Morgunblaðið - 28.02.2008, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2008 33
ar og hver annarri fallegri og betri.
Hún var svo góð manneskja, lífsglöð
og hlý. Við þökkum fyrir allt sem
hún gaf okkur.
Elsku Systa, við söknum þín. Þú
munt alltaf eiga stað í hjarta okkar.
Minningin um yndislega frænku
mun ylja okkur í framtíðinni. Það er
svo sárt að hugsa til þess að við
munum ekki hittast aftur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Elsku Ævar, Sibba og Denni,
Addi og Sandra, þið hafið misst svo
mikið, yndislega konu og mömmu.
Við sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Minning
Systu er ljós sem lifir og lýsir um
ókomna tíð.
Lilja, Gunnar, Hekla og Viktor.
Systa vinkona mín er dáin, mig
langar að skrifa nokkur orð um
hana í kveðjuskyni.
Ég var svo lánsöm að kynnast
þessari góðu og skemmtilegu konu
og að hún varð góð vinkona mín.
Leiðir okkar Systu lágu fyrst saman
árið 1994 þegar við unnum saman í
Kristnesi og hefur vinátta okkar
haldist óslitin síðan. Systa hafði
yndi af að vera úti í náttúrunni og
var mjög meðvituð um hana. Marg-
ar stundir áttum við saman við að
fylgjast með fuglum og dást að því
sem fyrir augu bar, oft þurftum við
ekki að fara langt, bara inn í Kjarna
eða á brýrnar. Systu auðnaðist að
lifa góðu og lifandi lífi og hafði hún
mikinn áhuga á öllu sem tengdist líf-
inu og sálinni, nokkur námskeið fór-
um við á saman, t.d. Búddanám-
skeið og heilunarnámskeið, og ýmsa
aðra fræðslu. Það var alltaf gott að
koma til Systu og notalegt að sitja
við kertaljós inni í stofu eða þegar
sólin skein á sumrin úti á palli hjá
henni innan um sumarblómin henn-
ar sem hún hafði ræktað sjálf.
Systa greindist með alvarlegan
sjúkdóm fyrir rétt tæpu ári. Hún
átti mjög góða og samheldna fjöl-
skyldu sem stóð með henni í veik-
indum hennar og gerði henni
sjúkraleguna eins bærilega og hægt
var.
Elsku Systa, takk fyrir samfylgd-
ina. Elsku Ævar, Sibba, Denni,
Addi og Sandra, innilegar samúðar-
kveðjur og megi guð vera með ykk-
ur.
Anna Freyja.
Mig langar að skrifa nokkur orð
um yndislega vinkonu sem fallin er
nú frá, hana Systu mína.
Við Systa kynntumst þegar við
stunduðum nám saman við Nudd-
skóla Íslands veturinn 2004-2005.
Við urðum fljótt mjög góðar vinkon-
ur og milli okkar myndaðist einstök
vinátta sem ég verð ævinlega þakk-
lát fyrir. Það var alltaf gaman að
umgangast Systu. Hún bjó yfir mik-
illi bjartsýni og einstakri lífsgleði
sem smitaði út frá sér og hjálpaði
henni við að takast á við veikindi
sín. Systa var líka skemmtilega
hreinskilin. Hún hikaði ekki við að
láta skoðanir sínar í ljós þótt þær
væru jafnvel alveg á skjön við skoð-
anir annarra sem nálægir voru.
Systa var einstaklega hlý mann-
eskja með stórt hjarta. Maður fékk
alltaf gott knús hjá Systu.
Börnin mín voru bæði mjög hænd
að henni og þótti frábært bæði að fá
hana í heimsókn og einnig að heim-
sækja þau Ævar á Akureyri.
Ég man alltaf eftir því þegar Elí-
as sonur minn hitti Systu í fyrsta
skipti, en hann var ekki mjög hrif-
inn af nuddskólanum sökum mik-
illar fjarveru minnar að heiman. Við
mæðgin fórum að heimsækja hana
og eftir fimm mínútur var hún al-
gjörlega búin að sigra hjarta hans.
Þegar við vorum á heimleið eftir
heimsóknina sagði hann voða glaður
við mig: „Mamma, það var nú bara
voða gott að þú fórst í nuddskólann,
annars hefði ég ekki kynnst Systu.“
Systa kenndi mér marga góða
hluti og einn af þeim var að trúa á
Guð. Einhvers staðar á lífsleiðinni
hafði ég týnt minni trú en Systa
kenndi mér að trúa á ný. Það hefur
líka hjálpað mér við að takast á við
missinn og sorgina núna.
Þótt Systa sé farin frá okkur mun
ég alltaf eiga góðar minningar um
frábæra vinkonu.
Megi Guð og englarnir hans varð-
veita þig elsku vinkona.
Hulda Þórðardóttir.
