Morgunblaðið - 16.03.2007, Blaðsíða 47

Morgunblaðið - 16.03.2007, Blaðsíða 47
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 16. MARS 2007 47 EFTA, Kåre Bryn, frá heimför hennar vegna veikinda, brast strengur í röddu okkar beggja. Lofsorð hans um þeirra samstarf voru á sama veg og allra sem kynnt- ust hennar óeigingjörnu störfum. Lilja var vinkona mín sem mér þótti afar vænt um og við ræddum op- inskátt um hennar veikindi. Hún gerði sér grein fyrir því að krabba- meinið myndi hafa betur að lokum. Hún vann hins vegar af kappi fram á síðasta dag. Á erfiðum stundum, þegar kærir vinir lutu í lægra haldi fyrir sama sjúkdómi, velti hún því fyrir sér hvort hún ætti að draga úr vinnu og veita öðru forgang í þær dýrmætu stundir sem eftir væru. Okkur, sem þekktum Lilju kom hins vegar ekki á óvart að hún skyldi áfram í fullu starfi. Hennar metn- aður var fyrir hönd Íslands og fórn- fýsi hennar fyrir hönd þjóðar sinnar var aðdáunarverð. Lilja gaf sig alla og óskipta að vinnu sinni með þeim árangri að ég tel hana hafa átt skilið alla heimsins umbun, þakkir og veg- tyllur. Lilja gekk lífsins veg til góðs fyrir þjóð sína og samferðarmenn. Fyrir hönd starfsmanna utanrík- isþjónustunnar votta ég eiginmanni Lilju, Roger Verbrugghe, móður hennar, Guðrúnu Lilju, og systkin- um, einlæga samúð. Megi Guð styrkja ykkur öll. Grétar Már Sigurðsson ráðuneytisstjóri. Góður vinur og samstarfsmaður er genginn. Það varð hlutskipti Lilju Viðars- dóttur um margra ára skeið að starfa við og stuðla að þýðingar- mesta samningaferli Íslands og Noregs varðandi Evrópska efna- hagssvæðið, sem veitir þjóðum okk- ar markaðsaðgang að Evrópusam- bandinu. Þessir samningar eru umfangsmestu og hagstæðustu samningar, sem lönd vor hafa gert og hafa verið áhrifamiklir á hagsæld beggja þjóða. Lilja var varaformaður sendi- nefndar Íslands hjá Evrópusam- bandinu og var þegar búin að taka þátt í öllu EES-ferlinu, er mig bar þar að garði 1995 sem aðstoðarfor- stjóri hjá EFTA í Brüssel. Síðan gegndi hún mikilli ábyrgðarstöðu hjá ESA, eftirlitsstofnun EFTA. Um árabil starfaði hún hjá íslenzka utanríkisráðuneytinu við m.a. mál- efni varðandi Evrópusambandið, unz hún tók við starfi aðstoðarfor- stjóra EFTA hinn 1. september 2006. Lilja hafði mikla reynslu, innsæi og dýrmæta persónulega mann- kosti, sem nýttust henni mjög vel í hinum vandasömu störfum hennar og framlag hennar til að gæta bæði hagsmuna Íslands og samþætta hina margvíslegu hagsmuni allra EFTA-landanna og hið heildstæða samstarf Evrópska efnahagssvæðis- ins var mjög heilsteypt. Manneskjan Lilja var sérdeilis þægileg og elskuleg í allri mannlegri umgengni og hún sýndi okkur sam- starfsmönnunum mikla móðurlega hlýju og skilning, sem stuðlaði að góðum starfsanda og þetta var henni alveg eðlilegt. Æðruleysi hennar og hugrekki í baráttunni við hinn erfiða sjúkdóm var aðdáunarvert. Hinir mörgu og góðu og nánu norsku vinir og samstarfsmenn Lilju Viðarsdóttur heiðra minningu hennar með gleði og þakklæti og votta eiginmanni hennar, Roger, og fjölskyldu einlægan samhug. Guttorm Vik, sendiherra Noregs á Íslandi Það er í tísku að tala niður til starfsmanna í utanríkisþjónustunni og gera lítið úr mikilvægi starfa þeirra. Staðreyndin er hins vegar sú að flestir starfsmenn utanríkisþjón- ustunnar vinna mikið og flókið starf, þótt almenningur eða fjölmiðlar sjái ekki mikið til starfa þeirra. Einn þeirra bestu var Lilja Viðarsdóttir. Lilja starfaði allan sinn tíma í utan- ríkisþjónustunni á sviði Evrópumála og hafði umsjón með flóknum mála- flokkum sem varða íslenska hags- muni gríðarmiklu. Þegar hún hóf störf í utanríkisþjónustunni var þekking á Evrópumálum sáralítil hér á landi