Morgunblaðið - 02.02.2006, Blaðsíða 38

38 FIMMTUDAGUR 2. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Í dag þegar ég
heyrði að hann Ingvi
væri ekki lengur hér á
meðal okkar var ég
ekkert mjög sátt við
Guð. Hann Ingvi var
alltof ungur. Hann sem alltaf var
hress og heilsugóður. Minningarnar
fljúga í gegnum höfuðið á mér og ég
er aftur komin á Vesturgötu 7 til afa
og ömmu og horfi á þetta glæsilega
par, Þóru og Ingva. Ég var bara lítil
stelpa þegar Ingvi kom í fjölskyld-
una. Ingvi var alltaf hress og það
sem einkenndi Ingva var hvað hann
var barngóður, duglegur, greiðvik-
inn og glaðvær. Hann var alltaf
tilbúin að hjálpa afa og ömmu ef eitt-
hvað þurfti að gera hvort sem það
var að mála eða laga. Hann var held-
ur ekkert að telja eftir sér ef þurfti
að sækja ungling í sveit sem vildi
koma heim. Ingvi og Þóra frænka
voru þau fyrstu sem ég kynnti Sig-
urjón fyrir. Þá fórum við í Búlandið
þar sem þau voru að byggja. Ég var
ekkert lítið stolt þegar frumburð-
urinn okkar Sigurjóns fæddist, hann
Magnús, þ. 2. júlí, á afmælisdaginn
hans Ingva. Við sögðum stundum að
hann væri afmælisgjöfin.
Þessa mánuði sem Ingvi hefur
verið veikur hef ég dáðst að sam-
bandi Þóru og Ingva. Það var gott
að heimsækja þau í Álfalandið þar
sem þau bjuggu. Samband þeirra
var svo fallegt. Í veikindum Ingva
hefur Þóra frænka mín verið klett-
urinn sem hann treysti á og hún var
ótrúlega sterk. Alltaf til staðar fyrir
hann. Það er með miklum söknuði
sem ég kveð Ingva nú í hinsta sinn.
Elsku Þóra; Kristín, Magnús og
Kata,við Sigurjón og börnin okkar
vottum ykkur okkar dýpstu samúð.
Megi Ingvi nú hvíla í friði.
Þóra Hrönn.
Komið er að kveðjustund.
Tengdafaðir minn Ingvi Guðjónsson
er látinn, baráttunni við illvígan
sjúkdóm er lokið. Ingva kynntist ég
fyrir rúmlega fimmtán árum, alla tíð
síðan hafa okkar samskipti verið
einstaklega góð. Hann Ingvi var
INGVI
GUÐJÓNSSON
✝ Ingvi Guðjóns-son fæddist í
Reykjavík 2. júlí ár-
ið 1937. Hann lést
sunnudaginn 22.
janúar síðastliðinn
og var jarðsunginn
frá Fossvogskirkju
1. febrúar.
fyrst og fremst fjöl-
skyldumaður, alltaf
umhugað um sitt fólk.
Fylgdist með barna-
börnunum, hvatti þau
áfram í því sem þau
tóku sér fyrir hendur
og gladdist með þeim
eins og honum einum
var lagið. Barnabörn-
in fengu líka að njóta
þess að amma og afi
voru dugleg að ferðast
um landið, nú geyma
þau í hjarta sínu góðar
minningar frá útileg-
um með þeim um sveitir landsins.
Það var tvennt sem einkenndi
tengdaföður minn alveg sérstaklega,
en það var snyrtimennska og stund-
vísi. Allir áttu að vera mættir helst
nokkuð fyrir tilgreindan tíma og það
brást ekki að ávallt var hringt og
kannað hvort fjölskyldan væri ekki
að koma. Ég á eftir að sakna þess.
Í veikindum Ingva naut hann um-
hyggju konu sinnar á aðdáunarverð-
an hátt og sér hún nú á eftir lífs-
förunaut sínum. Guð blessi og styrki
Þóru mína í hennar miklu sorg.
Ingva verður sárt saknað.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Blessuð sé minning Ingva Guð-
jónssonar.
Þín tengdadóttir,
Guðrún Agnes Þorsteinsdóttir.
Elsku afi minn, ég þakka þér fyrir
allar góðu og skemmtilegu stund-
irnar sem við áttum. saman. Ég mun
aldrei gleyma öllum útilegunum sem
ég fór í með þér og ömmu. Þú hafðir
svo gaman af að sýna mér landið og
fræða mig um allt sem fyrir augu
bar og duglegur varstu að finna upp
á einhverju nýju og skemmtilegu
þannig að engir tveir dagar voru
eins. Þegar ég var lítil þá voru einn-
ig sundlaugarferðir um helgar fastir
liðir. Í sundlaugunum naustu þín vel
enda þekktir þú marga.
