Morgunblaðið - 10.02.2006, Page 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. FEBRÚAR 2006 39
MINNINGAR
daga áttum við nú margt sameigin-
legt, báðar í barnastússi og þessu
daglega amstri. Hugur minn fer á
flakk og man ég margar góðar
stundir sem við áttum saman, við Óli
og þið Valgeir, í litlu íbúðinni ykkar
sem þið innréttuðuð í bílskúrnum í
Jörundarholtinu á meðan þið voruð
að byggja. Svo er ein sérstök minn-
ing sem ég á um okkar samveru og
vináttu. Það var þegar við gengum
báðar í Lionessuklúbbinn, sem þá
var, á sama fundinum og báðar
ófrískar, ég af honum Jóni Vali og þú
af henni Valgerði og áttum við þau
svo með akkúrat mánaðar millibili.
Þannig fór það líka, þau urðu miklir
og góðir vinir alveg frá fyrsta degi.
Það sem ég vildi segja þér í þessari
stuttu kveðju frá mér, elsku Aðal-
björg mín, er að þótt samband okkar
hafi rofnað síðastliðin ár af ýmsum
ástæðum þá hefur mér alltaf þótt al-
veg undurvænt um þig og er ég fegin
að hafa fengið að segja þér það á síð-
asta ári er við áttum spjall saman.
Það samtal var og er mér mjög dýr-
mætt þótt það væri við fremur erf-
iðar aðstæður sem ég nefni ekki hér,
en þá sagðir þú mér jafnframt að
krabbameinið væri komið aftur og
að lítið yrði við ráðið, og þótti mér
það svo sárt því ég átti ekki heitari
ósk til handa þér en að því stríði væri
lokið, nóg var það samt sem á þig var
lagt og annar og erfiður sjúkdómur
sem hrjáði þig sem var þér og þínum
erfiður svo ekki sé meira sagt.
Elsku Aðalbjörg, hvað þú ert lán-
söm með börnin þín, þvílík guðsgjöf,
þetta eru allt þvílíkir gimsteinar að
mínu mati og tek ég hatt minn ofan
fyrir þeim, og ég held ég halli ekki á
neinn þegar ég nefni hana Bergþóru
sérstaklega, hún er einstök ung kona
og veit ég að í dag þarf ég ekki að
segja þér neitt um það, svo mikið er
víst.
Að leiðarlokum vil ég þakka þér,
kæra vinkona, allar okkar góðu
stundir hér á árum áður, og veit ég
að hann Aðalgeir, litli drengurinn
ykkar, tekur á móti þér og fylgir þér
veginn í heim þeirra sem farnir eru,
þar sem birta, hlýja, ást og kærleik-
ur ræður ríkjum og verður þú um-
vafin því öllu í nýjum heimkynnum.
Vertu sæl, mín kæra.
Elsku Valgeir, Einar, Gummi,
Bergþóra ,Valgerður, Auður og allir
ástvinir, ég og fjölskylda mín send-
um ykkur okkar innilegustu samúð-
arkveðjur og biðjum Guð að styrkja
ykkur öll og vernda á þessum erfiðu
tímum.
Ykkar vinkona,
Sigþóra Gunnarsdóttir.
Þú réðst mig í vist tvö sumur til að
passa drengina þína, Einar og Guð-
mund. Ég var á fermingaraldri, ótta-
legur krakki, en þú talaðir við mig
eins og ég vissi alla skapaða hluti og
væri sérfræðingur í barnapössun.
Þannig var það líka með uppvaskið,
mér fannst það ósköp leiðinlegt, en
þér tókst með hrósi þínu að fá mig til
að leggja mig alla fram. Þú varst
mér einstaklega góð og mér fannst
gaman að tala við þig, jafnvel svo að
mér lá ekkert endilega á að fara
heim þegar þú komst heim úr
vinnunni. Ég sagði þér margt sem ég
sagði engum öðrum og þú hlustaðir,
fordómalaust og hafðir enga þörf
fyrir að predika. Eflaust var flest
það sem mér lá á hjarta harla lít-
ilfjörlegt miðað við það sem þú hafð-
ir um að hugsa, en það léstu mig
aldrei finna. Sumrin sem ég var hjá
þér voru sólskinsbjört og minning-
arnar um þennan tíma, fallegu
drengina þína og þig, svo fíngerða og
glaða, lifa með mér. Aldrei bar
skugga á okkar vinskap og þótt við
höfum ekki hist í mörg ár til að
spjalla, lifði vinátta okkar og það eru
ekki margir sem ég hef hugsað eins
oft og hlýtt til og þín. Ekki erum við
öll svo lánsöm að sigla lygnan sjó í
gegnum lífið og ég veit að oft gaf vel
á hjá þér og sporin voru ekki alltaf
létt.
