Morgunblaðið - 30.03.2006, Page 41

1961 er Rúnar þar framarlega í
flokki sem þjálfari og stjórnarmað-
ur. Félagið stendur í þakkarskuld
við Rúnar fyrir hans mörgu óeigin-
gjörnu störf í þess þágu, sérstaklega
við uppbyggingu yngri flokka félags-
ins á erfiðum tímum þegar félagið
var að vakna af löngum Þyrnirós-
arsvefni.
Á kveðjustund sendum við eigin-
konu og fjölskyldu innilegar samúð-
arkveðjur.
Knattspyrnufélagið Haukar.
Við Rúnar Brynjólfsson kynnt-
umst að marki, þegar hann hóf vinnu
inni á Hjúkrunarheimilinu Skjóli
fyrir u.þ.b. tveimur tugum ára. Und-
ir hans stjórn var vissulega gott að
vinna, alltaf jafn þægilegt og gott að
leita til hans og oft var hann fljótur
að leysa hin flóknustu mál.
Fljótlega þróaðist kunningsskap-
urinn með þeim hætti að farið var að
hugsa um að gera eitthvað skemmti-
legt saman utan vinnutíma og var þá
fyrst hugað að ferðalögum, helst
bæði utan- sem innanlands og átti þá
að taka maka með.
Fyrsta ferðin var farin til Skot-
lands og var sú ferð farin í lok nóv-
ember 1990 og tókst svo vel að
ákveðið var að halda áfram á þessari
braut, en ákveðið að beina athyglinni
að því að skoða eigið land betur.
Farnar voru fimm ferðir í allt, þrjár í
vesturveg og tvær til austurs og tók-
ust allar þessar ferðir með sóma,
ekki síst fyrir tilstilli Rúnars og
Dóru, sem alltaf voru foringjarnir
sem leiddu hópinn.
Í fyrstu innanlandsferðinni var far-
ið austur í Djúpavogshrepp, sem nú
heitir, og þar skoðaðar æskuslóðir
þeirra tveggja, sem undir þetta rita.
Okkur er það ferskt í minni hversu
gaman var að sýna ferðafélögunum
okkar æskuslóðir og með hve mikilli
virðingu og natni þau gengu um hús
forfeðra okkar, sem engan veginn
voru orðnar nýtískulegar byggingar,
en hlýjar og notalegar að koma inn í
að sumarlagi, en margt, svo sem
hreinlætisaðstaða og eldunaraðstaða
nokkuð forneskjulegt fyrir nútíma
fólk. Þau Rúnar, Dóra, Árni og Sig-
rún voru ekki að finna að neinu, held-
ur féllu svo yndislega inn í þetta allt
og umgengust húsið hennar ömmu í
Fossgerði af svo mikilli virðingu og
natni. Þarna áttum við nokkra afar
notalega daga saman.
Svona voru allar hinar ferðirnar,
stýrt og stjórnað af kennurunum,
einkum og sér í lagi Rúnari, sem allt-
af var aðalforinginn, en honum virt-
ist alveg í blóð borið að stjórna og
stýra ferðum sem þessum og það
með þeim hætti að það tók eiginlega
enginn eftir því hver stjórnaði, það
var bara alltaf kallað á Rúnar, ef
eitthvað vafamál var. Í einni þessari
ferð var farið vestur á Ísafjörð og
þaðan út í Vigur og sú ferð, sem far-
in var í skjóli fjölmenns ættarmóts
frá Bolungarvík, var alveg ógleym-
anlega skemmtileg.
Á tímabili komu fjórir samstarfs-
félagar úr Skjóli saman með reglu-
legu millibili, þeirra á meðal Rúnar,
og spiluðu bridge með miklum til-
þrifum heima hjá hver öðrum og var
þá oft glatt á hjalla.
Ekki má svo gleyma því, að þegar
ég undirritaður ákvað að halda upp á
50 ára afmælið mitt þá var fyrsta
hugsunin sú að leita til Rúnars,
hvernig hann myndi skipuleggja
svona veislu og ekki brugðust góð
ráð kennarans í því efni og ómæld
hjálpsemi á allan hátt, enda varð
þetta fínasta veisla og skemmtilegt
kvöld.