Það er margs að minnast, afi
minn, enda varstu stór hluti af til-
veru minni allt frá því ég fæddist. Þú
varst alltaf tilbúinn að leiðbeina mér
og hjálpa mér ef eitthvað kom uppá
og mikið leið mér illa þegar ég frétti
til Danmerkur hversu veikur þú
varst orðinn. Sem betur fer átti ég
góðar stundir með þér í desember
þegar ég kom heim í jólafrí og ekki
varstu að láta mig finna fyrir veik-
indum þínum þegar ég talaði við þig
í síma stuttu fyrir andlát þitt. Þú
ætlaðir að skjótast til mín við fyrsta
tækifæri og sagðir mér að klæðast
mínu fínasta þar sem þú ætlaðir að
bjóða mér út að borða.
Ég sakna þín mikið og tilveran
verður aldrei söm án þín.
Þóra Hilmarsdóttir.
Elsku afi.
Þú varst búinn að vera mjög veik-
ur en vonandi líður þér betur núna.
Við söknum þín mjög mikið en mun-
um alltaf geyma minningar um þær
stundir sem við áttum saman. Eins
og svo oft á sumrin þegar við fórum í
Húsafell eða þegar við systurnar
gistum hjá ykkur ömmu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við munum aldrei gleyma hvað þú
varst góður við okkur. Guð geymi
þig afi.
Þínar afastelpur,
Birna Ýr og Brynja Kristín.
Elsku frændi, – það varstu bara –
bróðir mömmu minnar og þú varst
frændi með stóru F.
Frá því ég var 10 ára bjuggum við
fjölskyldurnar hlið við hlið og varst
þú alltaf svo blíður og skemmtilegur
við mig og seinna meir okkur öll er
við komum í heimsókn frá Dan-
mörku. Krakkarnir fóru alltaf strax
yfir að heilsa upp á þig og Þóru. Það
var leikbarn í þér sem þú hefur
örugglega erft frá afa.
Það eru ótal minningar sem við
getum glaðst yfir þegar við hugsum
til þín.
Guð geymi þig.
Elsku Þóra mín, Kristín, Maggi,
Kata og fjölskyldur, okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur
Sigríður og fjölskylda.
Elskulegi uppáhalds frændi minn
er dáinn. Hann var mér svo mikið,
svo óendanlega kær, alveg frá því að
ég man eftir mér. Við áttum margar
skemmtilegar samverustundir í Bú-
landinu, hvort heldur heima hjá
mömmu og pabba í númer 17 eða hjá
honum og Þóru í númer 19.
Ingvi var grallari, alltaf kátur og
mikill fjörkálfur.
Ingvi var skíðamaður og mér
fannst sérstaklega gaman þegar að
við fórum á skíði saman. Ég vildi
óska að hann hefði farið með okkur
til Ítalíu, Ingvi hefði kunnað að meta
allt sem það svæði býður upp á. Ég
ætla að hugsa til Ingva þegar að ég
fer þangað eftir nokkrar vikur, hann
verður í hjarta mér og með mér.
Við áttum svo góðar stundir hjá
Jensu á Laugarvatni, við spila-
mennsku, í gufu, út á bát eða á
göngu. Grillið var svo alltaf topp-
urinn, hvort heldur það var Jensa
með sínar aðferðir eða Ingvi og
pabbi að grilla saman. Þetta eru svo
góðar og kærar minningar.
Nú ert þú með ömmu, afa og
Jensu. Þau taka fallega á móti þér
og Jensa syngur fyrir þig...
Að Laugarvatni í ljúfum draumi
við leiddumst tvö ein um vonarstig.
Fjær dægurysi og dagsins glaumi
í dýrðarheima þú seiddir mig.
Í kvöldblíðunni minn kæri vinur
þú kveiktir eldinn í brjósti mér.
Þig vafði ég örmum minn ungi hlynur
og ást mín helgust var bundin þér.
(Jensína Halldórsdóttir.)
Síðasta ár var erfitt, fyrst veikist
mamma en hefur náð sér mjög vel
og svo veiktist þú. Nú hefur mamma
misst eina systkini sitt, sinn elsku-
lega bróður sem hún saknar svo
sárt.
Ég á yndislegar minningar um
uppáhalds frænda minn. Guð blessi
þig.
Elsku Þóra, Kristín, Maggi, Kata,
tengdabörn og barnabörn. Guð
styrki ykkur í ykkar miklu sorg.
Jensína Kristín Böðvarsdóttir.
Það var hugur í Ingva og Þóru er
við dvöldum með þeim í Húsafelli í
júlí á síðasta ári, en þar höfðu þau
fest kaup á yndislegum sumarbú-
stað í fögru umhverfi steinsnar frá
Magnúsi syni og fjölskyldu. Í fjölda
ára höfðu þau ferðast mikið um
landið í tjaldi, tjaldvagni og fellihýsi
síðustu árin, en nú átti að njóta fag-
urs umhverfis og náttúru í Húsafelli.
