Morgunblaðið - 02.02.2006, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2006 29
UMRÆÐAN
Í FYRSTA tölublaði Mannlífs á
nýju ári 2006 er viðtal við bróður
minn, Björn Hjálmarsson, þar sem
hann skýrir frá voveiflegu fráfalli
sonar síns, Hjálmars Björnssonar,
og þeirri erfiðu baráttu sem fylgdi
í kjölfarið. Ég dáist að hugrekki
Björns; að leggja
ótrúlega erfiðleika á
borð fyrir þjóðina
með þeim látlausa og
einlæga hætti sem
hann gerir. Saga hans
er vandlega skjalfest
og sönn.
Það er rétt sem
Björn segir; við
systkini hans skrif-
uðum í tvígang undir
pappíra sem heim-
iluðu læknum þá
nauðung sem Björn
varð fyrir. Með því
hef ég valdið bróður mínum óbæt-
anlegum skaða. Því fá engin orð
breytt. Ég var í hvorugt skiptið
sannfærður í hjarta mínu um rétt-
mæti undirskriftarinnar, en lét ef-
ann ekki ráða. Það voru mistök og
ábyrgðin er mín. Við erfiðar
ákvarðanir á maður að fylgja
hjartanu, þegar allt kemur til alls.
Ég hef ekki talið rétt að tjá mig
opinberlega um mál Hjálmars
Björnssonar fyrr en nú. Það hefur
staðið mér of nærri. Ég vil nota
tækifærið og þakka íslenskum fjöl-
miðlum fyrir varfærnislega um-
fjöllun um málið og þá sérstaklega
Fréttablaðinu sem þorði á meðan
aðrir þögðu.
Þegar sú harmafregn barst okk-
ur til Íslands í ofanverðum júní-
mánuði 2002, að Hjálmars væri
saknað, var augljóst að eitthvað
bogið var við hvarf og síðar andlát
16 ára bróðursonar míns. Hjálmar
var einn ljúfasti og traustasti
drengur sem ég hef kynnst. Hann
var eftirlifandi bræðrum sínum
góð fyrirmynd, gekk þeim nánast í
föðurstað þegar pabbinn var önn-
um kafinn í krefjandi námi og
starfi. Við fallegar minningar um
góðan dreng mun ég ylja mér um
ókomin ár.
Það eru ískaldar staðreyndir
sem liggja til grund-
vallar tilgátu Björns
að tildrögum og or-
sökum dauða Hjálm-
ars. Líkurnar á sak-
næmu athæfi eru
yfirþyrmandi. Það
hafa embættismenn í
dómsmála- og utan-
ríkisráðuneyti vitað
allt frá upphafi máls.
Þvílíkar brotalamir
voru í rannsókn lög-
reglunnar í Rotter-
dam að sendiherra
okkar sá ástæðu til
þess að ráða fyrir hönd íslenska
ríkisins rándýran lögfræðing að
málinu til þess að tryggja lág-
marksréttargæslu skjólstæðinga
sinna. Lögmaðurinn kynnti sig
fyrir saksóknara málsins sem full-
trúa íslenska ríkisins og þá loks
fór eitthvað að gerast í rannsókn-
inni. Nokkrum dögum síðar þurfti
lögmaðurinn að draga þá yfirlýs-
ingu til baka. Það stórskaðaði
framgang málsins sem enn er
óupplýst. Ung námsmanna-
fjölskylda sat eftir með sárt ennið
og svimandi háan lögfræðikostnað.
Lögmenn í málinu gerðu sig
ítrekað seka um trúnaðarbrot við
skjólstæðinga sína, þegar íslenska
utanríkisþjónustan ásældist upp-
lýsingar um stöðu málsins hjá
þeim, þrátt fyrir að vilja hvergi
koma nærri kostnaði við þjónustu
þeirra. Allar götur síðan hefur
ekki staðið steinn yfir steini í
málatilbúnaði íslenskra stjórnvalda
fremur en þeirra hollensku. Það
var nöturlegt að verða vitni að
samtryggingu og undirferli emb-
ættismanna. Sökum dugleysis og
dapurs siðgæðis þora þeir ekki að
aðhafast. Með því að þora ekki að
segja sannleikann hafa þeir valdið
fjölskyldu minni ómældum þján-
ingum og málinu öllu meiri skaða
en gagni. Eftir á að hyggja voru
það alvarleg mistök að leita á náð-
ir utanríkisþjónustunnar og
treysta henni. Við þau mistök verð
ég sömuleiðis að lifa.
En kemur mál Hjálmars Björns-
sonar okkur nokkuð við? Svo
sannarlega. Lífsgæði okkar og
vegferð byggjast á því að við eig-
um ungt og harðduglegt fólk sem
er tilbúið til að flytjast tímabundið
búferlum til útlanda og sækja
þangað dýrmæta menntun sem
annars væri ekki til í landinu.
