Morgunblaðið - 02.02.2006, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2006 39
MINNINGAR
gerði ávallt allt af ráðnum hug, var
með allt sitt á hreinu, undirbjó alla
hluti vel og átti því auðvelt með allar
ákvarðanir. Hann var búinn að
ákveða fyrir alllöngu að hætta störf-
um; þegar nýliðið ár hefði runnið
skeið sitt á enda og komið í safn
genginna ára, myndi hann hætta og
setjast í helgan stein, eftir hálfrar
aldar störf á vinnumarkaði og hefja
nýjan kapítula í lífi sínu og vera það-
an í frá í nálægð sinna nánustu og
sinna þeim.
Ingvi naut þess að ferðast, jafn
innanlands sem utan. Hann unni
landi sínu og náttúru þess af heilum
hug og hafði innbyrt þessa ást strax
í æsku, á sumrunum sínum ellefu á
Magnússkógum í Dölum. Árum
saman, eiginlega allan sinn búskap,
fóru þau Ingvi og Þóra í sumarleyf-
um sínum í löng ferðalög um landið,
ásamt með börnum sínum og síðar
meir barnabörnum. Þeyst var um
landið þvert og endilangt, í fyrstu
með útilegubúnaðinn í skottinu eða
á toppgrindinni, síðar með tjaldvagn
í eftirdragi og var gjarnan tjaldað,
er halla tók degi, á einhverjum fögr-
um stað úti í guðsgrænni náttúrunni
eða þar sem hópurinn var staddur í
það og það skiptið. En núna voru
komin kaflaskipti. Í stað fyrri ferða-
máta skyldi þess í stað dvalið á hinu
nýja óðali, um lengri eða skemmri
tíma á öllum tímum ársins, í eigin
ranni í hásölum borgfirsku alpanna,
við rætur Oks, Geitlandsjökuls og
Eiríksjökuls, á svæði sem hann gjör-
þekkti, enda í stuttu færi frá Arn-
arvatnsheiðinni með öllum sínum
fengsæluveiðivötnum, sem hann
mörg hver þekkti eins og handar-
bakið á sjálfum sér og voru honum
einkar kær eftir fjölda veiðiferða
þangað uppeftir hér fyrr á árum.
Og undir norðurásnum
er ofurlítil tó,
og lækur líður þar niður
um lágan Hvannamó.
Á engum stað ég uni
eins vel og þessum mér.
Ískaldur Eiríksjökull
veit allt, sem talað er hér.
(Jónas Hallgrímsson.)
Þarna í fjallasölum fögrum, þar
sem landið rís hvað hæst, hugðist
hann eyða stórum hluta ævikvölds-
ins með Þóru sinni, börnunum sín-
um og barnabörnum.
Um líkt leyti og framangreindar
ráðagerðir voru í burðarliðnum, á
einum þessara björtu hásumardaga
liðins sumars, kom reiðarslagið.
Ingvi, sem á allri samferð okkar
undirritaðra, var lýsandi dæmi vask-
leika og hraustleika, síléttur í spori,
hraðgengur og kvikur, kenndi
skyndilega til óskýranlegs lasleika,
kraftleysis og skerts jafnvægis. Eft-
ir alhliða og viðamikla skoðun lækna
kom í ljós, að lasleikinn átti sér al-
varlegar rætur, því sjálfur óvættur-
inn, krabbinn, hafði barið að dyrum
og hafði þá þegar náð að sá illkynja
meinvörpum á viðkvæmum stöðum.
Hvílík ógnartíðindi, hvílík kaldrana-
leg örlög. Já, vegir Guðs eru sann-
arlega órannsakanlegir.
Stuttu eftir hádegi sunnudaginn
22. janúar sl. lauk hetjulegri baráttu
Ingva við þennan illvæga og grimma
sjúkdóm. Hetjan, sem aldrei missti
trúna og vonina um bata, óttalaus og
full trúnaðartrausts til hinstu stund-
ar, laut um síðir í lægra haldi fyrir
ofureflinu. Drottinn gaf og Drottinn
tók.
