinn úr
spænsku veikinni árið 1918 og ár-
ið 1920 flutti móðir hennar með
yngstu börnin í Borgarnes þar
sem þau bjuggu fram til 1929.
Rakel fluttist þá með móður sinni
og þremur systrum til Hafnar-
fjarðar þar sem hún bjó æ síðan.
Rakel lærði kjólasaum hjá Guð-
rúnu Þorsteinsdóttur og saumaði
lengi heima meðfram öðrum
störfum. Hún fór snemma að
vinna í eldhúsinu á St. Jósefsspít-
ala og starfaði þar fram undir
stríðsárin síðari. Rakel starfaði
við fiskvinnslustörf, við þrif í
Lækjarskóla og síðustu 10 starfs-
árin vann hún við umönnunar-
störf á 4. hæð Sólvangs í Hafn-
arfirði.
Útför Rakelar fór fram í kyrr-
þey hinn 29. desember.
Á stjörnubjartri og lygnri vetr-
arnóttu lést tengdamóðir mín eftir
áralöng veikindi. Ævinlega kom hún
mér fyrir sjónir sem slík nótt, hæg-
lát en þó stirndi af henni góð-
mennsku og hlýju. Hún var glað-
sinna þó aldrei tranaði hún sér fram,
hafði góða söngrödd og raulaði
gjarnan við vinnu sína.
Rakel ólst upp á barnmörgu heim-
ili, þar sem 11 systkini komust á
legg. Föður sinn og yngsta bróður
missti hún í spánsku veikinni 1918
og upp frá því átti móðir hennar erf-
itt með að halda heimilinu saman.
Árið 1929 flyst móðir hennar með
fjórar af dætrum sínum til Hafnar-
fjarðar og átti Rakel heima í þeim
mæta bæ alla tíð síðan.
Dísa, systir Rakelar, eignaðist
góða vinkonu er í Björnshúsi bjó.
Fylgdi Rakel systur sinni oft þangað
í heimsókn. Á því heimili bjó einnig
bróðir vinkonunnar, Guðjón Sigur-
finnsson, og fann Rakel þar lífsföru-
naut sinn. Var eftir því tekið að aldr-
ei rifust þau hjón, Rakel átti í mesta
lagi til með að stinga súkkulaðimola
upp í bónda sinn ef henni þótti hann
ókyrrast meira en góðu hófi gegndi
t.d. eftir að hafa hætt reykingum.
Fyrstu árin leigðu þau íbúð við
Reykjavíkurveg, en árið 1942
keyptu þau íbúð í verkamannabú-
stöðum við Skúlaskeið. Guðjón
stundaði millilandasiglingar öll
stríðsárin og var Rakel þá mikið ein
með börnin tvö sem þá voru fædd.
Árið 1954, nánar tiltekið 17. júní,
þegar yngsta dóttirin kom í heiminn
var tekin fyrsta skóflustunga að
Grænukinn 26 sem varð þeirra
framtíðarheimili. Þar áttu þau hjón
garð sem þau sinntu af mikilli alúð.
Alla sunnudaga mátti ganga að því
vísu að fá rjómatertu sem oftar en
ekki var skreytt jarðarberjum úr
garðinum, eða þá pönnukökur með
heimalagaðri rifsberjasultu.
Rakel vann mest alla tíð utan
heimilisins, við þrif, fiskvinnslu
ásamt því að sauma kjóla í frístund-
um fyrstu árin. Hafði hún alla tíð
næmt auga fyrir fallegum hlutum og
hafði gaman af því að klæðast fínum
fötum, leiddist henni ævinlega að
sauma úr efnum sem ekki uppfylltu
kröfur hennar um gæði og hætti hún
kjólasaumaskap alfarið eftir að hafa
fengið í hendurnar efni sem nánast
var ómögulegt að sauma úr. Síðustu
10 starfsárin vann hún við umönn-
unarstörf á Sólvangi.
Fyrir tæpum 35 árum tók und-
irritaður að gera hosur sínar grænar
fyrir yngstu dóttur þeirra hjóna,
trúlofuðum við okkur að sumarlagi
eftir ekki mjög löng kynni að
margra mati. Var ég á þessum tíma
á leið á sjó og staddur upp í brú þeg-
ar ég sé tilvonandi eiginkonu mína
koma niður á bryggju ásamt móður
sinni, fylltist ég nú kvíða því ég taldi
að nú ætti að átelja okkur fyrir as-
ann. Ekki stóð þó til að skammast
heldur var hún einungis komin til að
kveðja tilvonandi tengdasoninn,
þótti ekki við hæfi að hann færi á sjó
ókvaddur.
Fyrir u.þ.b. 15 árum tók að bera á
einkennum Alzheimer-sjúkdóms hjá
henni. Dvaldi hún svo sl. 10 ár í góðu
yfirlæti á Sólvangi, fyrstu árin fór
hún alltaf heim um helgar en sonur
hennar, Grétar, bjó alla tíð með
þeim hjónum og var henni ómetan-
legur styrkur og gerði henni kleift
að vera heima eins lengi og mögu-
legt var.
Að leiðarlokum þakka ég kærri
tengdamóður minni samfylgdina.
Andrés Hafberg.
