Morgunblaðið - 02.11.2007, Side 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. NÓVEMBER 2007 35
ekki hefðu staðið undir væntingum.
Hún hafði góða kímnigáfu og naut
þess að taka þátt í umræðum á góðri
stund og þá var húmorinn oft grág-
lettinn og beittur. Geira var fjölhæf,
hún skrautritaði með afbrigðum vel
og margir leituðu til hennar með
verkefni, hún var handverksmaður
góður og með henni blundaði sterk-
ur, listrænn strengur. Hún hafði
yndi af söng og á því sviði naut hún
sín nokkuð fyrir vestan. Hún var
hugmyndarík og frumleg og tæki-
færisgjafir á jólum báru þess merki.
Geirfinna var greind, hafði lokið
námi frá Bifröst og þess naut ég
raunar í daglegu samstarfi, m.a. í
samskiptum við erlenda viðskipta-
aðila en hún var næm tungumála-
manneskja. Þegar ég læt hugann
reika á þessum erfiðu tímamótum til
samveru okkar og samvinnu, þá
kemur margt upp í hugann. Umfram
allt mikill tregi og sorg, við að sjá á
eftir elskulegri og góðri konu í blóma
lífsins sem ég vildi fá að vera sam-
ferða svo miklu lengur. Þótt fas
Geiru einkenndist af ró og hlédrægni
þá skynjaði ég af kynnum mínum og
viðræðum við hana að hún átti sína
leyndu drauma og hafði fyrirætlanir
þegar færi gæfist. En dæturnar áttu
hug hennar allan og framtíð þeirra
vildi hún fyrst og fremst tryggja.
Það er mér mikils virði nú að hafa
stuðlað að því að hún komst til nokk-
urra mánaða dvalar við Gullsmíðahá-
skólann í Kaupmannahöfn í lok
námssamnings okkar. Hún gat kom-
ið dætrunum í öruggt skjól hér
heima hjá ömmu og afa og naut dval-
arinnar ein og frjáls. Ég hef aldrei,
hvorki fyrr né síðar, orðið vitni að
jafn mikilli og einlægri gleði og
ánægju af einföldu tilefni, að okkur
flestum finnst. En ekki henni. Þang-
að ætlaði hún aftur og hún ætlaði að
vera lengi. Og nú er hún horfin, sam-
bandið rofið um sinn. Erfiðu oki hef-
ur verið létt af henni og vonandi get-
ur hún frjáls farið víða og jafnvel til
Danmerkur sem hún unni svo mjög.
Við vinir hennar fylgjum henni í hug-
anum og sendum henni hlýjar kveðj-
ur með innilegri þökk fyrir góðar
minningar sem við búum að. Á útfar-
ardegi sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur til dætranna
tveggja, Lífar og Tinnu, og fjöl-
skyldu hennar allrar.
Dýrfinna Torfadóttir.
Það er með söknuði og sorg í
hjarta sem við kveðjum Geirfinnu
Guðrúnu Óladóttur sem hefur nú lot-
ið í lægra haldi fyrir erfiðum sjúk-
dómi.
Geira kom til starfa sem ritari á
skrifstofu Alþingis árið 2001. Hún
var frábær starfsfélagi, glaðlynd,
traust og ávallt reiðubúin að takast á
við hvað sem var. Geira lífgaði sann-
arlega upp á umhverfið í sínum
skrautlegu klæðum og sérstöku og
fallegu skartgripum. Hún sagði eitt
sinn að sér fyndist hún ekki vera full-
klædd fyrr en hún var búin að setja
upp eyrnalokkana.
Þegar starfsmannafélagið fór í
kynnisferð til Kaupmannahafnar
fyrir þremur árum tók Geira að sér
að ganga með hópinn um Íslendinga-
slóðir og segja frá. Öllum sem fóru
með í þá för er hún enn í fersku
minni, svo skemmtilega og fróðlega
var sagt frá. Enda var Geira þarna á
heimaslóðum en hún hafði numið
gullsmíðar í Kaupmannahöfn og
fannst alltaf gott að koma þangað.
