Morgunblaðið - 16.03.2007, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 16. MARS 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Elsku Stína frænka, það var
gaman að hitta þig í september
þegar ég, mamma og Mikael
komum að heimsækja þig til
Danmerkur. Kökurnar þínar
voru mjög góðar, ég myndi
vilja fá meiri köku en það er
ekki hægt af því að þú ert hjá
Guði núna. Bæbæ
Kristófer frændi.
HINSTA KVEÐJA
✝
Móðir okkar og amma,
SIGURRÓS LÁRUSDÓTTIR
húsmóðir,
Vesturgötu 50A,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðinesi 7. mars.
Útförin fer fram frá Grafarholtskirkju mánudaginn
19. mars klukkan 13.00.
Þorsteinn Viðar Antonsson,
Sigríður Eygló Antonsdóttir,
Kolbrún Lilja Antonsdóttir,
Grétar Örn Antonsson,
Atli Viðar Þorsteinsson,
Katrín Edda Þorsteinsdóttir,
Lúcinda Sigríður Árnadóttir,
Eyrún Rós Árnadóttir,
Helga Björk Stefánsdóttir,
Valdís Ösp Ingvadóttir,
Vera Grétarsdóttir,
Anton Ívarsson,
Benedikt Ívarsson,
Anna Birna Ívarsdóttir.
✝ Kristín Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
hinn 28. apríl 1961.
Hún lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi að-
faranótt
sunnudagsins 11.
mars sl.
Foreldrar Krist-
ínar voru hjónin
Guðmundur Guð-
mundsson, f. 21.02.
1915 á Breiðaból-
stað, Fellsströnd, í
Dalasýslu, d. 31. júlí 2000, og Pet-
rea Sofia Guðmundsson, f. 10.09.
1929 í Færeyjum.
Kristín var önnur í röð fjögurra
barna þeirra hjóna en hin eru:
Pétur Karl, f. 30.10. 1958, Guðrún
María, f. 11.06. 1963 og Ellý Katr-
ín, f. 15.09. 1964.
Kristín eignaðist tvær dætur;
Sofiu Ösp Ingólfsdóttur, f. 14.10.
1978, sem starfar hjá Air France í
Lundúnum, og Sunnevu Katrínu
Sigurðardóttur, f. 18.02. 1983,
hjúkrunarnema í Kaupmannhöfn.
Unnusti Sunnevu Katrínar er Bri-
an Micha Johansson, f. 06.08.
1979. Börn þeirra eru Elías
Micha, f. 26.11. 2004, og Kristín
María f. 25.02. 2007.
Unnusti Kristínar og sambúð-
armaður var Rudolf Ólafsson, sjó-
maður, f. 05.11. 1967. Foreldrar
hans eru Ruth Þorsteinsson og
Ólafur Bjarnason. Kristín og Ru-
dolf hófu sambúð árið 1992. Þau
bjuggu fyrst í Reykjavík en árið
1994 fluttu þau búferlum til
Kaupmannahafnar og hafa búið
þar síðan.
Kristín ólst upp hjá foreldrum
sínum og systkinum
í Hvassaleiti 16,
Reykjavík. Hún
lauk grunnskóla-
prófi og landsprófi
en að því loknu hóf
hún nám og störf
við matreiðslu og
veitingarekstur og
vann við það alla
tíð. Sem kornung
kona vann Kristín
sem sjókokkur um
tíma og ávann sér
réttindi sem slík.
Hún lærði að smyrja
brauð og ávann sér réttindi sem
smurbrauðsdama frá Hótel Sögu.
Hún vann við þá iðn í Reykjavík,
m.a. í Oddfellow húsinu, Hótel
Óðinsvéum, Hótel Esju og Veislu-
höllinni, en stofnaði síðan sitt eig-
ið fyrirtæki, Stúdíóbrauð, í Aust-
urveri. Árið 1994 seldi Kristín
fyrirtæki sitt og flutti ásamt fjöl-
skyldu sinni til Kaupmannahafn-
ar. Í Kaupmannahöfn vann hún
sem smurbrauðsdama hjá Hótel
Radisson SAS en fór síðan í læri
hjá hinu rómaða veitingahúsi,
Kransekagehuset, og ávann sér
þar réttindi sem konditor árið
2001. Kristín starfaði síðan sem
konditor hjá Konunglega leikhús-
inu í Kaupmannahöfn uns hún
stofnaði sitt eigið veisluþjónustu-
fyrirtæki, Stines Catering, árið
2004 og rak það eins og heilsan
leyfði allt til hins síðasta. Kristín
ræktaði alltaf sínar færeysku ræt-
ur og þann tíma sem hún bjó í
Kaupmannahöfn tók hún m.a. að
sér veislur í Færeyingahúsinu.