Ingvi vildi strax gera eitthvað fyr-
ir bústaðinn; mála, setja parkett o.fl.
Ég fékk ekki að setja rafmagn inn í
bústaðinn fyrr en næsta vor, en þá
var annað sem greip inn í allar fram-
kvæmdir og ekki varð aftur snúið.
En Ingvi trúði alltaf á framtíðina og
allar þær hugmyndir sem hann ætl-
aði að framkvæma.
Já, Ingvi var atorkusamur og
handlaginn maður, og á ég einhverj-
ar mínar bestu minningar um sam-
vinnu okkar er við byggðum okkur
raðhús hlið við hlið í Fossvoginum
og bjuggum þar í nær þrjátíu ár.
Það koma margar skemmtilegar
stundir upp í huga mér á þessum
sorglegu tímamótum en þær geym-
ast í minningunni.
Við Ingvi vorum stofnendur
Lionsklúbbsins Týs árið 1973 ásamt
fleirri félögum og var Ingvi þar fé-
lagi í um fimmtán ár. Einnig var
hann í Oddfellowreglunni og var
framkvæmdastjóri Oddfellowhúss-
ins ásamt því að sinna fleiri ábyrgð-
arstörfum.
Elsku Þóra mín og fjölskyldur,
megi algóður guð styðja ykkur og
styrkja.
Elsku mágur, blessuð sé minning
þín.
Böðvar Valtýsson.
Ingvi vinur minn er horfinn sjón-
um okkar um sinn yfir móðuna
miklu, en hann lést á líknardeild
Landakotsspítala 22. janúar s.l.
Á þessum tímamótum þegar
dauðinn skilur okkur að, minnumst
við samferðar okkar með litríkum,
gjörvilegum og góðum dreng, sem
markaði djúp spor í vitund þeirra
sem honum kynntust bæði í starfi og
leik.
Fyrstu kynni okkar voru þegar
við vorum saman í 12 ára bekk í
Austurbæjarskóla, kynni, sem héld-
ust alla tíð. Ingvi var tápmikill
drengur, félagslyndur, hafði ríka
kímnigáfu og laðaði að sér félaga,
hann var því, þegar á unga aldri,
áhrifaríkur persónuleiki, sem tekið
var eftir. Þegar Ingvi eltist þróuðust
þessir eiginleikar hans og ber öllum
saman, sem hann átti í samstarfi
með, um að hann hafi verið frábær
starfskraftur og félagi.
Eftir að Ingvi lauk vélvirkjanámi,
réðist hann til Sambandsins. Fyrst
sem sölumaður, síðan voru honum
falin frekari ábyrgðar og trúnaðar-
störf á vegum fyrirtækja SIS. Ingvi
var félagsmálamaður og kosinn til
trúnaðarstarfa. Hann var félagi í
Oddfellowreglunni, sem var honum
hugleikin, þar sem hann var mjög
virkur og vann hann frábær störf, en
hann var síðustu árin framkvæmda-
stjóri Oddfellowhússins.Þar reynd-
ist Ingvi traustur og mikill drifkraft-
ur, sem kom berlega í ljós þegar
miklar breytingar og endurnýjun
hússins stóð yfir. „Maður sem hægt
var að treysta, réttur maður á rétt-
um stað á réttum tíma,“ sagði einn
nánasti samstarfsmaður hans og tók
það sérstaklega fram að þetta væri
ekki ofhól. Ingvi átti að sjálfsögðu
áhugamál, en fjölskyldan, börnin og
barnabörn voru í fyrirrúmi, ferðalög
innanlands og erlendis voru sameig-
inleg áhugamál Ingva og Þóru og
notuðu þau frítíma sína til ferðalaga,
óku um landið i sumarleyfum og
ferðuðust erlendis á eigin vegum.
Einnig var Ingvi liðtækur og eft-
irsóttur bridgespilari.
