Morgunblaðið - 28.02.2008, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2008 37
Ég veit að ég mun
aldrei gleyma Re-
bekku, frænku minni.
Hún hafði mikil og
djúp áhrif á mitt líf og er ég henni
mjög þakklát fyrir allt það sem hún
færði mér í lífinu. Sem elsta systkinið í
hópnum var henni fátt óviðkomandi og
voru börn systkina hennar, og barna-
börn, þar engin undantekning á. Ég
fann að henni þótti gífurlega vænt um
okkur öll og gerði allt til að styrkja
okkur og styðja á allan mögulegan
hátt sem hún gat. Hún var óspör á
hrósið og ein sú mest hvetjandi mann-
eskja sem ég hef þekkt. Hún meinti
hvert orð sem hún sagði og hefði hún
aldrei hrósað neinum nema sem ætti
það að fullu skilið. Hún var heil og
sönn í öllum sínum aðgerðum og orð-
um og lá ekki á skoðunum sínum.
Vegna þessa skipti hrós hennar, hvatn-
ing og skoðanir mig miklu máli. Ég leit-
aði oft ráðlegginga hjá henni og lagði
hún sig mikið fram við að fá allar stað-
reyndir máls fram til að vega og meta
og veita bestu ráðleggingu sem völ var
á hverju sinni. Hún var mjög falleg, að
innan sem utan, skemmtileg, gefandi,
mikill húmoristi og svolítið stríðin. Var
hún að auki alveg ótrúlega klár og dug-
leg. Er það ekki að ástæðulausu sem
ég, og svo margir aðrir, tel hana eina
helstu fyrirmynd mína í lífinu.
Ég átti fjölmargar góðar stundir
með Rebekku. Hún bauð mér tvisvar
sinnum með sér í sólarlandaferð þegar
ég var barn og svo fórum við hjónin í
siglingu með henni ásamt fleirum í
fyrravor. Allar ferðirnar voru alveg
frábærar enda var hún skemmtilegur
og góður ferðafélagi. Allra besti dag-
urinn í siglingunni var án efa afmæl-
isdagur Rebekku sem við eyddum á
strandbar á eyju í Karíbahafinu við
dynjandi kalypso tónlist, nutum góðra
veitinga og köfuðum í sjónum.
Fyrir brúðkaupið okkar samdi hún
fyndinn texta við lag sem sungið var í
veislunni, tók saman fjöldann allan af
ljósmyndum og vídeóklippum og hélt
skemmtilegustu ræðu í heimi sem enn
er talað um, þar sem hún gerði óspart
grín að okkur við mikla kátínu veislu-
gesta. Allt bar þetta einkenni þess að
hún hefði lagt sig alla fram og veit ég
að meiri vinna fór í atriðið en hún lét
uppi.
Það var mjög skemmtilegt að elda
fyrir Rebekku, ekki bara lét hún í sér
heyra ef henni fannst maturinn góður
heldur líka var hún spurul um aðferðir
og innihald matarins og hrósaði kokk-
unum hástöfum fyrir kunnáttu og
verklag í eldhúsinu. Henni þótti best
og skemmtilegast þegar boðið var upp
á villibráð og gott rauðvín með og vor-
um við nýlega búnar að ákveða að það
væri sko kominn tími á aðra slíka
veislu um leið og sjúkrahúsvist hennar
lyki.
Mér finnst erfitt að kveðja hana
enda var hún ekki bara frænka mín
heldur svo margt, margt annað. Við
áttum það til að kalla hvor aðra „uppá-
haldsfrænku“ enda áttum við gott
skap saman og sú nafngift sannleik-
anum samkvæm að mínu áliti. Við sér-
stök tilefni bar hún nafngiftina „vara-
mamman“ en að öðru leyti var hún ein
af mínum bestu vinkonum. Ég gæti
skrifað heila bók um kynni mín af
henni og allt sem hún gerði og stóð
fyrir. Ég á eftir að sakna hennar mikið
og með trega í hjarta kveð ég Re-
bekku þó með þakklæti fyrir allt sem
ég lærði af henni og allar þær góðu
stundir sem við áttum saman.