Kæri Rúnar, komið er að kveðju-
stund og á stundu sem þessari er
margs að minnast og margt að
þakka, ekki síst þegar öðlingur eins
og þú kveður, en ekki er nokkur vafi
á því að þú heldur áfram að fylgjast
með okkur og leiðbeina eftir bestu
getu frá þeim heimi sem þú tilheyrir
nú og er það vel. Guð geymi þig,
kæri vinur, og bestu þakkir fyrir
allt.
Hugheilar samúðarkveðjur til
þinnar ágætu konu og dætra, Dóru,
Pálínu Margrétar og Guðrúnar
Brynju svo og annarra í fjölskyld-
unni.
Sveinn og Stefanía.
Við kveðjum nú vin okkar Rúnar
Brynjólfsson framkvæmdastjóra
Skjóls um langt skeið. Rúnar varð
ungur skáti í skátafélaginu
Hraunbúum í Hafnarfirði. Hann
varð strax mjög virkur í skátastarf-
inu og voru honum falin stöðugt
fleiri og vandasamari verkefni í þágu
skátastarfs í Hafnarfirði. Við minn-
umst forystu hans oft á skátamótum
í Krýsuvík, sem haldin eru ár hvert,
með miklum glæsibrag. Uppbygging
og rekstur skátafélags er fjölþætt og
erfitt starf. Rúnar var félagsforingi í
mörg ár og undir hans forystu dafn-
aði skátastarfið hjá Hraunbúum,
enda mikils metið af bæjarbúum og
sveitarstjórninni. Það var bæði
skemmtilegt og fróðlegt að kynnast
hinni miklu reynslu og yfirsýn hans
á sviði skátastarfs. Þaðan verður
hans sárt saknað. Eftir langt og far-
sælt starf sem kennari í Hafnarfirði,
réð hann sig til að taka við starfi fyr-
ir gamla fólkið sem framkvæmda-
stjóri á nýju heimili fyrir sjúka aldr-
aða á Skjóli í Reykjavík. Þar
reyndist hann sá sami í viðmóti og
áður við ungmennin. Aldrei var svo
naumur tími að ekki væri hægt að
leysa málin bæði við aðstandendur
og vistmenn. Ég hef verið í stjórn
Skjóls þar til síðasta ár og hafði því
góða aðstöðu til að meta hið þýðing-
armikla starf sem þar var unnið án
þess að spyrja um aðstöðu hans. Það
er með miklum söknuði, sem ég kveð
hinn mikla virka, fjölhæfa skáta og
farsæla framkvæmdastjóra Skjóls
og flyt aðstandendum míns góða vin-
ar innilegar samúðarkveðjur.
Páll Gíslason.
Kveðja frá Hraunbúum
Rúnar Brynjólfsson, fyrrverandi
félagsforingi Hraunbúa, er kvaddur
i dag og er söknuður í hugum
Hraunbúa.
Rúnar starfaði i skátafélaginu
Hraunbúum í áratugi og var virkur
félagi til hinstu stundar. Hann
gegndi margvíslegum trúnaðarstörf-
um innan félagsins, var meðal ann-
ars félagsforingi Hraunbúa árin
1970 til 1972.
Rúnar var skáti af lífi og sál, hann
studdi skátahugsjónina af einlægni.
Á vettvangi Hjálparsveitar skáta í
Hafnarfirði og St. Georgsgildisins
var hann ávallt í fararbroddi. Útilíf
og störf með hressum skátum áttu
vel við hann, hann var kraftmikill og
drífandi og náði vel til yngri sem
eldri skáta. Varla er hægt að hafa
tölu á þeim vormótum sem hann
undirbjó eða stóð að með einhverj-
um hætti.
Fyrir um áratug kom hann aftur
til starfa innan ungliðadeildar
skátafélagsins, nú sem ylfingafor-
ingi ásamt Herði Zophaníassyni og
kom brátt á daginn að þeir félagar
höfðu engu gleymt.
Rúnar var einn af forystumönnum
um nýbyggingu Hraunbyrgis, skáta-
heimilis Hraunbúa og var hann þar,
að öðrum ólöstuðum, fremstur með-
al jafningja.
Hraunbúar eiga Rúnari mikið að
þakka. Hann var í meira en hálfa öld
sannur máttarstólpi skátastarfsins í
Hafnarfirði, ávallt hvetjandi og upp-
örvandi.
Skátafélagið Hraunbúar þakkar
Rúnari samfylgdina og óskar honum
góðrar ferðar. Fjölskyldu hans
sendum við samúðarkveðjur.
Rúnar Brynjólfsson er farinn
heim, í guðs friði.
