Morgunblaðið - 26.01.2007, Blaðsíða 34

34 FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jóhann Pálma-son fæddist í
Reykjavík 17. júlí
1969. Hann lést í
Reykjavík 17. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Pálmi Sveinsson f.
19. ágúst 1947 og
Alfa Malmquist f.
18. júní 1947. Systur
Jóhanns eru Krist-
rún f. 21. september
1966, synir hennar
eru Styrmir, Pálmi
Freyr og Fannar
Máni og Sveinbjörg f. 30. júní
1968.
Jóhann kvæntist Ragnheiði
Gísladóttur frá Ólafsvík 17. júlí
2004. Börn Ragnheiðar og Jó-
hanns eru Askur, f. 26. ágúst 1999
og Alfa, f. 7. desember 2002. Son-
ur Jóhanns og
Ragnheiðar Eiríks-
dóttur er Hlynur, f.
14. ágúst 1992. Son-
ur Jóhanns og Þóru
Unnardóttur er Eg-
ill Þór, f. 5. júlí
1996.
Jóhann ólst upp í
Kópavogi og lauk
námi við Garðyrkju-
skóla ríkisins og
myndlistarnámi frá
Myndlista- og hand-
íðaskóla Íslands. Jó-
hann lauk meist-
anámi í skrúðgarðyrkju 2004.
Hann bjó í Reykjavík og starf-
aði við garðyrkju og rak garða-
þjónustuna Björk.
Jóhann verður jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku pabbi. Ég sakna þín alveg
ótrúlega mikið og mér þykir alveg of-
boðslega vænt um þig. Ég vona að
þér líði sem best og að þú sért laus við
þetta árans þunglyndi. Ég er mjög
leiður að þú hafir þurft að fara frá
okkur en mér finnst það alla vega
skárra en að þú hefðir áfram lifað í
þjáningu. Takk fyrir að vera svona
góður og æðislegur pabbi og fyrir-
gefðu að ég náði aldrei að sýna þér
fullkomlega hvað þú varst æðislegur.
Ég vona að þú sjáir núna hvað öllum
þykir rosalega vænt um þig. Ég er
búinn að heyra margar sögur um
hvað þú varst mikill kvennabósi og
klár í fótbolta og þær sögur eru snilld.
Kalli og vinir þínir eru búnir að vera
æðislega góðir við mig og hjálpa mér
heilmikið með því að sýna mér gamlar
myndir af þér, segja mér sögur og
eyða tíma með mér. Ég veit að þú
hefðir orðið stór fótboltastjarna ef þú
hefðir ekki lent í þessum sjúkdómi,
strákarnir sögðu mér það hver og
einn fyrir sig. Strákarnir eru búnir að
segja mér frá öllum hæfileikum þín-
um og hvað þú varst gríðarlega vin-
sæll. Ég hafði ekki hugmynd um það
en er sko ekki hissa, því þú ert alveg
æðislegur. Vinir þínir ætla líka að
skanna inn gamlar og nýjar myndir af
þér og setja á geisladiska fyrir alla
sem vilja minnast þín. Ég fann skáp-
inn með öllum videospólunum með
þér og þinni list og mig langar að
þakka þér fyrir að vera svona mikill
videokall. Það verður svo gaman að
horfa á þessar spólur seinna, því þá
man ég svo vel eftir þér. Ég er búinn
að fara að sjá þig tvisvar eftir að þú
fórst og það var alveg æðislega gott
að geta verið hjá þér og kvatt þig og
fundið fyrir þér. Þú varst mjög klár
að fela hvað þér leið illa, en ég hefði
samt viljað vita það fyrr og reyna að
hjálpa þér. Mér þótti vænt um þegar
þú sagðir bless við mig og man vel eft-
ir því. Ég var svo áhyggjufullur og
mér þykir svo vænt um þig að ég
skrópaði í skólanum og fór niður í bæ
að leita að þér því ég hélt að þú værir
byrjaður að drekka aftur. Presturinn
Kalli ætlar að fara með mér á staðinn
þar sem þú lést því mig langar svo
mikið að fara þangað með blóm og
hugsa til þín. Ég er viss um að ég á
eftir að heimsækja þann stað oft og
líka kirkjugarðinn þar sem þú munt
hvíla.
