Morgunblaðið - 02.11.2007, Blaðsíða 22

22 FÖSTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
AKUREYRILISTIR
Í HNOTSKURN
»Stefnt er að því að tónleik-arnir Frostroses 2008
verði teknir upp á Akureyri í
nóvember og sýndir í sjón-
varpi víða um heim um jólin.
Ekki er frágengið hverjir
koma þar fram.
»Á jólatónleikunum í Hall-grímskirkju í fyrra sungu
Ragnhildur Gísladóttir, Sissel
Kyrkjebø, Eleftheria Arvan-
itaki, Patricia Bardon og
Eivør Pálsdóttir.
VIÐRÆÐUR við
umboðsmenn
nokkurra heims-
frægra söngvara
eru hafnar vegna
Frostrósatón-
leika í nóvember
2009, sem fara
fram í Akureyr-
kirkju ef hug-
myndir frum-
kvöðlanna verða
að veruleika. Bræðurnir Samúel og
Bjarki Rafn Kristjánssynir hafa
staðið að árlegum Frostrósatónleik-
um undanfarið og að Frostroses, al-
þjóðlegu jólaverkefni frá Íslandi; ár-
legum tónleikum með heimsfrægum
listamönnum sem teknir yrðu upp í
nóvember og sýndir um víða veröld
um jólin.
Þeir listamenn sem eru á óskalista
þeirra bræðra fyrir tónleikana 2009
eru ítalski óperusöngvarinn Andrea
Bocelli – sem kom fram í Egilshöll í
Reykjavík í vikunni – hin írska Enya,
Katie Melua frá Georgíu, Banda-
ríkjamennirnir Josh Groban og
Whitney Houston og síðast, en ekki
síst, skoska söngkonan Annie Len-
nox úr Eurythmics. Viðræður við
umboðsmenn allra standa yfir.
Lennox, Houston og Melua
allar á óskalista Frostrósa
Annie Lennox
ÞEMAVIKU nemenda á unglingastigi í Brekkuskóla
lauk í gær með glæsilegri leiksýningu á sal skólans.
Alla vikuna hafa krakkarnir unnið að ýmsum verk-
efnum tengdum mannréttindum, m.a. setti einn hóp-
urinn upp „flóttamannabúðir“ fyrir utan skólann; þar
dvöldu krakkarnir um tíma til þess að reyna að kynnast
af eigin raun aðstæðum á slíkum stað. Það var heldur
kalt en þau suðu sér hrísgrjón til átu.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
„Flóttamannabúðir“ á Brekkunni
Eftir Skapta Hallgrímsson
skapti@mbl.is
HUGMYNDIR eru uppi um að fars-
inn Fló á skinni verði settur á svið í
húsnæði Flugsafns Íslands á Akur-
eyrarflugvelli seinna í vetur. Verkið
er á dagskrá Leikfélags Akureyrar
og upphaflega átti að frumsýna það
29. desember næstkomandi í gamla
Samkomuhúsinu.
Vegna mikillar aðsóknar á leikrit-
ið Óvita, sem nú er á fjölum Sam-
komuhússins, hefur frumsýningu
farsans verið frestað um einn mánuð
og fyrr í vetur kviknaði sú hugmynd
að nýta húsnæði Flugsafnsins sem
leikhús tímabundið – og sýna þar Fló
á skinni til þess að geta haldið áfram
að sýna Óvita enn lengur í Sam-
komuhúsinu; að þeim yrði a.m.k.
ekki hætt fyrir fullu húsi.
Ef af verður gætu 400 manns séð
hverja sýningu á Fló á skinni í Flug-
safninu, rúmlega tvöfalt fleiri en LA
getur komið fyrir í dag; um 120
manns komast í sæti í Rýminu þar
sem leikritið Ökutímar verður frum-
sýnt í kvöld og tæplega 200 sæti eru í
Samkomuhúsinu.
Hugmynd LA um tímabundið leik-
rými í Flugsafninu var vel tekið,
bæði af forsvarsmönnum Akureyr-
arbæjar og Flugsafnsins og er nú
unnið að því að útvega ýmsan búnað
til þess að draumurinn megi rætast.
Flóin á Flug-
safnsskinninu?
LA, Flugsafnið og Akureyrarbær íhuga
að koma upp 400 manna leikhúsi í safninu
NÝTT stórhýsi Flugsafns Íslands á
Akureyri var tekið í notkun fyrir
nokkrum mánuðum. Segja má að
það sé þegar orðið fjölnotahús því á
dögunum voru þar afhent íslensku
Sjónlistaverðlaunin þar sem Högna
Sigurðardóttir arkitekt fékk heið-
ursorðuna.