og landið við það að taka tröllaukið stökk inn í nýtt efnahags- og viðskiptaumhverfi. Á Lilju og samverkafólki hennar hvíldi mikið starf og ábyrgð, því þau þurftu að samræma það hlutverk að gæta hagsmuna Íslands gagnvart erlend- um viðsemjendum og að vinna nýj- um hugmyndum og aðferðum stuðn- ing heimafyrir. Það hlutverk leystu þau með miklum sóma. Samnings- ferlið um EES og innleiðing samn- ingsins hér á landi var stórvirki sem á ekki sinn líka í íslenskri stjórn- sýslu og var öllum til sóma sem að komu. Lilja var ómetanlegur sam- starfsmaður – glögg á aðalatriði og yfirveguð. Hún var vinnusöm með afbrigðum en skilaði þó góðu verki, ólíkt mörgum sem sitja löngum stundum yfir verkum án sjáanlegs árangurs. Hún hafði gríðargóða dómgreind og var heiðarleg og orð- heldin. Samleið okkar hófst þegar ég kom til náms í Belgíu fyrir meira en hálfum öðrum áratug og varði allt fram á síðustu ár. Stóran hluta þess tíma glímdi Lilja við erfið veik- indi. Stundum komu hlé, en þau reyndust ávallt svikalogn. Fátt sýnir betur mikla mannkosti hennar en að hún skyldi við þessar aðstæður ávinna sér verðskuldað traust til að sinna mörgum vandasömustu verk- efnum utanríkisþjónustunnar á sviði Evrópumála. Við Sigrún þökkum samfylgd við góðan félaga og vin og sendum Roger eiginmanni hennar, móður hennar og systkinum okkar dýpstu samúðarkveðjur. Guð blessi minningu Lilju Viðarsdóttur. Árni Páll Árnason. Engum sem kynntist Lilju Við- arsdóttur gat dulist hvílík atorku- kona var þar á ferð. Hún helgaði nánast öllum starfsferli sínum í ut- anríkisþjónustunni Evrópumálum enda hafði hún gegnt lykilstöðum á þeim vettvangi. Hún var öflugur starfsfélagi sem ávann sér virðingu og traust þeirra sem henni kynnt- ust. Kaflaskil urðu á starfsferli Lilju þegar hún tók við stöðu varafram- kvæmdastjóra EFTA 1. september sl. Í því starfi nutu skipulags- og stjórnunarhæfileikar hennar sín einkar vel auk þeirrar afburðaþekk- ingar sem hún hafði á EES-samn- ingnum. Þegar hún tók við þessu nýja og krefjandi starfi gekk hún mót framtíðinni full af bjartsýni og krafti. Hún var einstaklega úrræða- góð og bóngóð í öllum samskiptum sem reyndist okkur í sendiráðinu mjög dýrmætt í því flókna samstarfi sem EES er. Því miður nutum við starfskrafta hennar allt of stutt. Dagana áður en yfir lauk var ég í sambandi við hana enda höfðum við stefnt að því að hittast í hádegissn- arli til að fara yfir ýmis mál. Ekki óraði mig fyrir hvað stutt væri eftir enda lét hún engan bilbug á sér finna. Lilju verður sárt saknað og eru mér efst í huga þakklæti fyrir samfylgdina í utanríkisþjónustunni og ekki síst fyrir gott samstarf við okkur í sendiráðinu í Brussel síð- ustu mánuðina. Blessuð sé minning Lilju Viðarsdóttur. Eiginmanni, móður og aðstandendum öllum sendi ég fyrir mína hönd, samstarfs- manna minna í sendiráðinu í Brussel og fjölskyldna, innilegustu samúðar- kveðjur. Stefán Haukur Jóhannesson. Þegar líða tók á níunda áratug síðustu aldar var mikil gróska og gerjun hugmynda í Evrópusam- starfi. Tekist hafði að setja fram hugmyndir um innri markað Evr- ópusambandsins og afnám við- skiptahindrana með þeim hætti að áhugi fyrirtækja víða um heim og alls almennings vaknaði. Áætlunin um innri markað sameinaði framtíð- arsýn franska sósíalistans Delors og nákvæma aðferðafræði og trúverð- ugleika breska íhaldsmannsins Lord Cockfield. Cecchini-skýrslan um áhrif aukins frjálsræðis á hagkerfi Evrópu varð óvæntur gestur á met- sölulista bókaverslana. Nágranna- ríki Evrópusambandsins með EFTA í broddi fylkingar fylgdust í ofvæni með og veltu fyrir sér hver viðbrögð ættu að vera. Ísland hafði við dræmar undirtektir sumra EFTA félaga gefið til kynna