Þinn sonur
Hlynur.
Það voru hamingjudagar þegar
hann kom með hverja medalíuna af
annarri í skák og fótbolta og gladdi
fjölskyldu sína. Ljúfur og oft ör-
þreyttur en alltaf broshýr og tilbúinn
að gera betur. Einnig voru veiðiferðir
frá blautu barnsbeini þáttur í tilver-
unni. Farið í veiði hvort sem hægt var
að koma niður öngli á höfuðborgar-
svæðinu og reyndist snáðinn strax
klár veiðimaður. Setti einu sinni í
stóran lax sem hann missti, þá tíu ára
gamall og grét sárt, enda fiskur sá
minnst sextán pund og stöngin léleg.
Það voru heit tár. Annars voru tár
hans ekki mikil í æsku, þótt oft væru
erfiðleikar. Á trillunni Ölfu var Jó-
hann sex ára stýrimaður hja pabba
sínum og var róið til rauðmagaveiða
frá Hafnarfirði. Það fannst honum
mjög gaman. Kaupið var eitthvað um
fimm hundruð krónur á viku. Það var
farið með rauðmagann í Breiðholtið
þar sem hann var seldur. Hrognin
lögð inn hjá verktaka. Það voru oft
stoltir feðgar sem komu með rauð-
maga í soðið handa mömmu á kvöldin
og þá var haldin veisla. Samband
hans við systur og foreldra var alltaf
nærgætið ásamt fyrirhyggjusemi.
Eftir tíu ára aldur fóru önnur áhuga-
mál að taka við. Fótboltinn var aðal-
áhugamálið og skák enda tvíefldur í
hvoru fyrir sig. Æskuárin liðu og
ýmsir framhaldsskólar tóku við.


Elsku Jói minn, núna ert þú horfinn
og farinn burt svona snöggt. Enginn
átti von á því. Og við sem þekktum
þig svo vel söknum þín sárt. Þú varst
svo ljúfur og áttir svo margt til að lifa
fyrir. Það koma svo margar minning-
ar upp í hugann að ég kem þeim ekki
öllum á blað. Þú gafst mér svo mikið.
Þú varst ljósið í myrkrinu, eins og ég
sagði stundum. Og öll börnin þín þau
eru yndisleg svo og eiginkona þín. Þið
voruð svo samhent og sæt saman. En
svona er nú lífið stundum. Það er svo
margt óskiljanlegt. Þú áttir líka við
erfiðleika að stríða en stóðst þig alltaf
eins og hetja. Ég sakna þín sárt. Svo
voruð þið búin að kaupa sumarbú-
stað. Þú varst að spá í ræktun og við
vorum farin að hlakka til vorsins. Þá
ætluðum við að gróðursetja og setja
upp plastgróðurhús og sá. Og ég var
farin að hlakka svo mikið til að fá að
vera eitthvað með puttana í því. En
nú ert þú farinn. En þú munt alltaf
eiga stað í hjarta mínu. Og elsku
Ragga mín guð styrki þig og börnin
ykkar og varðveiti. Svo bið ég algóðan
guð um að passa þig og alla englana.
Ég ætla að kveðja þig með þessum
orðum.
Þín
mamma.
Nú hugsum við um sumarið, trén
og blómin sem þú hlúðir að á und-
anförnum árum og framtíðin blasir
við börnunum þínum sem þú gafst
okkur. Takk fyrir það. Sólstaðirnir
sem þið Ragga keyptuð, þar bíða
verkefnin fyrir okkur fjölskyldu þína
og þar verða ábyggilega haldnar af-
mælisveislur og gróðurferðir. Þá
verður gaman. Seinna sjáumst við og
förum í fótbolta, veiðiferðir og fleira.
