Morgunblaðið - 09.05.2006, Blaðsíða 34

34 ÞRIÐJUDAGUR 9. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Helgu Eldonfæddist 9. júlí
1953. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 3. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Jón Eldon fram-
kvæmdastjóri, f.
20.2. 1919, d. 6.2.
1968, og Sveinlaug
Lilja Jónsdóttir
sjúkraliði, f. 7.3.
1925, d. 4.12. 1983.
Systkini Helgu eru:
Jón Eldon líffræð-
ingur, f. 27.1. 1946, d. 22.1. 1994,
Sveinn Eldon prófessor í heim-
speki, f. 19.3. 1950,
Hlín Eldon lækna-
ritari, f. 9.7. 1953,
og Einar Eldon, f.
11.8. 1964.
Maki Helgu er
Gunnar Guðjónsson,
f. 25.2. 1939. Þau
giftu sig í septem-
ber 1977. Dætur
Gunnars af fyrra
hjónabandi eru:
Lesa, Betty, Debra
og Teresa Gudjons-
son.
Útför Helgu verð-
ur gerð frá Dómkirkjunni í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Helga er farin til Guðs, búin að fá
hvíldina. Við munum öll sakna henn-
ar sárt. Þegar mér verður hugsað til
hennar hrannast minningarnar upp:
Jól með Helgu og Hlín og fjöl-
skyldunni á Kársnesbrautinni, dans-
andi í kringum jólatréð, syngjandi
jólalög. Alltaf var kveikt á fallegum
kertum, sem ekki var algengt í þá
daga. Og Helga alltaf brosandi og
glöð.
Helga, Hlín og Lóa systir kastandi
mér á milli sín eins og bolta á fim-
leikasýningum á Kársnesbrautinni,
þar sem einnig voru búnar til stórar
ballettsýningar og módelsýningar.
Það kom snemma í ljós hvar áhugi
Helgu lá.
Fyrstu balletttöskuna mína fékk
ég auðvitað frá Helgu. Þvílíkan dýr-
grip hafði ég aldrei séð áður, rauð
með sérhólfi fyrir ballettskóna. Ég
hef aldrei á ævinni orðið jafnstolt.
Fyrstu eyrnalokkana mína fékk
ég einnig frá Helgu. Pabbi og
mamma voru í útlöndum en þær
systur hvöttu mig, níu ára gamla, að
drífa í því að fá mér göt í eyrun (sem
mig langaði svo í). En Helga gaf mér
sína fyrstu eyrnalokka til þess að
setja í eyrun og er ég henni ævinlega
þakklát fyrir það.
Uppi á Ási hjá ömmu Helgu og afa
Jóni voru gerð ýmis prakkarastrik.
Mér er minnisstæðast þegar við vor-
um í feluleik. Okkur lá svo á að við
styttum okkur leið og enduðum í
fjóshaugnum. Þegar okkur var loks-
ins bjargað, eftir mikla angist, vor-
um við sokknar upp að mitti. Ég fékk
auðvitað engar skammir þar sem ég
var yngst en sú varð ekki raunin með
Helgu og Hlín. Fyrir nákvæmlega
ári síðan fékk Helga að fara á hest-
bak í síðasta skipti. Hún var orðin
töluvert lasin en hana langaði samt
sem áður í útreiðartúr. Það var
dásamlegur maídagur og yndislegt
veður. Helga hafði ekki farið í reið-
túr í yfir 30 ár en það breytti engu.
Hún stóð sig eins og hetja og hafði
engu gleymt. Við riðum í gegnum
Heiðmörkina, villtumst aðeins og
lentum á göngustíg. Þessi leið var al-
veg dásamlega falleg en aðeins
lengri heldur en upphaflega stóð til.
Helga talaði um það til síðasta dags
hversu mikils virði þessi ferð var
henni.
Ballerínan Helga, svo falleg, sífellt
brosandi, ávallt jákvæð og með svo
gott hjarta. Hún var mikill dýravinur
og mikill mannavinur, hún hvorki
hugsaði né sagði nokkurn tímann
styggðarorð um aðra manneskju. Ég
sé hana núna fyrir mér dansandi á
fögrum engjum með fullt af hvítum
blómum. Þegar hún er ekki dans-
andi, þá er hún ríðandi fögrum hesti
sem líklega heitir Glæsir, með fal-
lega brosið sitt.
Guð blessi Gunnar, Hlín, Svein,
Einar og minningu Helgu Eldon.
Anna Pétursdóttir.
Í dag fer fram frá Dómkirkjunni
útför Helgu Eldon. Við þekktum
Helgu ekki lengi en þau kynni sann-
færðu okkur um að þessi kona átti
stórt hjarta og var hetja í besta
skilningi þess orðs.
Helga var ásamt manni sínum
Gunnari viðskiptafélagi okkar í verk-
efni sem snerist um að veiða kónga-
krabba við Noreg, verkefni sem enn
þá er í gangi og gengur vel.
