Morgunblaðið - 24.02.2006, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 24. FEBRÚAR 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jósefína GuðrúnSveinsdóttir
fæddist í Reykjavík
3. ágúst 1942. Hún
lést á krabbameins-
deild Landspítalans í
Reykjavík 16. febr-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sveinn Óskar
Marteinsson bifvéla-
virki, f. 5. desember
1905, d. 3. mars
1996, og Svanhildur
Vilhelmína Kristín
Einarsdóttir hús-
móðir, f. 16. október 1909, d. 3.
ágúst 1991. Systkini hennar eru
Sigríður Guðrún, f. 8. ágúst 1932,
d. 4. júlí 2004, María, f. 3. maí 1937,
d. 10. maí 1947, og Marías, f. 30.
ágúst 1948.
Fyrri maður Guðrúnar er Bent
Kingo Andersen, bifreiðastjóri í
Kaupmannahöfn, f. 15. október
1937, þau skildu. Sonur þeirra er
Friðrik Kingo Andersen, f. 27.
september 1963, kvæntur Galinu
A.G. Andersen, f. 9. maí 1968.
Dóttir þeirra er Aníta Rós Kingo
Andersen, f. 16. desember 1999.
Börn Friðriks Kingo og fyrrver-
andi sambýliskonu hans, Krist-
borgar Halldórs-
dóttur, f. 24. maí
1963, eru Bent
Kingo Andersen, f.
18. janúar 1990,
Halldór Aron And-
ersen, f. 16. janúar
1992, d. 19. janúar
1992, og Sandra
Halldóra Andersen,
f. 9. maí 1993.
Seinni maður
Guðrúnar var Helgi
Steinsson, skipstjóri,
f. 27. desember
1928, d. 4. ágúst
2000, þau skildu. Dætur þeirra eru
María Kristín Steinsson, f. 21. maí
1976, og Eyrún Steinsson, f. 31.
mars 1979, unnusti Eyvindur Ívar
Guðmundsson, f. 15. janúar 1975.
Guðrún var í Húsmæðraskólan-
um á Ísafirði á árunum 1959–1960.
Hún bjó í Danmörku frá 1961–
1970, þar sem hún starfaði m.a.
sem saumakona. Eftir að heim
kom vann hún við ýmis störf en var
þó lengi vel húsmóðir og var m.a. í
verslunarrekstri, sölustörfum og
póstútburði.
Útför Guðrúnar verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku mamma. Hvernig á ég nú að
fara að án þín? Þú varst stoð mín og
styrkur, sú sem stóð við bakið á mér
og hvattir mig. Það er stórt gat í
hjarta mínu núna.
Þú varst búin að berjast við veik-
indin lengi en samt varstu alltaf já-
kvæð og bjartsýn. Þú hafðir guð með
þér og ég veit að það gaf þér mikið og
hjálpaði á erfiðum stundum. Alltaf
barðistu eins og hetja og ætlaðir að
sigrast á þessu. Þú reyndir að sjá það
jákvæða í hlutunum og meira að segja
sagðirðu að hefðirðu ekki fengið
krabbameinið, hefðirðu aldrei fengið
að kynnast öllu þessu yndislega fólki
sem þú kynntist, og að guð væri þér
svo góður því hann væri alltaf að færa
þér eitthvað. Þetta sagðirðu þrátt fyr-
ir erfið veikindi og áföll.
Ég er þakklát fyrir þær góðu og
fallegu minningar sem ég á um þig,
fyrir þann tíma sem ég fékk með þér
og fyrir það sem við gerðum saman,
bæði erfitt og gott. Þú lést ekki veik-
indin stoppa þig og í nóvember sl.
hélstu í ferðalag til Egyptalands og
Ísraels þar sem þú lést draum þinn
rætast í annað sinn. Nokkrum vikum
seinna lagðirðu aftur land undir fót og
heimsóttir mig til London.