RAKEL
BJARNADÓTTIR
✝ Aðalheiður Ást-dís Stefánsdótt-
ir frá Smiðsgerði
fæddist á Eiðum 4.
júlí 1920. Hún lést á
Dvalarheimili Sauð-
árkróks aðfaranótt
nýársdags síðastlið-
ins. Foreldrar henn-
ar voru Stefán Jóns-
son bóndi á Ekru,
hann var frá Hey-
skálum í Hjalta-
staðahreppi, f. 12.
febrúar 1893, d. 1.
janúar 1968, og Sig-
urborg Sigurðardóttir frá Litla-
steinsvaði í Tunguhreppi, f. 9.
ágúst 1890, d. 4. október 1969.
Ástdís á fjögur systkini, þau eru;
Sigrún, f. 13. desember 1921, d.
16. júlí 1987, búsett lengst af í
Reykjavík, Jóna Sigþrúður, f. 19.
desember 1925, gift Guðmundi S.
Guðmundssyni, búsett á Fossum í
A-Hún., Gerður Ingibjörg, f. 8. júlí
1927, búsett á Egilsstöðum, og
Gunnsteinn 23. júní 1930, d. 10.
janúar 1986, kvæntur Huldu Jóns-
dóttur, d. 2004, búsettur á Egils-
stöðum.
Sambýlismaður Ástdísar var
Jón Kjartan Sigurjónsson, f. 14.
september 1906, varð bráðkvadd-
ur á heimili þeirra á Stærratúni í
Grímsnesi 23. mars
1949. Foreldrar
hans voru Sigurjón
Jónsson, Minnibæ í
Grímsnesi, og Guð-
rún Guðmundsdótt-
ir. Synir Ástdísar og
Jóns eru: Sigurjón,
f. 1946, d. 2000, var
búsettur í Dan-
mörku og Noregi,
og Örn smiður í
Reykjavík, f. 1948.
Á tímabili var
Ástdís búsett í
Reykjavík, og
stundaði þar vinnu með syni sína
unga.
Ástdís giftist 12. október 1962
Páli Pálssyni frá Siglufirði, f. 3.
nóvember 1927, d. 6. febrúar
2005. Foreldrar hans voru Sigríð-
ur Kristín Gunnarsdóttir og Páll
Pétursson.
Ástdís og Páll bjuggu í Smiðs-
gerði í Kolbeinsdal allt til ársins
1984, er þau létu af búskap og
fluttu á Sauðárkrók. Þar vann
hún tímabundið hjá saumastof-
unni Vöku, og Páll hjá Trésmiðj-
unni Borg.
Síðastliðið ár dvaldi Ástdís á
dvalarheimilinu á Sauðárkróki.
Ástdís var jarðsungin frá Sauð-
árkrókskirkju 5. janúar.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
segir í ljóði Tómasar.
Sá gestur sem kvaddi okkur í upp-
hafi nýársdagins var hún ástkæra
frænka okkar, Ásta frá Smiðsgerði.
Við minnumst hennar öll með
þakklæti í hjörtum okkar. Þakklæti
fyrir allar gjafirnar og góðu stund-
irnar, sem við áttum í návist hennar.
Þar var nú ekki hávaðanum fyrir að
fara því var nú öðru nær. Hógværð-
in, yfirvegunin og kærleikurinn í
garð okkar eru ógleymanleg. Í heim-
sóknum til hennar var oftar en ekki
einhverju stungið í vasa hjá yngri
kynslóðinni, þegjandi og hljóðalaust,
og því fylgdi gjarnan bros. Já það
var nú oftast stutt í brosið hjá henni
frænku, þrátt fyrir að bera þess
merki að hafa upplifað mikla lífs-
reynslu.
Það er svo stutt síðan við kvöddum
eiginmann hennar, hann Palla okkar
elskulega, en nú hefur hún fengið að
hitta hann að nýju. Og ferðast nú
með honum á ókunnar slóðir.
Síðustu árin átti hún við heilsu-
leysi að stríða, og hvíldin hefur ef-
laust verið vel þegin.
Umhyggja hennar sneri ekki síður
að ferfætlingum, því þeir fengu at-
hygli hennar og umönnun í ómældu
formi. Það var alltaf gaman að koma
í Smiðsgerði til Ástu, Palla og Adda
frænda, kíkja á frímerkin hans Adda
og fylgjast með þeim hjónunum við
bústörfin. Þær eru ákaflega góðar
minningarnar sem við eigum frá
þeim tíma.
Það er svo margt að minnast á
frá morgni æsku ljósum
er vorið hló við barnsins brá
og bjó það skarti af rósum.
Hver endurminning er svo hlý
að yljar köldu hjarta
hver saga forn er saga ný
um sólskinsdaga bjarta.
(Einar E. Sæmundsson.)
Við kveðjum hana Ástu, með sökn-
uð í hjarta, en eftir stendur samt
gleði yfir að hafa fengið að eiga hana
sem frænku, og kynnast hennar
kærleika. Guð blessi minningu henn-
ar.
Systkinin frá Fossum,
makar og börn.
AÐALHEIÐUR
ÁSTDÍS
STEFÁNSDÓTTIR
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Minningar-
greinar