Morgunblaðið - 26.01.2007, Blaðsíða 36

36 FÖSTUDAGUR 26. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Gunnar Sig-urður Valtýs-
son fæddist í Nesi í
Fnjóskadal 22. apr-
íl 1953. Hann lést
16. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
Gunnars voru Val-
týr Kristjánsson
bóndi í Nesi, f. 23.
júlí 1918, d. 21.
janúar 1978 og
Kristín Sigurð-
ardóttir, f. 29. nóv-
ember 1928, d. 21.
júlí 1971. Gunnar
var þriðji í röð átta systkina en
hin eru: 1) Vignir Kristján, f. 4.
desember 1947. 2) Sigrún, f. 28.
júní 1949, maki, Gunnlaugur
Auðunn Árnason, f. 1. júlí 1950.
3) Haukur Friðgeir, f. 26 júní
1956, maki Guðrún Hreindís
Hreinsdóttir, f. 24. mars 1957. 4)
Vilhjálmur Jón, f. 9. júlí 1959,
maki, Helen Jónsdóttir, f. 4. jan-
úar 1958. 5) Hjördís, f. 12. ágúst
1963, maki, Magnús Gunnarsson,
f. 30. október 1962. 6) Bryndís,
1980, kona hans er Edda Elvý
Hauksdóttir frá Grenivík, f. 11.
janúar 1980, dóttir þeirra er
Bríet Ýr, f. 25. apríl 2003. Þau
búa á Akureyri. 3) Valtýr Smári,
f. 20. ágúst 1983, unnusta Bjarn-
ey Sigurðardóttir frá Akureyri,
f. 22. mars 1986. Þau búa á Ak-
ureyri. 4) Berglind Ýr nemi, f. 4.
nóvember 1989. Hún býr í Nesi.
Gunnar stundaði nám í Fram-
haldsskólanum á Laugum eftir
hefðbundið skyldunám. Eftir það
stundaði hann húsasmíðanám í
iðnskóla. Hann starfaði við húsa-
smíði með náminu og eitthvað
lengur en fór fljótlega að vinna
við ýmiss konar vélavinnu hjá
föður sínum, einkum vegagerð.
Nokkrum árum eftir að for-
eldrar Gunnars féllu frá keyptu
þau hjónin jörðina Nes af systk-
inum hans og tóku við búsfor-
ráðum þar. Fljótlega hóf hann
rekstur á eigin vörubíl og keypti
síðar ýmsar vélar og bíla og
starfaði við það alla tíð. Hann
vann mikið fyrir Vegagerðina,
bændur, sumarbústaðaeingendur
og fleiri og var hann einstaklega
vel liðinn. Gunnar bjó í Nesi í
Fnjóskadal í Þingeyjarsveit alla
sína ævi ásamt fjölskyldu sinni.
Útför Gunnars verður gerð
frá Hálskirkju í Fnjóskadal í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
f. 12. ágúst 1963,
maki Sævar Örn
Hallsson, f. 14. mars
1963. 7) Karl Matt-
hías, f. 12. ágúst
1963, maki Una Jón-
atansdóttir, f. 8.
október 1969.
Gunnar kvæntist
Sigurlínu Hrönn
Halldórsdóttur, frá
Sauðárkróki, f. 18.
mars 1962. For-
eldrar Sigurlínu eru
Halldór Karel Jak-
obsson, f. 20. júlí
1941 og Birna Gunnhildur Guð-
mundsdóttir, f. 1. júlí 1941, þau
slitu samvistum. Eiginmaður
Birnu er Kjartan Árni Björns-
son, f. 7. október 1932. Eig-
inkona Halldórs Karels er Stein-
unn Björg Björnsdóttir, f. 10.
nóvember 1952. Börn Gunnars
eru 1) Kristinn Elvar, f. 24. sept-
ember 1977, búsettur á Ak-
ureyri, móðir Sigurbjörg Péturs-
dóttir frá Grenivík, f. 24. janúar
1960. 2) Gunnar Helgi, f. 24. júní
Elsku pabbi! Það er á svona stund-
um sem þessum þegar maður skilur
ekki alveg út á hvað lífið gengur. Þeg-
ar ég hugsa til baka detta mér strax í
hug þær skemmtilegu stundir þegar
maður var staddur í sveitinni og fékk
að fara með í áburðarflutning með
þér, þar gátum við setið bræður allan
liðlangan daginn í Scaniunni og farið
með áburð á alla bæi í Fnjóskadal og
víðar. Maður reyndi að hjálpa eins og
maður gat, hengja á krókinn og
svona. Svo var náttúrulega hápunkt-
ur dagsins þegar stoppað var í sjoppu
á Akureyri og keypt appelsín og prins
póló.