Hún leit gjarnan við á gullsmíðastof-
um til að fylgjast með í faginu. Í
sumar fór hún í sína síðustu för til
Hafnar og fannst ómetanlegt að hafa
komist þangað með dæturnar til
vera með þeim á þessum slóðum sín-
um. Síðasta ferðin sem Geira fór með
vinnufélögunum var í vor þegar frá-
farandi forseti Alþingis bauð starfs-
liði til Þingvalla í dásamlegu veðri.
Hún var afskaplega glöð að hafa
komist í þá ferð og allir þakklátir að
fá hana með.
Geira var mjög listfeng og vildi
alltaf vera að gera eitthvað í hönd-
unum. Þegar lyfin fóru loksins að
veita henni hlé frá kvölum þráði hún
helst að koma heim; bara til að búa
til eitt kort, skapa eitthvað. Hún kom
líka víða við í starfinu, skrautritaði
fyrir ýmis hátíðleg tækifæri og útbjó
gestabók og blómavasa í snatri þeg-
ar slíkt vantaði fyrir handverkssýn-
ingu. Og ekki má gleyma söngnum,
en Geira hafði lært söng og tróð upp
á starfsmannaskemmtunum og hefði
hver atvinnusöngvari verið full-
sæmdur af þeim flutningi og sviðs-
framkomu.
Við sérstök tækifæri í þingstörf-
um bakaði Geira brauð fyrir vinnu-
félaga og þingmenn í Vonarstræti 12
af mikilli umhyggju. Í haust þegar
umræður um stefnuræðu forsætis-
ráðherra fóru fram tóku menn sig
saman og hringdu í hana í tilefni
dagsins, en þetta hafði einmitt verið
einn af þeim dögum sem hún birtist
með brauðið sitt.
Geira hafði líka áhuga á útivist og
átti hjól eitt mikið og vandað sem
hún fór á vítt og breitt um landið, til
Laugarvatns og Þingvalla og víðar.
Hún sótti mikinn styrk til hjólreiða-
kappans Lance Armstrongs og sagði
að úr því að hann hefði getað sigrast
á krabbameini skyldi hún gera það
líka. Viljastyrkurinn var ótrúlegur
þótt hún yrði að láta undan að lokum.
Hún fór á kaffihús og naut þess að fá
gott kaffi þegar nokkur kostur var á
því, hún keypti sér kjólinn sem hana
langaði í þótt hún væri ekki viss um
að nota hann nokkurn tímann og hún
taldi dagana sem hún var samvistum
með fjölskyldu sinni og ekki síst
barnabarninu. Við færum fjölskyldu
Geiru samúðarkveðju.
Starfsmenn Alþingis.
Fyrir rúmum 26 árum útskrifaðist
Geira frá Samvinnuskólanum að Bif-
röst. Við sem urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi að vera samvistum við
Geiru þessi tvö ár sem námsdvöl
okkar stóð yfir að Bifröst kveðjum
hana nú með söknuði. Geira var
ákaflega hæfileikarík kona og í
minningunni stendur upp úr hve fal-
lega söngrödd hún hafði og hversu
listræn hún var.
Geira var mjög vel liðin af sam-
nemendum sínum á Bifröst og
gegndi þar ýmsum trúnaðarstörfum
svo sem ritari skólafélagsins og kór-
stjóri. Hún söng auk þess í kvartett
og með skólahljómsveitinni ásamt
því að vera ein helsta driffjöðrin í
listaklúbb nemenda. Í svo litlu sam-
félagi sem heimavistarskóli með
rúmum 70 nemendum er kynnist
fólk mjög vel. Geira hafði mjög þægi-
lega nærveru og þótti okkur skóla-
félögunum ákaflega vænt um hana.
Hún var oft á sinn hægláta hátt rödd
skynseminnar meðal ærslafengnari
skólasystkina og var einnig þannig
manneskja að gott var að leita til
hennar ef ráðlegginga var þörf. Við
söknuðum Geiru sárt á síðasta ár-
gangsmóti en þá var hún orðin slæm
heilsu og vissum við því hvert
stefndi. Við þökkum fyrir að hafa
fengið að kynnast Geiru og fyrir þær
góðu minningar sem við eigum frá
samverustundum okkar með henni.
Við minnumst einnig þess æðruleys-
is, yfirvegunar og innri styrks sem
hún sýndi af sér í veikindum sínum
og ber þess vott hve heilsteypt
manneskja hún var.
Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir
(Hannes Pétursson.)
Við vottum dætrum Geiru og öll-
um ástvinum hennar okkar dýpstu
samúð.
Útskriftarárgangur
Samvinnuskólans 1981.
Geira var hjartað og sálin í húsinu
okkar, Vonarstræti 12. Hún sinnti
okkur þingmönnunum af einstakri
samviskusemi og húshaldinu af slíkri
hlýju og alúð að það var alltaf gott að
koma í vinnuna og byrja daginn í litla
almenningnum okkar.
Við þessa kveðjustund, sem manni
finnst svo ótímabær, er hugurinn
fullur þakklætis fyrir að hafa verið í
hópi þeirra sem fengu notið um-
hyggju Geiru og nærveru. Ég minn-
ist þess hvernig hún ákvað stundum
að gera sér dagamun, og okkur um
leið, með því að kaupa alveg sérstaka
nýmalaða kaffiblöndu og hvernig
hún fékk blómin í gluggunum til að
standa í stöðugum blóma. Ég minn-
ist þess hvernig hún útbjó veislur
fyrir okkur á hverju hausti eftir um-
ræður um stefnuræðu forsætisráð-
herra og aftur á vorin eftir eldhús-
dagsumræður. Þá bakaði hún brauð
og breytti fundarsalnum okkar í hlý-
legan veislusal. Ég minnist „litlu-
jólanna“ sem hún ákvað að við skyld-
um halda í húsinu. Þá kom hún með
sínar einstöku smákökur, sem hún
hafði nostrað við með handbragði
listamannsins.
Listfengi hennar var einstakt og
hafði áhrif á nánast allt sem hún tók
sér fyrir hendur. Hún hafði sérstakt
dálæti á pappír og skapaði fallegustu
heillaóskakort úr fágætum pappír
sem hún hafði safnað. Hún hafði
gaman af fallegum fötum og valdi
oftar en ekki sérhannaðar flíkur sem
báru höfundum sínum sterkt vitni. Á
aðventunni fór hún, eftir að venju-
legum vinnudegi lauk, á gullsmíða-
verkstæði kollega síns og smíðaði
skart úr eðalmálmum. Handbragð
hennar mun líka lifa í gestabók Al-
þingis, en í hana skrautritaði hún
hverja titilsíðuna af annarri svo unun
var á að horfa. Hún hafði einstakt lag
á að fegra lífið og tilveruna, bregða
túrkisbláum ljóma yfir hversdags-
leikann og gera hann áhugaverðan.
Elsku Geira, það verður einmana-
legt á „litlu jólum“ sem eru fram-
undan. En það verður dúkað borð og
það verða bakaðar Geiru-kökur og
það mun loga á skreyttu kerti á
miðju borðinu, til minningar um
góða vinkonu.
Megi ljós og kærleikur umlykja og
styrkja móður, dætur og augastein-
inn litla ömmudrenginn í sorginni.
Kolbrún Halldórsdóttir.
Í byrjun vikunnar barði sorgin að
dyrum hjá okkur sem undanfarin ár
höfum haft vinnuaðastöðu í skrif-
stofuhúsnæði Alþingis í Vonarstræti
12. Geirfinna Guðrún Óladóttir, hún
Geira okkar, lést eftir erfiða baráttu
við ólæknandi sjúkdóm. Í átta ár, frá
1999 og fram að alþingiskosningum
sl. vor deildu þingflokkar Vinstri –
grænna og Frjálslyndra aðstöðu í
hinu sögufræga húsi. Lengst af þeim
tíma var Geira lífið og sálin í hinu
ágæta samfélagi sem þar dafnaði í
sátt og samlyndi. Hún var ekki ein-
asta afburðaduglegur og fjölhæfur
starfsmaður heldur varð hún einnig
sjálfkrafa og af mannkostum sínum
félagi og vinur okkar allra sem hún
starfaði með. Geira átti stærstan
þátt í að Vonarstrætið varð aldrei
eins og stundum vill verða sálarlaust
skrifstofuhúsnæði og aðeins vinnu-
staður heldur heimilislegt samfélag.