Það verður hugað að brúðarlundinum
ykkar Röggu þar sem allir hjálpuðust
að og þú stjórnaðir af röggsemi og
ábyggilega tekur Ragga við með
hjálp að stjórna framhaldinu enda
sigrar ástin allt.
Pabbi.
Í dag kveðjum við tengdason okkar
Jóhann Pálmason sem lést 17. janúar
sl. Jóhann var fallegur og góður mað-
ur sem vildi öllum vel. Hann var list-
hneigður og mikið náttúrubarn. Hann
unni fjölskyldu sinni afar heitt og var
stoltur af Ragnheiði konunni sinni og
börnunum sínum fjórum sem eiga
eftir að sakna föður síns sárt. Það er
erfitt að missa foreldra og maka á
unga aldri en minningin lifir. Margar
hjálparhendur eru réttar fram og
sendir fjölskyldan kveðjur og innilegt
þakklæti til vina og skyldfólks.
Guð blessi minningu Jóhanns og
styrki Ragnheiði okkar og börnin á
þessum erfiðu stundum.
Hvíl í friði.
Jóna Birta og Gísli Jónsson.
Elsku Jói bróðir, ég sakna þín svo
mikið og á erfitt með að trúa því að þú
sért farinn frá okkur. Ég vissi ekki að
þér leið svona illa og vildi óska að þú
hefðir getað leitað til einhvers og
treyst einhverjum fyrir tilfinningum
þínum. Ég á svo erfitt með að skilja
að þér fannst þetta vera eina leiðin.
Ég veit að núna ertu á góðum stað og
vakir yfir okkur öllum. Pálmi Freyr
óskaði þess að Hróðmar læknirinn
hans hefði komið og læknað hjartað
þitt eins og hann læknaði hjartað
hans þegar hann var lítill. Ég mun
alla tíð hugsa um góðu stundirnar
okkar saman, mér er ofarlega í huga
hve stolt ég var alltaf af þér á ÍK-
leikjunum og hvað þú varst alltaf
duglegur í öllu sem þú tókst þér fyrir
hendur. Öll jólin er við vorum lítil og
fengum skemmtileg spil í jólagjöf og
máttum spila eins lengi frameftir og
við vildum, berjamóarnir og að fylla
hverja dós sem við höfðum, og skelli-
hlæjandi og glöð og fjólublá í framan
á heimleiðinni. Skemmtilegu stund-
irnar þegar mamma spilaði á gítar og
við sungum saman og allar veiðiferð-
irnar með pabba, tjaldútilegurnar og
ferðir í Hallormsstaðarskóg þar sem
við fengum að kynnast náttúrunni
upp á eigin spýtur og horfa á Svein
afa skera út svo falleg listaverk.
Manstu eftir sögunni sem pabbi las
einu sinni fyrir okkur, um litla strák-
inn sem átti enga fjölskyldu og við
grétum og vildum leyfa honum að búa
hjá okkur því við vissum hvað það er
mikilvægt að eiga og hafa fjölskyldu
sína hjá sér. Stundum var erfitt hjá
okkur og við gátum ekki verið saman.
Ég veit hve fjölskylda þín var þér
mikilvæg og hve góður faðir þú varst
og eiginmaður. Ég bið góðan Guð að
passa börnin þín og hjálpa þeim og
styrkja þau í gegnum þessa erfiðu
reynslu.
Elsku Jói minn, ég veit ég verð nú
að kveðja þig í hinsta sinn, en minn-
ingin um þig mun ætíð vera mér í
hjarta. Ég kveð þig með versinu sem
mamma og pabbi kenndu okkur:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Megi vindarnir ávallt blása í bak
þér og sólin skína í andlit þitt og megi
vindar örlaganna lyfta þér til að
dansa við stjörnurnar og megir þú
hafa með þér þinn fegursta skrúð-
garð upp til himnanna.
