Morgunblaðið - 05.05.2006, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 5. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jón Ólafssonfæddist 1. des-
ember 1926 á bæn-
um Hvassafelli í
Norðurárdal. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Eir að-
faranótt 28. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ólafur Klemensson
bóndi, f. 10.10.
1893, d. 14.4. 1961,
og Hjörtfríður
Kristjánsdóttir hús-
freyja, f. 20.7. 1900,
d. 10.2. 1966. Systkini Jóns eru:
Kristján, f. 9.5. 1928, Kristólína,
f. 11.10. 1930, og Agnar Már, f.
4.1. 1944.
Hinn 5. maí 1958 kvæntist Jón
Ernu Ósk Guðmundsdóttur, f.
22.4. 1933 frá Þórshöfn. Foreldr-
ar hennar voru Guðmundur Sig-
fússon útgerðarmaður á Þórshöfn
og Andrea Kristjánsdóttir hús-
freyja. Jón og Erna eignuðust
fjögur börn. Þau eru: 1.) Guð-
mundur Þór, f. 16.2. 1958, lyfja-
fræðingur, kvæntur Guðrúnu
Baldursdóttur lyfjafræðingi og
eiga þau tvær dætur, Þórunni
Björgu, f. 10.10. 1995, og Heið-
rúnu Ingu, f. 23.7. 2000. 2.) Hjört-
fríður, f. 11.8. 1961, kjólameistari
1930. Eftir fermingu fer Jón að
vinna ýmis störf sem til falla, m.a.
við vegavinnu, við byggingu
Andakílsárvirkjunar og á síldar-
vertíð á síldarbátnum Eldborg-
inni. Haustið 1946 hefur hann
nám við Myndlista- og handíða-
skóla Íslands og lýkur því 1949.
Eftir námið vinnur hann einn vet-
ur á auglýsingastofu í Reykjavík
en 1950 hefur hann störf hjá
Varnarliðinu á Keflavíkurflug-
velli. 1956 fer Jón að vinna við
radarstöð Varnarliðsins á Heið-
arfjalli á Langanesi en á Þórs-
höfn kynnist hann konu sinni. Jón
flytur með fjölskyldu sína til
Hafnarfjarðar 1970 en það ár
hefur hann störf sem fulltrúi hjá
Húsnæðisdeild Varnarliðsins á
Keflavíkurflugvelli en í starfi
hans fólst eftirlit og umsjón með
viðhaldi á íbúðarhúsnæði Varn-
arliðsins. 1972 flytur fjölskyldan
svo til Keflavíkur en Jón og Erna
bjuggu þar til ársins 2002. Jón
gegndi starfi sínu hjá Varnarlið-
inu þar til hann fór á eftirlaun
1996. Síðustu æviár sín bjó hann í
Reykjavík, fyrst á Prestastíg 8,
en eftir að hann veiktist á hjúkr-
unarheimilinu Eir.
Jón stundaði listmálun í tóm-
stundum og hélt tvær sýningar, í
Borgarnesi skömmu eftir að hann
útskrifaðist úr Myndlista- og
handíðaskólanum, og aðra í
Keflavík 1973.
Útför Jóns verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
og kennari, gift
Magnúsi Andra
Hjaltasyni verslunar-
manni og eiga þau
þrjú börn, Ernu Rún,
f. 26.9. 1985, í sam-
búð með Óðni Árna-
syni, Berglindi
Önnu, f. 6.8. 1989,
og Hjalta, f. 16.1.
1992. 3.) Brynja, f.
7.1. 1963, leikskóla-
kennari og banka-
starfsmaður, gift
Sigurbirni Elíassyni
bankastarfsmanni og
eiga þau tvö börn, Jón Halldór, f.
27.4. 1995, og Þuríði Ósk, f. 4.4.
1997. 4.) Ólafur Örn, f. 12.9. 1970,
rafmagnsverkfræðingur, í sam-
búð með Þórönnu Ólafsdóttur
hjúkrunarfræðingi og eiga þau
tvö börn, Kristínu Evu, f. 23.5.