Ingvi var elju- og vinnusamur
maður, kunnáttusamur og afkasta-
mikill í störfum sínum og naut
fyllsta trúnaðar húsbænda sinna.
Áberandi var snyrtimennska hans,
bæði heima og heiman, meðfædd ár-
vekni, að allir hlutir innan hans
ábyrgðarsviðs væru í lagi, ekkert
var trassað eða vanrækt, heldur var
öllu óðara kippt í liðinn.
Eins og áður segir, var Ingvi
strax í æsku sendur í sveit til ætt-
fólks síns í Dölum vestur, dvaldi þar
fjölda sumra sem smali og vinnu-
maður hjá frændum sínum að
Magnússkógum í Hvammssveit. Í
fari Ingva leyndist „ekta“ sveita-
maður, í allra bestu merkingu þess
orðs. Hann var búhyggjumaður, fór
vel með fé, og farnaðist vel í öllu því
sem snerti trausta fjárhagslega af-
komu fjölskyldu sinnar, sem ávallt
sat í fyrirrúmi hjá honum. Að loknu
barna- og gagnfræðaskólanámi hóf
hann nám í vélvirkjun hjá Héðni,
lauk því námi, en sökum bakveiki
átti hann örðugt með að vinna að iðn
sinni og leitaði annarra, líkamlega
léttari starfa á hinum almenna
vinnumarkaði og hóf rétt upp úr tví-
tugsaldrinum störf hjá fyrirtækjum
iðnaðardeildar Sambandsins á Ak-
ureyri; sem sölumaður hjá vörulager
verksmiðjanna í Reykjavík, síðar
verksmiðjustjóri hjá Pelssaumastof-
unni Hetti í Borgarnesi og að síð-
ustu yfirmaður í Silfurtúni í Garða-
bæ, þar sem hann stýrði lagerhaldi,
sölu og dreifingu framleiðsluvara
efnaverksmiðjunnar Sjafnar á Ak-
ureyri hér á höfuðborgarsvæðinu.
Stuttu fyrir miðjan tíunda áratuginn
var svo komið, að Sjöfn lagði niður
starfsemi sína og Ingvi varð at-
vinnulaus í kjölfar þess, eftir nær-
fellt 35 ára starf. Ekki stóð iðjuleys-
ið lengi, því stuttu síðar var Ingvi
ráðinn framkvæmdastjóri Oddfell-
owhússins í Reykjavík, sem hann
sinnti til dauðadags.
Ingvi gekk til liðs við Oddfellow-
stúkuna nr. 3 „Hallveigu“ 1968 og
var hann í forsvari fyrir henni eitt
stjórnartímabil; fremstur meðal
jafningja. Árið 1992 var hann skip-
aður gjaldkeri Styrktar- og líknar-
sjóðs Oddfellowa. Kynni okkar und-
irritaðra af bróður okkar Ingva voru
mjög náin og risu hæst árin, sem við
sátum með honum í stjórn StLO,
misjafnlega lengi hver um sig, einn
var með honum í 12 ár, annar í 8,
hinn þriðji í 6 og sá fjórði í 3 ár.
Ingvi sjálfur sat í aðalstjórn sjóðsins
í tæp 14 ár, fyrst sem gjaldkeri í tæp
8 ár og sem formaður í tæp 6. Sam-
starf og samvinna okkar undirrit-
aðra við Ingva var með miklum
ágætum og er vart hægt að hugsa
sér betri samstjórnanda. Á sam-
felldu tímabili formannstíðar Ingva
var miklum tíma varið í samninga-
gerðir um hagnýtingu eignarlands
StLO í lögsagnarumdæmi Garða-
bæjar, sem lyktuðu með stofnun
einkahlutafélags í febrúar á nýliðnu
ári. Þáttur Ingva Guðjónssonar var
stór í þessum gjörðum öllum og okk-
ur minnisstæður.