Í þessu samstarfi kynntumst við
sögu fegurðardrottningarinnar sem
fór til Ameríku, varð ástafangin af
skipstjóra á krabbabát, varð sjómað-
ur, útgerðarmaður og skipseigandi,
ásamt því að vera mannasættir í
karlasamfélagi krabbaveiðanna.
Lífsreynsla þessarar konu var
mikil. Hún var tryggðatröllið sem
fylgdi manni sínum á úfnum sjó við
Alaska en hún var einnig heimskon-
an sem sómdi sér í glæstum sölum.
Þegar við kynntumst Helgu hafði
krabbameinið gert vart við sig og
hún gekk í gegnum erfiða meðferð.
Dugnaður hennar var einstakur, hún
vildi taka þátt í verkefninu og ekki
láta sitt eftir liggja hvað sem það
kostaði. Í þessari vinnu var það hún
sem sætti prímadonnurnar þegar
karlmennskan ætlaði að bera aðra
meðlimi hópsins ofurliði.
Okkur þótti vænt um Helgu og við
litum á hana sem vinkonu okkar. Í
okkar augum var hún merkisberi já-
kvæðni og hlýju, mannkosta sem
ekki eru alltaf metnir í viðskiptum.
Við vottum Gunnari og öðrum að-
standendum Helgu okkar innileg-
ustu samúð.
Hafsteinn Ásgeirsson,
Jón Atli Kristjánsson.
Kær vinkona er fallin frá í blóma
lífsins eftir erfið veikindi. Okkar
kynni hófust í Listdansskóla Þjóð-
leikhússins fyrir margt löngu. Við
dönsuðum saman, skemmtum okkur
og nutum lífsins saman. Það var líf,
það var fjör og það voru blöðrur,
sviti og tár. Þegar við hugsum um
Helgu Eldon hugsum við fallega því
hún var einstaklega falleg mann-
eskja. Helga hafði glettið augnaráð
og það var alltaf eins og að hún væri
að fara að segja skondna sögu. Hún
var ljúf og góð og bar hag annarra
fyrir brjósti. Helga tók þátt í fjöl-
mörgum uppfærslum Þjóðleikhúss-
ins frá unglingsaldri og gekk síðan til
liðs við Íslenska dansflokkinn við
stofnun hans árið 1973. Helga var
fallegur, hávaxinn og tígulegur dans-
ari. Hún starfaði með Íslenska dans-
flokknum í nokkur ár og tók þátt í
uppfærslum flokksins á því tímabili.
Helga hafði sérstaklega góða nær-
veru og hennar var sárt saknað eftir
að hún flutti til útlanda og gekk í
hjónaband.
Margar góðar minningar eigum
við í hjörtum okkar tengdar Helgu
og ljúfu viðmóti hennar en hún var
alla tíð vingjarnleg og vildi öllum vel.
Helga var vinur í raun. Þegar hún
kom heim árið 2004 var ekki eins og
tæpir þrír áratugir hefðu liðið, held-
ur var eins og við hefðum síðast sést í
gær.
Í dag er okkur efst í huga af hve
miklum hetjuskap og hugprýði ljúf-
lingurinn Helga tók á veikindum sín-
um. Helga trúði á Guð og gaf það
henni mikinn styrk. Við höfðum
tækifæri til að hittast oft og vera í
góðu sambandi við Helgu eftir að
hún kom til Íslands og kunni hún vel
að meta það og fann hve vænt okkur
þótti um hana.
Við vottum Gunnari eiginmanni
Helgu, Hlín tvíburasystur hennar og
bræðrum og öðrum aðstandendum
okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Helgu Eldon.
Auður Bjarnadóttir, Ásdís
Magnúsdóttir, Guðmunda H.
Jóhannesdóttir, Guðrún Páls-
dóttir, Helga K. Bernhard, Ingi-
björg Björnsdóttir, Ingibjörg
Pálsdóttir, Kristín Á. Björns-
dóttir, Nanna Ólafsdóttir,
Ólafía K. Bjarnleifsdóttir.
HELGA
ELDON
Kær vinur, Hregg-
viður Hermannsson
læknir, er fallinn frá og langar mig
að þakka honum samfylgdina og
vináttu sem hann hefur sýnt mér og
minni fjölskyldu í gegnum tíðina.
Kynni okkar hófust árið 1970 er ég
hóf sambúð með Birni syni Krist-
bjargar en hún var fyrri kona
Hreggviðs. Hún lést á besta aldri
árið 1980 frá þrem ungum börnum
þeirra hjóna, blessuð sé minning
hennar. Nokkrum árum seinna gift-
ist hann Lilju en hún átti tvö börn
fyrir og í sameiningu ólu þau upp
barnahópinn.
Hreggviður var glæsimenni,
traustur, hlýr í allri umgengni og
stutt var í glettni og gamansemi. Ég
mat hann mjög mikils og fannst gott
að leita til hans ef eitthvað bjátaði á
og ef veikindi voru á heimilinu.
Við stórfjölskyldan áttum saman
margar ógleymanlegar stundir en
Hreggviður var höfðingi heim að
sækja. Þá var mikið rætt um hin
ýmsu málefni enda var hann mjög
víðlesinn og fróður maður. Hann
hafði sérstakar mætur á ljóðum sem
hann gat þulið upp ef svo bar undir.