1997, og Jón Fannar, f. 11.6.
2002. Fyrir átti Erna dótturina
Andreu Dögg Björnsdóttur, f.
27.6. 1956, grunnskólakennara.
Andrea Dögg er gift Þórólfi
Gíslasyni kaupfélagsstjóra Kaup-
félags Skagfirðinga og eiga þau
dótturina Katrínu Eddu Lan, f.
1.5. 2003.
Jón ólst upp á Hvassafelli
fyrstu fjögur æviár sín en fluttist
með fjölskyldu sinni í Borgarnes
Nú er komið að leiðarlokum og
pabbi lagður af stað í sína hinstu ferð.
Eftir erfiða sjúkdómslegu síðastliðin
tvö og hálft ár, veit ég að hvíldin var
honum kærkomin. Pabbi var mikill
listamaður og hafði mjög gaman af
því að teikna og mála í sínum frí-
stundum. Hann var sérstaklega
flinkur að teikna andlitsmyndir og
man ég eftir því að hafa setið fyrir
þegar hann var að teikna mig þegar
ég var fjögurra ára gömul. Einnig
málaði hann afar fallegar vatnslita-
myndir bæði landslagsmyndir og
andlitsmyndir sem prýða heimili okk-
ar systkinanna. Dýrmætar eru
stundirnar þegar við systur fengum
að mála með honum við eldhúsborðið
á Þórshöfn og var hann óspar á hrós-
ið þegar listaverkin urðu til. Eftir að
ég eltist og áhugi varð meiri fyrir því
að teikna og mála myndir, var nú gott
að leita til pabba og fá álit fagmanns-
ins á verkum nýgræðingsins. Þegar
við bjuggum í Keflavík hélt pabbi
sýningu á verkum sínum og seldi
hann þá allar myndir sem hann vildi
selja en hans uppáhaldsverk voru
ekki föl.
Margs er að minnast í gegnum
tíðina. Pabbi að taka myndir af okkur
systrum á Þórshöfn þegar við vorum
búnar að klæða okkur í sparifötin og
byrjaðar að dansa (eins og Heiðar
Ástvalds kenndi okkur), við Lög unga
fólksins sem voru í útvarpinu á
þriðjudagskvöldum. Pabbi með okk-
ur systkinin og mömmu á rúntinum í
Surti gamla, en svo kallaðist fjöl-
skyldubíllinn. Ég og pabbi að spjalla
saman yfir kaffibolla við eldhúsborð-
ið á Mávabrautinni og seinna meir við
eldhúsborðið á mínu eigin heimili.
Alltaf var pabbi til staðar eins og
klettur sem ekkert gat bugað. Hann
hafði til að bera mikinn styrk og jafn-
vel í veikindum sínum hélt hann sinni
reisn.
Elsku pabbi minn, ég vil þakka
þér af öllu hjarta fyrir samfylgdina í
lífinu. Minning þín mun lifa í hjarta
mínu.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Brynja.
Mér er sagt að það hafi verið kalt á
Hvassafelli hinn 1. desember 1926,
gluggar hrímað að innan og nýfædd-
um dreng vart hugað líf. Þar háðir þú
þína fyrstu baráttu og hafðir sigur,
sigur hins nýborna lífs yfir dauðan-
um. Önnur orrusta er háð 77 árum
síðar, ég heimsæki þig á Borgarspít-
alann eftir alvarlega heilablæðingu
og þar berst þú fyrir lífi þínu. Mað-
urinn sem kemur út úr þeim bardaga
er ekki samur og áður. Þriðja orr-
ustan er svo háð á vordögum 2006,
við vökum yfir þér systkinin í her-
berginu þínu uppi á Eir og biðjum
þess að bardaganum linni. Þótt lík-
aminn virðist ekki burðugur stendur
bardaginn lengur en nokkurn óraði
fyrir. Það hafði enginn reiknað með
seiglunni og styrknum sem þú hlaust
í vöggugjöf.