Útför Kristínar verður gerð frá
Bústaðakirkju föstudaginn 16.
mars og hefst athöfnin kl. 11.
Elsku Stína systir. Þá er erfiðri
baráttu þinni við hinn illvíga sjúkdóm
krabbamein lokið. Stórt skarð höggv-
ið í hóp okkar sem eftir erum. Eftir
situr minningin um stóru og sterku
Stínu sem manni fannst ekkert geta
sett út af laginu né ógnað. Alltaf já-
kvæð og hress og vildir allt fyrir alla
gera. Veislur og veislugerð voru þínar
ær og kýr. Sumt er manni gefið og þín
vöggugjöf var svo sannarlega í matar-
og kökugerð. Þær veislur sem runnu
úr höndum þínum eru ófáar og það
var alltaf eins og þú hefðir ekkert fyr-
ir þessu.
Ég man síðustu veisluna sem ég sá
þig útbúa. Ég kom í óvænta helgar-
heimsókn til þín seint á föstudags-
kvöldi, ákvað að skella mér til Kaup-
mannahafnar svona af því að ég hafði
ekki náð þér lengi í síma. Þú stóðst í
stórræðum, veisla daginn eftir. Ég sá
strax að þarna var veik kona að verki
en þú lést það ekki stoppa þig. Auðvit-
að reyndir þú að virkja mig daginn
eftir til aðstoðar, en ég hrósa ekki
minni þátttöku í þeirri veislugerð. Á
sunnudeginum áttum við góðan dag
saman, fórum í bæjarferð að skoða
Hafmeyjuna og gengum Langelinie,
keyptum okkur danska pulsu og feng-
um hinn besta ís að okkar mati. Þar
sem Ásta vinkona mín barðist við
hinn illvíga sjúkdóm einnig á þessum
tíma var ég orðin nokkuð þjálfuð í að
sjá hvenær læknisaðstoðar var þörf.
Þegar leið á daginn sá ég að þú þyrftir
að komast undir læknishendur sem
fyrst. Okkur Sunnevu dóttur þinni
tókst að sannfæra þig og þú varst lögð
inn þá um kvöldið. Stuttu seinna kom
í ljós að krabbameinið hafði tekið sig
upp aftur og hófst erfið og ströng bar-
átta þín sem nú er lokið og hvíldin
komin.
Síðustu 13 ár hefur þú átt heimili í
Kaupmannahöfn en komst í janúar
s.l. heim til okkar til að jafna þig eftir
lyfja- og geislameðferð og safna
kröftum. Hugur þinn var hjá Sunnevu
yngri dóttur þinni, sem átti von á sínu
öðru barni og talaðir þú alltaf um að
komast út áður en sú stutta kæmi í
heiminn. Örlögin gripu í taumana og
þú áttir ekki afturkvæmt til Dan-
merkur. Kristín María kom fljúgandi
yfir hafið til þín, aðeins 6 daga gömul,
ásamt bróður sínum Elías Micha og
móður þeirra. Sofia dóttir þín sem nú
býr í London var þegar komin til þín.
Þinn ástkæri Rudolf vék ekki frá þér
og stóð þétt við bakið á þér allan tím-
ann.
Elsku Rudolf, Sofia, Sunneva og
mamma, ég bið Guð að styrkja ykkur
og vernda í sorginni sem og aðra ætt-
ingja og vini.
Guðrún systir.
Mágkona mín, Kristín Guðmunds-
dóttir, lést hinn 11. mars eftir erfið
veikindi. Hún Stína skilur eftir sig
stórt skarð en hún lifir þó áfram í
huga og hjarta þeirra sem henni
kynntust. Hún var sterkur og litríkur
persónuleiki sem gladdi alla þá sem
henni kynntust. Glaðværð, dugnaður
og lífsgleði einkenndu hana.