Alltaf hefur þú fylgst vel með hvað
ég hef verið að bralla og ekki var
slæmt að eiga þig að þegar ég hóf
sjálfur verktakarekstur tvítugur. Þá
kom að því að kaupa vörubíl og þá var
gott að geta leitað til þín sem varst
manna fróðastur um Scaniu vörubíla
og ekki þótti þér slæmt að fyrsti vöru-
bíllinn minn væri Scania 141 af sömu
gerð og gullvagninn þinn. Ég og
starfsmenn mínir verða þér ævinlega
þakklátir fyrir alla þá aðstoð sem þú
hefur veitt okkur, ekki síst þegar ég
var í burtu í námi og þið Beggi frændi
voru alltaf boðnir og búnir að koma í
bæinn og hjálpa ef eitthvað bjátaði á.
Mér þykir leitt að hafa ekki getað
náð að fljúga með þig og athuga með
rollur eins og þú varst búinn að biðja
mig um og stóð til. Þér er alltaf vel-
komið að sitja í þegar ég er að fljúga.
Kær kveðja, með söknuði, þinn
sonur
Kristinn Elvar.
Elsku pabbi minn, nú veit ég ekki
hvað skal segja. Þetta er eins ótrúlegt
og það getur verið að vera að fara að
sofa og fá svo þessi tíðindi eins og
kalda vatnsgusu. En þetta er víst
raunin og núna vantar hornstaurinn í
fjölskylduna. Núna hugsa ég hvern
ég eigi eiginlega að spyrja þegar ég
veit ekki hvað skal gera í hinum ýmsu
málum. Ef ég þurfti að vita eitthvað,
alveg sama hvað það var, þá talaði ég
við þig og þú vissir alltaf svarið. En ég
mun halda áfram að leita ráða hjá þér
og veit að þú munt láta mig vita ef þér
líst ekki á það sem ég er að gera.
Ég á svo margar minningar til að
segja frá að það yrði eins og James
Bond myndirnar ef ég ætlaði að segja
frá öllu, alltaf eitthvað nýtt. Það þykir
nú kannski skrítið en mér er nú efst í
huga þegar við vorum saman í sveit-
inni að setja niður skítabauka fyrir
bændurna svo þeir gætu hætt að
skíta í lækinn eins og þú orðaðir það.
Þetta þykir nú ekkert flott vinna eða
fín en þú varst alltaf mættur og ef það
var eitthvað sem ég vildi ekki fara
með puttana í þá komst þú og redd-
aðir því eins og skot. Þú dreifst bara í
því sem þurfti að gera hverju sinni.
En þetta er nú samt einhver besti
tími sem ég hef lifað með þér, á kafi í
hvers manns skítakoppi ef svo má
segja. Saman hittum við svo hina
ýmsu bændur sem ég hafði ekki hitt
áður og varst þú öllu kunnugur sem
bar á góma, hvort sem það voru kýr,
kindur, Ferguson, Land Rover eða
hvað sem er. Og ég sat og hlustaði á
meðan við borðuðum eitthvert góð-
gætið í eldhúsum Þingeyinga. Við fór-
um svo í grænadalinn og hittum þá
bræður úr Flís eins og við kölluðum
þá en vorum þó mest með honum Ing-
ólfi eða Hreppa vini okkar og reynd-
um að grafa skurði út og suður fyrir
hann og allt varð það að vera eftir nýj-
ustu reglum, enda var kallinn að
rembast við að verða pípari og gekk
bara vel. En allt tekur enda og við
hættum í þessu skítabrasi og fórum
til annarra starfa, ég í bæinn til Kidda
bróður og þú að sinna snjómokstri,
kindunum og fleiri störfum með
mömmu. Ég verð svo duglegur að
fara heim í Nes til mömmu og Berg-
lindar til þess að líta eftir þeim og
kindunum ykkar og vörubílunum þín-
um. En meira ætla ég ekki að segja í
bili, takk fyrir allt sem þú hefur kennt
mér og mínum, elsku pabbi minn.
Minningarnar geymi ég svo ávallt í
hjarta mínu. Minning þín lifir í hjarta
mínu og vonandi í verkum mínum.
Kveðja með söknuði, þinn sonur
Valtýr Smári.