Guðvarður B. F. Ólafsson,
félagsforingi Hraunbúa.
Eitt sinn skáti, ávallt skáti.
Rúnar Brynjólfsson vinur minn er
farinn heim, eins og við skátar köll-
um það. Á þessum tímamótum
hvarflar hugurinn víða og minningar
um samskipti okkar og vináttu
hrannast upp, allt frá því ég naut
leiðsagnar hans fyrst í Vinnuskólan-
um í Krýsuvík. Mótunarárin í skát-
unum einkenndust af áhyggjuleysi
unglingsáranna, útivist og gleði.
Áhugasvið okkar voru nátengd og
ótrúlega margt brallað. Við fyrstu
búskaparár og barnauppeldi skildu
leiðir í skátunum um tíma, en sann-
arlega var það unnið upp er leitað
var til okkar vegna 50. vormóts
Hraunbúa og annað tímabil í starfi
okkar fyrir Hraunbúa hófst. Fyrst
með inngöngu í félagsskap eldri
skáta, St. Georgsgildið, og síðan við
umsjón með byggingu nýs Hraun-
byrgis.
Þar nýttust allir helstu kostir
Rúnars til fullnustu, hæfileikinn til
að hrífa fólk með sér til starfa, fest-
an og þolinmæðin, og ekki skemmdi
virðing annarra fyrir honum, þegar
leita þurfti til Hafnarfjarðarbæjar
varðandi bygginguna. Einnig var
frábært að fá að starfa með félögum
okkar Herði Zóphaníassyni, Alberti
Kristinssyni og Bessa Þorsteinssyni
í byggingarnefnd hússins.
Margt var gert til fjáröflunar og
styrkingar starfi eldri skátanna,
m.a. haldin ófá djasskvöld, „Jass fyr-
ir alla“, þjóðakvöld og aðrar uppá-
komur og stofnaður skátakór, sem
starfar enn. Í öllu þessu var Rúnar
potturinn og pannan, síungur og
hlífði sér hvergi. Ósérhlífnari manni
hef ég aldrei kynnst. Ógleymanleg
er samveran í veiði, ferðalögum, tón-
leikum, vinnu við skátaskálann við
Hvaleyrarvatn og víðar, þar sem
kímni hans, góð nærvera og glað-
værð smitaði ávallt alla.
Snemma tvinnuðust leiðir Rúnars,
Dóru og okkar Fríðu saman í gegn-
um skátastarfið, vesturbæinn og
Öldutúnsskóla, okkur til ánægju.
Kæri vinur, á kveðjustund þökk-
um við Fríða og fjölskylda okkar
ógleymanlega tíma mér þér, sem við
minnumst með þakklæti og vissu um
endurfund. Elsku Dóra og fjöl-
skylda, hugurinn er hjá ykkur þessa
dagana og biðjum við algóðan guð að
styrkja ykkur á erfiðum stundum.
Hreiðar Sigurjónsson.
Það var fyrir 14 árum að nokkrir
félagar og vinir úr Knattspyrnu-
félaginu Haukum komu saman og
stofnuðu veiðiklúbbinn „Haukur á
stöng“. Rúnar Brynjólfsson var einn
þessara félaga. Á þessu 14 ára tíma-
bili hafa menn hist reglulega sumar
jafnt sem vetur og átt saman góðar
stundir hér heima sem og erlendis.
Rúnar var þeirrar náttúru að rekast
vel í hópi félaga, ávallt glaðvær og
alltaf var stutt í gamansemina. Hann
var slyngur veiðimaður, þaulsetinn
og þolinmóður. Hann hafði ekki að-
eins gaman af að gleðjast í góðum
vinahópi, heldur ekki síður að njóta
kyrrðar og fegurðar íslenskrar nátt-
úru, því sannur náttúrumaður var
hann fram í fingurgóma.
Það var síðla sumars á sl. ári er
hópurinn var við veiðar langt inni á
miðhálendi að við urðum þess varir
að ekki var allt með felldu. Þá var
Rúnar orðinn veikur af þeim sjúk-
dómi sem síðar lagði hann að velli,
ekki sá fyrsti, því tveimur árum áður
hafði sami sjúkdómur hrifsað til sín
stofnanda veiðiklúbbsins, Guðbjart
Jónsson. Aðrir meðlimir hafa ekki
farið varhluta af heljartökum þessa
vágests. Í dag erum við betur með-
vitaðir um mikilvægi þess að njóta
hverrar stundar sem gefst, því eng-
inn veit sína ævina fyrr en öll er.
