Morgunblaðið - 03.11.2006, Blaðsíða 63

Morgunblaðið - 03.11.2006, Blaðsíða 63
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. NÓVEMBER 2006 63 menning Miðasala í síma 4 600 200 I www.leikfelag.is ALLIR Í LEIKHÚS Á AKUREYRI! „glæsilega unnið sviðsverk með skínandi beittan brodd… Frábær skemmtun – alvöru hrollur. Flott verk, flottur leikur, flott sýning.“ PBB, Fréttablaðið 30/10/06 „LA hefur hitt í mark og eignast fyndna og hæfilega ögrandi sýningu ... Drepfyndið“ ÞT, Mbl, 30/10/06 „gríðarlega áhrifamikil sýning“ SLG, RÚV, 30/10/06 „enn ein skrautfjöðurin í hatt LA“ HMB, akureyri.is, 30/10/06 „fjögurra grímna hressandi helvíti... Það er magnað að vita til þess að hér norður við heimskautsbaug sé okkur boðið uppá frábæra leiksýningu í heimsklassa...“ JJ, dagur.net, 30/10/06 ÓLAFUR Jóhannesson kvikmynda- gerðarmaður (sem að þessu sinni vinnur undir því ómþýða og alþjóð- lega nafni Olaf de Fleur) heldur áfram að skemmta bíógestum með óvæntum glaðningi. Afkastamikill, óragur og fundvís hefur hann á und- anförnum árum, skilað af sér eftir- minnilegum og ólíkum verkum eins og Proximitas, Blindsker og Africa United og nú bætir hann við litrófið sitt með Vertu eðlilegur, heimildar- mynd um Búddamunk, af öllum við- fangsefnum. Riobert T. Edison er vitaskuld enginn venjulegur munkur, hann vann sér það m.a. til ágætis að verða sá fyrsti sem starfað hefur á landinu okkar og stofnaði þá trúfélag búdd- ista. Edison, sem tók upp nafnið Dhammanando, er mörgum minnis- stæður í sínum appelsínugula kufli hvernig sem viðraði, en búningurinn er greinilega hannaður fyrir talsvert hlýrra lofslag en ríkir á þessari breiddargráðu. Ólafur hefur glöggt auga fyrir óvenjulegum tilbrigðum í hversdags- leikanum og skoðar þau gjarnan með ríku skopskyni sem hefur gert for- vitnileg verk hans skemmtileg og viðfelldin áhorfs. Vertu eðlilegur er engin undantekning en Ólafur hóf að kvikmynda munkinn árið 1994, þá nýkominn til landsins og hefur fylgst með hans undarlega lífshlaupi síðan. Að frátöldum allnokkrum tökum úr lofti, er myndavélinni að miklu leyti beint að viðfangsefninu. Edison fræðir okkur um uppruna sinn, hann er enskur, fæddur og uppalinn í Nottingham. Fór ungur að iðka búddisma og var aðeins 18 ára er hann gerðist munkur í Taílandi. Sem fyrr segir lá leið hans hingað fyrir 12 árum og dvaldist hér við krappan kost, jafnvel miðað við lífskjör munkastéttarinnar. Að fimm árum gengnum á klakanum, kastaði Edis- on kuflinum og sneri baki við trúnni. Einlífinu var lokið, hann giftist rúss- neskri stúlku og gekk á ýmsu uns þau skildu og hann sneri aftur á vit guðs síns eftir fjögur ár meðal okkar, dauðlegra manna. Vertu eðlilegur gefur sýn inn í for- vitnilegan heim óvenjulegs ein- staklings utan kufls sem innan og er heill sínum guði. Dhammanando hef- ur betur í samkeppninni við Edison um holdið og freistingarnar, en það kemur m.a. fram í þessari athyglis- verðu mynd að obbi munka snýr aft- ur, gefst upp á kuflinum. Edison/ Dhammanando er einlægur, glað- sinna og eðlilegur, þrátt fyrir allt. Myndin er jafnan forvitnileg þó hún sé örlítið langdregin á kafla, tækni- vinnan er mjög ásættanleg og tón- listin fimlega samin utan um við- fangsefnið. Sæbjörn Valdimarsson Utan kufls og innan KVIKMYNDIR Regnboginn Íslensk heimildarmynd. Leikstjóri, hand- rit, klipping: Olaf de Fleur/Ólafur Jóhann- esson. Kvikmyndataka:Ragnar Santos. Tónlist: Barði Jóhannsson. Hljóð: Jón Skuggi. Útlitshönnun: Linda Stef- ánsdóttir. Aðalviðmælandi: Robert T. Edison/Dhammanando. 80 mínútur. Pop- poli. Ísland 2006. Vertu eðlilegur (Act Normal)  Glöggur „Ólafur hefur glöggt auga fyrir óvenjulegum tilbrigðum í hvers- dagsleikanum og skoðar þau gjarnan með ríku skopskyni.