Ráðning Ingva í starf fram-
kvæmdastjóra Oddfellowhússins var
reglunni mikill happafengur. Hann
hafði rétt hafið störf, er ákveðið var
að hefja langþráða stækkun Oddfell-
owhússins, sem lengi hafði staðið
fyrir dyrum vegna stöðugrar aukn-
ingar meðlima í reglunni og fjölg-
unar regludeilda, bæði kvenna og
karla, samtímis bráðnauðsynlegri og
umfangsmikilli endurnýja gamla
hússins eftir meira en sex áratuga
langa og stanslausa notkun þúsunda
manns ár hvert. Framkvæmdir
þessar voru á ábyrgð hússtjórnar
Oddfellowhússins, sem gert hafði
nákvæma áætlun um fjármögnun og
hraða framkvæmdanna. Útfærslan,
þ.e. hin daglega verkstjórn, samn-
ingar við verktaka, að fylgjast með
framkvæmd hvers verkþáttar, að
réttur tími stæðist, sjá um efnisöfl-
un, að allt efni væri í húsi á réttum
tíma, útvega sjálfboðaliða úr hópi
reglusystkina til hinna margvísleg-
ustu starfa, fyrst til að byrja með við
niðurrif og múrbrotaflutning, síðar
við alla hreinsun, málun og lökkun
húsakynnanna, einnig í pípu-, raf- og
flísalögnum, lenti að mestu á herð-
um Ingva, sem sýndi alveg einstaka
lagni að fá reglusystkini til lags við
sig við þessar framkvæmdir allar,
sem á endanum stóðust uppsetta
tímaáætlun og voru undir fjárhags-
áætlun í lokin, sem er ekki lítilsvert.
Tafir eða truflanir á reglustarfinu
voru í lágmarki á breytingatíman-
um. Hér var virkilega vel að verki
staðið og á Ingvi mikið hrós skilið úr
hendi samtímamanna sinna í regl-
unni fyrir hin góðu störf sín í hennar
þágu.
Við andlát Ingva höfðu þau hjón
Þóra og hann verið í hjónabandi í
tæp 49 ár. Mikið jafnræði ríkti með
þeim hjónum, þau voru mjög sam-
rýnd í öllum sínum gerðum, ferð-
uðust mikið saman og nutu samvista
hvors annars. Þeim varð þriggja
barna auðið, tveggja dætra og eins
sonar, sem öll eru gift og hafa eign-
ast börn, sem voru augasteinar afa
og ömmu.
Ingvi var fríður maður sýnum og
myndarlegur á velli, vel þrjár álnir á
hæð, dökkur á brún og brá, varð
fljótt útitekinn, kvikur og snar í
hreyfingum, alltaf vel klæddur og
einstakt smekk- og snyrtimenni.
Það var gott að vera í návist hans.
Nú að leiðarlokum, þegar við und-
irritaðir kveðjum kæran vin og
reglubróður, er okkur efst í huga
þakklæti fyrir góða viðkynningu,
fyrir hið góða samstarf sem við allir
höfum átt með honum þessi senn
liðnu 14 ár og fyrir allar ánægju-
stundirnar í leik og starfi.
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson.)
Blessuð sé minning bróður Ingva
Guðjónssonar. Friðhelg veri minn-
ing hans!
Gylfi Guðmundsson,
Sigurður Þ. I. Eyjólfsson,
Ingjaldur Ásvaldsson,
Júlíus Rafnsson.
Í dag kveðjum við góðan granna
og vin hinstu kveðju. Ingvi háði
snarpa og hetjulega glímu við sjúk-
dóm þann er hann varð að lokum að
lúta í lægra haldi fyrir.
