Morgunblaðið - 30.09.2007, Blaðsíða 36

tónlist
36 SUNNUDAGUR 30. SEPTEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
H
ljómsveitin Jakobín-
arína sló fyrst í gegn
á Músíktilraunum
árið 2005 þar sem
hún bar sigur úr
býtum. Þegar sveitin kom síðan
fram á Airwaves-hátíðinni árið eftir
vakti hún mikla athygli og enn
meiri á sömu hátíð í fyrra. Meðal
annars sagði sá þekkti álitsgjafi
David Fricke í Rolling Stone-
tímaritinu að Jakobínarína hefði
vakið mesta athygli sína af öllu efni
hátíðarinnar það ár. Tónlist sveit-
arinnar, sem kannski má lýsa sem
kröftugu en melódísku pönkrokki,
hefur farið einkar vel í gagnrýn-
endur bresku og bandarísku popp-
pressunnar.
Síðan hafa hlutirnir gerst hratt.
Hljómsveitin hefur gert útgáfu-
samning við Regal/Parlophone, sem
er eitt af undirfyrirtækjum EMI-
risans. Fyrsta breiðskífa sveit-
arinnar, The First Crusade, kemur
út á Íslandi mánudaginn 1. októ-
ber. Útgefandi skífunnar hérlendis
og á Norðurlöndum er 12 tónar í
gegnum dótturfélag verslunarinnar
í Kaupmannahöfn. Allt frá því að
upptökum á plötunni lauk hefur
sveitin verið á ferð og flugi erlend-
is, einkum á Bretlandi, við tónleika-
hald.
Allt er þetta þó með þeim
óvenjulegu formerkjum að með-
limir sveitarinnar eru enn korn-
ungir, 16 til 20 ára. Þegar verið var
að ljúka vinnslu fyrstu breiðskíf-
unnar úti þurfti til dæmis að hraða
upptökum svo sumir meðlimir
sveitarinnar kæmust heim til að
ljúka samræmdu prófunum.
Æ stærri staðir
Hljómsveitin Jakobínarína er úr
Hafnarfirði. Hún var stofnuð árið
2004 af nokkrum strákum sem
lögðu saman gítara og trommusett
sem þeir höfðu fengið í ferming-
argjöf.
Jakobínarínu skipa þeir Gunnar
Bergmann Ragnarsson, sem syng-
ur, Hallbergur Daði Hallbergsson,
Ágúst Fannar Ásgeirsson, Sigurður
Möller Sívertsen og Björgvin Ingi
Pétursson.
Morgunblaðið náði tali af söngv-
ara hljómsveitarinnar, Gunnari
Bergmann Ragnarssyni, úti í Lond-
on og spurði hann tíðinda af reisu
sveitarinnar og væntanlegri breið-
skífu.
„Við erum að túra núna með
hljómsveti frá Liverpool sem heitir
To My Boy. Þetta eru ekki stórir
staðir sem við spilum á í þetta sinn.
En við förum því næst til Banda-
ríkjanna í tæpa viku og þegar við
komum aftur til Bretlands spilum
við á stærri stöðum með hljóm-
sveitinni The Cribs sem er frekar
stór hér. Þá komum við heim á
Airwaves og förum eftir það á Evr-
óputúr með Kaiser Chiefs sem er
náttúrlega risastór og spilum þá á
gífurlega stórum stöðum. Sú ferð
tekur mánuð og stendur allt til
nóvemberloka.“
Veggir úr melódíum,
spilaðir hratt
Að sögn Gunnars hafa viðtökur í
Bretlandi verið mjög jákvæðar alls
staðar, jafnt í fjölmiðlum sem hjá
áhorfendum.
– Einhvers staðar stóð í umsögn
í bresku pressunni að þið væruð
„að hóta því að skáka Bretunum á
þeirra sérsviði“.
„Já, það var í iD.“
– Er það kannski krossferðin
sem nafnið á plötunni vísar í, The
First Crusade?
„Að vinna Bretana? Nei, ég held
að hún sé nú bara sú að spila mjög
góða tónlist. Við ætlum allavega að
gera betri tónlist en flestar breskar
hljómsveitir eru að gera núna, við
höfum ekkert mikið álit á þeim
þessa dagana. Þeir voru með frá-
bærar hljómsveitir á 7., 8. og 9.
áratugnum en eftir það hafa þær
verið svolítið leiðinlegar.“
– Þannig að þið eruð svolítið að
miða ykkur við það sem var gert
þá?
„Ja, það er allavega fyrsta mark-
mið okkar. En við erum náttúrlega
bara í þessu til að hafa gaman af
því. Það er oft skrýtið að lesa í
dómum og ódýrt hjá breskum
blaðamönnum þegar þeir eru að
líkja okkur við eitthvað sem gerðist
fyrir einu ári í Bretlandi. En við
hlustum líka á eitthvað nýtt, við
hlustum á allt mögulegt.“
– Þegar menn eru að tala um
hrátt, upprunalegt pönkrokk í sam-
bandi við ykkur þá mislíkar ykkur
það ekkert? Þið getið vel fellt ykk-
ur við það?