Þín systir
Kristrún.
Elsku Jói, mig tekur það svo sárt
að þurfa að kveðja þig elsku mágur.
Það sem ég dáði við þig var hve þú
hafðir fallega lífsspeki að leiðarljósi.
Hún endurspeglaði það hve fallega
sál þú hafðir að geyma þrátt fyrir
veikindi þín. Fyrir þér voru allir
menn jafnir, þú kunnir manna best að
samgleðjast öðrum. Efnishyggja var
ekki til hjá þér. Fyrir þér var það
númer eitt að fjölskyldu þinni liði vel.
Þú varst yndislegur faðir og eigin-
maður. Ég varð svo oft vitni að því
hve hlýlegt og fallegt samband þú átt-
ir við börnin þín og Röggu þína.
En skynjun þín á sjálfum þér var
því miður ekki söm og hjá okkur sem
eftir lifum. Ég held stundum að þér
hafi verið ætlað miklu stærra hlut-
verk sem þú gast ekki uppfyllt hér
hjá okkur. Ég er sannfærð um að nú
finnir þú ró í sál þinni og að nú bíði þín
stór og fallegur garður í guðsríki sem
þú átt eftir að umbreyta með þínum
einstöku hæfileikum. Elsku Jói, ég og
fjölskylda mín eigum eftir að sakna
þín sárt. Þú og þín fallega lífsspeki
verður alltaf í hjörtum okkar og ég
bið Guð að stykja Röggu systur og
börnin þín Hlyn, Egil Þór, Ask, Ölfu,
foreldra þína og systur.
Björk mágkona.
Hlynur okkar hafði búið hjá pabba
sínum í hálft ár áður en þessi yfir-
þyrmandi sorg barði að dyrum. Núna
er ég svo óendanlega þakklát fyrir
tímann sem þeir fengu saman. Undir
það síðasta hringdi Jói svo oft í mig til
Svíþjóðar til að spjalla um Hlyn.
Hann spurði kannski „Já er þetta
ekki bara voða góður strákur sem við
eigum?“, talaði svona hægt og rólega
með mjúkri rödd. Þá sagði ég honum
hvað mér þætti hann Hlynur vera að
þroskast yndislega við að búa hjá
pabba sínum, hvað það hefði góð áhrif
á hann. Þá hló Jói lágstemmdum
væntumþykjuhlátri og var ánægður
en samt svo hógvær eins og alltaf.
Honum Jóa var gefið svo margt.
Hann var fallegur og listrænn og svo
endalaust góður við fólkið sitt. Lík-
lega leyfði sjúkdómurinn honum aldr-
ei að skilja það til fulls hvað óskaplega
mörgum þótti óskaplega vænt um
hann. Núna þegar hann er laus við
myrkrið og þjáningarnar vona ég að
hann sitji einhvers staðar í fallegu
trjárjóðri umvafinn lífi og gróðurilmi,
og ég vona að hann sjái okkur öll sem
söknum hans og ég vona að hann finni
alla ástina og allar hlýju hugsanirnar
sem við sendum honum í huganum og
í orðum okkar. Kannski er hann alveg
gáttaður á þessu, en ég trúi því að nú
skilji hann loksins hvers virði hann
var í lífi og hvers virði hann er okkur
öllum núna í minningunni. Við höld-
um áfram að lifa án hans Jóa, við
sjáum allt sem minnir á hann, mynd-
irnar af honum, verkin hans í görð-
unum, listina hans, tónlistina sem
hann hlustaði á og auðvitað börnin
hans fjögur sem öll eru yndisleg og
hafa fengið fallegar gjafir frá pabba
sínum. Hlynur hefur skapið blíða og
kroppinn hans pabba síns, Egill er
svolítið feiminn eins og pabbi hans
var og svo líkur honum í fasi, Askur
hefur erft fótboltasnillina og brosið
hans Jóa og litla skottan hún Alfa er
eins og lítil kát og glettin kvenkyns
útgáfa af honum Jóa. Kannski verður
minningin sterkust í börnunum hans
fyrir okkur sem horfum á þau vaxa og
dafna. Ég veit að við munum öll
styðja þau í sorginni og hjálpa þeim
að muna eftir pabba sínum sem var
svo óendanlega hlýr og góður við þau.
