Morgunblaðið - 12.04.2008, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 12. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Petrína Hall-dóra Jónsdóttir
fæddist í Bolung-
arvík 25. sept-
ember 1918. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Bolungarvíkur 1.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Anna Skarp-
héðinsdóttir, f.
15.4. 1888, d. 12.5.
1968 og Jón Ólafur
Jónsson, f. 4.1.
1888, d. 11.9. 1923.
Eftir að faðir henn-
ar lést fór hún í fóstur til föð-
ursystur sinnar, Ríkeyjar Jóns-
dóttur, og manns hennar Eggerts
Lárussonar, sem bjuggu á
Klukkulandi í Dýrafirði. Hjá
þeim dvaldi hún í fimm ár, en
kom þá aftur til móður sinnar í
Bolungarvík. Systkini Petrínu
eru: Hrólfur, f. 1910, d. 1999,
Bjarni Hjaltalín, f. 1914, d. 1915,
Bjarni Jón Hjaltalín, f. 1916, d.
1944, Þorkell Erlendur, f. 1917,
d. 1976, Helga, f. 1921, d. 1924
og Guðrún, f. 1923.
Hinn 24. desember 1939 giftist
f. 1965, Hálfdán, f. 1966, Ingi-
björg, f. 1967 og Halldóra, f.
1973. Þau eiga 7 barnabörn. 4)
Sigríður Lovísa, f. 11.7. 1944, d.
7.4. 1948. 5) Sigríður Jónína, f.
20.11. 1947, gift Gísla Helgasyni,
f. 1938, d. 2003. Börn þeirra eru:
Magnús Helgi, f. 21.5. 1973, d.
21.8. 1973, Anna Svandís, f. 1975
og Hálfdán, f. 1979. Þau eiga 2
barnabörn. 6) Jóhanna, f. 15.7.
1951, gift Philippe Ricart, f.
1952. Dóttir þeirra er Martha, f.
1980. Þau eiga 2 barnabörn.
Á yngri árum var Petrína í vist
á ýmsum heimilum í Reykjavík, á
Ísafirði og í Bolungarvík. Einnig
vann hún við síldarsöltun. Eftir
að þau Hálfdán stofnuðu heimili,
helgaði hún húsmóðurstörfunum
krafta sína og sinnti heimili og
fjölskyldu af mikilli alúð. Á síðari
árum starfaði hún í nokkur ár
við rækjuvinnslu. Hún var virk í
félagsstörfum, var bæði í Kven-
félaginu Brautinni og í kvenna-
deild Slysavarnafélags Bolung-
arvíkur þar sem hún var
heiðursfélagi. Hún bjó lengst af
með fjölskyldu sinni að Hólsvegi
13 í Bolungarvík, en flutti í lok
árs 2005 í íbúð fyrir aldraða að
Aðalstræti 22. Síðustu mánuðina
var hún á Sjúkrahúsi Bolung-
arvíkur.
Útför Petrínu verður gerð frá
Hólskirkju í Bolungarvík í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Petrína Hálfdáni
Einarssyni, f. 25.2.
1917. Foreldrar
hans voru Jóhanna
Einarsdóttir, f. 9.6.
1888, d. 12.10. 1951
og Einar Hálf-
dánsson, f. 16.7.
1889, d. 2.8. 1921.
Börn Petrínu og
Hálfdáns eru: 1) Ein-
ar, f. 3.10. 1939,
kvæntur Guðríði G.
Benediktsdóttur, f.
1938. Börn þeirra
eru: Hálfdán, f.
1962, Benedikt, f. 1963, Halldór
Grétar, f. 1966, Anna, f. 1968 og
Baldur Smári, f. 1976. Þau eiga
10 barnabörn. 2) Anna Jóna, f.
20.12. 1940, var gift Valdimar
Lúðvík Gíslasyni, f. 1939, þau
skildu. Börn þeirra eru: Lárus
Guðmundur, f. 1959, Gísli Ósvald-
ur, f. 1961, Hálfdán Pétur, f.
1963, Ómar, f. 1965, Margrét, f.
1967 og Anna Sigríður, f. 1972.
Þau eiga 13 barnabörn. 3) Óskar,
f. 2.2. 1942, d. 24.11. 2007,
kvæntur Karitas Hafliða, f. 1945.
Börn þeirra eru: Benedikt Níels,
Peta tengdamóðir mín er látin.