Samt held ég að þú skiljir fleira
gott eftir en margur. Mér gafst þú
dýrmætt veganesti og fyrir það
þakka ég.
Börnunum þínum öllum og fjöl-
skyldu bið ég blessunar Guðs.
Hvíldu í friði, kæra vinkona.
Ásdís Kristmundsdóttir.
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
10-50% afsláttur
TILBOÐ
á legsteinum,
fylgihlutum og
uppsetningu
Kærar þakkir fyrir hlýhug vegna andláts
MARINÓS GUÐMUNDSSONAR,
Hrísateigi 19,
Reykjavík.
Einnig þakkar fjölskyldan starfsfólki 11 E á Land-
spítalanum við Hringbraut frábæra umönnun.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Jóhann Marinósson, Halldóra Jensdóttir,
Dagnýr Marinósson, Hildur Helgadóttir,
Joyce Guðmundsson, Ben Van Der Werff,
Wilma Guðmundsson,
Páll Guðmundsson,
Hrafnkell Marinósson, Hlín Ástþórsdóttir,
Guðmundur H. Haraldsson, Helga Þorkelsdóttir,
Kristrún Haraldsdóttir, Þorbjörn R. Sigurðsson,
afabörn og langafabörn.Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýju
við andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu og langalang-
ömmu,
LILJU ÓLAFSDÓTTUR,
Vogatungu 99,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítalans í
Fossvogi og heimahjúkrunar í Kópavogi.
Ragnhildur Kjartansdóttir, Hilmir Þorvarðarson,
Guðmundur Ingi Ingason, Fanndís Halla Steinsdóttir,
María Kjartansdóttir, Þór Hauksson,
Lilja Gunnarsdóttir, Birgir Bjarnason,
Rósa Gunnarsdóttir, Erling Hafþórsson,
Högni Gunnarsson,
Kjartan Hilmisson, Hrönn Kristbjörnsdóttir,
Jón Bergur Hilmisson, Sigríður Árný Júlíusdóttir,
barnabarnabörn og
barnabarnabarnabarn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför
ÞÓRDÍSAR NÖNNU NIKULÁSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu Grund.
Guð blessi ykkur öll.
Fyrir hönd aðstandenda,
séra Lárus Halldórsson.
Með ótímabæru
brotthvarfi Hjálmars
Guðnasonar tónlistar-
manns, sjómanns, kristniboða og
kennara, svo nokkuð sé nefnt, er
höggvið skarð í Vestmannaeyjar
sem aldrei verður fyllt. Hjalli Guðna
hafði einstaka nærveru. Með honum
varð allt tímaat að engu og allt varð
einhvern veginn öruggt. Við sem að
öllu jöfnu erum eins og flær á skinni
hurfum inn í veröld hans og þar leið
okkur vel, rólegir eins og þæg ferm-
ingarbörn. Menn voru ekki háir í
loftinu þegar þeir skynjuðu sterka
og góða nærveru Hjalla. Ég sá
Hjalla tveimur dögum fyrir andlátið.
