Morgunblaðið - 22.07.2007, Blaðsíða 47

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. JÚLÍ 2007 47
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
GARÐARS P. ÞORMAR,
Maríubakka 28,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Ingunn K. Þormar,
Sigfús Þormar, Sigríður Þormar,
Páll Þormar, Angela Ragnarsdóttir,
Sigfríð Þormar, Jón Pétursson,
Kristinn Þormar, Jónína Samúelsdóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför móður minnar, tengdamóður og
ömmu,
ÞÓRUNNAR JÓHANNSDÓTTUR,
áður til heimilis á Gránufélagsgötu 7,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks dvalarheimilisins í
Kjarnalundi og Asparhlíð, Akureyri, fyrir góða
umönnun.
Snjólaug Baldvinsdóttir, Guðlaugur Arason,
Anna Steinlaug Ingólfsdóttir,
barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug og
kveðjur við andlát og útför ástkærrar móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
ESTHERAR ÞÓRÐARDÓTTUR.
Sérstakar þakkir viljum við senda starfsfólki á deild
A-3 á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund fyrir ein-
staka alúð og hlýhug í umönnun.
Hrafn U. Björnsson, Guðrún Biering,
Heba Helgadóttir, Kristján Ívar Ólafsson,
Arnar Hrafnsson, Dagný Laxdal,
Þröstur Hrafnsson,
Stefnir Húni Kristjánsson,
Dagur Fróði Kristjánsson,
Franklín Máni Arnarson.
✝
Alúðarþakkir öllum þeim sem sýndu okkur samúð
og hluttekningu við fráfall elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
PÉTURS KRISTJÁNS BJARNASONAR
skipstjóra frá Ísafirði,
Búagrund 17,
Kjalarnesi,
sem lést 29. júní.
Sérstakar þakkir færum við læknum og öðru starfsfólki heilsugæslu-
stöðvarinnar í Mosfellsbæ fyrir þá miklu alúð og hlýju sem Pétur naut
ætíð þar.
Helga Ebenezersdóttir,
Ebba G. Pétursdóttir,
Herdís Pétursdóttir,
Elín Þ. Pétursdóttir,
tengdasynir, barnabörn og barnabarnabörn.
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 - www.englasteinar.is
Fallegir legsteinar
á góðu verði
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför
SVEINBJARGAR G. KRISTINSDÓTTUR,
Barmahlíð 11,
Reykjavík.
Sigurður Guðlaugsson,
Sigurður Kr. Jóhannsson, Lilja U. Óskarsdóttir,
Gréta Jóhannsdóttir, Jón Hólm,
barnabörn og barnabarnabörn.
Guðmundur móður-
bróðir minn og Elisa-
bet eiginkona hans buðu mér til sín
til Svíþjóðar þegar ég varð 16 ára.
Sigling til útlanda var mikið ævintýri
og ekki svo vanalegt fyrir ungan
mann. Útvegaði Hansi mér vinnu
sem léttadrengur við spítalann í
Vaanersborg um mánaðarbil það
sumarið. Ánægjuleg vist í alla staði.
Kynntist ég þar indælum ungum
sonum hans. Elisabet móðir þeirra
var bæði elskuleg og gestrisin. Er ég
þeim þakklátur fyrir að hafa fengið
að vera inni á heimili þeirra. Mjög
góð minning sem ég mun varðveita.
Mínar innilegustu kveðjur til að-
standenda.
Guð varðveiti góðan mann.
Einar Fr. Hjartarson.
Móðurbróðir minn, Guðmundur
Hans, er látinn. Hann fékk hjarta-
stopp fyrir utan heimili sitt og leið of
✝ GuðmundurHans Einarsson
læknir fæddist í
Neðri-Hundadal í
Miðdölum í Dala-
sýslu 20. maí 1926.
Hann lést á sjúkra-
húsi í Gautaborg í
Svíþjóð 21. júní síð-
astliðinn og var út-
för hans gerð frá
Blåviks kyrka í Box-
holm 5. júlí.
langur tími til að hon-
um væri bjargað.
Hann kom mér fyrir
sjónir sem myndarleg-
ur og glaðlyndur mað-
ur. Hann var kallaður
Hansi af fjölskyldunni.
Eftir læknisfræðipróf
frá Háskóla Íslands
fór hann til Svíþjóðar í
framhaldsnám í lækn-
isfræði (skurðlækn-
ingar og kvensjúk-
dómar).
Hansi hafði „áru“
læknis; hægt væri að
finna orsök og afleiðingu að flestöllu.
Þó svo væri var ákveðin forlaga-
hyggja í honum. Vildi jafnvel leita
langt aftur í tímann að skýringum.
Hann sóttist í fjársjóð Íslendinga-
sagna og var vel að sér um íslenska
sagnahefð. Hann reyndist sérlega
farsæll læknir, afbragðsgóður
skurðlæknir. Maður dáðist að þess-
um fallegu höndum. Fram til hins
síðasta sinnti hann sjúklingum.
Hansi var í eðli sínu örlátur og
gestrisinn. Atvikin höguðu þó því að
færri komu en vilji og efni stóðu til.
Það streymdi mikil hlýja frá honum
og með tvíræðu brosi mátti greina
glettni. Hann vildi sjá ungt fólk
sækja sér menntun og hafa metnað í
að gera vel eins og hann jafnan
gerði.
