Morgunblaðið - 28.02.2008, Blaðsíða 32

32 FIMMTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jónína Rann-veig Snorra-
dóttir (Systa)
fæddist á Skipalóni
í Glæsibæjarhreppi
18. mars 1951. Hún
andaðist á heimili
sínu 20. febrúar
síðastliðinn. Systa
var dóttir
hjónanna Snorra
Péturssonar bónda
á Skipalóni, f. 19.8.
1914, d. 17.1. 1995,
og Sigurbjargar
Kristjánsdóttur
húsfreyju, f. 12.11. 1920, d. 1.1.
2004. Systkini Systu eru Þórir,
f. 1.12. 1943, Lovísa, f. 10.5.
1945, og Unnur, f. 15.8. 1962.
Systa giftist Jóni Daníelssyni
árið 1972. Þau skildu. Börn
þeirra eru Daníel Snorri, f.
21.3. 1971, og Sigurbjörg, f.
23.3. 1975. Árið 1979 hóf Systa
sambúð með Arngrími Ævari
Ármannssyni, f. 2.11. 1956.
Þeirra börn eru Ármann Pétur,
f. 28.10. 1984, og Sandra Björk,
f. 23.4. 1988.
Systa ólst upp á
Skipalóni til tví-
tugs. Eftir að hún
flutti að heiman
sinnti hún ýmsum
störfum. Hún
starfaði t.a.m.
lengi hjá Pósti &
síma og við heim-
ilisþjónustu. Systa
var alla tíð dugleg
við að afla sér
menntunar og
þekkingar sem
nýttist henni í leik
og starfi. Hún út-
skrifaðist sem sjúkraliði frá
Verkmenntaskólanum á Ak-
ureyri árið 1993 og réð sig þá
til starfa við Kristnesspítala.
Árið 2004 fór Systa í Nuddskóla
Íslands og útskrifaðist þaðan
sem heilsunuddari árið 2005.
Síðustu árin starfaði hún sem
sjálfstæður heilsunuddari, þar
til hún varð að hætta vegna
veikinda sinna.
Útför Systu fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Þegar ég var tíu ára hnáta í skóla,
fengum við að velja okkur ljóð til að
læra og man ég að ég valdi mér tvö
ljóð sem bæði fjölluðu um móður.
Mér finnst því mjög viðeigandi að
láta hér fylgja annað þessara ljóða,
sem lýsir vel ást minni til þín, elsku
mamma mín.
Hví skyldi ég yrkja um önnur fljóð,
en ekkert um þig, ó, móðir góð? –
Upp, þú minn hjartans óður!
Því hvað er ástar og hróðrar dís,
og hvað er engill úr paradís
hjá góðri og göfugri móður?
Ég man það betur en margt í gær,
þá morgunsólin mig vakti skær
og tvö við stóðum í túni:
Þú bentir mér yfir byggðar hring,
þar brosti við dýrðin allt í kring
og fjörðurinn bláöldum búni.
Þú bentir mér á, hvar árdagssól
í austri kom með líf og skjól.
Þá signdir þú mig og segir:
,,Það er guð, sem horfir svo hýrt og bjart,
það er hann, sem andar á myrkrið svart
og heilagar ásján hneigir.“
Ég fann það var satt. Ég vann þann yl,
sem fjörtúi ára tímabil
til fulls mér aldregi eyddi.
Ég fann þann neista í sinni og sál,
er sorg og efi, stríð og tál
mér aldregi alveg deyddi.
Ég hef þekkt marga háa sál,
ég hef lært bækur og tungumál
og setið við lista lindir.
En enginn kenndi mér eins og þú
hið eilífa og stóra, kraft og trú,
né gaf mér svo guðlegar myndir.
(Matthías Jochumsson.)
Ég elska þig alltaf mamma mín.
Þín dóttir
Sigurbjörg.
Elsku besta mamma mín.
Ég trúi ekki að þetta sé raunin að
þú, elsku mamma mín, sért farin.
Söknuðurinn er svo mikill að orð fá
því ekki lýst.