Þegar ég lít til baka er margs að
minnast. Ég held að fyrstu minning-
arnar sem ég á um þig séu úr veiði-
ferðum, þú þaulvanur veiðimaðurinn
að kenna guttanum handtökin, og
þegar áin var of djúp fyrir stutta fæt-
ur að fara yfir, barstu mig á hestbaki
yfir ána. Síðar vöðum við árnar sam-
an og þá skil ég hversu góður veiði-
maður þú ert. Þú hefur þolinmæðina
og yfirvegunina sem þarf. Þegar ég
gefst upp ert þú að þræða ána á þinn
kerfisbundna hátt, þú kastar færinu
á réttu staðina og veiðir þegar enginn
annar veiðir.
Þær voru ófáar ferðirnar sem við
fórum saman til Reykjavíkur, þú
taldir ekki eftir þér að snatta með
soninn hvort sem hann vantaði gull-
fiska í fiskabúrið, þurfti að fara á
fundi í Apple klúbbnum eða mæta í
tannréttingar hjá Katli tannlækni. Á
leiðinni var margt rætt og áttum við
margar góðar stundir.
Þegar kom að skólagöngu átti ég
þig alltaf að sem bakhjarl. Þú þekktir
af eigin raun að eiga þess ekki kost að
ganga menntaveginn og vildir því
gera börnum þínum það sem auð-
veldast. Þú lagðir mikið á þig til að
koma og vera við útskrift mína frá
Stanford, þótt heilsa þín leyfði í raun
ekki svo langt ferðalag.
Þú varst stoð og stytta fjölskyld-
unnar, kletturinn sem aldrei haggað-
ist, sama hvað á dundi. Þeir sem að
þér sóttu fengu að kynnast hörku
þinni en þeir sem öðluðust trúnað
þinn fengu að kynnast trausti sem
aldrei brást.
Nú er komið að leiðarlokum, með
söknuði kveð ég þig og þakka fyrir
allar þær stundir er við áttum saman.
Ég hugði ei kominn dauðadaginn;
við dyrnar þínar einn ég stóð.
Ég þekkti lagið, þekkti braginn,
sem þennan dag söng landsins þjóð.
Mér varð svo heitt um hvarm og brár,
og hugur flaug um liðin ár.
Ég minntist bernsku minnar daga
og margs frá þér, sem einn ég veit.
Ég fann nú allt að einu draga,
og á mig dauðans grunur beit.
En eftir stutta stundarbið
þá stóð ég þínar börur við.
Ég fann á þínum dánardegi,
hve djúpt er staðfest lífs vors ráð.
Ég sá á allrar sorgar vegi
er sólskin til með von og náð.
Og út yfir þitt ævikvöld
Skal andinn lifa á nýrri öld.
(Einar Ben.)
Ólafur Örn Jónsson.
Látinn er í Reykjavík Jón Ólafsson
tengdafaðir minn eftir langa og erfiða
sjúkdómslegu. Kynni okkar Jóns hóf-
ust fyrir 14 árum þegar við Brynja
dóttir hans fórum að skjóta okkur
saman. Fljótlega var okkur boðið í
mat á Mávabrautina, ég settur í horn-
ið við eldhúsborðið og spurður spjör-
unum úr um allt milli himins og jarð-
ar. Þá kom í ljós að allavega eitt
áttum við Jón sameiginlegt en það
var veiðiskapur með byssu og stöng.
Jón hafði á árum áður þegar hann bjó
í föðurhúsum í Borgarnesi gengið til
rjúpna og einnig stundað silungs-
veiði. Þegar fjölskyldan bjó á Þórs-
höfn vann hann á Heiðarfjalli. Hann
sagði mér að þá hefði hann stundum
skotið í jólamatinn þegar hann ók til
vinnu sinnar á fjallinu. Jón stundaði
laxveiði í ánum í nágrenni Þórshafnar
en uppáhaldsveiðistaðurinn hans var
Stekkurinn í Norðurá. Einu sinni fór-
um við saman til veiða í Stekknum og
þá kom í ljós hversu vel hann þekkti
veiðisvæðið. „Svona kastaðu þarna,
strákur, þarna fyrir ofan steininn og
láttu reka niður með.“ Auðvitað
hlýddi maður tengdó, og ég fékk
strax lax. Eitt sinn fórum við saman í
fjallaferð, því Jón langaði að fara
Sprengisand, og ákváðum við að gera
þetta að alvöru fjalla- og veiðiferð.