Ég kynntist Stínu fyrir rúmlega
tuttugu árum, eftir að við hjónin
kynntumst. Systurnar þrjár úr
Hvassaleiti voru ólíkar en þegar þær
komu saman var alltaf glaðværð
ríkjandi og ekki dró úr kætinni þegar
Petrea – mamman frá Færeyjum –
bættist í hópinn. Það var alltaf gleði í
hópnum þegar byrjað var að rifja upp
sögurnar. Petrea sagði sögur frá upp-
vexti í Færeyjum, systurnar rifjuðu
upp sögur úr Hvassaleitinu. Það var
hlegið, tár þurrkuð úr augunum eftir
að hláturgusurnar náðu hámarki.
Sögurnar voru sagðar aftur og aftur
og alltaf var hlegið jafn mikið. Eftir að
næsta kynslóð bættist í hópinn – í
fyrstu eingöngu dætur – sátu þær
agndofa og hlustuðu á sögurnar.
Stína var þarna í essinu sínu.
Stína var geysilegur forkur til
vinnu. Hún lærði upp á danskan sið
smurbrauðslist og konditorí. Hún var
raunar jafnvíg á alla matargerð –
bakstur, smurbrauð og matseld – og
þegar stór verkefni lágu fyrir naut
Stína sín. Það var unnið sleitulaust,
oft heilu næturnar og alltaf var veisl-
an tilbúin þó að oft væri teflt á tæp-
asta vað. Þessa dugnaðar og hæfileika
Stínu fengum við oft að njóta og aldrei
stóð á henni. Þegar við hjónin héldum
upp á sameiginlegt fertugsafmæli og
Stína var búsett í Kaupmannahöfn
var náttúrlega aldrei neitt annað sem
kom til greina en að fá Stínu á staðinn.
Símtólið var tekið upp, veislan var
skipulögð og skömmu síðar var Stína
mætt á svæðið og kræsingarnar hrist-
ar fram úr erminni.
Stína var einnig einstaklega barn-
góð. Hún skipaði alltaf mikilvægan
sess í huga barna okkar hjónanna. Við
hjónin munum vel eftir að þegar við
fórum í fyrsta skipta saman úr húsi án
frumburðarins, taugatrekktir nýbak-
aðir foreldrar, var Stína mætt með
dæturnar, Sofíu og Sunnevu, bros-
andi út að eyrum að passa. Alltaf síð-
an hefur birt yfir andliti Ingibjargar
okkar þegar von hefur verið á Stínu
frænku. Eftir að Guðmundur okkar
fæddist vestur í Bandaríkjunum var
ekki að spyrja að því. Stína var mætt
skömmu síðar að heilsa upp á fjöl-
skylduna. Okkur fjölskyldunni þótti
öllum afskaplega vænt um þessa
heimsókn Stínu og Rúdólfs og dætr-
anna.
Það er með miklum söknuði sem
við fjölskyldan kveðjum Stínu. Henn-
ar verður minnst og minningarnar
munu lifa í sögunum sem áfram verða
sagðar. Petrea sem lifir dóttur sína
getur séð Stínu sína lifa áfram í dætr-
unum tveimur, Sofíu og Sunnevu og
barnabörnunum. Það er stórt skarð
höggvið í líf Rúdólfs, manns hennar,
sem stóð eins og klettur við hlið Stínu
sinnar í gegnum erfið veikindi. Það
sama verður sagt um Sofíu og Sunn-
evu. En tíminn mun lina söknuðinn og
ég veit að fjölskyldan mun halda
áfram að koma saman og rifja upp
sögurnar og þannig öðlast minningin
líf og þannig lifir Stína í huga þeirra
sem hana þekktu.
Magnús K. Magnússon.
Í þinn orðastað:
Ég var eins og blað
sem þú ritaðir meiningu þína á.
Þú braust mig saman
í örsmáa einingu.
Þú lést mig í vasa þinn.
Og þarna velktist ég um í vasanum
köldum og tómum
óralengi.
En svo tókst þú mig
upp úr vasanum.
Þú flettir mér í sundur
og þarna lá ég
við fætur þína
í ótalmörgum agnarsmáum bútum.
Þú ýttir við mér með fætinum
og vindurinn feykti mér burt
af vegi þínum.