Þú varst sú sem hvattir mig til að
fylgja hjarta mínu og láta draum
minn rætast. Þú sagðir mér að það
sem þig langaði að sjá áður en þú yf-
irgæfir þennan heim væri að ég færi í
myndlistarnám. Og það fékkstu að
sjá, því þú hvattir mig og studdir á all-
an mögulegan hátt. Ein af mínum
mörgu dýrmætu minningum núna er
þegar þú heimsóttir mig út. Ég var
svo glöð að fá þig, að þú skyldir geta
séð skólann minn sem þú sagðir að
væri í raun það eina sem þig langaði
að sjá! Ekki grunaði mig þegar ég
kvaddi þig eftir áramótin að það væri
í síðasta skipti sem ég sæi þig. Nei,
því þú ætlaðir sko ekki að fara strax.
Ég trúi því að þú sért á góðum stað
í dag og þó svo missirinn sé mikill er
ég þakklát því að ekki þurftirðu að
berjast eða þjást meir. Lífið verður
aldrei samt án þín.
Ég elska þig mamma. Guð geymi
þig.
María Kristín Steinsson.
Elsku besta amma mín. Þú veist
ekki hvað ég elskaði þig mikið. Mér
þykir svo leiðinlegt að þú ert farin frá
mér. Ég man svo vel þegar við fórum
til Benidorm og við hittum þig þar og
þú sóttir mig og Bent á hverjum
morgni og fórst með okkur á strönd-
ina, það var svo gaman þá. Svo þegar
ég og Bent vorum lítil og við komum
til þín og horfðum alltaf á strumpana
saman heima hjá þér. Ég gæti skrifað
svo mikið hérna um þig og allt það
góða sem við gerðum saman. Ég
sakna þín svo ofboðslega mikið. Ég
man þegar við fórum í skála eitthvert
upp á fjöll og þú hraust svo mikið að
allir vöknuðu og þá kleip pabbi í tána
þína og þá hættirðu að hrjóta og sner-
ir þér yfir á hina hliðina. Við hlógum
alltaf svo mikið að því.
Þegar pabbi kom og sagðir mér að
þú værir farin þá sagði mamma þegar
ég fór að gráta að þú þyrftir ekki að
hafa áhyggjur af fuglaflensunni eins
og við gerum. Ég veit að það var gott
fyrir þig að þú fórst því þú varst orðin
svo veik. Þegar við komum að sjá þig
á sunnudeginum, faðmaði ég þig og
hélt í höndina þína svo lengi, ég sakna
þess svo mikið að tala við þig og
faðma þig og ég vildi að þú værir allt-
af hjá mér. Mér þótti alltaf svo gaman
að koma heim til þín og fá kökur og
skoða allar bækurnar þínar og allar
myndirnar og steinana sem þú áttir,
það var svo gaman. Þegar þú bjóst í
Grafarvoginum og ég, þú og Bent fór-
um alltaf saman í göngutúr þá man ég
þegar ég bað þig að flytja aftur á hinn
staðinn því þar er stigi og þú fluttir
aftur, og þú áttir ennþá heima þar í
dag.
Þegar þú varst í sturtu í Grafarvog-
inum og ég og Bent vorum að leika
okkur inni hjá Eyrúnu og ég mátaði
skóna hennar Eyrúnar og Tína hljóp
á eftir á mér og ég öskraði svo mikið
að þú hoppaðir upp úr sturtunni og
skammaðir hana Tínu og spurðir
hvað hefði gerst. Ég mun aldrei
gleyma þér og vonandi hvílirðu í friði
hjá Guði.
Ástarkveðja,
Sandra Halldóra.
Móðir bestu vinkonu minnar er far-
in úr þessum heimi.
Guðrún var yndisleg manneskja og
tók alltaf vel á móti mér þegar ég kom
í heimsókn til Maju. Ég kynntist
Maju vinkonu þegar ég var aðeins 4
ára gömul. Og við erum búnar að vera
góðar vinkonur síðan. Ég hef fylgst
með veikindum Guðrúnar í gegnum
árin. Hún var alltaf jákvæð og bjart-
sýn gagnvart þessum erfiða og þrá-
láta sjúkdómi og sem hún barðist svo
hetjulega við. Ég trúi því að henni líði
betur núna á nýjum stað. Hugur okk-
ar mömmu er hjá fjölskyldu hennar,
Maju vinkonu minni, Eyrúnu, Ívari,
Kingó og fjölskyldu hans.