Fyrir mína hönd og okkar allra sem
þess nutum vil ég þakka.
Allt lék í höndum Geiru. Skipti
ekki máli hvort það var að ráða fram
úr og koma viti í illlæsilega hand-
skrifaða texta eða vinna úr einhverju
sem var talað í flýti inn á band. Hún
var vel máli farin og ritfær, smekk-
manneskja jafnt á málfar sem frá-
gang og útlit. Ef skrautrita þurfti
skjöl til hátíðarbrigða þurfti Alþingi
ekki að sækja vatnið yfir lækinn
meðan Geiru naut við. Listrænir
hæfileikar hennar nutu sín auðvitað
ekki síst þegar hún tók til hendinni í
sínu fagi við smíði glæsilegra skart-
gripa og muna. Meira að segja við
bakstur sló hún öllum við og kom
iðulega færandi hendi í samkvæmi
hvort sem var í Vonarstrætinu eða í
heimahús sem fjölskylduvinur með
bestu kryddbrauð í heimi.
Það er hart að þurfa að kyngja því
að þessi hæfileikaríka og góða mann-
eskja, sem hún Geira var, sé nú tekin
frá okkur á besta aldri, en þannig er
komið samt. Þá er ekki annað að
gera en þakka allt það góða sem hún
lét af sér leiða og fyrir það að hafa
fengið að kynnast henni og eiga að
samstarfsmanni og vini. Ég votta að-
standendum öllum samúð mína og
fjölskyldu minnar. Þeirra missir er
mikill, en megi minningin um mæta
manneskju vera þeim huggun.
Steingrímur J. Sigfússon.
 Fleiri minningargreinar
um Geirfinnu Guðrúnu Óladótt-
ur bíða birtingar og munu birtast
í blaðinu næstu daga.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HILDIGUNNUR KRISTINSDÓTTIR,
Skíðabraut 15,
Dalvík,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
mánudaginn 29. október síðastliðinn.
Verður jarðsungin frá Dalvíkurkirkju laugardaginn
3. nóvember kl. 13.30.
Börn, barnabörn og fjölskyldur þeirra.
✝
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÁSTA FINNSDÓTTIR
frá Ísafirði,
til heimilis að Lönguhlíð 15,
Reykjavík,
lést aðfaranótt fimmtudagsins 1. nóvember á
Líknardeild Landakotsspítala.
Jarðarförin fer fram frá Háteigskirkju mánudaginn
12. nóvember kl. 15:00.
Læknum og hjúkrunarfólki á líknardeild og Landspítala Fossvogi eru
færðar innilega þakkir fyrir góða umönnun og alúð.
Bragi Ragnarsson, Jónína Gissurardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
GESTUR SIGURÐSON,
Bústaðavegi 75,
Reykjavík,
áður til heimilis á Dalvík,
lést laugardaginn 27. október.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 5.
nóvember kl. 13.00.
Guðrún Jónína Sigurpálsdóttir,
Hanney Árnadóttir, Helgi Jónsson,
Snorri Gestsson, Auður Ingvarsdóttir,
Signý Gestsdóttir, Hákon Aðalsteinsson,
Sigurpáll Gestsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR IBSEN,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
miðvikudaginn 31. október.
Útför verður auglýst síðar.
Kristín Guðmundsdóttir,
Dröfn Guðmundsdóttir,
Þórir Ibsen,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Kær bróðir minn,
TRAUSTI PÉTUR TRAUSTASON,
varð bráðkvaddur í Kaupmannahöfn sunnudaginn 16. september.
Minningarstund var haldin i Söndre-kapellu í Kaupmannahöfn.
Jarðarförin fór fram í kyrrþey á Akureyri að ósk hins látna.
Sigríður Traustadóttir og fjölskylda.
✝
Elskuleg systir mín og frænka okkar,
SIGRÍÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður Stigahlíð 36,
Reykjavík,
lést að morgni 31. október.
Útförin fer fram föstudaginn 9. nóvember frá
Háteigskirkju, kl. 14.00.
Guðný Þórðardóttir,
Gunnvör Valdimarsdóttir, Jóhann G. Sigfússon,
Ragna, Alda Sif, Þorsteinn, Þórgunnur og fjölskyldur.