Elsku Ragga, Askur, Alfa, Egill
Þór, Pálmi, amma Alfa, Kitta,
Svenný, Styrmir, Pálmi yngri, Fann-
ar og auðvitað Hlynur minn og allir
hinir sem sakna hans Jóa, hugur
minn er hjá ykkur og ég vona að þið
munið smám saman finna góðan og
hlýjan stað fyrir sorgina innra með
ykkur. Minningarnar eru svo dásam-
lega margar, megi þær ylja ykkur og
veita ykkur styrk til að halda áfram.
Ragnheiður Eiríksdóttir.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir, sem ferðalagt þetta þrá,
en þó eru margir, sem ferðalaginu kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og bíða.
(Tómas Guðmundsson)
Elsku Jói. Engin veit sína ævi fyrr
en öll er, en ég trúi því að dvöl okkar á
þessari jörðu sé bara lítill hluti af
ferðalagi okkar.
En þrátt fyrir þá hugsun finnst
okkur, sem eftir sitjum, að dvöl þín
hafi verið of stutt og kveðjum við þig
með sárum söknuði.
Ég kynntist þér fyrst í MHÍ, þegar
þið Ragnheiður frænka mín hófuð að
vera saman. Þið voruð mjög sam-
rýmd, elskuðu listina og hvort annað
heilshugar og með gagnkvæmri virð-
ingu.
Síðan eru liðin mörg ár og hef ég
fengið að fylgjast með ykkur og deila
með ykkur góðum stundum og minn-
ingum. Litlu börnin ykkar Askur og
Alfa bera með sér gleði ykkar, þokka
og virðingu. En í mínum huga ber
hæst minninguna um brúðkaup ykk-
ar að Uppsölum í Rangárvallasýslu.
Þar voruð þið í íslenskri sumarblíðu,
klædd að íslenskum hætti og geisl-
uðuð af lífsgleði, ást og hreysti. Þegar
þið sýnduð mér ljósmyndir úr brú-
kaupinu, sagðir þú mér að þessi sól-
skinsdagur hefði verið einn af bestu
dögum ævi þinnar. Þegar við heim-
sóttum ykkur var alltaf tekið vel á
móti okkur. Ragnheiður var með
heimabaksturinn tilbúinn og góða
kaffið, því að þið voruð vinmörg og
sunnudagarnir annasamir. Mér er
minnistætt hvað vel ykkur gekk að
koma húsinu ykkar í stand. Þið Ragn-
heiður voruð samhent og einnig feng-
uð þið góða hjálp frá ykkar fjölskyld-
um. Húsið ber vott um mikla natni og
vandvirkni. Elsku Ragnheiður, Ask-
ur, Alfa og fjölskylda. Sendi ykkur
innilegar samúðarkveðjur, megi guð
vernda ykkur.
Ykkar frænka,
Sesselja Tómasdóttir og
fjölskylda.
Nú þegar vetrarsólin hækkar á
lofti hægum skrefum og við horfum
vonaraugum og í eftirvæntingu til
vorsins hefur lífssól Jóhanns Pálma-
sonar, svila míns, slokknað og við
finnum fyrir myrkri og nístingskulda
sem gagntekur okkur. Þetta myrkur
og þessi kuldi yfirbugaði vin okkar
Jóhann. Við drúpum höfði full sorgar
og saknaðar. Fjöldi spurninga vaknar
sem aldrei verður svarað. Enn einu
sinni erum við minnt á það hve mátt-
vana við erum við aðstæður sem þess-
ar, hve stutt er á milli lífs og dauða,
vonar og ótta og gleði og sorgar. Við
getum hins vegar huggað okkur við
minningar um góðan og velviljaðan
dreng sem öllum vildi gott gera.