Það var notalegt og lærdómsríkt
að eiga þig að mágkonu og vinkonu
Systa mín í þau tæp 40 ár sem við
þekktumst. Ekki bara lærdómsríkt
fyrir mig heldur og líka allt þitt
samferðafólk og fjölskyldu þína sem
á nú um sárt að binda. Þú gafst okk-
ur sýn inn í heim náttúrunnar sem
þú unnir hvar sem þú varst og hvert
sem þú fórst.
Alls staðar vakti náttúran athygli
þína og þú sagðir okkur frá hversu
rík að vítamínum og öðrum bætiefn-
um berin og jurtirnar væru sem þú
tíndir. Þú komst auðveldlega auga á
lífið í kringum þig hvort sem það
voru fuglar eða fiskar, blóm eða
fiðrildi.
Þú gerðir meira en að koma auga
á það. Öll munum við garðinn þinn
þar sem fegurðin og ilmurinn vöktu
okkur til vitundar um að sumarið
væri komið.
Hver planta naut sín, hversu lítil
sem hún var. Ef við ekki sáum hana
sagðir þú okkur hversu mikið hún
hafði stækkað síðan síðasta ár.
Stofan þín skartaði líka fallegum
blómum sem þú annaðist af alúð og
svona væri lengi hægt að telja Systa
mín.
Nú eru þetta minningarnar einar.
Minningar um konu sem unni börn-
um sínum. Sagði þeim frá og sýndi
allt sem náttúran bauð upp á.
Studdi þau og leiddi gegnum upp-
vöxt þeirra. Minningar um konu
sem unni manni sínum sem stóð
eins og klettur við hlið hennar í
veikindunum. Minningar um konu
sem var vinur vina sinna og er nú
sárt saknað.
Elsku Ævar, Denni, Sibba, Addi
og Sandra.
Ég votta ykkur samúð mína og
megi Guð gefa ykkur styrk í sorg-
inni.
Samúðarkveðja til ykkar líka frá
Stjána, Ingvari og Atla.
Jóhanna Ragnarsdóttir
Danmörku.
✝ Jenney BáraÁsmundsdóttir
fæddist á Suð-
urgötu 25 á Akra-
nesi 20. október
1936. Hún lést á
dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi
19. febrúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Ás-
mundur Bjarnason
fiskmatsmaður, f.
11. júlí 1903, d. 1.
janúar 2000, og
Halldóra Gunn-
arsdóttir húsmóðir, f. 29. júní
1907, d. 1. september 1977. Jen-
ney ólst upp á Suðurgötu 25
ásamt átta systkinum sínum:
Margrét Valdís, f. 20. júní 1925,
d. 11. maí 1994, Bjarni Berg-
mann, f. 11. september 1926,
Hallfríður Steinunn, f. 4. febrúar
1928, Kristinn Ingvar, f. 5. apríl
1929, d. 14. maí 2005, Hafdís
Lilja, f. 26. ágúst 1932, Ármann
Þór, f. 19. maí 1934, Huldar
Smári, f. 31. mars 1938, d. 9.
október 1979, og
Ólafur Bergmann,
f. 11. desember
1940.
Jenney hélt heim-
ili með föður sínum
og móður á Suður-
götunni þar til móð-
ir hennar lést 1977
og sá síðar um föð-
ur sinn á heimilinu
þar til hann lést ár-
ið 2000.
Börn Jenneyjar
eru tvö: Hrönn
Friðriksdóttir, f. 10.
desember 1956, maki Ólafur Sig-
urgeirsson, f. 27. október 1952,
og Davíð Friðriksson, f. 25. júlí
1959, maki Hrafnhildur Björg-
vinsdóttir, f. 5. mars 1960.
Barnabörn Jenneyjar eru fimm
og barnabarnabörn fjögur.
Lengst af starfsævi sinni starf-
aði Jenney við fiskvinnslu hjá HB
á Akranesi.
Útför Jenneyjar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Látin er tengdamóðir mín Jenney
Bára Ásmundsdóttir.
Ég var svo lánsöm að fá að kynn-
ast Jenneyju fyrir 30 árum. Það var
vart hægt að finna betri persónu en
hana. Alltaf stutt í brosið og vildi allt
fyrir aðra gera. Jenney var höfðingi
heim að sækja og hafði alltaf tíma
fyrir barnabörnin og barnabarna-
börnin að leika við þau og spjalla,
sem hændust að henni og var amma
Jenney dáð af þeim.
Jenney var mikið fyrir að vera úti
við og gróður og blóm voru henni
hugleikin, eins og sá gróður sem hún
kom nálægt bar vitni um. Umhirt af
mikilli natni. Ég minnist hennar
þegar við vorum með sumarbústað
austur í Grímsnesi, hún hafði yndi af
því að sitja úti í móanum og dunda
við að snyrta gróðurinn og lágu eftir
hana þar ófá handtökin.