Okkur koma afdrif þeirra svo
sannarlega við. Hjálmar Björnsson
er ekki fyrsti íslenski unglingurinn
sem lætur lífið með voveiflegum
hætti í útlöndum. Í fleiri tilvikum
hefur utanríkisþjónustan brugðist
gjörsamlega eins og í tilviki
Hjálmars. Því verður að breyta.
Hvorki námsmenn né starfsmenn
íslenskra fyrirtækja í útrás geta
lifað til langframa við það réttar-
óöryggi sem nú ríkir. Það verður
aldrei friður um slíkt óréttlæti.
Að fylgja hjartanu
Ólafur Hjálmarsson fjallar
um mál bróður síns, Björns
Hjálmarssonar ’Eftir á að hyggja voru það alvarleg mistök
að leita á náðir utanrík-
isþjónustunnar og
treysta henni.‘
Ólafur Hjálmarsson
Höfundur er verkfræðingur.
Síðumúla 33 - Sími 588 9490 - www.lyngvik.is - lyngvik@lyngvik.is
F A S T E I G N A S A L A
KRISTNIBRAUT - GRAFARHOLTI
Vorum að fá í sölu mjög góða
103,4 fm 4ra herbergja enda-
íbúð ásamt sér 7 fm geymslu,
samtals birt séreign 110,4 fm.
Sérinngangur af svölum og
stæði í opinni bílgeymslu. Íbúð-
inni fylgir einnig stór afgirtur
suð-vesturgarður. Afhending
við kaupsamning.
HÖLLIN VESTMANNAEYJUM
Skrifstofu okkar hefur verið falið að selja eignir þrotabús Karató ehf. í
Vestmannaeyjum. Nánar tiltekið er um að ræða eftirtaldar eignir:
1. Höllin, Strembugötu 13. Nánar til-
tekið er um að ræða veitinga- og
skemmtistað á tveimur hæðum, sem
byggður var árið 2002, samtals um
1.585 fermetrar, ásamt veislueldhúsi
og öllum tækjum og lausafé, þ.m.t.
hljóðkerfi, sem staðsett er í eigninni
og tilheyrir búinu.
2. Faxastígur 26. Um er að ræða neðri
hæð í bárujárnsklæddu tvíbýlishúsi,
byggðu 1959, samtals 171 fermetri.
Húsið var nýtt sem veislueldhús.
Allar nánari upplýsingar veitir Óskar
Sigurðsson hrl., Málflutningsskrifstof-
unni, Austurvegi 6, Selfossi, í síma
482 2299 eða í gegnum netfangið
oskar@mal.is. Óskað er eftir tilboði í
eignirnar.
Höllin
Höllin
Höllin Faxastígur
ALÞINGISMENN eiga að hafa
áhrif til góðs. Þeir eiga að hrinda
málum í framkvæmd, gera hugmynd
að veruleika og gæta hagsmuna
kjósenda sinna. Mest áhrif hafa þeir
þegar þeir bindast samtökum,
mynda flokka og flokk-
arnir mynda sam-
steypustjórnir. Þá er
lagt saman það litla
vald sem þing-
mennskan veitir hverj-
um og einum í þágu
sameiginlegs mál-
staðar. Eitthvað sem
skiptir máli fyrir fólkið
í landinu, umbjóðendur
þeirra, kjósendur og
okkur hin sem sitjum
ekki á þingi heldur
kjósum þingmenn til
þess að hafa áhrif til
góðs í þágu okkar allra.
Yfirleitt gengur
samstarf þingmanna
vel. Þeir hafa lært af
samskiptum við jafn-
aldra sína í sandkass-
anum. Þar gengur ekki
að öskra „ég vil og mér
finnst“. Þeir sem láta
þannig hlaupa að lok-
um grátandi heim til
mömmu þar sem eng-
inn vill lengur leika við þá.
Úlfur, úlfur
Auðvitað er öllum frjálst að haga
sér svona fram eftir öllum aldri. En
ef við högum okkur svona við öll
möguleg tækifæri í samskiptum eft-
ir að við erum orðin fullorðin glötum
við tækifærinu til þess að hafa áhrif
til góðs. Sumir fá athygli og sumir fá
aldrei nóga mikla athygli. Kannski
má líka kalla það að hafa áhrif að
hrópa sí og æ „ég vil“ og „mér
finnst“. Jafnframt er hrópað „þetta
er ekki sanngjarnt,“ eða úlfur, úlfur.
Það eru ekki áhrif til góðs. Það eru
áhrif til ills og áhrif sem rífa niður.