Ég man hvað mér leið illa þegar
þú greindist fyrst en aldrei datt mér
í hug að þú færir svona fljótt frá
okkur. Enda ekki að ástæðulausu
þar sem þú varst svo áberandi
ákveðin að sigrast á þessu og alltaf
svo jákvæð. Sagðir alltaf bara
„þetta lagast“ eða „þetta kemur“.
Þú ert án nokkurs vafa ljúfasta og
elskulegasta mannaeskja sem ég hef
þekkt. Eins og ég sagði svo oft við
þig þá ertu besta mamma í heimi.
Þú varst alltaf til staðar fyrir mig og
mín orð þótt þér ofbyði nú stundum
hvað ég talaði mikið og allt í biðu.
Þau voru ófá skiptin sem ég settist
inn á rúm hjá ykkur pabba á kvöldin
og við spjölluðum um daginn og
veginn og alltaf gat ég sagt þér öll
mín leyndarmál og því ætla ég að
halda áfram.
Ég lít á það sem forréttindi að
hafa átt þig að móður, þótt ég hefði
gjarnan viljað hafa þig lengur hjá
mér og gera þig að ömmu því þú
hefðir verið svo langbest í því hlut-
verki eins og öllu öðru. Ég er viss
um að þú ert ávallt með okkur og
hjálpar okkur í gegnum gott og illt.
Eins og eitt kvöldið þegar ég bað
þig að koma til mín í draumi og auð-
vitað stóðstu fyrir þínu og komst,
hélst í höndina á mér og kysstir mig
á kinnina.
Þú varst ávallt glöð og það geisl-
aði svo fallega af þér. Þegar þú hlóst
þá hlógu allir í kringum þig. Þú
hafðir endalausan húmor fyrir öllu
og þá sérstaklega sjálfri þér, alltaf
máttum við gera grín að þér, sama
hversu langt var síðan atvikið hafði
átt sér stað.
Það brást ekki að þú varst alltaf
ánægð með mig og allt sem ég
gerði. Það þurfti svo lítið til að
gleðja þig og þú kunnir svo sann-
arlega að meta það sem maður gerði
fyrir þig. Í gegnum árin hefur þú
verið dugleg að hrósa mér og alltaf
hvatt mig í öllu sem ég hef tekið
mér fyrir hendur. Þessar minningar
ætla ég að nýta mér í framtíðinni til
að standa mig vel og verða eins góð
manneskja og ég get, til að verða
jafn góð og þú.
Þrátt fyrir hvað mér finnst erfitt
að þú sért farin er ég þakklát fyrir
að þessu sé lokið fyrir þig fyrst það
þurfti að enda svona. Eins og pabbi
sagði er þér batnað og við gleðjumst
öll yfir því. Ég trúi að þú sért á góð-
um stað, á stað sem við munum hitt-
ast síðar og knúsast eins og við
gerðum alltaf.
Ég elska þig svo mikið elsku
mamma og mun alltaf gera. Ég
sakna þín svo sárt en góðar minn-
ingar munu lifa um heimsins bestu
mömmu.
Þín dóttir
Sandra Björk.
Systa frænka er dáin. Það er svo
sárt. Hún var svo ljúf og góð og vildi
öllum svo vel. Aldrei heyrði ég hana
kvarta yfir þessu hlutskipti sínu en
hafði þess í stað áhyggjur af erf-
iðleikum annarra. Svona var hún,
vildi öllum svo vel og var svo blíð og
góð.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Þessar ljóðlínur komu upp í hug-
ann þegar mamma hringdi í mig og
tilkynnti mér að elsku frænka mín
væri farin. Kölluð í burtu allt of
fljótt. Á hugann leita minningar og
þar er af mörgu að taka. Þegar ég
var barn fengum við systur oft að
gista í Lundargötunni. Ég dáist að
þolinmæðinni sem hún sýndi þá.
Oftast var nú ekki farið að sofa fyrr
en seint og síðar meir og yfirleitt
þurfti hún að koma nokkrum sinn-
um inn til að sussa á okkur frænk-
urnar. Alltaf var nú samt auðsótt að
fá að gista þegar sá gállinn var á
okkur. Mikið þakka ég fyrir að eiga
þær minningar í dag. Eitt sinn varð
mér svo illt í maganum og þá var
svo gott að skríða í fangið á Systu
og láta hana strjúka magann minn.
