Morgunblaðið - 24.02.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. FEBRÚAR 2006 35
MINNINGAR
sveifla vélknúnu orfi, þar sem þess
þurfti með.
Yndisstundirnar sem við vinirnir
áttum í dýrð höfuðsmiðs náttúrunnar
geymast í minningu okkar sem enn
lifum og í eyrum ómar rödd Sirrýjar
er hún fór fingrum um gítarstrengi
og við sungum í kvöldhúmi „Hvað er
svo glatt“.
Við kveðjum Sirrý með þungum
trega, en þakklæti fyrir að hafa átt
hana að vini.
Megi hún nú mæta þeim fögnuði
sem hún trúði að biði hennar.
Pálína Hermannsdóttir,
Sveinbjörn Dagfinnsson.
Sigríður Guðbjörg var kona sem
ræktaði vel garðinn sinn. Elst af fjór-
um systkinum, eina stelpan, var hún
mikið eftirlætisbarn, falleg og fjörug.
Sumir gætu haldið að dálætið hefði
spillt henni en því fór fjarri. Hún
reyndist fjölskyldu sinni, ungum sem
öldnum, mikil stoð og stytta og ég tel
að allir sem eitthvað þekktu hana hafi
margt að þakka.
Hún hafði eitthvert foringjagen í
sér og hefði þess vegna getað orðið
togaraskipstjóri ekki síður en kall
faðir hennar á Belgaum, miklu afla-
skipi um áratugaskeið. Margt fleira
gat hún gert og gerði og úr Kvenna-
skólanum í Reykjavík útskrifaðist
hún 1947.
Tveimur árum seinna var hún gift
kona því nú var Hannes kominn til
sögunnar. Þau hæfðu sannarlega
hvort öðru og í yfir fimmtíu ár fengu
þau að eiga hvort annað og börnin.
Heimili þeirra var glæsilegt, búið
einstakri handavinnu hennar, falleg-
um málverkum og erfðagripum en
ekki síst vegna þeirrar velvildar sem
þar ríkti. Þau kunnu svo vel að gera
hátíð úr litlu hversdagslegu tilefni
ekki síður en stóru. Glaðværð, góð
nærvera, vinfesti eru orð sem koma í
hugann.
Sumarbústaðurinn á Þingvöllum.
Víðáttan, fjallasýnin, vatnið, fuglarn-
ir, allt þetta var svo heillandi. Síðustu
ár Hannesar dvöldu þau óvenju mik-
ið þar, ein eða með fjölskyldu og vin-
um.
Sirrý var svo ráðagóð, svo
skemmtilega ráðagóð og ég get ekki
annað en brosað að mörgum minn-
ingum, er mér þó ekki hlátur í hug.
Síðasta veturinn í Kvennó sátum
við tvær saman á borði fram við dyr
og undum hag okkar vel og sérlega í
sænskutímunum hjá Per. Áratugum
seinna fórum við marga vetur saman
í nám og nú hjá Jóni Böðvarssyni.
Eftir lestur Grettissögu var farið
norður á slóðir Grettis. Þoka var og
útsýni ekkert og í stað þess að sigla
út í Drangey með hópnum fórum við
upp á Nafir, gengum á milli leiða í
kirkjugarðinum og urðum margs vís-
ari. Einhverjum fannst við hlaupa yf-
ir nokkuð margar aldir.
Gamli hópurinn úr Kvennó hefur
verið iðinn við að hittast og til
skamms tíma líka farið í skólaferðir,
án kennara, á fimm ára fresti. Í vetur
hafa tvær úr hópnum kvatt, Unnur
Einarsdóttir og Sirrý. Blessuð sé
minning þeirra og allra hinna sem á
undan eru farnar. Fyrir réttum fjór-
um árum lést Hannes. Hann var
lengst af heima í sínum veikindum og
naut frábærrar umönnunar Sirrýjar
og sinna nánustu. Mjög fljótlega eftir
lát hans fóru að koma í ljós veikindi
hennar. Smám saman hvarf hún
meira og meira inn í þokuna.