Elsku pabbi minn, ég trúi þessu
varla enn. Ég er enn að bíða eftir því
að þú labbir hérna inn til okkar eins
og ekkert hafi í skorist, að þú segir við
okkur að þetta hafi allt saman bara
verið vondur draumur og allt sé í
himna lagi. En því miður er það ekki
þannig. Staðreyndin er sú að þú ert
farinn og kemur aldrei aftur. Þú varst
ekki nema 53 ára og í blóma lífsins.
Þú varst svo hraustur og heilbrigður.
Ég get ekki skilið hvernig er hægt að
taka eitthvað svona mikilvægt frá
manni á einni kvöldstund. Mér finnst
eins og lífið sé hrunið. Ég veit hrein-
lega ekki hvernig við eigum eftir að
komast í gegnum þetta. Ég hafði ekki
gert mér grein fyrir hvað þú varst
mikilvægur, já, stoðin og styttan í
fjölskyldunni. Ég gleymi því aldrei
hvað mér fannst gaman að segja að
þú hefðir búið frá því að þú fæddist í
Nesi, og meira að segja að þú hefðir
fæðst í einu herberginu í húsinu okk-
ar. Ég hef alltaf verið svo stolt af því
að búa heima í Nesi, í dalnum fagra
eins og ég sagði stundum. Það var oft
sem ég var spurð hvaðan ég væri, og
þegar ég sagðist vera úr Nesi í
Fnjóskadal, þá var alltaf sagt: Já,
ertu dóttir hans Gunnars, ég svaraði
því auðvitað játandi og skildi stund-
um hvorki upp né niður. En ástæðan
var auðvitað sú að það þekktu þig svo
gífurlega margir og þú þekktir svo
marga. Ég man þegar við systkinin
vorum yngri og þegar við fórum í
ferðalög um landið með þér og
mömmu, þá þurftirðu helst alltaf að
beygja inn á alla afleggjara og skoða
alla króka og kima. Ég var oft orðin
frekar leið á þessum endalausum
snúningum, en núna er ég mjög þakk-
lát fyrir þetta, vegna þess að það eru
ekki margir á mínum aldri sem hafa
séð jafn mikið af Íslandi og ég, og það
er þér og mömmu að þakka. Eitt af
því sem er efst í minningunni er þeg-
ar ég og þú vorum að fara sofa, þegar
ég var lítil. Ég vildi alltaf að þú svæfð-
ir mig, við fórum inn í herbergi og þú
last stundum fyrir mig en þú söngst
alltaf. Þú söngst Sofðu unga ástin
mín, Erla góða Erla og Siggi var úti
og oftast var það þannig að þú varst á
undan að sofna og byrjaður að hrjóta
áður en ég vissi af. Þá var ég ennþá
vakandi og pikkaði í þig og þú byrj-
aðir að syngja aftur. Þessu mun ég
aldrei gleyma og ég ætla að syngja
þessi yndislegu lög fyrir börnin mín
ef ég verð svo heppin að eignast þau.
Mér er mjög minnisstætt þegar ég
fékk bílpróf núna í nóvember. Þá var
ég að rembast við að bakka í stæði og
ökukennarinn sagði við mig: Þú átt nú
ekki að vera í vandræðum með þetta,
stelpa af þessum manni komin, og
meinti þetta auðvitað í góðu og svo fór
hann að dásama þig, elsku pabbi,
hvað þú værir frábær ökumaður, og
einn besti vélamaður á landinu. Ég
var auðvitað frekar montin og reyndi
að gera betur. Svo var það þegar við
keyptum peugeot-inn minn, þá sagð-
irðu við mig að það væri ekkert að því
að keyra á 60–70 ef þess þyrfti og ég
skildi gera það hiklaust, og ég ætla að
gera það fyrir þig, pabbi minn. Svo
var það þegar ég lenti í því að það datt
púströrið undan bílnum mínum núna
fyrir stuttu, þá hringdi ég strax í þig
skelfingu lostin ég bað þig um að
koma strax í bæinn. Þú varst auðvitað
kominn eftir smástund með verk-
færatöskuna og kipptir þessu öllu
saman í lag. En núna get ég ekki
hringt í þig ef eitthvað bjátar á. En
sem betur fer á ég bestu bræður í
heimi sem verða mér til hjálpar með
bílinn minn. Ég gleymi því ekki þegar
þú varst að bulla í Sindra frænda
fram og til baka, þið gátuð hlegið
endalaust að einhverri vitleysu, um
t.d. að þú hefðir nú verið Íslands-
meistari í hinu og þessu, svo eitthvað
sé nefnt.