Ég man eftir góða súkku-
laðikreminu á afmæliskökunum í af-
mælum Sibbu og Denna og Adda og
Söndru. Það voru bestu kökur í
heimi. Seinna þegar ég fór að gera
súkkulaðikökur sjálf reyndi ég alltaf
að ná sama bragði og á kremunum
hennar en tókst ekki þrátt fyrir
margar tilraunir. Einhvern tímann
sagði ég henni frá þessu og þá hló
hún nú bara og gaf mér uppskrift-
ina.
Ég man eftir því þegar hún kom
til mín á fæðingardeildina þegar
Karen Ósk var nýfædd með fullan
poka af fötum handa litlu frænku.
Ég man hvað það var yndislegt að
koma til hennar í nudd. Það slokkn-
aði hreinlega á mér þegar ég lagðist
á bekkinn. Eftir nuddið settumst við
alltaf niður og spjölluðum um heima
og geima. Út gekk ég endurnærð og
hlakkaði til næsta skiptis.
Ég man þegar hún kom óvænt
með gjafir handa Karen Ósk og
Bjarna Veigari í vetur. Sagðist hafa
rekist á þetta þegar hún var í
Reykjavík og varð henni þá hugsað
til barnanna. Fékk að launum ein-
lægt knús frá ánægðum börnum.
Það var svo gott að fá þessa stuttu
stund og geta tekið utan um hana og
kysst.
Ég man eftir öllum skötuveislun-
um í Fögrusíðunni. Núna síðustu ár
hefur þetta verið órjúfanlegur hluti
af undirbúningi jólanna. Það er svo
notalegt að koma þangað, borða,
spjalla saman og slappa af. Systa
hafði svo góða nærveru sem gerði
það að verkum að öllum leið vel í
kringum hana.
Ég man eftir svo mörgu fleiru og
græt það að fá ekki tækifæri til að
bæta við fleiri minningum um hana
Systu frænku mína.
Elsku Systa, ég er sannfærð um
það að amma og afi hafa tekið vel á
móti þér þegar þú fórst yfir og þú
munir halda áfram að fylgjast með
Ævari og börnunum þínum, vernda
þau og gæta.
Elsku Ævar, Denni, Sibba, Addi
og Sandra, missir ykkar er mikill.
Ég sendi ykkur öllum, mömmu
minni, Unni, Þóri og öðrum ástvin-
um mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Minning Systu lifir í hjörtum okk-
ar allra sem fallegt ljós.
Erla Margrét.
Það er ekki auðvelt að kveðja
hana móðursystur mína svo skyndi-
lega. Systa og mamma voru nánar
systur og vinkonur og við börnin
þeirra oft og mikið saman af þeim
sökum, sérstaklega þegar við vorum
yngri. Auk þess áttum við sveitina
hjá ömmu og afa öll saman þar sem
allir hjálpuðust að við að vinna verk-
in. Systu þótti einlæglega vænt um
okkur öll systkinabörn sín og með
tímanum börnin okkar einnig. Hún
sýndi okkur áhuga og fylgdist vel
með hvað var að gerast hjá okkur
og gaf okkur jafnan góð ráð. Það
var oft eins og hún sæi lengra og
meira en aðrir. Hún sá til dæmis
blómálfa og fleiri verur sem mér
fannst ægilega spennandi, svo gat
hún spáð í bolla og tarot-spil en oft
fannst mér eins og hún þyrfti hvorki
bollann né spilin heldur fann hún
einhvern veginn á sér hvað var í
gangi. Þetta kom til dæmis í ljós
þegar ég fékk sms nú rétt fyrir jólin
um að – muna að lifa í núinu. Skila-
boðin komu á réttum tíma og voru
týpísk fyrir Systu, þ.e að hún í veik-
indum sínum á Akureyri var að
hugsa til okkar litlu fjölskyldunnar
hér fyrir sunnan. Systa var góð
kona sem átti auðvelt með að setja
sig í spor annarra og hafði áhuga á
fólki. Hún gaf mikið af sér og gaf
líka oft litlar úthugsaðar gjafir til að
gleðja aðra. Hana var gott heim að
sækja enda átti hún marga vini og
kunningja og því margir sem koma
til með að sakna hennar sárt. Ég
held að við sem eftir erum getum
margt af henni lært, helst kannski
það að nýta tímann sem við fáum á
jörðinni og gera að sem okkur lang-
ar og drífa í því frekar en að bíða
með allt eða fresta. Systa tók sig til
og lærði nudd fyrir nokkrum árum.