Við skólasysturnar sem höfum átt
Sirrý að vini yfir sextíu ár minnumst
hennar með söknuði og biðjum góðan
Guð að blessa og styrkja fjölskyldu
hennar.
Hljóður á brúnni
þú horfir niður í strauminn
og hugsar um það
sem einu sinni var.
(Ól. J. S.)
Halldóra Kolka Ísberg.
Kveðja frá Hringnum
Í dag kveðja Hringskonur fyrrver-
andi formann sinn, Sigríði G. John-
son. Hún lést í Reykjavík hinn16.
febrúar sl. eftir nokkurra ára heilsu-
brest.
Sirrý gekk í Hringinn árið 1956 og
var góður liðsauki fyrir félagið okkar.
Hún var dugleg og hugmyndarík,
hafði ríka réttlætiskennd, og var vel
til forystu fallin. Hún sat í stjórn frá
1971–1978, var formaður félagsins
1981–1987 og var kjörin heiðursfélagi
á 90 ára afmæli félagsins 1994.
Á aðalfundi vorið 1973 bar hún upp
þá tillögu að gefa út jólakort til fjár-
öflunar, sem var nýlunda hér á landi,
og síðan varð árleg. Frá árinu 1981
hefur jólakortasalan verið ein örugg-
asta tekjulind Barnaspítalasjóðs
Hringsins.
Að leiðarlokum viljum við Hring-
skonur þakka Sirrý allar gleðistund-
irnar í starfi og leik. Oft nutum við
gestrisni þeirra hjóna á fallega heim-
ilinu þeirra á Nesinu, þar sem öll
handavinnan hennar var í öndvegi,
og voru þá oft ný markmið sett eða
góðum árangri fagnað.
Innilegar samúðarkveðjur til
barna Sigríðar og fjölskyldna þeirra.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(Vald. Briem.)
F.h. Hringskvenna,
Birna Björnsdóttir.
Væna konu, hver hlýtur hana?
Hún er miklu meira virði en perlur.
(Orðskv 31:10.)
Það er ekki lítils virði að eignast
góða nágranna. Sú var gæfa foreldra
minna er þau höfðu reist sér hús
vestan í Valhúsahæð á Seltjarnarnesi
í árslok 1965, nánar tiltekið á Skóla-
braut 61. Það var býsna einangrað
þarna á Seltjarnarnesi í þá daga,
nánast eins og að flytjast út í sveit.
Eitt hús stóð þó fyrir á Skólabraut 63
(nú eru húsin númer 35 og 37 við Val-
húsabraut). Húsið höfðu hjónin Sig-
ríður og Hannes Johnson keypt fok-
helt og flutt inn 1. desember 1959.
Útsýnið þaðan er án efa eitthvert
hið fegursta á öllu Seltjarnarnesi,
einkum þegar Snæfellsjökull blasir
við í allri sinni dýrð á sólríkum sum-
arkvöldum. Og vitinn í Gróttu spillir
ekki heldur fyrir í því fallega mál-
verki náttúrunnar sem blasir við ofan
af Valhúsahæð.
Ekki var á þessum árum mikið af
húsum vestar á Seltjarnarnesi og þar
sem nú eru hús við hús á Miðbraut,
Vallarbraut, og einkum þó Hofgörð-
um og Bollagörðum, voru fyrst og
fremst óspilltar grasflatir þar sem
kríurnar gerðu sér hreiður en einnig
víðáttumikið leiksvæði fyrir krakka
og fínustu fótboltavellir frá náttúr-
unnar hendi.
Það kom af sjálfu sér að samskipti
urðu á milli fjölskyldnanna í húsun-
um tveimur sem stóðu svo einöngruð
þarna alveg úti á enda Skólabraut-
arinnar. Kannski ekki svo mikil allra
fyrstu árin enda benti flest til þess að
heimilisfeðurnir væru harla ólíkrar
gerðar. Hannes Johnson var mikill
heimsmaður, mótaður af dvöl og
námi í Bandaríkjunum og sótti jafnan
mikið þangað. Hið sama átti við um
Sigríði Guðbjörgu (Sirrý) konu hans
sem verið hafði ein af sex fyrstu flug-
freyjunum hér á landi og starfað hjá
Loftleiðum og Flugfélagi Íslands
1947 til 1949 eftir að hafa lokið prófi
frá Kvennaskólanum.