Þannig er dregið úr möguleikum
hópsins til að stefna að sameig-
inlegum markmiðum.
Það er samvinnan sem skilar ár-
angri og samvinnan er og hefur ver-
ið hornsteinn í stefnu og störfum
Framsóknarflokksins í bráðum 90
ár.
Þetta var inngangurinn að grein
sem fjallar um Kristin H. Gunn-
arsson, alþingismann, sem illu heilli
gekk úr Alþýðubandalaginu til liðs
við Framsóknarflokkinn fyrir um
það bil átta árum síðan. Ég þekki
Kristinn og hef starfað með honum.
Ég skrifaði grein í Morgunblaðið
fyrir viku síðan þegar hann ofbauð
mér einu sinni sem oftar, þá með
framgöngu sinni dagana fyrir próf-
kjör framsóknarmanna í Reykjavík.
Um leið og ég þakka lesendum vin-
gjarnlegar viðtökur við þeirri grein,
verð ég að viðurkenna að ef til vill
eru þessi skrif ekki til annars en að
veita Kristni það sem ég held að sé
meginmarkmið hans pólitísku af-
skipta: meiri athygli fjölmiðla.
Nú er prófkjör framsóknarmanna
í Reykjavík afstaðið með afgerandi
sigri Björns Inga Hrafnssonar, sem
háði uppbyggilega og jákvæða bar-
áttu og hallaði hvergi orði á keppi-
nauta sína. Kristinn hefur fjand-
skapast við Björn Inga, fyrrverandi
framkvæmdastjóra þingflokks fram-
sóknarmanna. En á þeim tíma var
Kristinn settur af sem formaður
þingflokksins. Í þessari nýafstöðnu
prófkjörsbaráttu braut
Kristinn blað með því
að djöflast opinberlega
á flokksbróður sínum
úr öðru kjördæmi í
miðri prófkjörsbaráttu.
Hann sló öll sín fyrri
met á kjördag þegar
hann gerði tilræði við
alla þá vinnu sem
flokkssystkin hans
höfðu lagt í prófkjörið
með því að fara að
fimbulfamba í fjölmiðla
með sínar samsær-
iskenningar um flokks-
forystuna og ala á tor-
tryggni og úlfúð.
Framganga Kristins
þennan dag gerir hann
endanlega að viðundri í
íslenskri stjórn-
málasögu.
Að loknu prófkjörinu
kveður Kristinn H.
Gunnarsson sér svo
enn á ný hljóðs, enda
bregst hann sjaldan
nokkurri mælendaskrá. Hann fer
enn á ný með dylgjur um fram-
kvæmd prófkjörsins og opinberar
stuðningsyfirlýsingar nokkurra fé-
laga hans úr þingflokknum og ann-
arra þekktra framsóknarmanna við
framboð Björns Inga. Ég hirði ekki
um að endursegja mál Kristins en vil
aðeins vekja athygli á því að ég feit-
letraði orðið opinberar hér að ofan
ekki að ástæðulausu.
Það geri ég vegna þess að ég veit
að Kristinn studdi með ráðum og
dáð framboð Óskars Bergssonar í
prófkjörinu. Hann gerði það ekki op-
inberlega en vann að því engu að síð-
ur og hið sama gerði annar þingmað-
ur flokksins og nánir aðstandur og
samstarfsmenn þess þingmanns. Ég
geri engar athugasemdir við það og
nafngreini ekki þann þingmann því
að það kemur þessu máli ekkert við.
En það kemur málinu við að
Kristinn virðist telja að það sé réttur
þingmanna að styðja frambjóðendur
í prófkjöri eingöngu ef það er gert á
leynilegan hátt, með því að villa á sér
heimildir og vera eins og kafbátur
sem kann best við sig undir yfirborð-
inu. Hann gagnrýnir aðra fyrir að
segja hreinskilnislega frá því sem
hann gerir sjálfur í leyni. Auðvitað
er eitthvað stórkostlega bjagað við
þennan málflutning. Kannski er
hann skiljanlegur frá sjónarhorni
Kristins, sem alla daga hagar sér
eins og kommúnisti en þykist vera
framsóknarmaður.
Varúð, kafbátur
Einar Kristján Jónsson
fjallar um Kristin H. Gunn-
arsson alþingismann
’Hann gagn-rýnir aðra fyrir
að segja hrein-
skilnislega frá
því sem hann
gerir sjálfur í
leyni.‘
Einar Kristján Jónsson
Höfundur er formaður fulltrúaráðs
framsóknarfélaganna í Kópavogi og
var kosningastjóri Framsóknar-
flokksins í Norðvesturkjördæmi við
alþingiskosningarnar 2003.