Sagði aldrei styggðaryrði um nokk-
urn mann, var listrænn, hljóður, íhug-
ull og viðkvæmur, eins og trén og
plönturnar sem hann hafði unun af að
rækta og gróðursetja. Þegar plönt-
urnar og trén voru annars vegar
mátti skynja áhuga, umhyggju, kraft
og kjark sem bjó í Jóhanni. Þá var
hann í essinu sínu og sýndi sýnar
sterku hliðar. Enda var hann lærður
skrúðgarðyrkjumeistari en því námi
lauk hann á síðasta ári og bar af öðr-
um nemendum og náði hæstu ein-
kunn þeirra er þreyttu það próf. Jó-
hann hafði haft á orði að hann hefði
áhuga á enn frekara námi, t.d. í líf-
fræði. Jóhann starfaði um árabil í eig-
in fyrirtæki við skrúðgarðyrkju í
Reykjavík og var eftirsóttur sakir
vandvirkni og dugnaðar. Hann var
einnig útskrifaður frá Myndlista- og
handíðaskólanum. Hann málaði mörg
falleg málverk sem nú ylja okkur í
minningunni um þennan listræna
dreng. Það var einmitt í Myndlista-
skólanum sem hann og eftirlifandi
kona hans, Ragnheiður Gísladóttir úr
Ólafsvík, fóru að rugla saman reytum.
Samband þeirra var sterkt og einlægt
og brúðkaup þeirra, sem haldið var
fyrir liðlega þremur árum, utandyra á
Uppsölum í Hvolhreppi hinum forna,
var eftirminnilegt, skemmtilegt og
óvenjulegt. Þau voru léttstíg og fram-
tíðin virtist blasa við þeim í þjóðleg-
um fatnaði og stigu þau létt til jarðar í
hvítbotnuðum gúmmískónum í ilm-
andi sumargrænu grasinu. Vest-
mannaeyjarnar blöstu við í fjarska á
silfursléttum haffletinum eins og
demantur, sem tákn um framtíðina
sem blasti við þeim hjónum.
Brúðkaupsreiturinn sem gestirnir
gróðursettu trjáplöntur í er falleg
minning um eftirminnilegt brúðkaup.
Þegar Jóhann kom með fjölskyldu
sinni í jólaboð á Hvolsvöll á jóladag
fórum við að Uppsölum til þess að líta
eftir plöntunum í brúðkaupsreitnum.
Ekki óraði mig fyrir að það yrðu okk-
ar síðustu samverustundir. Jóhann
og Ragnheiður eiga saman tvö heil-
brigð börn, þau Ask og Ölfu, sem eru
fallegur ávöxtur sambúðar þeirra
hjóna. Fyrir átti Jóhann drengina
Hlyn og Egil, sem einnig eru miklir
myndarmenn. Ég bið góðan Guð að
blessa minningu Jóhanns Pálmason-
ar og vernda og blessa börn hans og
eiginkonu um alla framtíð.
Gatan er vörðuð gleði og sorgum.
Gjöf er vort æviskeið.
Einn dag í dag, svo annar á morgun,
allir á sömu leið.
(Pálmi Eyjólfsson)
Við Steinunn og börnin okkar vott-
um öllum aðstandendum okkar
dýpstu samúð. Minningin lifir um
góðan og listrænan mann.
Ísólfur Gylfi Pálmason
og fjölskylda.
Enginn maður er eyland, einhlítur sjálfum
sér; sérhver maður er brot meginlandsins,
hluti veraldar; ef sjávarbylgjur skola mold-
arhnefa til hafs, minnkar Evrópa, engu síð-
ur en eitt annes væri, engu síður en óðal
Jóhann Pálmason