Hann var austur á Skansi með kík-
inn að kanna hvort bjargfuglinn
væri sestur upp. Þegar sá háttur var
á Hjalla var stutt í vorið og tilhlökk-
un eggjatímabilsins sótti að. Nú er
öldin önnur. Að sjá Hjalla með kík-
inn á lofti boðaði vorið. Hjalli var
tengdur Skansinum alla ævi og þar
er bátaskýlið undir Bravó. Um langt
árabil höfum við nokkrir bjargveiði-
menn farið með Hjalla í eggjatöku í
Súlnasker og nærliggjandi úteyjar á
Bravó hans. Þessar ferðir með
Hjalla voru svo magnaðar að maður
lifði árið í von um næstu ferð. Hjalli
var ótrúlegur um svo margt, en fyrst
og fremst virti hann boðskapinn um
að sælla væri að gefa en þiggja og
ágirnd var ekki til í honum, ekki eitt
gramm. Hann var öflugur liðsmaður
Jesú Krists og með bænum sínum
sinnti hann ótrúlegum fjölda fólks
sem þurfti á bænastyrk að halda. Yf-
irferð Hjalla var með ólíkindum, en
þau Dadda og Drottinn og börnin
þeirra Döddu og Hjalla voru bak-
hjarlar sem lifðu í sama anda og for-
eldrarnir. Það eiga margir eftir að
sakna Hjalla sárt, ættingjar, vinir og
samferðamenn, lúðrasveitarfólkið
allt, á öllum aldri. Það varð eins og
HJÁLMAR
GUÐNASON
✝ Hjálmar Guðna-son fæddist á
Vegamótum í Vest-
mannaeyjum 9. des-
ember 1940. Hann
lést á heimili sínu
27. janúar síðastlið-
inn og var jarðsung-
inn frá Hvítasunnu-
kirkjunni í Vest-
mannaeyjum 4.
febrúar.
ísaldaraugnablik með
fráfalli Hjalla. Það
munaði aldeilis um
þar sem Hjalli lagðist
á árarnar og hann um-
gekkst náttúruna af
virðingu og nægju-
semi. Sjóferðabænir
Hjalla, sem hann bað
hátt og snjallt, lægðu
öldur. Við margreynd-
um það. Hjalli talaði
aldrei illa um nokkurn
mann, bað heldur fyrir
þeim sem voru í sigt-
inu. Hann komst
lengst með að gagnrýna menn með
því að segja: „Já, er það“.
Hver ferð með Hjalla var ógleym-
anlegt ævintýri, léttleikinn, mark-
vísin, lífsgleðin, hvernig hann smit-
aði alla af því að vera þátttakendur í
óðnum til lífsins. Guð varðveiti
Döddu, börnin og alla þá fylkingu
sem saknar Hjalla. Þökk fyrir allar
bænirnar, Bravóferðirnar sem aldr-
ei gleymast og góðlátlegu glottin.
Valur Andersen.
Minningarnar sem ég á um Hjalla
eru óendanlegar. Öll þau skipti sem
hann uppörvaði mig og miðlaði af
reynslu sinni til mín, reynast svo
dýrmætar minningar núna. Flestar
minningarnar tengjast kirkjustarf-
inu. Hjalli elskaði kirkjuna og var
hann svo sannarlega einn af trúar-
stólpum kirkjunnar. Myndaði fráfall
hans stórt skarð sem erfitt verður
að manna. Í öllu sem ég gerði í kirkj-
unni, þá kom Hjalli alltaf til mín og
sagði mér að halda áfram á sömu
braut eða benti á hvað mætti betur
fara. Ég trúi því að hugsjón og
draumar Hjalla muni lifa áfram, og
að líf hans og dauði muni bera marg-
faldan ávöxt. Hjalli var mér sem fað-
ir í trúnni, alltaf tilbúinn að hlusta
og ekki var það nokkurt mál fyrir
hann að segja það sem honum lá á
hjarta.
Missirinn er óraunverulegur fyrir
mig, sökum fjarveru minnar frá
Vestmannaeyjum. Ég heyri aðeins
brotabrot af því sem er að gerast
heima, um lagfæringu stóra salar-
ins, minningarnar sem flakka á milli
fólks og söknuðinn sem fjölskyldan
og kirkjan finnur fyrir.
Ég vil senda Döddu og öllum af-
komendum þeirra hjóna mínar hlýj-
ustu kveðjur. Þið eruð í bænum mín-
um. Ég get ómögulega sagt ykkur
hér hvernig mér líður, svo fjarri
heimahögum og ykkur öllum. Ég bið
Guð um að blessa ykkur kæra fjöl-
skylda.
Daníel Steingrímsson.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Kæra Dedda, börn og barnabörn,
ég sendi ykkur mína dýpstu samúð.
Þinn vinur,
Cesar.