Oft voru íslensk málefni Hansa
hugleikinn. Leit hann oft með augum
samfélagsverkfræðings á hvernig
hægt var að gera reisn þjóðarinnar
meiri. Taugin til upprunans slitnaði
aldrei. Synir hans, Gunnar og Thor-
geir, sem eru búsettir erlendis, hafa
umfaðmað landið á síðustu dögum og
gladdi það hann að vita af þeim hjá
ættgarðinum stóra. Logi, sonur Guð-
mundar, býr á Íslandi og það var fyr-
ir hvatningu Guðmundar sem við
fórum saman í ferðalag til Svíþjóðar
1973 og fengum tækifæri til að öðlast
reynslu á erlendri grund.
Mér eins og fleirum þótti mikið til
heimsókna hans og Elísabetar koma.
Sá ég hann oft í laxveiðiferðum með
föður mínum alltaf í góðu skapi.
Hansi færði með sér andrúmsloft
hins alþjóðlega og jók á löngun
margra að sækja sér menntun er-
lendis.
Mér finnst við hæfi að kvæði syst-
ur hans fylgi þessum fáu orðum því
meiri kærleikur er vandfundinn milli
systkina og ekki alltaf auðrataður
óskertur þegar áhrif fjarlægðar
ásamt mætti tímans gætir.
Við þökkum samfylgd á lífsins leið
þar lýsandi stjörnur skína
og birtan himneska björt og heið
hún boðar náðina sína
en Alfaðir blessar hvert ævinnar skeið
og að eilífu minningu þína.
(Vigdís Einarsdóttir.)
Með Hansa er farinn góðviljaður
maður. Votta ég fjölskyldu hans
samúð mína. Megi blessun fylgja
honum í eilífðinni.
Stefán F. Hjartarson.
Guðmundur Hans Einarsson
Mig langar að
minnast hennar
Vuvvu systur minnar
svolítið, en það var hennar gælu-
nafn. En á okkur var 17 ára ald-
ursmunur. Og ekki bara aldurs-
munur, heldur var fjarlægðin á
milli okkar oftast mikil. Þar sem
hún bjó megnið af sínu lífi austur á
Djúpavogi, en ég á Akranesi, Rifi
og í Keflavík. Það voru því helst
ýmsar uppákomur, svosem afmæli,
jarðarfarir og ættarmót, sem urðu
til þess að við hittumst.
Þess vegna vakti dagskrárpés-
inn athygli mína í kirkjunni þegar
hún var jörðuð, en hann var
skreyttur myndum af Vuvvu og
fjölskyldu hennar. Af henni þegar
hún var lítil sæt stelpa og falleg
ung kona. Af henni hamingjusamri
með manni sínum, Steingrími. Af
sonum þeirra litlum, þeim Ingi-
mundi, Frey og Óskari. Og af
yngstu börnum þeirra, þeim Haf-
steini og Ragnhildi. Af henni við
æskuheimilið sitt á Grund í Súða-
vík, og svo með systrum sínum
fimm fullorðnum, og loks þau
Steingrímur saman á góðri stundu.
Og þetta yljaði mér.
Og við það að skoða þessar ynd-
islegu myndir varð mér ljóst sem
aldrei fyrr, hversu það er nauðsyn-
legt að rækta samfélag við sína
nánustu, og þá til að fá að fylgjast
með, hvernig þeim vegnar.
Þá minntist ég þess, að þegar ég
var strákur, þá fór ég eitt sumar
austur á Djúpavog til Vuvvu og
Steingríms. Og svo líkaði mér vist-
in að ég vildi helst ekki fara heim
aftur. Þar var líka ýmislegt brallað
í þá daga og var Djúpivogur mér,
og vinirnir, sælustaður. Þá kynnt-
ist ég Vuvvu systir vel, og þá gekk
hún mér í móðurstað og lét mig
njóta sömu réttinda og synir henn-
ar, þeir Ingimundur, Freyr og
Óskar. Þar sem hún líka skammaði
✝ Kristín ÁsaEngilbertsdóttir
fæddist í Súðavík
11. október 1925.
Hún lést á sjúkra-
húsinu í Neskaup-
stað 12. júní síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Djúpavogskirkju
23. júní.
mig, faðmaði og
kyssti.
Vuvva var glaðlynd
kona, en mjög ákveð-
in, og ef hún sagði
nei, þá sagði hún
ekki bara nei, heldur
setti upp nei-svipinn
og hann þýddi að um
annað var ekki að
ræða. En þessu man
ég sérstaklega eftir
þarna um sumarið,
enda var ég nú nokk-
uð erfiður sem strák-
ur. Kannski verið það
sem nú er kallað ofvirkur. En
Vuvva gerði sitt í því, að láta mig
skilja það, að mér bæri að haga
mér vel og að hlýða þeim reglum
sem hún og Steingrímur hefðu sett
á heimili sínu. Og er ég því þakk-
látur henni fyrir þann tíma, sem
hún gaf mér, í því að gera mig að
betri manni. Einnig vil ég þakka
Steingrími, því alltaf hefur hann
reynst mér vel.
Ég vil því í lokin biðja Guð um
að blessa Steingrím og fjölskyldu
hans, því söknuður þeirra er mik-
ill.
Hafsteinn Engilbertsson.
Það tekur okkur sárt að þurfa
að kveðja þig. Við munum ávallt
minnast þín með hlýhug og virð-
ingu.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far vel í Guðs þíns gleðisal.
(Valdimar Briem.)
Samúðarkveðjur til ykkar allra.
Hvíl í friði og hafi hún þökk fyr-
ir allt.
Alda Ragna og Lína.
Kristín Ása Engilbertsdóttir
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birt-
ist valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd | Minningargreinar séu
ekki lengri en 3.000 slög (stafir
með bilum - mælt í Tools/Word
Count). Ekki er unnt að senda
lengri grein.
Minningargreinar