Hver var meining þín?
Kristín S. Guðmundsdóttir
(Stína systir).
Elsku Stína
Það hefur alltaf verið sagt að vegir
guðs séu óskiljanlegir, en það er fyrst
núna sem það hefur runnið upp fyrir
mér af hverju þetta er sagt. Að þú
skyldir vera tekin í burtu frá okkur
svona snemma a lífsleiðinni er erfitt
að skilja.
Við höfum verið vinkonur alveg frá
barnsbeini og þá eru það margar
minningar sem koma upp í huga mér.
Sérstaklega man ég þegar við fórum
saman til Færeyja með Krónprinsin-
um, þú um 11 ára og ég 13, spenning-
urinn i hámarki og við vorum fleiri
daga að planleggja allt sem við ætl-
uðum að gera um borð í bátnum á
leiðinni. Báturinn var varla lagður frá
höfn þegar þú lagðist í koju sjóveik og
stóðst ekki upp fyrr en komið var til
Færeyja. Já, það eru margar minn-
ingarnar sem við höfum saman og ég
mun varðveita þær allar hjá mér. Það
sem mér hefur alltaf fundist svo gott
með okkar vináttu er að þótt við höf-
um ferðast mikið eftir unglingsárin og
búið hvor í sínu landi, þá höfum við
alltaf haldið sambandi. Ég hef fengið
að fylgjast með Sofiu og Sunnevu og
þú hefur fylgst með mínum stelpum-
.Við höfum báðar alltaf verið miklir
Færeyingar i okkur og haft þar mikið
sameiginlegt.
Ég verð nú líka að nefna hér matar-
og kökukúnstina þína og það get ég
sagt með hönd á hjarta að betri kök-
umeistari en þér hef ég aldrei kynnst.
Í brúðkaupinu mínu gerðir þú þína
fyrstu brúðartertu með lifandi blóm-
um og var hún sú fallegasta sem ég
hef séð. Ekki má gleyma öllum barna-
tertunum sem þú hefur dregið með
þér í mín barnaafmæli.
Það er með sorg í hjarta að ég kveð
þig, Stína mín, og vil ég biðja guð að
gefa fjölskyldunni þinni styrk a þess-
um erfiða tíma.
Þegar þú veiktist sendir þú mér
tölvupóst með eftirfarandi orðum sem
mig langar að senda til baka til þín.
Margir fara inn og út úr lífi þínu.
En aðeins sannir vinir skilja eftir sig
fótspor í hjartanu þínu.
Guð geymi þig, Stína mín.
Þín vinkona,
Kristrún
Kristín Guðmundsdóttir er látin.
Ég kynntist Stínu fyrst fyrir tólf ár-
um er við Heiða fluttumst til Kaup-
mannahafnar. Hún hafði þá búið þar í
eitt ár.Við fengum inni hjá henni og
fyrstu vikuna sváfum við á gólfinu á
heimili þeirra Rudolfs á Ráðmanns-
götu og það var meira en velkomið þó
í heimsókn væru þar líka móðir henn-
ar og fleiri ferðalangar íslenskir
komnir í sannkallaða hitabylgju eins
og stundum verður þar á sumrin. Við
vorum hinsvegar vel klædd, höfðum
ekki gert ráð fyrir þessu og líka að
koma úr síðustu sköflunum á Ísafirði.
Þarna voru mín fyrstu kynni af henni
og ný kynni af annarri þjóð. Mér eru
minnisstæðir þessir fyrstu dagar í
nýju landi og Stína verður alltaf stór
þáttur í þeirri minningu. Þó við fær-
um af stofugólfinu þá var aldrei langt
á milli heimilanna. Stína varð fastur
punktur í tilverunni og það var alltaf
gott að eiga hana og fjölskyldu henn-
ar að.
Stína var hlý og ræðin, hrein og
bein. Hún var dugleg og vinnusöm og
virtist alltaf hafa eitthvað í gangi.
Áhugamálin tengdust hennar vinnu.
Matargerð og veislur voru hennar ær
og kýr. Hún átti það til að galdra fram
tertur í afmæli dóttur okkar sem
fengu litla gesti til að súpa hveljur í
undrun sinni. Þarna fékk listrænt eðli
hennar útrás. Hún hafði einnig ákaf-
lega gaman að breyta og bæta hlutina
í kringum sig. Veggfóðra heimili sitt,
mála þar veggi og pússa upp hurðir
og karma lag fyrir lag og fá fram við-
inn sjálfan, þar var hún í essinu sínu.