Þegar ég kom fyrst í heimsókn til
Íslands haustið 1977 fór ég vestur í
Bolungarvík að heimsækja tilvon-
andi tengdaforeldra mína og var mér
þá þegar tekið opnum örmum. Tveim
árum síðar fluttum við Jóhanna til
Ísafjarðar og urðu heimsóknir þá
tíðar. Oft var glatt á hjalla á Hóls-
veginum, fjölskyldan mætt í kaffi,
nýbakaðar kleinur eða pönnukökur
og það ekki bara á sunnudögum,
heldur líka í síðdegiskaffi í miðri
viku. Peta og Danni voru líka dugleg
að heimsækja okkur. Þegar við vor-
um í Bolungarvík komu þau oft, jafn-
vel gangandi, upp að Hóli í kvöld-
heimsókn til okkar, kíktu þá á
kartöflugrösin eða endurnar sem
voru á vappi og áttu hreiður í
grenndinni og oftar en ekki komu
þau með fiskmola fyrir Hosu, kisuna
okkar.
Peta hafði mikinn áhuga á handa-
vinnu, hún heklaði marga dúka,
stóra og smáa, og milliverk í sæng-
urföt. Hún prjónaði líka mikið, alveg
fram á síðustu daga og fengum við öll
að njóta góðs af því. Það var tvennt
annað sem Peta hafði áhuga á, kart-
öflurækt og svo berin. Yfir berjatím-
ann var hver stund notuð til að fara í
berjamó og svo fengum við ber og
rjóma þegar við komum í heimsókn.
Berin voru líka send til vina og ætt-
ingja, fryst og sultuð.
Peta bjó lengst á Hólsvegi 13 eða
til haustins 2005 þegar Peta og
Danni fluttu í íbúðina í Hvíta húsinu.
Fór ég þá vestur að hjálpa þeim við
flutningana og að aðstoða þau við að
koma sér fyrir og reyna að búa til
notalegt heimili. Síðast vorum við
hjónin með þeim þar ásamt Sirrý og
Önnu Jónu um jól og áramót og átt-
um saman góðar og hátíðlegar
stundir.
Á kveðjustund streyma minning-
arnar fram í huga mér. Takk fyrir
allt, Peta.
Þinn tengdasonur,
Philippe.
Mig langar að minnast þín Peta
mín með nokkrum orðum. Ég er bú-
in að þekkja þig frá því ég var smá-
stelpa og kynntist þér svo enn betur
þegar ég tengdist inn í ættina. Ég
átti margar góðar stundir með þér
og Danna og tengdaforeldrum mín-
um og er ég þakklát hve þið reyndust
henni Dæju vel eftir að tengdapabbi
lést.
Þið Danni voruð ætíð mjög sam-
hent hjón og mörgum góð fyrir-
mynd. Okkur þótti alltaf svo gaman
að koma til ykkar Danna á Grund-
irnar og gaman var að sitja í eldhús-
inu hjá ykkur og fá að njóta þeirra
veitinga sem þið buðuð upp á og þá
sérstaklega hafrakexins sem enginn
bakaði eins vel og þú. Þú sast sjaldan
auðum höndum þegar við komum í
heimsókn. Þó aldurinn væri farinn
að færast yfir þig og þú orðin lasin
kom það ekki í veg fyrir að þú værir
að hekla og prjóna á langömmubörn-
in og allt sem þú tókst þér fyrir
hendur var ætíð gert af miklum
myndarbrag.
Við Dengsi viljum einnig minnast
eftirminnilegra ferða okkar með
ykkur á Heilsustofnunina í Hvera-
gerði. Hvað þið voruð yndisleg í sam-
veru og gaman að vera með ykkur.
Einnig viljum við þakka þér stund-
irnar sem við höfum átt saman núna
eftir að þið Danni fluttuð í íbúðir
eldri borgara og við beint á móti ykk-
ur, hinum megin við götuna. Þótti
okkur svo vænt um þau skipti sem
þið gátuð komið yfir til okkar í heim-
sókn og þá áttum við góðar stundir
saman.
Þó við vissum að þú værir orðin
mjög lasin þá grunaði okkur ekki að
við værum að kveðja þig í hinsta sinn
áður en við héldum í fyrirhugað
ferðalag. Við Dengsi sendum þér
Danni minn, börnum og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guð blessi minningu góðrar konu.
Ásdís.
Elsku amma Peta.
Í dag kveð ég þig í hinsta sinn.