Jenney var mikil handverkskona
saumaði nánast allar flíkur sjálf á ár-
um áður og ekkert var það sem hún
ekki gat ekki gert í höndunum, jafnt
prjónskapur sem og ýmislegt föndur
sem hún hafði gaman af.
Mikið var gaman ferðast með
Jenneyju um landið og upplifa nátt-
úru landsins með henni. Eina ferð
fór hún erlendis á lífsleiðinni og var
ég og fjölskyldan í för með henni í
þeirri ferð og fengum við að njóta
upplifunar hennar af framandi slóð-
um sem var henni lengi í minni.
Margs er að minnast og margs er
að sakna, sem geymist í huga mér.
En hér er aðeins farið lauslega yf-
ir farinn veg.
Smávinir fagrir, foldar skart,
fífill í haga, rauð og blá
brekkusóley, við mættum margt
muna hvort öðru að segja frá.
Faðir og vinur alls, sem er,
annastu þennan græna reit.
Blessaðu, faðir, blómin hér,
blessaðu þau í hverri sveit.
Vesalings sóley, sérðu mig?
Sofðu nú vært og byrgðu þig.
hægur er dúr á daggarnótt.
Dreymi þig ljósið. Sofðu rótt.
(Jónas Hallgrímsson.)
Haf þökk fyrir allt, elsku Jenney
mín.
Þín tengdadóttir
Hrafnhildur Björgvinsdóttir.
Elsku amma.
Það eru margar hugsanir og
minningar sem koma upp í huga
minn þegar ég hugsa til þín amma.
Allar okkar yndislegu stundir sem
við höfum átt saman í öll þessi ár. Má
þar nefna allar heimsóknirnar til þín
og Ása afa á Suðurgötuna, þær eru
mér mjög minnisstæðar alveg frá því
ég var lítil stelpa og man ég svo vel
þegar ég fékk að fara ein til þín í
heimsókn með Akraborginni og fékk
að gista hjá þér. Ég man það alveg
eins og það hefði gerst í gær. Hjá
þér var alltaf svo gott að vera og allt-
af fannst mér jafn leiðinlegt þegar
ég þurfti að fara heim aftur. Ég á
líka ótal margar minningar um öll
sumrin sem þú eyddir með okkur
fjölskyldunni í sumarbústaðnum
okkar í Hraunborgunum. Það var
yndislegur tími. Það eru til enda-
lausar minningar um þig í hjarta
mínu og alla væntumþykjuna sem þú
gafst mér, af henni áttirðu alltaf nóg.
Mér þykir svo vænt um þig amma
mín og ég er svo þakklát fyrir að
hafa fengið að hafa þig í lífi mínu
sem ömmu mína og að þú hafir feng-
ið að kynnast henni Nadíu minni er
mér svo kært.
Þú ert ein sú yndislegagasta
manneskja sem ég hef kynnst, elsku
amma og ég á eftir að sakna þín svo
mikið. Þú hefur alltaf verið mér svo
góð, þú ert með hjarta úr gulli. Ég
veit að þér líður vel þar sem þú ert
núna og ég veit að guð og englar
hans umvefja þig hlýju eins og þú
hefur umvafið alla aðra. Betri mann-
eskju hef ég ekki kynnst. Ég bið góð-
an Guð um að geyma þig og blessa
þangað til við hittumst næst, elsku
amma mín. Við elskum þig heitt og
munum alltaf gera, þú átt stóran
part af okkar hjarta.
Við kveðjum þig að sinni með
þessum orðum:
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Hvíl í friði, elsku amma.
Eva María og Nadía Mist.
Mig langar til að minnast frænku
minnar sem hefur yfirgefið okkur.
Ég sá hana nú ekki oft síðustu árin
en gamlar minningar eru mér skýr-
ar.
Jenney, þú varst alltaf svo kát.
Það var ákveðin birta sem fylgdi þér.
Kannski er birtan svo sterk í minn-
ingunni því það var yfirleitt á sól-
ríkum sumardögum sem við kíktum í
kaffi til þín upp á Skaga. Alltaf var
jafn gaman að koma til þín og lang-
afa og skottast upp og niður stigana.
Ég var pínu smeyk að fara niður í
kjallara en ég vissi alltaf af þér við
vaskinn eða eldavélina og það veitti
mér öryggi. Í skúffunum áttir þú svo
dót sem maður gat gleymt sér við að
skoða. Minnisstæðust eru gömul
tvinnakefli þrædd upp á band. Mér
þótti rödd þín líka furðulega
skemmtileg. Ég gat setið á eldhús-
kollinum og hlustað á þig tala um allt
og ekkert. Á sama kolli lærði ég að
borða svartfuglsegg. Á meðan ég
borðaði eggin sagðir þú mér frá því
hvernig þau voru tínd úr hreiðrun-
um. Mikið var hann langafi heppinn
að hafa þig hjá sér. Hann var sko svo
sannarlega í öruggum höndum hjá
þér. Þú varst alltaf svo hlý og góð.