Morgunblaðið/Skapti Hallgrímsson
Fjölnotahús
PLÖTUSNÚÐARNIR Dabbi Rún,
Siggi Rún og Pétur Guð, sem kalla
sig N3, standa fyrir Hrekkjavöku-
balli í Sjallanum í kvöld. Húsið
verður í viðeigandi búningi og er
gert ráð fyrir að gestir Sjallans
verði einnig í búningum á ballinu.
Valinn verður besti búningurinn kl.
þrjú. Fyrr um kvöldið fer fram
keppnin um titilinn Herra Norður-
land þar sem sjö strákar taka þátt.
Hrekkjavökuballið hefst upp úr
miðnætti eða strax og Herra Norð-
urland hefur verið krýndur.
Hrekkjavaka
í Sjallanum
„ER munur á námsárangri nem-
enda eftir kennsluformi?“ spyr
Guðmundur K. Óskarsson, lektor
við viðskipta- og raunvísindadeild
HA í fyrirlestri á málstofu deild-
arinnar í dag kl. 12.10 á Sólborg.
Guðrún Elín Benónýsdóttir kynnir
svo meistararitgerð sína í heil-
brigðisdeild í opnum fyrirlestri á
sama stað kl. 15.
Fyrirlestrar
í háskólanum
HLJÓMSVEITIN Ljótu hálfvitarnir
verða með tónleika á Græna Hatt-
inum í kvöld og annað kvöld koma
þar fram hljómsveitirnar Jan
Mayen, Æla og Hoffman.
Hálfvitar
BEZT að játa það strax: ég hef aldrei
verið sérlega gefinn fyrir „cross-
over“ tónlist af því ofurmarkaðsvæna
tagi sem tengja má við dúó Placido
Domingos & Johns Denver, Ten-
órana þrjá og nú síðast Andrea Bo-
celli er hingað kom í fyrsta sinn á
miðvikudag. Þó vel megi vera að
snobb og fordómar út frá takmark-
aðri viðkynningu spili þar eitthvað
inn, þá fannst mér alltaf ákveðin
„gallerí“-spilamennska loða við fyr-
irbærin, og gífurleg lýðhylli þeirra –
sumpart þökk sé öflugum auglýsing-
arherferðum – bætti heldur ekki úr
skák.
En fátt er svo með öllu illt að ei
boði gott. Því eftir á að hyggja var
umferðaröngþveitið af völdum far-
kosta nærri 6.000 áheyrenda senni-
lega versta hlið tónleikahaldsins í
stærstu íþróttahöll landsins. Sú
bezta frá mínum sjónarhóli var aftur
á móti klassískasti þátturinn í efnis-
valinu með góðum stuðningi „Tékk-
nesku sinfóníunnar“ (skv. annars
upplýsingarýrri tónleikaskránni), er
gæti í kjölfarið jafnvel hvatt for-
senduminnstu áheyrendur til að
ganga á lagið og kynna sér fleira úr
fjársjóði sígildrar tónlistar. Sveitin
sýndi víða fína snerpu eins og í sóp-
andi Farandólu upphafsins úr Arles-
meyjarsvítu Bizets, og m.a.s. dúndr-
andi sveiflu í Amarcord
Fellini-tónskáldsins snjalla, Ninos
Rota.
Það var óneitanlega sérkennilegt
að heyra og sjá óperusöngvara og 70
manna sinfóníuhljómsveit í fyrrgetnu
gímaldi úr hátt í 100 m fjarlægð. Því
þrátt fyrir myndskjái og furðuvel
heppnaða uppmögnun – a.m.k. betri
en áður hefur heyrzt í Laugardals-
höllinni í rokk-tónleikaröð SÍ – þá
leiddu aðstæður séðar frá 64. sæta-
röð helzt hugann að risalangri trekt,
ólíkt því sem gerist á venjulegum
klassískum tónleikum hérlendis. Þar
við bættist kyndug móða í lofti líkt og
eftir reykvél, hafi hún ekki verið
brennisteinsvetni frá Hellisheiði.
Söngstíll blinda ítalska tenórsins
bar óhjákvæmilega fangamark jörm-
untónleika en bauð engu að síður
stundum upp á þó nokkra dýnamíska
vídd, jafnvel þótt verkaði annars
staðar líkt og sungið væri gegnum
þjöppunartæki. Fyrir öllu var pott-
þétt inntónun og óþvinguð hæð, og
raddfyllingin var merkilega góð á
neðsta sviði þrátt fyrir svolítið rasp-
andi barýtonkeim í uppmögnuninni.