Kynni okkar hjóna af Ingva og
konu hans Þóru Magnúsdóttur hafa
verið okkur einkar ljúf, en þau fluttu
í Álfaland 7, í Fossvogi árið 1999 og
tókst strax með okkur, eins og öðr-
um íbúum í húsinu góður kunnings-
skapur, sem þróaðist með árunum í
vináttu við Ingva og Þóru, sem við
hjónin munum geyma með okkur
um ókomin ár. Fyrstu kynni okkar
af Ingva voru árið 1990 en þá kom
hann reglulega í nokkur ár í Álfa-
landið til þess að líta til með móður
sinni Kristínu Halldórsdóttur. Við
fyrstu kynni fannst okkur Ingvi
frekar þungur á brún og fáskiptinn
og verður að viðurkennast að okkur
hjónum stóð hálfgerður beygur af
þessum manni sem kom svo reglu-
lega í húsið. En nokkrum árum eftir
að móðir hans andaðist ákvað Ingvi
að kaupa íbúð móður sinnar í Álfa-
landinu og verður að segjast að það
var mikill happafengur fyrir okkur
íbúa hússins þegar Ingvi og Þóra
ákveða að flytja í Álfalandið. Þarna
fengum við loks að kynnast þessum
góða manni. Hann varð strax hvers
manns hugljúfi og leiðtoginn í hús-
inu. Hann var drífandi og fékk alla
íbúa hússins í lið með sér við að taka
til hendinni og leggja metnað í að
halda húsinu sem best við og síðast
en ekki síst garðinum sem hann
lagði mikinn metnað í að halda fal-
legum. Við eigum ógleymanlegar
minningar um Ingva þegar garð-
vinnan stóðu sem hæst, að vori, en
þá sópaði af mínum og hann var létt-
ur í skapi og hrókur alls fagnaðar.
Oft talaði Ingvi um að halda sameig-
inlegt grill og eiga skemmtilega
samverustund eftir gott dagsverk í
garðinum, en einhverra hluta vegna
varð aldrei neitt af því. Við munum
örugglega halda nafni Ingva á lofti
og láta verða af því að hugmynd
hans verði að veruleika og þá verður
haldin veisla í anda góðs vinar.
Við hjónin kveðjum Ingva með
söknuði og þökkum honum árin sem
við áttum með honum, sem voru í
raun allt of fá. Elsku Þóra, við hjón-
in sendum þér og fjölskyldu þinni
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum algóðan Guð að styrkja
ykkur í sorginni.
Sigríður og Gunnar Kvaran.
SÓLSTEINAR

Gæði

Góð þjónusta

Gott verð

Mikið úrval
i
j
i i l
Kársnesbraut 98, 200 Kópavogi – s: 564 4566
www.solsteinar.is – sol@solsteinar.is
15-50% afsláttur
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞÓRDÍS NANNA NIKULÁSDÓTTIR,
andaðist á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund
föstudaginn 27. janúar.
Útförin verður gerð frá Dómkirkjunni föstudaginn
3. febrúar kl. 15:00.
Lárus Halldórsson,
Anna María Lárusdóttir,
María Kristín Lárusdóttir, Birgir Símonarson,
Sigríður Lárusdóttir,
Halldór Lárusson, Árný Jóhannsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
KJARTAN GUÐMUNDSSON
bifreiðastjóri,
lést fimmtudaginn 19. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Guðmundur Kjartansson, Sigurlaug Jóhannsdóttir,
Sighvatur Kjartansson, Denice Baker,
Pétur Kúld Kjartansson, Margrét Auður Óskarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÚN ODDSDÓTTIR,
Espigerði 4,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum laugardaginn
28. janúar.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 3. febrúar kl. 11.00.
Sigurður Þórarinsson,
Guðný Hildur Sigurðardóttir, Héðinn Pétursson,
Oddur Sigurðsson, Ana R. Freed Sigurdsson
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SVAVA EVELYN ADOLFSDÓTTIR,
Austurvegi 5,
Grindavík,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð, Grindavík,
þriðjudaginn 31. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Börn, tengdabörn, ömmubörn
og langömmubörn.
Elskulegur fósturfaðir okkar, bróðir og frændi,
BRAGI VILHJÁLMSSON,
Kárastíg 5,
Hofsósi,
sem andaðist á Sjúkrahúsi Sauðárkróks föstu-
daginn 20. janúar, verður jarðsunginn frá Hofsós-
kirkju laugardaginn 4. febrúar kl. 11.00.
Elín V. Friðvinsdóttir, Jón Sævar Sigurðsson,
Óðinn M. Kristjánsson, Helga D. Kristjánsdóttir,
systkini og börn.