„Já, nema hvað ég myndi segja
að við værum meira svona póst-
pönkarar. Sérstaklega svona í við-
horfum, attitúdi.“
– Og í kraftinum?
„Já, já, það smellpassar allt við
okkur.“
– Annars tekur maður strax eftir
öðru sem einkennir tónlistina ykk-
ar. Því þótt hún sé hrá og kröftug
og gefi manni á kjaftinn eins og
vera ber þá eru þetta um leið mjög
melódísk lög. Þau standa mjög vel
hvert og eitt sem músík. Einhver í
bresku pressunni sagði líka að það
hefði þess vegna verið hægt að
gefa hvert og eitt lag út á smá-
skífu.
„Já, það er einmitt ætlunin held
ég.“
– Er það eitthvað sem þið pælið í
– að þetta sé melódískt?
„Það er bara okkar náttúra að
gera þetta svona. Við hlustum rosa
mikið á melódíska tónlist sjálfir.
Ég fíla sjálfur vel svona eighties-
pop, poppslagara. Svo að þótt mús-
íkin okkar sé hrá og hröð, hraðari
en venjuleg tónlist, þá reynum við
að nýta öll hljóðfærin vel til að
koma einhverri melódíu inn í. Þetta
eru kannski svona veggir af mel-
ódíum, spilaðir rosa hratt.“
Þrír í sveitinni undir lögaldri
Aldur hljómsveitarmeðlima hefur
annars gefið landvinningum sveit-
arinnar eilítið annan blæ en venjan
er í þessum bransa. Til dæmis fóru
tveir feður með sveitinni þegar
Ekkert hálfkák
Hljómsveitin Jakobín-
arína hefur sprungið með
látum framan í íslenska
tónlistarbransann síðustu
misserin. Hljómsveitina
skipa kornungir lista-
menn; Hallbergur Daði
Hallbergsson, Ágúst
Fannar Ásgeirsson, Sig-
urður Möller Sívertsen,
Björgvin Ingi Pétursson
og Gunnar Bergmann
Ragnarsson. Hallgrímur
Helgi Helgason náði tali
af þeim síðastnefnda úti í
London og spurði hann
tíðinda af reisu sveit-
arinnar og væntanlegri
breiðskífu.
»Ef við hættum í þessari hljómsveit getum við
alltaf farið aftur í skólann. En það er ekki svo
gott hjá krökkum í öðrum löndum; ef þeir hætta í
skóla geta þeir ekkert farið aftur í nám.
Jakobínarína Hljómsveitarmeðlimir eru 16 til 20 ára og þurfti því að hraða upptökum fyrstu breiðskífunnar svo sumir næðu í samræmdu prófin.
Ásgeir Magnús Ólafsson er faðir Ágústs Fannars Ásgeirssonar, hljóm-
borðsleikara Jakobínarínu. Hann segir það óneitanlega sérstakt að standa
álengdar sem foreldri og fylgjast með hröðum uppgangi hljómsveitar eins
og Jakobínarínu.
„Við fórum tveir pabbar með hljómsveitinni á tónlistarhátíðina South by
Southwest í Texas í fyrra. Þetta var fyrsta ferðin mín með sveitinni en ég
er búinn að fara fleiri til London og víðar. En nú erum við farnir að sleppa
þeim lausum með ákveðnum skilyrðum. Þetta gerðist mjög bratt með Tex-
as og ég áttaði mig ekki á því fyrr en ég sá þá á aðaltónleikunum þar hvað
umstangið var mikið í kringum þá. Ég er nú ekki mikið inni í þessum
bransa og það var verið að pikka í mig og benda mér á hina og þessa sem
væru frægir skríbentar, ritstjórar eða mógúlar í þessum bransa.“
Og það hafa verið viðbrigði frá því að hafa þá í bílskúrnum heima?
„Já, allt í einu voru þeir komnir inn í einhverja hringiðu. Og það virðist
vera mikill áhugi og stemning fyrir því sem þeir eru að gera.“
Þannig að þið foreldrarnir hafið þá haldið smásambandi ykkar í milli?
„Já, við höfum gert það og kannski reynt að hittast reglulega, bæði for-
eldrar sér og með strákunum að ræða dagskrána framundan og slíkt. Það
er náttúrlega svo mikið að gerast hjá þeim núna. Maður reynir bara að
vera álengdar og ef einhver þarf á okkur að halda eru allir tilbúnir í það.
En annars reynum við að láta þá líka í friði. Það eru fagmenn í kringum þá.
En við erum bara eins og aðrir foreldrar og reynum að veita stuðning.“
Hvað finnst þér þá um framhaldið? Hvert sýnist þér þetta stefna allt?
„Ja, ég held að þetta snúist svolítið um vinnusemi. Þeir virðast hafa hæfi-
leika til að gera ýmislegt og ef þeir eru agaðir og reglusamir þá geta þeir
gert skemmtilega hluti. Ég held líka að þeir horfi mjög á það á að þeir eru
þarna með sérstakt tækifæri sem þá langar til að nýta sér.“
Kom umstangið á óvart
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Pabbi Ásgeir Magnús Ólafsson faðir Ágústs Fannars segir foreldrana
standa álengdar, en reyna að veita stuðning.