Guð blessi ykkur á þessum erfiðu
tímum. Ég vil að lokum þakka Guð-
rúnu fyrir samfylgdina.
Lilja Kristjánsdóttir.
Elsku vinkona ég trúi ekki að þú
sért dáin, jú, þú ert farin á landið
bjarta.
Þar sjáumst við á ný þegar kallið
kemur. Þú varst ein af mínum bestu
vinkonum til margra ára. Laugarnes-
skóli leiddi okkur saman og þá bara
aðeins 7 ára gamlar. Leiðir skildu um
hríð meðan ég fór í gagnfræðaskóla.
Síðar fékk ég sumarvinnu í bæjar-
þvottahúsinu og þar stóð þú við strau-
borð með reynsluna, að verki. Ég stóð
sem staur, bara glápti á þig, þú varst
svo flink að strauja karlmannaskyrt-
ur, ég sagði alltof hátt hææ – og
brosti. Þú komst til mín sagðir, vel-
komin. Oft í hádeginu skelltum við
okkur í sundhöllina, það var svo þægi-
legt, og frítt ofaní, því allt var í sama
húsi og í eign borgarinnar.
Við ákváðum að safna öllum pen-
ingunum okkar og fara á Húsmæðra-
skólann Ósk á Ísafirði. Já, við áttum
yndislegan tíma í skólanum lærðum
margt gagnlegt til heimilishalds og
mikinn lærdóm úr góðum bókum. Þú
varst með okkur í saumaklúbb í jan-
úar síðastliðinn. Æ, æ, elsku Bína,
þessar minningar sem við eigum sam-
an gleymast aldrei. Alls ekki árinu
sem við áttum í Köben við vinnu á
spítalanum Sant Jó, við Griffelsgötu
44, og spóka okkur um torg og götur.
Svo ég tala nú ekki um alla hjóla-
túrana. Svo líða árin við giftingar og
barneignir, en alltaf var tími fyrir
saumó. Þú varst mikil hetja, við skild-
um ekki hvernig þú komst í ferðina til
Ísrael og að heimsækja Maríu dóttur
þína, sem er við nám í London. Við
skólasysturnar áttum engin orð yfir
dugnað þinn. Við vissum að þú varst
mikið lasin og slöpp, þú barst það
samt ekki með þér. Þú varst svo
sterk, að geta borið þennan illa sjúk-
dóm í 8 ár.
Elsku Friðrik, María, Eyrún og
fjölskylda, við Björn vottum ykkur
dýpstu samúð og megi guð blessa
ykkur.
Elsku vinkona, ég kveð þig hinsta
sinni og þakka þér allt.
Sem er slitnu ferðu’ úr fati
og færð þér nýtt að ganga í,
svo er dauði að mínu mati.
Mér finnst gott að trúa því.
(Ágúst Böðvarsson.)
Guðfríður M. Guðmundsdóttir.
Mér hlotnaðist sá heiður að kynn-
ast henni Guðrúnu í nóvember síðast-
liðnum er hún skráði sig í ferð á mín-
um vegum á slóðir Biblíunnar í
Mið-Austurlöndum. Hún gerði mér
strax grein fyrir því að hún væri lík-
lega að fara sitt síðasta ferðalag hér í
heimi og hvað væri þá betra en að fá
að líta í annað sinn Landið helga,
landið þar sem frelsarinn hennar
hafði lifað og starfað og gefið líf sitt
fyrir hana. Hún þráði að endurlifa það
að koma til Ísraels en þangað hafði
hún farið fyrir nokkrum árum með
öðrum hópi. Við vorum rúmlega tutt-
ugu sem fórum héðan og ferðuðumst í
fótspor Móse og Ísraelsmanna frá
Gósenlandi (Kaíró) um Sínaískagann
og Jórdaníu inn í Ísrael þar sem við
dvöldum nokkra daga í Jerúsalem.
Hún Guðrún, sem heillaði okkur öll
með lífsvilja sínum og lifandi trú á
Drottin, fór með okkur um allt, lagði
mikið á sig til að missa ekki af neinu.