Elsku Einar, Ingvar, Anna, afi og
amma, sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur og styrk til þess að
takast á við sorgina.
Inga Lillý.
Hún Rebekka kvaddi þennan heim
snögglega að morgni þriðjudagsins 12.
Rebekka Ingvarsdóttir
✝ Rebekka Ingv-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 24.
mars 1951. Hún
andaðist á Landspít-
alanum við Hring-
braut 12. febrúar
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Bústaðakirkju
21. febrúar.
febrúar. Það var vitað
hvert stefndi en ekki að
þetta gerðist svona
fljótt. Við hefðum öll
viljað hafa Rebekku
lengur meðal okkar en
hún var stolt og sjálf-
stæð kona og hefði
aldrei getað hugsað sér
að vera veik og ósjálf-
bjarga.
Rebekka háði hetju-
lega baráttu við
krabbameinið. Hún
sýndi bæði ótrúlegt
þrek og æðruleysi í
veikindum sínum og hlífði fjölskyld-
unni eins og hægt var. Hún vissi hvað
beið og reyndi að undirbúa Einar,
Ingvar og Önnu eins og hún gat. Eins
var hún Ástu systur sinni, sem glímir
við sama sjúkdóm, stoð og stytta í
veikindum hennar.
Fjölskylda Rebekku var henni allt,
bæði hennar litla og stóra fjölskylda.
Hún kynntist ung honum Einari sín-
um sem hefur verið hennar lífsföru-
nautur og voru þau mjög samrýmd.
Einar og Rebekka höfðu gaman af að
ferðast og fóru með fjölskyldunni
margar ferðir til að skoða heiminn og
njóta lífsins. Þær minningar eru nú
dýrmætar. Hag allra bar Rebekka
fyrir brjósti en þó sérstaklega fyrir
Einari, Ingvari Erni og Önnu Krist-
rúnu. Allt sem hún gerði var í þágu
barnanna og hlutu þau ástríkt og gott
atlæti. Það uppeldi og lífsgildi sem
voru fyrirhöfð á heimilinu verður
þeim góður leiðarvísir og gott vega-
nesti í lífinu. Ástríki fjölskyldunnar
kom vel í ljós í veikindum Rebekku.
Þau reyndu að hjálpa henni á allan
hátt og voru henni stoð og stytta í öllu
sem á þurfti að halda. Það er mikil
gæfa að kynnast svona mikilli ást og
væntumþykju.
Að leiðarlokum Rebekku er margs
að minnast og fyrir margt að þakka.
Fjölskyldan á sér sterkt bakland og
munum við sem endranær hugsa vel
hvert um annað og umvefja það sem
Rebekku var helgast, Einar og börnin
Ingvar og Önnu, ást og umhyggju.
Elsku Einar, Ingvar Örn, Anna,
Ingvar og Lillý, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð. Okkar missir er
mikill en minningin um góða konu
mun lifa. Minning hennar lifir í börn-
um hennar.
Hvíl í friði, elsku Rebekka, og góða
ferð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofnir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir).
Þorsteinn, Ragna, Ingvar og
Sigríður Alexandra.
Kveðja frá Skeljungi
Í dag kveðjum við með söknuði
samstarfskonu okkar, Rebekku Ingv-
arsdóttur, en sl. 21 ár starfaði hún
sem starfsmannastjóri hjá Skeljungi.
Nokkrum dögum fyrir andlát Re-
bekku áttum við okkar síðasta samtal.
Henni var þá ljóst að hún yrði senn að
mæta örlögum sínum og taldi afar
ólíklegt að hún ætti afturkvæmt. Eigi
að síður kom hún með góða ábend-
ingu varðandi verkefni sem hún vissi
að ég var að vinna. Kjarkur hennar og
æðruleysi við þessar aðstæður var
einstakt. Fyrir okkur sem höfðum
starfað með henni kom þetta ekki á
óvart, þannig þekktum við hana.