að á næsta formennskutímabili Íslands myndu íslensk stjórnvöld sjálf axla ábyrgð á samræmingu samskipta EFTA við Evrópusambandið en ekki framselja það hlutverk öðrum eins og tíðkast hafði fram að því. Það var við þessar kringumstæður árið 1988 sem leiðir okkar Lilju Við- arsdóttur lágu fyrst saman. Ég hafði þá nýlega verið fluttur um set frá fastanefnd NATO yfir til sendi- ráðs Íslands gagnvart Evrópusam- bandinu sem þá var í uppbyggingu. Einar Benediktsson sendiherra var yfirmaður minn á báðum stöðum. Lilja sá um skipulag ferðar hóps úr íslensku viðskiptalífi, sem vildi kynna sér stöðuna í Evrópumálum en hún starfaði þá hjá landsnefnd al- þjóðaverslunarráðsins. Það sópaði að henni strax þá, röskleg og hæfi- lega ákveðin og fór létt með að láta viðskiptajöfrana láta að stjórn. Það voru því gleðifréttir þegar hún gekk til liðs við ráðuneytið síðar þetta ár og hóf störf á viðskiptaskrifstofu ut- anríkisráðuneytisins. Það var eink- um á vettvangi Evrópusamstarfsins sem hún átti eftir að láta að sér kveða næstu tvo áratugi. Allir henn- ar bestu kostir nutu sín þar. Þar þurfti að safna saman upplýsingum, greina íslenska hagsmuni, rækta tengsl innan lands sem erlendis, tryggja samhliða framgang mála á ólíkum sviðum, kunna skil á smáat- riðum en halda hinni breiðu yfirsýn. Lilja var verkstjóri af guðs náð og gat með einhverjum hætti haldið mörgum boltum á lofti í einu, séð til þess að ekkert gleymdist eða yrði út undan. Fagleg uppbygging kunn- áttu og verklags á þessum árum gerir það að verkum að engin ástæða er lengur til þess að efast um að Ísland geti haldið sínum hlut í samningum við ESB á borð við hvern sem er. Í starfi myndast oft lítil teymi þar sem ólíkir aðilar geta saman náð að áorka miklu meir en hver einstakur getur gert. Á starfsferli sínum átti Lilja farsælt samstarf við marga en ég vil sérstaklega nefna hér tvo menn til sögunnar, þá Valgeir Ár- sælsson og Hannes Hafstein. Val- geir var skrifstofustjóri á viðskipta- skrifstofu þegar Lilja hóf þar störf en vegna heilsubrests gat hann ekki beitt sér að fullu. Lilja var hins veg- ar með óskerta starfsorku en gat reitt sig á ómælda reynslu og kerf- isþekkingu Valgeirs. Enn mikilvæg- ara var þó samstarf Hannesar Haf- stein, hins mikilhæfa aðalsamningamanns Íslands og Lilju en hún var honum handgengin í ráðuneytinu, var staðgengill hans í sendiráðinu í Brussel um sex ára skeið og náinn samstarfsmaður hans einnig innan ESA. Hannes var kröfuharður við sjálfan sig og aðra en það jaðraði við að vinnuharka Lilju gengi fram af honum og hann hafði oftar en einu sinni orð á því við mig að verið væri að fórna æsku- blóma Lilju og starfsystur hennar og nöfnu Ólafsdóttur á altari EES- samningsins. En Lilja átti eftir að blómstra, ekki aðeins sem frábær embættis- maður heldur sem manneskja. Eftir því sem árin liðu kynntist ég æ bet- ur umhyggju hennar gagnvart for- eldrum sínum og fjölskyldu allri, fylgdist með því þegar hún og Ro- ger tóku sig til og breyttu niður- níddu nunnuklaustri í sælureit þar sem hún lagði á ráðin en hann fram- kvæmdi. Þar var ég heimagangur um skeið og lagði sérstaka rækt við að heiðra Maríulíkneskið í garðinum ásamt vinum okkar Völu og Krist- ófer. Þegar hún kom aftur til starfa í ráðuneytinu lögðum við saman á ráðin um það að breyta til og prófa ný verkefni sem hún leysti eins vel af hendi og allt annað. Síðasta verk- efni var þó aftur á Evrópuvettvangi sem varaframkvæmdastjóri EFTA og þótti mér vænt um að heyra frá henni fyrir jólin þegar hún lýsti því hvernig hún hefði tekið til hendinni við að breyta áherslum í stjórn stofnunarinnar. Það var henni líkt að horfa fram á veginn til síðasta dags. Sálarstyrkur