Ég held að það eina sem hún ekki
lagði í var að fara í sex klukkustunda
fjallgöngu um miðja nótt. Hún Guð-
rún var hetja í augum okkar allra. Oft
var hún þreytt og þreklítil en aldrei
gafst hún upp. Hún gladdist yfir því
að koma á þessa staði sem tengjast
frásögnum Biblíunnar.
Ég held það sé ekki ofsagt að segja
að sjaldan hafi myndast eins sterk
tengsl milli ferðafélaga og milli Guð-
rúnar og okkar hinna tuttugu. Síð-
ustu vikur hitti ég hana nokkrum
sinnum og alltaf var hún glöð í Guði
sínum, þakklát og glöð þó hún vissi að
hún væri á leið heim, vildi standa sína
vakt þangað til Jesús kæmi og veitti
henni hvíld frá erli veraldarvafsturs-
ins. Og nú er hún heima hjá vini sín-
um, bróður og frelsara, Jesú. Blessuð
sé minning hennar.
Ég er þakklátur Guði fyrir að hafa
fengið að kynnast Guðrúnu og veit að
minningin um kjarkmikla, lítilláta
konu sem treysti Guði algjörlega og
lagði líf sitt og dauða í hans hendur,
mun fylgja mér héðan í frá.
Megi okkar kæri Guð, faðir og
frelsari og heilagur andi, styrkja og
umvefja ykkur ástvini hennar og
minningin um hetjuna Guðrúnu ylja
um ókomin ár.
Friðrik Zimsen Hilmarsson.
J. GUÐRÚN
SVEINSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um J.
Guðrúnu Sveinsdóttur bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Anna Hulda.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
HÖGNI KLEMENSSON,
Sunnubraut 9,
Vík í Mýrdal,
verður jarðsunginn frá Víkurkirkju laugardaginn
25. febrúar kl. 11.00.
Þeir, sem vilja minnast hans, láti Hjallatún njóta
þess.
Málfríður Eggertsdóttir,
Páll Heiðar Högnason, Ása Birgisdóttir,
Ragnheiður Högnadóttir, Eiríkur Tryggvi Ástþórsson,
barnabörn og fjölskyldur.
Hjartans þakkir sendum við öllum sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför okk-
ar elskulega
PÁLS JÓHANNESSONAR
frá Herjólfsstöðum í Álftaveri,
Mánatúni 2,
Reykjavík.
Guðlaug Jóhannsdóttir,
Sigrún Björnsdóttir,
Þuríður Pálsdóttir, Páll Kjartansson,
Már Grétar Pálsson, Sólveig Sveinsdóttir,
barnabörn og langafastrákur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar föður okkar, tengda-
föður, ástkærs vinar, afa og bróður,
STEFÁNS KARLS ÞORSTEINSSONAR,
Einholti 8a,
Akureyri.
Hrafn Stefánsson,
Vala Stefánsdóttir, Viðar Sigurjónsson,
Svala Lárusdóttir,
afabörn og systkini.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
TÓMASÍNA ELÍN OLSEN,
Hraunbæ 103,
sem lést á líknardeild Landakotsspítala mánu-
daginn 20. febrúar, verður jarðsungin frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum laugardaginn 25. febrúar
kl. 14.00.
Hreinn Aðalsteinsson, Hildur Halldórsdóttir,
Edda Aðalsteinsdóttir,
Atli Aðalsteinsson, Lilja Hanna Baldursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra er auð-
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og út-
för elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
MÁLFRÍÐAR AGNESAR DANÍELSDÓTTUR,
Háteigi 19,
Keflavík.
Guð blessi ykkur öll.
Magnús Jónsson,
Sigríður Magnúsdóttir, Einar Haukur Helgason,
Ingibjörg G. Magnúsdóttir,
Kristbjörg J. Magnúsdóttir, Árni Ingimundarson,
Sjöfn Magnúsdóttir, Óskar Gunnarsson,
Elísabet Magnúsdóttir, Hafþór Óskarsson,
Pétur Magnússon, Valerie J. Harris,
Sigurborg Magnúsdóttir, Ásgrímur S. Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.