Við keyrðum austur í Skaftártungur,
fórum Fjallabaksleið nyrðri inn í
Landmannalaugar og dvöldum tvo
daga í Veiðivötnum. Þaðan fórum við
norður Sprengisand. Seinna tjáði
hann mér að hann hefði haft mikið
gaman af þessum leiðangri þótt
fjallasýn hefði verið misjöfn og allar
útgáfur af veðri.
Einn var sá hlutur sem Jón hafði
mikinn áhuga á, en það voru bílar.
Hann átti marga og af ýmsum gerð-
um og tegundum. Alltaf var bíllinn
sem hann átti þá stundina sá besti.
Alltaf voru bílarnir vel þrifnir og stíf-
bónaðir því Jón var snyrtimenni.
Gaman þótti Jóni að mála, fór ung-
ur í Myndlista- og handíðaskólann og
eru ófáar myndirnar sem hann mál-
aði og gaf innan fjölskyldunnar.
Einnig var Jón lunkinn ljósmyndari
og hafði næmt auga fyrir hinum
ýmsu formum og litbrigðum.
Síðustu ár voru Jóni erfið líkam-
lega, fyrst hjartaaðgerð, síðan
smávægileg heilablæðing sem virtist
ekki há honum mikið. Hann var hætt-
ur að vinna og hafði tíma til að mála
meira. Fyrir tveimur og hálfu ári
fékk Jón alvarlegt heilablóðfall og
var tvísýnt um líf hans um tíma.
Hann missti málið og lamaðist öðrum
megin á líkama. Málið kom aftur en
styrkurinn ekki. Fyrir okkur í
fjölskyldunni var erfitt að horfa upp á
málin þróast svona og enn erfiðara
hlýtur þetta að hafa verið fyrir Jón
sem aldrei vildi vera upp á aðra
kominn. Við fórum stundum með
hann heim á Prestastíg í nýju íbúðina
sem þau hjónin voru nýflutt inn í, og
ég held að hann hafi haft ánægju af
því þótt hann gæti ekki tjáð sig um
það.
Ég vil þakka öllu starfsfólki á Eir
fyrir alúðlega hjúkrun og góða
umönnun tengdapabba. Að síðustu
vil ég þakka Jóni fyrir vegferðina og
veit að hann mun fylgja mér og hon-
um nafna hans við veiðiskap í fram-
tíðinni. Haf góða ferð.
Sigurbjörn (Sibbi).
Elsku afi. Þú varst alltaf góður við
okkur. Þegar þú gast labbað keyptir
þú ís handa okkur sem okkur þótti
svo góður. Þegar þú veiktist fórstu í
hjólastól. Við fórum oft með mömmu
og pabba að heimsækja þig og amma
kom oft með okkur. Nú ertu kominn í
betri heim. Guð geymi þig.
Jón Halldór og Þuríður Ósk.
Elsku afi. Eftir langa veikindabar-
áttu ertu kominn á betri stað. Við vit-
um að núna líður þér betur og færð
loks hvíld. Við munum alltaf minnast
þín. Þú varst svo mikill listamaður og
Berglind Anna ætlaði alltaf að vera
listakona eins og þú. Svo fannst okk-
ur alltaf svo gaman að koma til Kefla-
víkur í heimsókn til þín og ömmu og
það voru ófá skipti sem þú settist hjá
okkur og horfðir með okkur á Tomma
og Jenna. Svo munum við eftir því
þegar þú komst í kaffi um leið og þú
skutlaðir ömmu í föndrið í Víðihlíð á
hverjum þriðjudegi og gafst okkur
kleinuhring. En eftir að þið fluttuð í
Reykjavík komuð þið amma alltaf
reglulega í heimsókn í Grindavíkina
og skruppuð í leiðinni til Keflavíkur í
klippingu til Ragga rakara, en enginn
klippti þig eins vel og hann.