Þegar frá leið tókst engu að síður
traust vinátta milli þessara ólíku ná-
granna. Þeir Hannes og faðir minn,
Jón Gunnlaugsson læknir, urðu nánir
vinir, sama átti við um Sirrý og móð-
ur mína, Selmu Kaldalóns. Fékk
Sirrý hana m.a. til að ganga í kven-
félagið Hringinn þar sem Sirrý var
formaður á árunum 1981–1987. Var
mikið og gott starf Sírrýjar á þeim
vettvangi til marks um að hún vildi
láta gott af sér leiða gagnvart þeim
sem minna máttu sín í samfélaginu. Á
því sviði hafa Sigríður Johnson og
aðrar Hringskonur svo sannarlega
unnið þrekvirki.
Sirrý var glæsileg kona og leyndi
sér ekki hve Hannes var alla tíð hrif-
inn og stoltur af henni. Hún var
sömuleiðis mikil húsmóðir, bjó til sér-
lega góðan og girnilegan mat og hélt
fínar veislur á hlýlegu heimili þeirra
sem allt bar vott um smekkvísi þeirra
hjóna.
Eftir að móðir mín hafði látist af
slysförum í desember 1984, sýndu
þau hjónin Sirrý og Hannes enn bet-
ur en áður hvílíkir nágrannar og vinir
þau voru þegar á reyndi. Þau studdu
föður minn með ráðum og dáð og það
leið vart sá dagur að Hannes kæmi
ekki yfir til að spjalla við föður minn
eða að Sirrý kallaði á hann yfir til
þeirra í kaffi. Sirrý fylgdist líka vel
með barnabörnum foreldra minna,
þekkti nöfn þeirra allra, spurði frétta
af þeim og lét sér annt um þau.
Fyrir þessa miklu vináttu og rækt-
arsemi erum við börn þeirra Selmu
og Jóns þeim Sigríði og Hannesi
Johnson ævinlega þakklát og bless-
um nú minningu þessara miklu sóma-
hjóna. Þau reyndust góðir nágrann-
ar, sannkallaðir vinir í raun.
Sirrý og Hannes voru samrýnd
hjón svo eftir var tekið. Hin síðari ár
sá maður þau nær daglega á göngu-
ferðum á Nesinu og fóru þau þá yf-
irleitt í sund saman. Þau skruppu þó
oft til Bandaríkjanna á vetrum og
dvöldust þar yfirleitt í nokkrar vikur
í senn. Það var Sirrý mikill missir
þegar Hannes lést fyrir fjórum árum.
Hún bar eiginlega aldrei barr sitt eft-
ir að hafa misst lífsförunaut sinn og
veiktist fljótlega eftir það. Nú þegar
þessi elskulegu og samhentu hjón
eru bæði látin koma mér í hug hin fal-
legu orð Gamla testamentisins:
Hvert sem þú ferð, þangað fer ég,
og hvar sem þú náttar, þar nátta ég.
Þitt fólk er mitt fólk og þinn guð er minn
guð.
Hvar sem þú deyrð, þar dey ég,
og þar vil ég vera grafin.
(Rut 1:16-17.)
Blessuð sé minning Sigríðar G.
Johnson. Börnum Sigríðar og Hann-
esar, þeim Hildi og Agnari og fjöl-
skyldum þeirra sendi ég innilegar
samúðarkveðjur systkina minna og
fjölskyldu.
Gunnlaugur A. Jónsson.
Sigríður Pálsdóttir Johnson
(Sirrý) er látin. Eiginmaður hennar
var Hannes Ó. Johnson.
Sirrý ólst upp í Tjarnargötu
skammt frá æskuheimili mínu og
hafði ég þekkt hana frá unga aldri en
hún var 12 árum yngri en ég. Hannes
var hins vegar góðkunningi minn, en
hann var forstjóri Tryggingar hf.
sem ég starfaði fyrir um hríð. Sam-
eiginlegt áhugamál okkar hjóna og
þeirra var hestamennskan.