Ágæti félagi og vinur, við þökkum
þér allar ánægjustundirnar, farðu í
friði og skilaðu kveðju til Badda.
Sendum eiginkonu og dætrum inni-
legustu samúðarkveðjur okkar.
Veiðifélagið „Haukur á stöng“.
Ekki var ég hár í loftinu þegar ég
hitti Rúnar fyrst. Ég var sjö ára og í
joð-bekknum hennar Dóru, eigin-
konu Rúnars. Þótt hann kenndi okk-
ur ekki fyrstu árin og hefði nóg á
sinni könnu sem yfirkennari, þá gaf
hann sér jafnan tíma til að spjalla við
bekkinn hennar Dóru og koma á
skólaskemmtanir. Rúnar var skóla-
maður í bestu merkingu þess orðs.
Hann bar hag nemenda og skólans
alltaf fyrir brjósti og tók öllum vel
sem knúðu á hans dyr. Í Öldutúns-
skóla voru margir merkir kennarar,
Rúnar sómdi sér vel í þeim hópi.
Minningarnar eru margar, Rúnar
að kenna okkur íslensku, Rúnar með
bekknum í útilegu á bökkum Kaldár,
Rúnar að stjórna uppsetningu á leik-
riti fyrir jólin, og svo mætti áfram
telja. Alltaf var Rúnar í miðju hóps-
ins.
Þegar ég lauk námi í Öldutúns-
skóla útvegaði Rúnar mér vinnu það
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 30. MARS 2006 41
MINNINGAR
Elskuleg móðir mín og systir,
AÐALHEIÐUR JÓHANNESDÓTTIR
frá Hraunsási,
síðast til heimilis
á Dvalarheimili aldraðra,
Borgarnesi,
verður jarðsungin frá Reykholtskirkju laugardaginn 1. apríl kl. 11.00.
Sigurður Jónsson,
Erlingur Jóhannesson.
Ástkær eiginmaður minn,
HENNING NIELSEN
rafvirki,
Dalsgerði 3,
Akureyri,
sem andaðist á hjúkrunarheimilinu Seli fimmtu-
daginn 23. mars, verður jarðsunginn frá Höfða-
kapellu föstudaginn 31. mars kl. 13:30.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á minningarkort Vinarhandarinnar,
félags aðstandenda vistmanna á Seli.
Ragnheiður Valgarðsdóttir,
Valgarður Stefánsson, Guðfinna Guðvarðardóttir,
Ingibjörg Guðrún Haraldsdóttir, Sigurður Klausen,
Ragnheiður Haraldsdóttir, Veturliði Rúnar Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
GUÐMUNDUR ÁGÚST JÓNSSON
símsmíðameistari,
Bankastræti 14,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut mánu-
daginn 20. mars, verður jarðsunginn frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík fimmtudaginn 30. mars kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hans, er bent á Karitas heimahjúkrun.
Hanna Zoëga Sveinsdóttir,
Sveinn Guðmundsson, Fanney Birna Ásmundsdóttir,
Jón Valur Guðmundsson,
Brynjólfur Jósep Guðmundsson, Anna Dora Trauelsen,
Gunnar Sigurður Guðmundsson, Norma Souza,
Hanna Signy Guðmundsdóttir, Haraldur Agnar Bjarnason
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GUÐLAUGUR BJÖRGVIN ÞÓRÐARSON
kaupmaður,
Suðurgötu 36,
Hafnarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi í Hafnarfirði
þriðjudaginn 28. mars síðastliðinn.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sjöfn Lára Janusdóttir,
Janus Friðrik Guðlaugsson, Sigrún Edda Knútsdóttir,
Kristinn Guðlaugsson, Hanna Ragnarsdóttir,
Brynhildur Garðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
dóttur og systur,
GUÐRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Kirkjubraut 58,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks og lækna á
14G og 13B á LSH, lyflækningadeild SHA og heimaaðhlynningu.
V. Stefán Hólmsteinsson,
Sigríður Ólöf Valdimarsdóttir, Ólafur Lárus Gylfason,
Hólmsteinn Þór Valdimarsson,
Sigríður Skarphéðinsdóttir,
Lárus Rúnar Guðmundsson,
Dagný Ósk Guðmundsdóttir.