hennar í langri og erfiðri sjúkdómsbaráttu var með ólíkindum. Ég votta eiginmanni hennar, móður og fjölskyldu allri samúð mína og er efst í huga að leið- arlokum þakklæti fyrir tveggja ára- tuga samstarf og vináttu sem aldrei bar skugga á. Gunnar Snorri Gunnarsson. Lilja Viðarsdóttir var frábær samstarfsmaður, heilsteyptur og ánægjulegur einstaklingur í hví- vetna. Leiðir okkar lágu fyrst sam- an í samningaviðræðunum um stofn- un Evrópska efnahagssvæðisins, en hún starfaði þá í sendiráði Íslands í Brussel. Öll aðkoma hennar að mál- um einkenndist af óvenjulegri skil- virkni. Hún var fljót að átta sig á að- alatriðum hvers máls og með perónulegum samböndum sínum við aðra þá sem í samningunum stóðu, tókst henni oft að finna farsælar leiðir til að leysa þann vanda sem glímt var við á hverjum tíma. Seinna var Lilja samstarfsmaður minn í Eftirlitsstofnun EFTA og sýndi þar sem fyrr einstakan dugn- að. Hún kunni líka lag á því að virkja þá sem hún hafði mannafor- ráð fyrir til þess að skapa eina og af- kastamikla heild. Hún var líka góður félagi og vinur í félagslífi Íslendinga í Brussel. Lilja kvæntist belgískum manni og tengdist þannig þjóðlífi Belga – ekki síst menningarlífinu, en Roger eig- inmaður hennar var áhrifamaður á því sviði í borginni Gent. Við hjónin nutum þess oft að sækja ógleym- anlega menningarviðburði í Gent og í Brussel í fylgd þeirra Lilju og Ro- gers. Lilja veiktist af krabbameini og varnarbarátta hennar gegn þeim ill- víga sjúkdómi hefur verið löng og ströng. Hún lét hann samt ekki stöðva sig í starfi og sinnti hinum vandasömustu verkefnum af sama krafti og vandvirkni allt þar til yfir lauk, en þá sinnti hún starfi aðstoð- arframkvæmdastjóra EFTA í Brussel. Um leið og við hjónin vottum Ro- ger, móður Lilju og öðrum vanda- mönnum okkar innilegustu samúð biðjum við góðan Guð að blessa minningu Lilju Viðarsdóttur. Björn Friðfinnsson. Mig langar í nokkrum orðum að minnast vinkonu okkar og starfs- félaga míns Lilju Viðarsdóttur sem lotið hefur lægra haldi eftir langa baráttu við erfiðan sjúkdóm. Þrátt fyrir að við vera bæði uppalin á Akranesi, urðu kynni okkar fyrst náin þegar við hófum störf í utanrík- isráðuneytinu 1988. Það var fljótt ljóst að Lilju var ekki fisjað saman, enda vön að takast á við norðang- arrann á Vesturgötunni. Vinabönd tóku þegar að myndast og þó sér- staklega á Brusselárum okkar, en þar vorum við samtíða árin 1991 til 1995. Þar var lagður grunnur að góðum og traustum vinskap sem hélt alla tíð síðan. Á þessum árum voru talsverð umbrot í sögu utanrík- ismála Íslands vegna tilkomu EES- samningsins og í tengslum við þá þróun myndaðist öflugt og gott sam- félag Íslendinga í Brussel. Verið var að takast á við ný og krefjandi verk- efni, sem leiddu til mikils álags á ungt og efnilegt starfsfólk íslenska ríkisins í borginni. Lilja varð þegar mikilvægur hlekkur í þessari vinnu enda ekki verkfælin. Ábyrgðin hlóðst upp og vinnudagarnir lengd- ust. Þar kom skýrt fram hversu mikil fagmanneskja Lilja var og ekki leið á löngu þar til hún var komin í ábyrgðarstöðu í Eftirlits- stofnun EES-samningsins. Vinnuá- lagið og eljan komu þó ekki alfarið í veg fyrir að við ættum góðar sam- verustundir á þessum árum. Á þess- um tíma kynntist Lilja mannsefni sínu, Roger Verbrugge, miklum ágætismanni, sem starfaði við leik- list í þeirri fornfrægu borg Gent. Við áttum góðar stundir með þeim hjónum, enda voru þau einkar sam- stillt. Á þessum árum kenndi Lilja sér þess meins sem nú hefur lagt hana að velli. Lilja tókst á við veikindi sín af kjarki og æðruleysi. Hún var ósérhlífin og eftirsóttur starfsmaður enda fagmanneskja fram í fingur- góma. Hún var vakin og sofin