Rebekka ávann sér auðveldlega
traust og virðingu með sinni rólegu og
yfirveguðu framkomu. Það var fátt
sem kom henni úr jafnvægi. Starfs-
mannamál eru oft og tíðum flókin og
erfið viðureignar jafnframt því að
vera mjög gefandi. Hagsmunir heild-
arinnar fara ekki alltaf saman við
hagsmuni einstakra starfsmanna. Þá
valda breytingar oft og eðlilega
áhyggjum hjá þeim sem á bitnar. Re-
bekka leysti sem best hún gat úr slík-
um málum á sinn hlutlæga og faglega
hátt og lagði sig ávallt fram um að
tryggja að allir færu sáttir frá borði.
Rebekka var ráðagóð og reynsla
hennar og þekking komu sér oft vel
þegar glíma þurfti við krefjandi verk-
efni.
Rebekka fylgdist vel með straum-
um og stefnum. Samhliða starfi sínu
stundaði hún m.a. viðskipta- og
rekstrarnám og var vel að sér í fræð-
um er lúta að fyrirtækjastjórnun.
Hún átti stóran þátt í að móta og
koma á laggirnar ýmsum nýjungum,
meðal annars jafnréttisáætlun, og tók
virkan þátt í stefnumótun, markmið-
asetningu og gerð viðskiptareglna.
Einnig voru henni kær ýmis verkefni
er stuðluðu að meiri lífsgæðum eins
og samræming atvinnu og fjölskyldu-
lífs.
Á síðustu árum þurfti Rebekka að
glíma við óvæginn sjúkdóm sem hún
tókst á við af mikilli þrautseigju en
jafnframt af því raunsæi sem ein-
kenndi hana. Þrátt fyrir erfið veikindi
sinnti hún starfi sínu af alúð og kost-
gæfni allt fram í andlát sitt.
Eftir lifir minning um góðan vin og
traustan félaga. Við þökkum Re-
bekku samfylgdina og sendum fjöl-
skyldu hennar okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Fyrir hönd Skeljungs,
Gunnar Karl Guðmundsson.
Mikil er ósanngirni þessa heims.
Fólk er kallað burt í blóma lífsins, vin-
ir og ástvinir hverfa á braut. Það er
svo margt sem við fáum ekki ráðið, en
við höfum val um hvernig við lifum
hér á jörð og hvernig við snertum líf
samferðafólks okkar. Með litlum og
stórum ákvörðunum, viðmóti okkar
og hvernig við nýtum þekkingu okkar
öðrum til góðs skiljum við eftir spor
sem ekki verða máð. Þetta skildi Re-
bekka og í starfi sínu skapaði hún ný
tækifæri til framþróunar. Fyrir nærri
tíu árum opnaði hún dyrnar fyrir
doktorsnema, sem hún þekkti lítil
deili á, án nokkurra skilyrða eða efa-
semda. Öllum hindrunum vegna flók-
innar gagnasöfnunar var ýtt úr vegi
af yfirvegun og með brosi á vör. Öll-
um efasemdum mætt með óbilandi
trú á nýrri þekkingu. Niðurstaða
þessarar rannsóknar hefur getið af
sér greinar og bækur og varð grunn-
urinn að nýjum kenningum í þjón-
ustustjórnun. Allt gert kleift með
opnum huga Rebekku. Framsýni
hennar skilur eftir sig spor sem ekki
gleymast. Fyrir skilning, stuðning og
vináttu hennar verð ég ævinlega
þakklát.
Ég votta fjölskyldu og vinum Re-
bekku mína dýpstu samúð.
Svafa Grönfeldt.