Á landsmóti hestamanna sem
haldið var á Hólum í Hjaltadal 1966
var ég og kona mín ásamt stórum
hópi hestamanna frá Reykjavík og
nágrenni. Þeirra á meðal voru Hann-
es og Sirrý.
Þetta mót leiddi til þess að milli
okkar hjóna stofnaðist ævilöng vin-
átta, sem aldrei rofnaði. Mörgum að
óvörum tók Sirrý þátt í góðhesta-
keppni og reið gæðingi sínum Gauti
og hlaut fyrstu verðlaun í góðhesta-
keppninni. Mér er enn í minni glæsi-
leg frammistaða hennar í þessari
keppni, fögnuður okkar samferða-
mannanna og mikil gleði þeirra
hjóna. Það var því glaður hópur, sem
rak 200 reiðhesta suður Kjalveg að
mótinu loknu.
Eftir þetta fórum við ásamt nokkr-
um góðum félögum í fjöldamörg
hestaferðalög um hálendi Íslands og
öræfi. Þessi hópur eyddi öllum sum-
arfríum sínum í hestaferðalög í mörg
sumur, meðal annars upp að Arnar-
felli hinu mikla og margar ferðir um
Kjalveg, Kaldadal og Landmannaleið
syðri og nyrðri. Minnumst við hjón
fjölmargra ánægjustunda frá þeim
árum.
Sirrý var greind, skemmtileg og
glæsileg kona. Hún var einnig fórn-
fús, eins og starf hennar að líknar-
málum sýndi. Hún var t.d. árum sam-
an í stjórn Kvenfélagsins Hringsins
og formaður um árabil.
Oft dvöldum við hjá þeim hjónum
Hannesi og Sirrý í sumarbústað
þeirra við Þingvallavatn og nutum
við ávallt gestrisni þeirra og góðvild-
ar.
Við hjónin sendum börnum Sirrýj-
ar innilegar samúðarkveðjur. Sirrý
viljum við kveðja með lokaorðum
Jónasar Hallgrímssonar í minningar-
orðum hans um látinn vin:
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
Guðmundur Pétursson,
Sigríður Níelsdóttir.
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
10-50% afsláttur
TILBOÐ
á legsteinum,
fylgihlutum og
uppsetningu
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AÐALHEIÐUR V. STEINGRÍMSDÓTTIR,
Hjallahlíð 4,
Mosfellsbæ,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 18. febrúar,
verður jarðsungin frá Lágafellskirkju laugardaginn
25. febrúar kl. 13.00.
Steingrímur Bjarnason, Jóhanna H. Guðmundsdóttir,
Gunnlaugur I. Bjarnason, Ásta Guðjónsdóttir,
Eyþór Már Bjarnason, Katrín B. Baldvinsdóttir,
Solveig Rut, Bjarni Marel, Harpa Karen,
Ingimundur Bjarni, Aðalheiður Valgerður
og Hlynur Bergþór.
Móðir okkar og tengdamóðir,
ANNA STEINDÓRSDÓTTIR HAARDE,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 22. febrúar.
Steindór Haarde, Jórunn Bergmundsdóttir,
Geir H. Haarde, Inga Jóna Þórðardóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
ÁSTA GÍSLADÓTTIR,
Lindargötu 61,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju mánudaginn
27. febrúar kl. 14.00
Halldóra Hafdís Ellertsdóttir, Jim Frank Gentry,
Grétar Arnar Ellertsson, Elísabet S. Guðnadóttir,
Ella Sjöfn Ellertsdóttir, Ólafur Björgvinsson,
Halldór Ellertsson, Dagný Guðnadóttir,
Díana Ellertsdóttir, Juoko Tahuanainen,
Steinunn Ellertsdóttir, Hektor Nami Hira,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Elskulegur bróðir okkar,
REYNIR BÖÐVARSSON,
Breiðabóli,
Eyrarbakka,
verður jarðsunginn frá Eyrarbakkakirkju laugar-
daginn 25. febrúar kl. 14.00.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Lilja Böðvarsdóttir,
Ragnar Böðvarsson,
Guðlaug Böðvarsdóttir.