í störfum sínum og næstum var að maður gleymdi meininu í heitum samræðum. Hagur og störf utanrík- isþjónustunnar voru henni alltaf hugleikin og áttum við margar og langar umræður um ágætan vinnu- stað okkar og hvað þar mætti betur fara. Á seinni árum hittumst við því miður sjaldnar enda landfræðilega langt á milli okkar. Alltaf urðu þó fagnaðarfundir og eins og við hefð- um hist í gær. Við hjónin þökkum kærri vinkonu samfylgdina og vott- um Roger, móður Lilju, systkinum og öðrum aðstandendum okkar dýpstu samúð. Guð blessi minningu Lilju Viðars- dóttur. Þórður Ægir Óskarsson. Sigurborg Oddsdóttir. Í dag kveðjum við hinstu kveðju elsku frænku okkar Lilju eftir ára- langa baráttu hennar við illvígan sjúkdóm sem lagði hana að velli langt um aldur fram. Lilja frænka var hetja í orðsins fyllstu merkingu og lét ekki deigan síga og vann sín verk og lifði sínu lífi meðan stætt var. Margt kemur upp í hugann á þessari kveðjustund. Vesturgatan á Skaganum þegar við vorum að alast upp. Gunna fænka og Viðar með börnin sín á efri hæðinni hjá ömmu og afa og Lúlla og Ebbi með okkur systkinin hinum megin við götuna, fimm börn hjá hvorum um sig og við öll á svipuðum aldri. Skottast var á milli húsa, afi heimsóttur í Glerslíp- unina og gaukaði hann oft að okkur malti og appelsíni sem hann átti allt- af í kjallaranum eða skotist inn til ömmu þar sem við hámuðum í okkur nýbakaðar pönnukökur. Ekki var nú verra að kíkja inn til krakkanna og Gunnu frænku því hún átti alltaf eitthvað gott í gogginn handa okkur og við frændsystkinin alltaf til í spjall eða spil eða hóað var í krakk- ana í nágrenninu og farið að leika úti. Þetta var góð og áhyggjulaus bernska áður en alvara lífsins tók við. Eins og vill brenna við í hraða þjóðfélagsins sem við lifum í þá gleymist að viðhalda tengslunum við sitt fólk og það gerðist hjá okkur eins og hjá mörgum öðrum. Við misstum þráðinn í lífsgæðakapp- hlaupinu svokallaða og hittumst varla nema við jarðarfarir eða stór- afmæli. Og það var einmitt það sem gerð- ist. Gunna frænka bauð til mikillar veislu á áttræðisafmæli sínu í sept- ember 2005 og þar hittumst við öll aftur og töluðum mikið og rifjuðum upp gamla tíma. Og þar var því heit- ið að hittast aftur og hafa ættarmót og það fyrr en seinna. Lilja frænka var nú ekki að slóra við hlutina og skellti á tölvupóststengingum á milli okkar frænknanna og við mæltum okkur mót á kaffihúsi ásamt mæðr- um okkar og mágkonum. Upp úr þessu urðu til mánaðarlegir fræn- kufundir þar sem mikið var spjallað og hlegið og undirbúið alveg frá- bært ættarmót sem við héldum í Borgarfirðinum í júní 2006. Minn- ingar frá þessum degi eru ljóslif- andi, dagurinn bjartur og fagur, far- ið í gönguferð, borðað, sungið og spjallað. Allt eins skemmtilegt og hægt var að hugsa sér og engan ór- aði fyrir því að við yrðum í þessum sporum sem við erum í í dag að kveðja elsku Lilju í hinsta sinn. Við erum óendanlega þakklát fyr- ir að hafa átt þennan dag saman, þökk sé þér elsku Lilja. Myndir af Lilju frænku í þessum hugrenningum um liðna tíma sýna litla stúlku með fallegt sítt ljóst hár, stillt og prúð sem barn og ungling- ur, góður námsmaður, yfirveguð vel menntuð kona og farsæl í sínu lífs- starfi. Nú er þrautum þínum á þessari jörð lokið elsku Lilja og sjáum við þig í huganum hinum megin glaða og hressa með pabba þínum og Ingvari frænda sem farnir eru á undan þér og eflaust er pabbi okkar ekki langt undan að spila á harm- onikkuna sína þér til skemmtunar. Elsku Roger, Gunna frænka, börnin þín og fjölskyldur. Guð gefi ykkur styrk í ykkar miklu sorg. Sigrún, Friðjón, Helga Björk, Berglind og Ingi Þór.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.