Rebekka réðst til Skeljungs sem
starfsmannastjóri árið 1987 og náði
að móta starfsmannastefnu félagsins,
sem einkenndist af virðingu gagnvart
einstaklingnum þannig að litið sé til
þarfa hvers og eins bæði hvað varðar
möguleika, tækifæri og aðstoð. Það er
enginn vafi á, að það innsæi og sú
næmni sem Rebekka áorkaði með
persónuleika sínum og útgeislun,
markaði þessa stefnu, sem einkenndi
alla starfshætti félagsins. Enda sýndi
það sig, að Gunnar Karl Guðmunds-
son, forstjóri Skeljungs, átti eftir að
reynast Rebekku einstaklega vel í
veikindum hennar og Rebekka hafði
oft orð á því að nú skildi hún þegar
fólk talaði um að Skeljungur væri ein-
stakur vinnustaður þegar vandamál
steðjuðu að.
Rebekka hafði brennandi áhuga á
rekstri fyrirtækisins og menntaði sig
frekar á því sviði. Hún skildi að gott
starfsfólk var með til að skapa góðan
rekstrarárangur. Hún leitaði stöðugt
að leiðum til að bæta rekstur fyrir-
tækisins og vann af einurð með öðrum
stjórnendum að slíkum málum. Re-
bekka sinnti hverjum og einum
starfsmanni. Hún hafði alltaf tíma og
ekkert vandamál var of lítið fyrir
hana. Hún bar einlæga virðingu fyrir
eldri starfsmönnum félagsins sem
höfðu starfað í áratugi hjá félaginu.
Ef með þurfti studdist hún við utan-
aðkomandi ráðgjafa í erfiðum málum,
hvort sem um var að ræða lækna eða
sálfræðinga. Þannig hindraði hún oft
að vandamál einstaklinga yxu þeim
yfir höfuð. Það var henni mikið keppi-
kefli að stjórnendur sinntu sínu hlut-
verki af ábyrgð og var hún ætíð
reiðubúin að vera þeim innan handar
sem ráðgjafi. Við Rebekka áttum um
níu ára skeið farsæla samleið í fram-
kvæmdastjórn félagsins og bundust
sterkum vináttuböndum. Rebekka og
Lúðvíg hófu síðan MBA-nám saman í
HR báðum til mikillar ánægju. Re-
bekka varð hins vegar að hverfa frá
náminu þegar hún veiktist sumarið
2004.
Rebekka og Einar hafa verið au-
fúsugestir hjá okkur á Breiðabóls-
stað. Mikið var hlegið þegar Rebekka
og Lúðvíg kræktu í sama laxinn sitt
frá hvorum árbakkanum í Valsham-
arsá. Þrátt fyrir veikindi sín undan-
farin ár gleymdi Rebekka ekki að lifa
lífinu og spjalla, borða góðan mat
saman yfir rauðvínsglasi. Ekki
skemmdi það að enda kvöldið í heita
pottinum í Grafarvoginum heima hjá
þeim Einari og halda áfram að leysa
vandamál heimsins.
Rebekka hefur verið frumkvöðull
meðal starfsmannastjóra á Íslandi og
mörgum þeirra góð fyrirmynd. Hún
hefur tekið virkan þátt í félagsstarfi
þeirra og mótað þá breytingu og þró-
un sem orðið hefur í þessum efnum í
íslenskum fyrirtækjum. Rebekka
eignaðist aldrei óvini í sínu vanda-
sama starfi, og vitnar það um sam-
skiptahæfni og persónutöfra og úr-
ræði sem brugðust henni aldrei. Við
hjónin og börnin okkar tvö kveðjum
góðan fjölskylduvin, sem við höfum
öll vaxið af kynnum og vináttu við. Við
biðjum góðan Guð að vernda Einar,
Ingvar og Önnu og styrkja þau á
þessum erfiðu tímum. Auk þess send-
um við öllum þeim fjölmörgu sem eiga
um sárt að binda við fráfall Rebekku
okkar einlægu samúðarkveðjur.
Margrét Guðmundsdóttir og
Lúðvíg Lárusson.