Þá loks fannst mér hún finna sig og
virkilega njóta þess sem hún var að
gera. Hún var frábær nuddari og
það var endurnærandi fyrir sál og
líkama að fara í nudd til hennar. Því
miður var tími hennar allt í einu bú-
inn og eftir sitjum við og skiljum
eiginlega ekkert hvernig þetta gat
gerst svona hratt. Fyrir þá sem trúa
er gott að lesa orð spámannsins:
Hvað er það að deyja annað en að
standa nakinn í blænum og hverfa
inn í sólskinið ?
Og hvað er það að hætta að draga
andann annað en að frelsa hann frá
friðlausum öldum lífsins, svo hann
geti risið upp í mætti sínum og
ófjötraður leitað guðs síns?
Aðeins sá sem drekkur af vatni
þagnarinnar mun þekkja hinn vold-
uga söng.
Og þegar þú hefur náð ævitind-
inum, þá muntu hefja fjallgönguna.
Og þegar jörðin krefst líkama
þíns, muntu dansa í fyrsta sinn.
Kæra fjölskylda, Ævar, Sibba,
Denni, Addi og Sandra og systkinin
Lovísa, Unnur og Þórir, ég og mín
fjölskylda samhryggjumst ykkur
innilega. Þrátt fyrir að við komumst
ekki norður með agnarlitlu stúlkuna
okkar í jarðarförina munum við taka
heilshugar þátt í að kveðja hana
Systu eins einlæglega og fallega og
hún á skilið.
Heiða Björg Hilmisdóttir.
Í dag kveðjum við yndislega konu
sem lést eftir skamma baráttu við
illvígan sjúkdóm. Það getur stund-
um verið erfitt að skilja almættið,
einkum á stundum sem þessari. Það
er sárara en orð fá lýst. Við reynum
að skilja, en skiljum ekki. Hún elsku
Systa frænka er dáin svo alltof
snemma.
Hún var svo yndisleg og vildi öll-
um svo vel. Minningarnar eru marg-
Jónína Rannveig
Snorradóttir (Systa)
✝
Elskuleg kona mín, móðir okkar, amma og
langamma,
RANNVEIG EIRÍKSDÓTTIR
Skerjavöllum 8,
Kirkjubæjarklaustri,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands 25. febrúar.
Einar Bárðarson, börn, barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
EINAR BJARNI STURLUSON
skipasmiðameistari,
frá Hreggsstöðum,
lést á Hrafnistu í Reykjavík mánudaginn
25. febrúar.
Útför hans fer fram frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 6. mars kl. 11.00.
Kristín Andrésdóttir,
Valgerður Björk Einarsdóttir,
Guðný Alda Einarsdóttir,
Þórdís Heiða Einarsdóttir,
Sturla Einarsson, Freyja Valgeirsdóttir,
Andrés Einar Einarsson, Halldóra Berglind Brynjarsdóttir,
Guðrún Björg Einarsdóttir, Helgi G. Bjarnason,
María Henley, Kristján Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær systir okkar, móðir, amma og langamma,
ÁSTA MARÍN ÁSTMANNSDÓTTIR,
til heimilis að Grýtubakka 18,
Reykjavík,
lést þann 25. febrúar á hjartadeild Landspítalans.
Ásta verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
29. febrúar kl. 11.00.
Valdís Ólafsdóttir,
Ásta Kristín Bjartmarz,
Sóley Lind Bergþórsdóttir,
Júlía Sif Hjaltadóttir
og fjölskylda.
✝
Ástkær móðir okkar,
Guðmunda S. Stephensen,
Skeiðarvogi 95,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli 26. febrúar,
Eiríkur F. Stephensen,
Borghildur Stephensen,
Gyða Stephensen.