Elsku pabbi minn, ég gæti skrifað
endalaust um þig, en einhvers staðar
verð ég að stoppa.
Pabbi, ég skil ekki hvernig for-
gangsröðin er í þessu lífi, ég hélt að
þetta væri orðið gott þegar ég var bú-
in að ganga í gengum að missa Egil
bekkjarbróður minn í 10. bekk og
Lúlla bróður mömmu núna í apríl á
seinasta ári. Enn er tekið frá manni
og núna það sem er manni kærast.
Elsku pabbi, börnin mín eiga aldrei
eftir að hafa þau forréttindi að eiga
þig sem afa, eins og hún Bríet. En ég
mun segja börnunum mínum frá þér
og hversu yndislegur maður þú varst
og besti pabbi í heimi. Pabbi minn, ég
elska þig af öllu mínu hjarta og vil ég
þakka þér og mömmu fyrir að ala mig
svona vel upp og gera mig að þessari
manneskju sem ég er í dag.
Elsku pabbi, ég veit að þú vakir yf-
ir okkur og reynir að hjálpa okkur í
gegnum þetta. Ég ætla að enda þetta
á einu af laginu okkar sem þú söngst
alltaf fyrir mig. Ástarþakkir fyrir allt,
Erla, góða Erla!
eg á að vagga þér.
Svíf þú inn í svefninn
í söng frá vörum mér.
Kvæðið mitt er kveldljóð,
því kveldsett löngu er.
Úti þeysa álfar
um ísi lagða slóð.
Bjarma slær á bæinn
hið bleika tunglskinsflóð.
Erla, hjartans Erla,
nú ertu þæg og góð!
Hart er mannsins hjarta,
að hugsa mest um sig.
Kveldið er svo koldimmt,
ég kenndi í brjósti um mig.
Dýrlega þig dreymi
og drottinn blessi þig.
(Stefán frá Hvítadal)
Þín dóttir
Berglind Ýr.
Elsku Gunnar, hvar á að byrja þeg-
ar svona hörmulegir hlutir gerast.
Það fyrsta sem kemur upp í hug-
ann er: yndislegur, góður og vitur
tengdafaðir og afi sem maður gat allt-
af spurt og nánast alltaf fengið rétt
svör.
Ég gleymi aldrei þegar ég kom
fyrst í Nes, ég opnaði dyrnar og þar
stóðst þú í þvottahúsinu, svona líka
alveg eins í útliti og sonurinn sem ég
ætlaði mér að eiga. Enda hef ég oft
sagt við hana Sillu þína að það væri
frábært hvað þið væruð líkir því að þá
vissi ég hversu myndarlegur sonur-
inn yrði þegar hann yrði eldri.
Ekki get ég nú sagt að þú hafir oft
sýnt tilfinningar þínar en þegar litli
gimsteinninn þinn fæddist hún Bríet
Ýr, þurfti nánast að draga þig niður á
jörðina. Það er svo æðislegt að skoða
myndir af þér og Bríeti saman, alltaf
horfir þú þessum dásemdaraugum á
hana en aldrei í myndavélina. Það lýs-
ir þér best hvernig þér leið í kringum
hana. Það er svo margt sem ég gæti
skrifað um þig, Gunnar minn, en ég
ætla að láta þetta nægja í bili og
geyma allar góðu minningarnar um
þig í hjarta mínu. Ég og Gunnar
Helgi lofum þér að vera dugleg að
tala um þig við barnabörnin þín svo
að þú munir aldrei gleymast.
Guð geymi þig að eilífu þar til við
hittumst aftur, þín verður sárt saknað
af öllum sem þekktu þig.
Þín tengdadóttir
Edda Elvý.
Elsku Gunnar minn, þetta er svo
óraunverulegt. Mig langar ekki til
þess að trúa þessu en þetta er víst
raunin. Maður ræður nú ekki miklu
um þetta líf, en eitt veit maður þó fyr-
ir víst að maður fer á endanum en þú
maður á besta aldri, íþróttagarpurinn
sjálfur, fórst alltof snemma. Ég trúi
því samt að þér líði vel þar sem þú ert
núna og vakir yfir okkur hérna sem
söknum þín svo sárt.