Ein af sterkum minningum mín-
um með Ingva voru, þegar við á síld-
arárunum réðum okkur saman,
óharðnaðir unglingarnir, á síldarbát,
sem gerður var út á reknet. Þar vor-
um við samvistum heilt sumar, ég
sjóveikur meira og minna lengi vel,
en Ingvi sjóaðist fljótlega. Þar var
engin miskunn sýnd þó ungir vær-
um og við stóðum við borðstokkinn
ásamt skipsfélögunum og hristum
úr netunum. Dugnaður hans og
þrautseigja kom sér þar vel og var
Ingvi mér stoð og stytta í gegnum
þessar sjóveikisraunir mínar, en
hann bauð einnig upp á létt grín til
stuðnings. Ég heimsótti Ingva fyrir
nokkru á sjúkrahúsið þar sem hann
lá. Hann tók glaðlega og hressilega
á móti mér eins og honum var von
og vísa, „gaman að sjá þig, hvernig
hefurðu það,“ sagði hann, hér var
annarra hagur í fyrirrúmi þó sjálfur
væri hann alvarlega sjúkur. Við
minntumst gamalla tíma í glensi og
gamni. Ingvi sýndi mikið æðruleysi í
veikindum sínum og víst er að hann
vissi að hverju stefndi. Svona var
Ingvi og það er svo margt, sem rifj-
ast upp í minningunni á kveðju-
stund. Eitt er víst að Guð einn ræð-
ur för, allt er í Guðs hendi, Hann
lánar okkur lífið, sem við skilum aft-
ur og kallið kemur oft óvænt og við
eigum svo bágt með að skilja og
sætta okkur við. Söknuður Þóru og
fjölskyldunnar er, að sjálfsögðu,
mestur og sárastur. Ingvi hafði á
orði, að hann ætlaði um næstu ára-
mót að láta af störfum svo hann gæti
helgað sig alfarið fjölskyldunni og
öðrum áhugamálum sínum og þeirra
hjóna, en hann kvaddi þennan heim
áður en það gekk eftir.
Ég þakka Ingva vináttu, löng og
góð kynni og sendi Þóru og fjöl-
skyldu samúðarkveðjur.
Ragnar Bernburg.
Hinn 22. þ.m. andaðist Ingvi Guð-
jónsson, framkvæmdastjóri Oddfell-
owhússins í Reykjavík, eftir stríða
samfellda sjúkdómslegu frá mið-
sumri 2005.
Ingvi réðst sem framkvæmda-
stjóri Oddfellowhússins á haustdög-
um 1995. Á þeim tíma var að hefjast
endurbygging og undirbúningur að
stækkun hússins sem nú er orðin að
veruleika. Sú verkframkvæmd öll
var til viðbótar hinu hefðbundna
starfi framkvæmdastjóra og tók
samfellt ríflega fjögur ár.
Þurfti framkvæmdastjórinn því
að annast samtímis rekstur hússins,
umsjón með byggingarframkvæmd-
um og taka þátt í kynningarstarfi
meðal reglusystkina vegna fram-
kvæmdarinnar.
Öllu þessu sinnti Ingvi af kost-
gæfni og naut þar meðfæddra hæfi-
leika sinna og reynslu af fyrri
stjórnunarstörfum við framleiðslu
og sölu iðnaðarvara. Auk hlutverks
stjórnandans tók hann oftar en ekki
til hendinni við verkframkvæmdina,
enda bæði verkhygginn og handlag-
inn. Við verklok gat hann með sanni
tekið sér í munn orð skáldsins „sjáið
tindinn, þarna fór ég“. Ingvi var
mynduglegur í framgöngu og málfar
hans lýsti skýrri hugsun. Hann átti
gott samstarf við starfsmenn húss-
ins, hússtjórn og hundruð reglu-
systkina sem til hans þurftu að leita
vegna starfsemi hússins. Staða hans
sem framkvæmdastjóra Oddfellow-
hússins verður vandfyllt.
Við leiðarlok þakka reykvískir
Oddfellowar Ingva Guðjónssyni
ómetanleg störf í þeirra þágu og
færa Þóru, eiginkonu Ingva, og
börnum þeirra sínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Ingva Guð-
jónssonar.
Magnús Sædal.
Það var á liðnu sumri, að vinur
okkar og félagi, Ingvi Guðjónsson,
brá sér ásamt Þóru eiginkonu sinni í
könnunarferð að Húsafelli í Borg-
arfirði til að skoða sumarbústað,
sem auglýstur hafði verið til sölu.
Það skipti engum togum, þau festu
sér bústaðinn við fyrstu sýn. Ingvi
Ástkær faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
EYJÓLFUR GUÐMUNDUR ÓLAFSSON,
Hlíðarvegi 45,
Ísafirði,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði þriðju-
daginn 31. janúar, verður jarðsunginn frá Ísa-
fjarðarkirkju laugardaginn 4. febrúar kl. 14.00.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
KOLBRÚN FRIÐÞJÓFSDÓTTIR
kennari
frá Litluhlíð
á Barðaströnd
lést á hjúkrunarheimilinu Eir í Grafarvogi 30. janúar.
Útför hennar verður gerð frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 6. febrúar kl. 13:00.
Jóhann Þorsteinsson,
Sigurður Barði Jóhannsson, Valgerður Vésteinsdóttir,
Steingerður Jóhannsdóttir, Árni B. Emanúelsson,
Áróra Jóhannsdóttir,
Friðþjófur Jóhannsson, Áslaug Ólöf Þórarinsdóttir,
Júlíus Ragnar Pétursson, Renáta Pétursson
og fjölskyldur.