Nú hittist þið aftur eftir nokkurra
ára aðskilnað.
Á björtum sumardegi mun ég svo
keyra upp á Akranes og sýna syni
mínum fallega húsið sem þið bjugg-
uð í. Og segja honum hitt og þetta
um heimsóknir mínar til þín.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Íris Hafþórsdóttir.
Senn leið að þeim tíma ársins að
ég heyrði frá Jenney móðursystur
minni á Akranesi. Síðustu árin hafði
ég aðstoðað hana við að ganga frá
skattframtali. Þessi samtöl verða
ekki fleiri. Nú hefur hún kvatt. En
það voru ekki tölur og pappírar sem
komu upp í huga minn þegar ég
minntist þessara ársvissu samtala
okkar Jenneyjar. Þessi samtöl voru
lýsandi fyrir viðhorf hennar til lífs-
ins. Það var jafnan ekki langt liðið á
samtalið þegar hún hafði orð á því að
þetta væri svo mikil fyrirhöfn fyrir
mig. Það var ekki hennar háttur að
biðja aðra um aðstoð. Jenney kaus
að vera sjálfstæð í lífinu.
Fyrir okkur barnabörn Halldóru
og Ásmundar á Suðurgötu 25 á
Akranesi var Jenney alltaf fasti
punkturinn í tilverunni á Suðurgöt-
unni. Jenney hélt heimili með ömmu
og afa þar eftir að hún flutti upp á
Akranes ásamt börnum sínum
Hrönn og Davíð. Heimilið á Suður-
götu 25 var jafnan viðkomustaður
allrar stórfjölskyldunnar og því oft
margt um manninn. Þar áttum við
krakkarnir griðastað og þær voru
margar ferðirnar sem farnar voru
með Akraborginni upp á Skaga. Og
eftir að skipið fór að flytja bíla í
meira mæli og leiðin lá um Akranes,
þótt ferðinni væri heitið lengra, var
jafnan stoppað á Suðurgötunni. Það
voru eðlilega stundum svolítil ærsl
sem fylgdu okkur krökkunum þegar
við komumst í frelsið á Skaganum.
Það kom því iðulega í hlut Jenneyjar
að hafa stjórn á hópnum og þótt hún
gæti verið ákveðin við okkur þegar
þess þurfti með var þó jafnan stutt í
grínið og glensið. Hún gat verið
stríðin við okkur krakkana og þær
eru margar minningarnar sem rifj-
ast upp. Flestar eiga það þó sameig-
inlegt að leiksviðið er eldhúsið á Suð-
urgötunni. Þar var samkomustaður
okkar og allar leiðir lágu um það.
Það var sama hvort verið var að
koma úr kjallaranum eða inn af göt-
unni, þar var Jenney og tók fagnandi
á móti okkur. Það var gjarnan ein-
hver stíðnisglampi í augunum og
hún brosti út í annað. Einstaka sinn-
um vorum við þó minnt á dimmu
kartöflugeymsluna undir útidyra-
tröppunum en þá þurftum við líka að
vera verulega óþekk.
Jenney starfaði lengst af við fisk-
vinnslu á Akranesi. Lífið á Suður-
götu 25 var því alltaf nátengt því
hvernig fiskaðist. Afi hafði verið
fiskmatsmaður. Við krakkarnir
lærðum því fljótt að það hvernig afl-
aðist réð því hvort það hafði verið
vinna síðustu dagana.
Þegar heilsu fyrst ömmu og síðar
afa hrakaði og aldurinn færðist yfir
nutu þau umönnunar Jenneyjar
heima á Suðurgötunni. Aðstæður á
Suðurgötunni voru um margt ekki
þær bestu til að sinna umönninni en
allt leysti Jenney þetta einstaklega
vel af hendi. Fyrir það er ástæða til
að þakka, sérstaklega árin sem hún
annaðist afa. Eftir að afi féll frá kaus
Jenney að flytja sig um set og festi
kaup á íbúð að Vallarbraut á Akra-
nesi. Það var ekki í hennar huga að
flytjast á dvalarheimili en síðustu
misseri voru Jenney erfið vegna
heilsuleysis og veikinda. Sjálfstæðið
varð að víkja fyrir nauðsynlegri
umönnun af hálfu annarra.
Ég sendi börnum Jenneyjar,
Hrönn og Davíð, og fjölskyldum
þeirra samúðarkveðjur.
Tryggvi Gunnarsson.
Jenney Bára
Ásmundsdóttir