En hvað nú? Í hvern eigum við Val-
týr núna að hringja þegar við vitum
ekki eitthvað eða vantar bara ein-
hverja hjálp. Þú varst alltaf sá sem
hægt var að hringja í og varst boðinn
og búinn til þess að hjálpa öllum, al-
veg sama hvað það var. Þegar ég sit
hérna og skrifa þetta þá streymir fullt
af minningum fram sem ég ætla bara
að geyma í hjarta mínu. Takk fyrir
allt og ég mun svo vera dugleg að
passa elskurnar þínar hérna niðri.
Ætíð vert ljós
á allra vegum,
breið birtu og yl
á báðar hendur.
Þá mun þér lýst
frá ljóssins heimi
og Guð þér gefa
gjörvallt yndi.
(Jón Árnason Syðri-Á)
Þín tengdadóttir
Bjarney
Elsku besti afi minn, hver á nú að
fara með mér og ömmu í fjárhúsin?
Hver verður hjá okkur í vor þegar
litlu lömbin fæðast og litla barnið
líka? Þú manst að þá kemur Mikki
refur og þú ætlaðir að fæla hann í
burtu frá okkur.
Ég á eftir að sakna þín mikið, elsku
afi, allra gönguferðanna okkar niður á
verkstæði að gera við vörubílana og
allra fjárhúsaferðanna okkar, en ég
lofa þér að ég mun hugsa vel um
ömmu Sillu og hjálpa henni eins og ég
get miðað við ungan aldur. Pabbi og
mamma segja að þú sért núna orðinn
engill á himnum og lítir alltaf eftir
mér en mikið á ég eftir að sakna þín.
Bless í bili. Sofðu vært og rótt, afi
minn þinn „gullmoli“
Bríet Ýr.
Einhverjar erfiðustu stundir í mínu
lífi voru þegar Karl bróðir minn kom
til mín um miðnætti 16. janúar síðast-
liðinn og tilkynnti okkur hjónunum
lát Gunnars bróður okkar. Þetta kom
öllum algerlega á óvart þar sem
Gunnar hafði ekki kennt sér meins og
varla orðið misdægurt um ævina.
Hann var aðeins 53 ára og því í blóma
lífsins. Gunnar var þriðji í röð okkar
systkinanna frá Nesi en við erum
átta. Hann keypti jörðina, Nes, ásamt
konu sinn Sigurlínu Halldórsdóttur,
nokkrum árum eftir að foreldrar okk-
ar voru fallin frá og hafa þau búið þar
síðan, en föðurbróðir okkar Stefán
Kristjánsson og kona hans Alda Alex-
andersdóttir búa á hinu býlinu,
Tungunesi. Í Nesi hafa þau staðið fyr-
ir fjárbúi ásamt því að reka vörubíla
og vinnuvélar en vélaútgerð hefur
verið aðalstarf Gunnars. Eftir hér-
aðsskólaskólavist á Laugum í Suður-
Þingeyjarsýslu fór hann í iðnskóla og
nam húsasmíði en starfaði fremur lít-
ið við smíðar og sneri sér fljótt að ým-
iss konar vélavinnu. Gunnar vann
víða við vegagerð og þjónustaði
bændur mikið og ég held að það hafi
verið fáir bæir í Þingeyjarsveit sem
hann hafði ekki komið á og unnið eitt-
hvað fyrir auk fjölmargra annarra
staða. Einnig þjónustaði hann mikið
sumarbústaðaeigendur sem hafa
komið sér fyrir í Fnjóskadal og í fleiri
sveitum þar í kring. Alls staðar átti
hann gott samstarf við þá sem hann
var að vinna fyrir enda var hann mjög
samviskusamur og vandaði öll verk.
Ekki veit ég til þess að hann hafi
nokkurs staðar átt neina óvild heldur
þvert á móti gat hann komið hvar sem
var og minnti mig þannig á Skúla
móðurbróður okkar og fyrrum bónda
á Stóru-Tjörnum.
Eins og áður kom fram bjó Gunnar
á æskustöðvum okkar systkinanna og
fannst okkur þau hjón alltaf stuðla að
því að halda tengslum okkar við sveit-
ina, meðvitað eða ómeðvitað. Þetta
var okkur systkinum hans mikils virði
í því að halda samstöðu í hópnum eftir
ótímabær fráföll foreldra okkar.
Seinna hafa sum systkinanna sett
upp hjólhýsi á afmörkuðum svæðum í
Neslandi. Það má því segja að Gunn-
ar og Sigurlína hafi myndað sterkan
hlekk í þessum hópi og er það mikils
virði og ber að þakka fyrir. Við hitt-
Gunnar Sigurður
Valtýsson