Ég vil þakka honum fyrir allt sem
hann hefur gert fyrir börnin mín, en
hann var mjög barngóður og hafði
gott lag á börnum. Hann vildi fylgj-
ast með þeim bæði í leik og starfi.
Gísli sonur minn var tíður gestur á
heimili þeirra hjóna þegar hann var
ungur drengur og hafði miklar
mætur á afa sínum. Þegar Kristín,
dóttir mín dvaldi við nám í Banda-
ríkjunum um árabil komu afi henn-
ar og Lilja í óvænta heimsókn í
skólann en þau voru á ferðalagi á
nálægum slóðum. Það voru fagn-
HREGGVIÐUR
HERMANNSSON
✝ HreggviðurHermannsson
fæddist í Hrísey á
Eyjafirði 22. júlí
1931. Hann lést á
Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi í
Fossvogi laugar-
daginn 8. apríl síð-
astliðinn og var út-
för hans gerð frá
Keflavíkurkirkju
19. apríl.
aðarfundir og henni
þótti ákaflega vænt
um þessa heimsókn.
Síðastliðin tvö ár höf-
um við Lilja gengið
mikið saman og
Hreggviður fylgdist
með þessu brölti okk-
ar af miklum áhuga
og tók oft þátt í und-
irbúningi, enda ráða-
góður mjög.
Nú er komið að
endalokum og öll
þjáning að baki. Það
er stórt skarð sem þú
skilur eftir, en minningin um þig
mun lifa með okkur.
Elsku Lilja, börn og fjölskyldur
þeirra, það var aðdáunarvert hvern-
ig þið mynduðu skjaldborg um ást-
vin ykkar og gerðuð allt sem hægt
var til að létta síðustu dægrin. Ég
votta ykkur öllum mína dýpstu sam-
úð.
Ásdís Johnsen.
Kæri afi, þá er komið að kveðju-
stund. Fyrir mér varstu alltaf svo
sterkur og hraustur. Ekkert gat bit-
ið á þig. En nú ertu farinn frá okk-
ur.
Á mínum uppvaxtarárum fannst
mér ekkert skemmtilegra en að
koma í heimsókn til ykkar í Smára-
tún 19 í Keflavík. Þar var alltaf mik-
ið um að vera enda barnahópurinn
stór og fjörugur. Þú varst fastur
fyrir og ákveðinn uppalandi. Allir
þurftu að klára matinn sinn. Ég
man eftir því að hafa setið ein eftir
við matarborðið því ég hafði ekki
lokið við matinn. Ég bar alltaf mikla
virðingu fyrir þér og treysti því sem
þú sagðir eða ráðlagðir mér. Man ég
eftir einu samtali við þig í síma þar
sem þú hnerraðir næstum þrettán
sinnum. Ég vildi vita hvort þú værir
að kvefast en þú svaraðir um hæl að
þetta væri nú bara hraustleika-
merki. Þetta lýsir þér svo vel. Þú
kipptir þér ekki upp við lítilvæga
hluti eins og smá kvef.
Með þessum orðum kveð ég þig.
Kæra Lilja, börn og barnabörn,
ég votta ykkur samúð mína.
Margrét Blöndal.
Guðmundur
Jóhannsson
f. 10. 6. 1932
d. 8. 3. 1989
Minning þín lifir
Hvíl í friði
LEGSTEINAR
SteinsmiðjanMOSAIK
Hamarshöfða 4 – sími 587 1960
www.mosaik.is
Elskulegur eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi, sonur
og bróðir,
AXEL BJÖRNSSON,
Lindarhvammi 2,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju fimmtudag-
inn 11. maí kl. 15.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Krabbameinsfélagið.
Helga María Ólafsdóttir,
Ólafur Ágúst Axelsson, Hólmfríður Karlsdóttir,
Anna María Axelsdóttir, Gunnar Freyr Jónsson,
Axel Breki Eydal, Kaja Gunnarsdóttir,
Fanney Dagmar Arthúrsdóttir, Ólafur Helgi Grímsson
og systkini hins látna.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUÐMUNDUR HARALDUR SIGURGEIRSSON,
Fossgötu 7,
Seyðisfirði,
lést á Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar aðfaranótt föstu-
dagsins 5. maí.
Útför hans fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju laugar-
daginn 13. maí kl. 14.00.
Jónína Gunnarsdóttir,
Sigrún M. Guðmundsdóttir, Kristinn R. Sigtryggsson,
Þorvaldur Pálmi Guðmundsson, Anna I. Lúðvíksdóttir,
Geirdís L. Guðmundsdóttir, Indriði Gunnar Grímsson,
Eyþór Sigurgeir Guðmundsson,
Jóna Kristín Guðmundsdóttir, Guðmundur Karl Helgason,
barnabörn og langafabörn.
KRISTÍN SVEINSDÓTTIR
fyrrv. matráðskona,
lést laugardaginn 29. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Innilegar þakkir til starfsfólks elli- og hjúkrunar-
heimilisins Grundar fyrir frábæra umönnun.
Aðstandendur.