“ TÍBRÁRVERTÍÐIN 2006–07 í umsvifamesta tónleikahúsi landsins er óafturkallanlega hafin. Efnis- skráin miðvikudaginn 25. október leitaði – nokkuð djarflega – út fyrir troðnustu brautir með verkum eftir latnesk-amerísk tónskáld 20. aldar. Enda urðu hlustendaheimtir rýrar, þrátt fyrir að höfundanöfnin voru meðal hinna þekktustu úr þeim heimshluta. Allt um það var margt ánægju- legt við verk kvöldsins og flutning þeirra. Þríþætt Assobio a játo („Þotuþytur“; 1950) fyrir flautu og selló eftir Heitor Villa-Lobos bar þjóðlegt ljóðrænum en þó bitastætt leitandi persónuleika höfundarins skemmtilegt vitni í fallega sam- vægri túlkun þeirra Pamelu De Sensi og Sigurðar Halldórssonar. Fór þar að mínum smekk hápunkt- ur tónleikanna, ásamt öðru verki Brasílíumannsins fyrst eftir hlé, Bachianas Brasileiras nr. 6 fyrir sömu áhöfn, er sló á seiðandi post- rómantíska strengi með heillandi ívafi af Bachskotnum regnskóga- invensjónum. Tangóa argverska Boulanger- nemandans Astors Piazzolla (d. 1992), „Le Grand Tango“ (1982) fyrir selló og píanó og „Novitango“ fyrir allt tríóið í tónleikalok, virtist mér hins vegar vanta aðalneistann, og stundum kannski líka frísklegra tempó. Þótt nefndur sé frumkvöð- ull „nýja tangósins“ um miðja 20. öld, hamrar Piazzolla eftir sem áð- ur ótæpt á 3-3-2 hrynskiptingunni utan fljótandi hvíldarkafla, og verða slíkir staðir því bókstaflega að löðra í blóði, svita og tárum til að verka ekki of vélrænir. Þar skorti nokkuð upp á í túlkun, enda þótt kyrrðarfletirnir væru sumir bráðfallegir. Lengsta verkið var hin fjórþætta Sónata Op. 49 (1979) eftir fremsta tónskáld Argentínu, Alberto Ginas- tera (d. 1983), er stóð í nærri 40 mínútur. Ólíkt meistara nýja tangó- sins átti Ginastera upp á pallborðið hjá módernistum 20. aldar, þökk sé m.a. hvössu hryn- og hljómamáli er stendur heyranlega mun lengra frá þjóðlegum upphafsrótum en hjá hinum einnar kynslóð eldri Villa- Lobos. Hvað sem því líður hefur fyrrnefndur einhverra hluta vegna sjaldan höfðað til undirritaðs, og þrátt fyrir víða glæsilega spila- mennsku þeirra Sigurðar og Daní- els Þorsteinssonar varð né heldur breyting á því nú, allra sízt í drungalega langdregna Adagio þættinum (II) og hinum að vísu skapheita en að mínu viti furðulítil- fjörlega lokaþætti. Að auki var píanóið iðulega heldur of sterkt. Mest mæddi meðal jafningja þetta kvöld á hinum lúsiðna sellista, er lék í öllum fimm atriðum og gæti orðið státað af einhverri víðtækustu efnisskrá núlifandi hér- lendra strengjaleikaleikara. Komst hann ljómandi vel frá flestu, ef frá eru teknir örfáir sárir hátíðnitónar í Piazzolla. Suðuramerískur seiður TÓNLIST Salurinn Verk eftir Villa-Lobos, Piazzolla og Ginas- tera. Pamela De Sensi flauta, Sigurður Halldórsson selló og Daníel Þorsteinsson píanó. Miðvikudaginn 25. október kl. 20. Kammertónleikar Ríkarður Ö. Pálsson ÍSLENDINGAR nútímans eru víð- förlir. Í unglingasögunni, Háski og hundakjöt, förum við með höfundi og aðalpersónu sögu hans á vit kín- verskra ævintýra. Aðalpersónan, Aron Björn er skilnaðarbarn og fað- ir hans býr erlendis. Faðirinn starf- ar við alþjóðaviðskipti og á við- skiptaerindi til Kína og ákveður að bjóða syni sínum með. Þar kynnist hann nokkrum Kín- verjum, m. a. kínverskri stúlku og fjölskyldu hennar. Af ýmsum orsök- um verður faðir hans að skilja hann einn eftir á hóteli og þá fer dálítið ævintýraleg atburðarás af stað. Sag- an er öll fremur lágstemmd þó að ýmislegt gerist. Hún er sögð á lipran hátt en ekki stórbrotinn. Atburðir og persónur tengjast eðlilega saman í nokkuð spennandi sögu. Háski og hundakjöt er verðlauna- saga. Hún hlaut íslensku barna- bókaverðlaunin og er ágætlega að þeim komin. Hugsanlega hefur í mati dómnefndar þar ráði miklu hversu eðlilega og af víðsýni og for- dómaleysi höfundur lýsir skiptum aðalpersónunnar við framandi fólk í Kína. Sagan lýsir á trúverðugan og raunsæjan hátt upplifun Arons á því sem hann sér og heyrir. Hér er því ekki á ferðinni hástemmd ævintýra- og spennusaga full af hasar og látum heldur látlaus saga sem hefur þó hvergi daufa punkta, felur í sér háska, glæpi og æskuástir. Hug- rekki og útsjónasemi aðalpersón- unnar gegna þar töluverðu hlut- verki. Segja má því að Háski og hunda- kjöt sé velheppnuð unglingasaga þar sem haldið er fram einföldum gild- um, heiðarleika, hugrekki, útsjónar- semi og kærleika. Einn í mannmergðinni BÆKUR Unglingabók Eftir Héðinn Svarfdal Björnsson. Vaka- Helgafell. 2006 – 157 bls. Háski og hundakjöt Skafti Þ. Halldórsson Höfundurinn Héðinn Svarfdal Björnsson skrifaði Háska og hunda- kjöt. Sængurfataverslun, Glæsibæ • Sími 552 0978 • www.damask.is • Opið mán.-fös. kl. 10-18, lau. kl. 10-16. Allt á rúmið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.