Annars varð ég, og kannski skilj-
anlega, ekki var við mikla sviðsræna
útgeislun. Söngvarinn stóð jafnan
grafkyrr sem saltstólpi, og burtséð
frá tæknilegu öryggi hreif hljómræn
túlkun hans mig sjaldan sérstaklega.
Þó mætti nefna aríuna Tosca, E lu-
cevan le stelle, Mamma Bixios og
Torna a Surriento meðal fremstu
gæsarhúðarvísa.
Gestasöngvararnir fengu að von-
um ekki mörg tækifæri en skörtuðu
samt góðum röddum. Þó að fókusinn
hjá Danielu Bruera virtist nokkuð
skjögrandi á sterkum stöðum reynd-
ist barýtoninn Gianfranco Montresor
litlu hljómminni en aðalstjarnan og
verðugur samherji í kannski mesta
hápunkti tónleikanna, Perlukaf-
aradúetti Bizets.
Stórtrekkjari
í risatrekt
Ríkarður Ö. Pálsson
TÓNLIST
Egilshöll
Ítölsk, spænsk og frönsk sönglög, aríur
og dúettar. Andrea Bocelli T ásamt Dani-
elu Bruera S og Gianfranco Montresor
bar. Tékkneska sinfónían u. stj. Marcello
Rota. Miðvikudaginn 31.10. kl. 20.
Andrea Bocelli  Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Bocelli „Söngstíll blinda ítalska
tenórsins bar óhjákvæmilega
fangamark jörmuntónleika en bauð
engu að síður stundum upp á þó-
nokkra dýnamíska vídd, […].“
„ER NOKKUR sá sem firrir erf-
iðleikum nema Guð?“ Á þessum orð-
um hefst geisladiskurinn Söngur lif-
andi vatna, en hann inniheldur
sönglög eftir Salbjörgu Hotz. Sal-
björg er píanóleikari sem bjó um
tíma í Ísrael en dvelur nú í Sviss. Í
bæklingnum sem fylgir geisladisk-
inum segir að hún hafi starfað þar
við píanókennslu og meðleik, og hafi
síðan árið 1998 „gripið í við tón-
smíðar“.
Texti laganna er fenginn úr helgi-
ritum bahá’í-trúarinnar og sam-
anstendur af níu bænum, fjórtán
heilræðum og einni tilvitnun. Tón-
málið er í hefðbundnum dúr og moll,
og er auðvitað ekkert að því í sjálfu
sér. Þannig er tónlist Jóns Ásgeirs-
sonar, og líka margt sem Atli Heimir
Sveinsson hefur samið. Gallinn við
lög Salbjargar er að hún hendir
hverri klisjunni á fætur annarri
framan í áheyrandann, endalausu
bergmáli frá tónsmíðum fyrri alda án
þess að nokkuð nýtt komi þar fram.
Persónulega hef ég ekkert á móti
klisjum. Það má með sanni segja að
stór hluti kvikmyndatónlistar sé
klisja, en í góðum kvikmyndum er
hún yfirleitt faglega unnin og þjónar
sínum tilgangi. Kannski er það til-
gangur Salbjargar að koma boðskap
bahá’í-trúarinnar til áheyrenda. Ég
get hins vegar ekki séð að það takist
hjá henni. Sá sem bara „grípur í við
tónsmíðar“ hefur tónmál klassískrar
tónlistar ekki almennilega á valdi
sínu. Laglínur Salbjargar eru ein-
kennilega sundurlausar og hún vinn-
ur klaufalega úr þeim.
Söngvararnir Gunnar Guðbjörns-
son og Sigurður Bragason hafa átt
betri daga. Þeim tekst aldrei að gera
neitt úr lögunum. Og það hefði hrein-
lega mátt sleppa fiðluleik Hjörleifs
Valssonar. Hjörleifur reynir vissu-
lega að gera eins vel og hann getur,
en það breytir engu, fiðlan gerir lög-
in enn klisjukenndari og væmnari en
ella.
Það eina góða við geisladiskinn er
fagmannleg upptaka Halldórs Vík-
ingssonar, sem og prýðilegur píanó-
leikur Salbjargar. Auðheyrt er að
þar kann hún almennilega til verka.
Söngur stíflunnar
Jónas Sen
TÓNLIST
 Söngvar lifandi vatna. Tónlist eftir Sal-
björgu Hotz. Gunnar Guðbjörnsson tenór,
Sigurður Bragason baritón, Hjörleifur
Valsson fiðla, Salbjörg Hotz píanó.
Geisladiskur