Við kveðjum þig með söknuði en
eins og segir í laginu; eitt sinn verða
allir menn að deyja.
Elsku afi, hvíldu í friði.
Berglind Anna og Hjalti Magg.
Ég man þegar ég heimsótti þig til
Keflavíkur. Það var svo gaman. Ég
fékk að leika með gamla dótið og
horfa á Tomma og Jenna, en það var
enn betra þegar þú fluttist til
Reykjavíkur því þá gat ég heimsótt
þig oftar.
Mér þykir svo vænt um þig, afi, og
ég ætla að biðja guð um að passa þig í
bænum mínum.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Kristín Eva.
Látinn er í Reykjavík móðurbróðir
minn Jón Ólafsson, tæplega áttræður
að aldri. Segja má að dauði hans hafi
verið líkn eftir erfið veikindi undan-
farin ár.
Grímur Thomsen segir á einum
stað: „svipþyrping sækir þing í sinnis
hljóðri borg.“ Það fer ekki hjá því að
margvíslegar minningar sæki á hug-
ann eftir rúmlega hálfrar aldar sam-
fylgd. Margar ánægjulegar samveru-
stundir rifjast upp.
Þegar ég man fyrst eftir mér vann
frændi minn á Keflavíkurflugvelli og
gisti oft hjá foreldrum mínum. Ung-
um dreng fannst hann bera með sér
svip heimsmannsins þegar hann
klæddi sig upp á og í minnum er lit-
fagurt safn hálsbinda sem hann átti.
Þá var ánægjulegt að fá stundum am-
erískt sælgæti en slíkt var fáséð á
tímum skömmtunar og innflutnings-
hafta.
Seinna fluttist hann til Þórshafnar
á Langanesi og vann þar við radar-
stöð Varnarliðsins. Á Þórshöfn
kynntist hann konu sinni, Ernu Ósk
Guðmundsdóttur, og bjuggu þau þar
fram til 1970 að hann hóf aftur störf á
Keflavíkurflugvelli.
Sem ungum dreng fannst mér það
ævinlega tilhlökkunarefni þegar
hann kom suður. Stundum bauð hann
mér í bíó eða kaffihús og fannst mér
mikið til um það og einnig tók hann
mig með sér út að ganga og áttum við
þá oft skemmtilegar samræður sem
ég minnist. Alla tíð lét hann sér annt
um mig og sýndi því áhuga sem ég
var að gera og fyrir það er ég þakk-
látur.
Að leiðarlokum sendum við Gulla
og foreldrar mínir innilegar samúð-
arkveðjur til Ernu, Öddu, Guðmund-
ar, Hjörtfríðar, Brynju og Óla og fjöl-
skyldna þeirra.
Blessuð veri minning Jóns Ólafs-
sonar.
Ólafur H. Jónsson.
JÓN
ÓLAFSSON
Ástkær faðir okkar, tengafaðir og afi,
GEIR GARÐARSSON,
Skálateigi 1,
áður Ægisgötu 3,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri miðviku-
daginn 3. maí.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Garðar Geirsson, Leah Ann Mauzey,
Hörður Geirsson,
Ósk Geirsdóttir,
Ómar Geirsson,
Emma Geirsdóttir, Kristján Grétarsson,
Sólveig Jóna Geirsdóttir, Pálmar G. Edvardsson.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, systir, amma
og langamma,
GUÐRÚN SIGURBERGSDÓTTIR,
Rauðarárstíg 9,
lést á líknardeild Landakotsspítala þriðjudaginn
2. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Ólafur H. Ólafsson,
Hilmar Skúli Ólafsson,
Valur Jóhann Ólafsson, Ingigerður Bjargmundsdóttir,
Haraldur Sigurbergsson, Anna Guðný Sigurbergsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.