Hún var framkvæmdasöm og hún var
stórhuga. Einu sinni hafði hún keypt
sér nýtt og fallegt sófasett sem ég og
fleiri voru síðan að hjálpa henni að
koma fyrir á sínum stað. Það komst
ekki inn í áðurnefnda íbúð hvernig
sem reynt var. Ekki leið á löngu þar
til Stína hafði skipt um húsnæði, feng-
ið sér stærra þar sem nýja sófasettið
naut sín vel.
Ég vil lifa í þinni götu vegna hins
blómlega trés, en ég vil deyja í minni
götu vegna hins blómlega trés (Ta-
gore). Hún vildi samneyti við sam-
ferðafólk sitt og átti marga vini og
kunningja. Eitt sinn sagði hún mér
frá danskri konu sem hún hafði átt í
góðum samskiptum við, að því er
henni fannst og stungið upp á að þær
hittust oftar. Konan svaraði því til að
hún ætti sína fjölskyldu, vinnu og vini
og það væri nú bara hvorki tími né
pláss fyrir nýja vini í sínu lífi. Þetta
var verulega andstætt lífsgildum
Stínu og henni nær óskiljanlegt með
öllu. Þrátt fyrir búsetu í Danmörku
var hugurinn á Íslandi og mátti oft
merkja löngun til að flytjast aftur
heim. Á góðri stundu sagði hún okkur
að hún ætlaði sér ekki að deyja í Dan-
mörku og var það löngu fyrir hennar
veikindi. Hún kom til Íslands í lok jan-
úar og það er sárt að sjá eftir góðum
vini á besta aldri. Lífsblóm hennar
vex nú inn í eilífðina sem okkur er hul-
in.
Við kveðjum Stínu sem var okkur
svo góð og kær og þökkum henni
samfylgdina. Elsku Rúdolf, Sófía,
Sunneva, Mika, Kristín litla, Petrea
og aðrir aðstandendur. Megi þið öðl-
ast styrk í ykkar sorg og missi. Bless-
uð sé minning Stínu.
Daníel Guðjónsson
Elsku Stína! Takk fyrir að hafa
verið til. Við áttum dýrmætan vin-
skap. Þú kenndir mér að smyrja
brauð fyrir 26 árum á Edduhótelinu á
Laugarvatni. Allt frá þeim tíma höf-
um við verið vinkonur. Við áttum frá-
bæra daga saman nú eftir áramótin.
Við rifjuðum upp allt þetta gamla og
góða. Vinnuna í Veitingahöllinni. Alla
félagana og vinina og vitleysuna.
Hlógum að Jóa, sem samt var svo frá-
bær, og öllu hinu fólkinu. Þetta voru
frábær ár.
Ég man sérstaklega eftir snjó-
þungum vetri þegar þurfti að klofa
skafla í mið læri. Dag eftir dag birtist
þú berfætt í sandölum í Veitingahöll-
inni. Svarið sem þú gafst var að þér
væri svo heitt á fótunum að vinna
svona allan daginn. Ég held hins veg-
ar að rétt hafi verið að þú hafðir ekki
tíma til að klæða þig í sokka og kul-
daskó því þú varst að koma stelpun-
um í skóla og leikskóla og tíminn var
naumur.
Einu sinni fórum við saman í fína
kápubúð á Laugaveginum. Þú með
hærri konum og ég stubburinn og
keyptum okkur alveg eins kápur. Þú
varst há og tíguleg í þinni kápu. Mér
fannst ég líka fín. Mín var hins vegar
skósíð en þín svona eins og kápur eiga
að vera. En við vorum alsælar.
Þú ert farin áfram, eitthvað lengra,
og finnst mér það ótrúlega ósann-
gjarnt.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég þakka þér Stína mín og votta Rú-
dolfi, Sofiu, Sunnevu, Petru og systk-
inum, vinum og fjölskyldum þeirra
mína dýpstu samúð. Guð styrki ykkur
í sorg ykkar.
Anna Guðmundsdóttir
(Anna litla).
Kristín
Guðmundsdóttir