Rebekka Ingvarsdóttir hóf störf
hjá Starfsmannahaldi Varnarliðsins á
Keflavíkurflugvelli haustið 1972. Hún
var þá aðeins tuttugu og eins árs göm-
ul. Hún starfaði þar um 15 ára skeið
þar til hún gerðist starfsmannastjóri
Skeljungs hf. í Reykjavík.
Rebekka var glaðvær og ákveðin í
framkomu og hún ávann sér strax
traust samstarfsmanna og allra
þeirra starfsmanna og stjórnenda
Varnarliðsins sem hún átti samskipti
við. Hún var góður leiðtogi, ráðagóð
og hjálpsöm og henni voru sífellt falin
ábyrgðarmeiri störf sem hún ætíð
sinnti af mestu alúð og trúmennsku.
Rebekka notaði öll tækifæri sem
henni buðust til endurmenntunar og
til að ná meiri þekkingu í starfi. Hún
var einnig sífellt vakandi yfir þörfum
starfsmanna Varnarliðsins til meiri
starfsþjálfunar og starfskunnáttu og
beitti sér fyrir ýmsum lausnum þar til
umbóta, s.s. námskeiðum, starfsþjálf-
un, iðnnámssamningum og ensku-
kennslu. Meðal annars annaðist Re-
bekka tengsl við starfsmenn
Varnarliðsins og miðlun upplýsinga
til þeirra. Blað er nefndist Vallar-
skjárinn var um tíma gefið út af
Rebekku fyrir hönd starfsmanna-
haldsins og dreift til starfsmanna
Varnarliðsins. Rebekka annaðist inn-
leiðingu ótal nýjunga til betri starfs-
hátta á vinnustað sínum. Þar skal
nefna til dæmis fyrstu notkun staf-
ræns ritvinnslutækis á Íslandi með ís-
lenskri stafsetningu. Tækið var af
gerðinni „CPT 8000“ og var það fyr-
irrennari almennra ritvinnslutækja
er síðar voru leyst af hólmi með fjöl-
nota borðtölvum s.s „Apple II“ og enn
síðar „IBM PC“.
Rebekku er sárt saknað af öllum
fyrrverandi samstarfsmönnum henn-
ar hjá Varnarliðinu.
Við Berta, eiginkona mín, sendum
Einari Ágústi Kristinssyni, eigin-
manni Rebekku, og börnum hennar,
Ingvari Erni og Önnu Kristrúnu, for-
eldrum hennar og systkinum okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning Rebekku Ingvarsdóttur.
Guðni Jónsson, fyrrverandi
starfsmannastjóri Varnarliðsins.
 Fleiri minningargreinar um Re-
bekku Ingvarsdóttur bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓNAS REYNIR JÓNSSON
frá Melum,
Sólheimum 23,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju föstudaginn
29. febrúar kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim
sem vilja minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Elín Þórdís Þórhallsdóttir,
Elsa Jónasdóttir, Gunnar Guðjónsson,
Ína H. Jónasdóttir, Eggert Sv. Jónsson,
Þóra Jónasdóttir,
Birna Jónasdóttir, Gunnar Vignisson,
barnabörn og fjölskyldur.
✝
Elsku móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SIF ÞÓRZ ÞÓRÐARDÓTTIR
fv. danskennari,
sem lést á Hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
miðvikudaginn 20. febrúar verður jarðsungin frá
Kópavogskirkju föstudaginn 29. febrúar kl. 13.00.
Iðunn Anna Valgarðsdóttir, Jakob Már Gunnarsson,
Eiður Valgarðsson, Kristín Gunnarsdóttir,
Gunnhildur Valgarðsdóttir,
Sigrún Valgarðsdóttir, Þórólfur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðursystir mín, systir okkar og frænka,
VALGERÐUR SIGURÐARDÓTTIR,
lést sunnudaginn 24. febrúar.
Jarðarförin fer fram í kyrrþey.
Þorbjörg Friðriksdóttir,
Erla Sigurðardóttir,
Þórhildur Sigurðardóttir,
Reynir Sigurðsson
og aðrir aðstandendur.