Ég á margar góðar minningar um
Hjálmar Guðnason eða Hjalla eins
og hann var kallaður. Ég fór fleiri
ferðir með honum á Bravó en ég get
komið tölu á, allt frá því að ég var
smápeyi. Ferðir með túrista, gesti
eða úteyjamenn, í kringum Heimaey
og í úteyjarnar. Hjalli var einn besti
skipstjóri við úteyjar sem ég veit um
og aldrei varð maður hræddur á sjó
með honum, alveg sama hvernig sjó-
lagið var. Ég man líka sérstaklega
eftir einu skipti þegar við Hjalli vor-
um tveir einir úti í Hrauney að
smíða sólpall, þar kynntist ég því
hvað hann var góður smiður, ná-
kvæmur og vandvirkur. En Hjalli
var meira en frábær sjómaður,
smiður og tónlistarmaður. Hjalli var
einn hjálpsamasti og gjafmildasti
maður sem ég hef kynnst. Það var
alveg sama hvaða erindi maður bar
upp við hann þá var hann alltaf
tilbúinn að leggja allt sem hann gat
af mörkum til að hjálpa og gera
manni greiða og oft gaf hann af
hæfileikum og tíma sínum ríkulega
án þess að hafa nokkurn tímann ver-
ið beðinn um það. En mest af öllu
var Hjalli sannur fylgjandi Jesú og í
mörg ár var hann stólpi í kirkjunni,
þjónusta hans blessaði mig margoft
og blessar mig enn í dag. Það voru
forréttindi að fá að kynnast Hjalla
og eiga hann að vini og bróður í Jesú
Kristi. Ég trúi því að kynni mín af
Hjalla hafi gert mig að betri manni.
Ég veit að Hjalli er nú hjá Jesú
Kristi, frelsara sínum. Guð blessi
fjölskyldu Hjalla.
Ívar Ísak Guðjónsson.
Hjalli er farinn til Drottins. Skarð
hefur myndast í Hvítasunnu og líf
Eyjanna, þar sem hermaður Kross
Krists og athafnamaður kvaddi að
morgni 27. janúar. Ég kynntist
Hjalla er ég var aðeins sex ára gam-
all, þá kenndi hann mér á blokk-
flautu. Ég vissi það ekki þá að leiðir
okkar ættu eftir að liggja saman
mörgum árum seinna. En svo var nú
reyndin. Er ég gaf Jesú líf mitt, þá
varð blokkflautukennarinn minn
orðinn bróðir minn. Hjalli var ein-
stakur bróðir og vinur, fullur af orku
og gleði. Hann lagði dýrmæta steina
í trúargrunn minn sem ég bý að enn
í dag. Hann elskaði Guð, var brenn-
andi í bæninni, og gaf sig að fullu í
prédikun Orðsins. Hjalli var öðruvísi
en hinir. Hann talaði af hjarta og átti
reynslu með Guði. Það eru okkur
dýrmæt foréttindi að hafa fengið að
kynnast Hjalla og hans yndislegu
konu Kristjönu. Heimili þeirra sem
var alltaf svo gott að sækja, svo fyllt
af friði, og blessun Guðs hvíldi yfir.
Síðasta stundin sem við áttum sam-
an var jólin 2004 á Hól. Við ræddum
um Drottin og Orð Hans og end-
uðum svo með bæn. Andi Guðs féll
svo ljúflega niður það kvöld að tárin
streymdu í þakklæti fyrir frelsið
sem við eigum í Jesú Kristi. Hjalli
skilur eftir sig vitnisburð um trúna á
Jesú Krist sem vert er að horfa til
og líkja eftir, konu sem stóð honum
við hlið sem klettur og síðast en ekki
síst, einstakan barnahóp sem ber
heiður hans hátt. Við biðjum þess að
Friður Guðs varðveiti hjörtu ykkar
og styrki í sorginni. Að lokum langar
mig að vitna í sálm nr. 127 í Hörpu-
strengjum sem við sungum oft sam-
an og mun ávallt minna mig á Hjalla.
Djúpt í synd ég sokkinn var, sál mín
fann hvergi ró
mig frá landi bylgjan bar, beint út á
ólgu sjó
neyðar óp mitt heyrði hér, Hann sem á
valdið nóg,
upp svo ljúft Hann lyfti mér úr synda sjó.
Hann frelsaði mig!
þá öll von úti var
Jesú frelsaði mig
Óskar Sigurðsson
og Gunnlaug Sigurðardóttir
í Rúmeníu.