Þegar ég hugsa um þig kemur margt
skemmtilegt upp í hugann. Fyrst og
fremst þó hvað þú varst alltaf ljúf og
hlý og hversu gott var að koma í
heimsókn til ykkar afa. Einnig var
frábært hvað þið voruð alltaf sam-
rýnd og góð hvort við annað.
Þið afi voruð alltaf dugleg að
ferðast og í nokkrum af ferðum
ykkar suður var ég svo heppin að
þið gistuð hjá mér. Ég þurfti ekki
mikið að hafa fyrir ykkur, því þið
hélduð ykkar venjum. Eitt af því
sem alltaf var gert var að fara á
KFC, þú sagðir að það væri uppá-
haldsmaturinn þinn. Einu sinni
man ég eftir því að þið afi gistuð á
Hótel Esju og þig langaði í uppá-
haldsmatinn þinn. Afi gerði sér lítið
fyrir, labbaði inn í Skeifu og náði í
kjúkling fyrir þig. Okkur frænkun-
um þótti mjög gaman að því að
amma vildi helst fá skyndibitamat
þegar hún kom í bæinn.
Þrátt fyrir háan aldur varstu
heilsuhraust. Þið afi hugsuðuð vel
um heilsuna og fóruð á hverjum
degi í göngutúr fram á veg, sama
hvernig viðraði. Áhugamál þín voru
án efa handavinna og berjaferðir.
Ég man eftir berjaferðum með ykk-
ur og fjölskyldu minni inn í Hest-
fjörð og út í Skálavík. Eftir að ég
flutti suður var ómetanlegt að fá
sendan kassa af berjum frá ykkur
afa. Handavinnan þín var mjög
vönduð og falleg. Þú varst dugleg
að senda krökkunum mínum sokka
og vettlinga og ég er alltaf svo stolt
þegar ég er spurð hver prjóni svona
fallegt. Amma Peta er svarið.
Pönnukökur og kleinubakstur,
þar varstu á heimavelli. Pönnukök-
urnar þínar eru þær bestu sem ég
hef smakkað. Oftast þegar ég kom
vestur hringdir þú og spurðir hvort
ég vildi ekki koma í kaffi, þú ætlaðir
að baka pönnukökur. Þegar ég kom
inn á Grundir ilmaði eldhúsið af
bökunarlykt og á borðinu var fullur
diskur af pönnukökum sem búið var
að rúlla upp á þinn hátt. Þessar
pönnukökur runnu vel niður með
ískaldri mjólk. Kleinurnar þínar
voru líka mjög góðar. Þegar ég var
að vinna í fiski inni á Grundum hjól-
aði ég oft til þín í kaffinu til að fá ný-
bakaðar kleinur og það kom fyrir að
þú sendir mig til baka með fullt box
fyrir samstarfsfólk mitt. Þegar þú
varst að baka pönnukökurnar eða
kleinurnar þá talaðir þú alltaf um
að þær væru nú ekki fallegar en al-
veg hægt að borða þær. Þú varst
alltaf svo hógvær amma mín.
Þú varst alltaf mjög barngóð
amma mín. Eftir að Sigrún Ásta og
Gísli Már komu í heiminn var ekki
farið vestur án heimsóknar til ykk-
ar afa, enda þið alltaf jafn spennt að
hitta þau. Sigrún Ásta hafði sér-
staklega gaman af heimsóknunum
til ykkar og var alveg farin að
þekkja hvar þú geymdir kökurnar
þínar.
Amma Peta mín, þú varst einstök
kona og er ég mjög þakklát fyrir að
hafa haft þig hjá okkur svona lengi.
Þrátt fyrir háan aldur varstu mjög
skýr og fylgdist vel með allt til
endaloka. Síðustu mánuðina dvaldir
þú á Skýlinu þar sem þér leið vel og
varst ánægð með hvað starfsfólkið
þar hugsaði vel um þig. Elsku afi.
Ég og fjölskyldan mín sendum þér
innilegar samúðarkveðjur.
Anna Svandís.
Þegar komið er að kveðjustund
rifjast upp margar og góðar minn-
ingar um ömmu Petu. Frá því ég
man eftir mér var nánast hægt að
ganga að því vísu að amma væri að
stússast í eldhúsinu á Hólsveginum.
Matartímar voru í föstum skorðum
og amma sá til þess að allt væri
komið á borð á réttum tíma. Þegar
ég var lítil hringdi amma stundum
og bauð mér í mat, gjarnan ef á
borðum voru hafragrautur og súrt
slátur, enda vissi hún hvað mér
fannst það gott. Amma bakaði oft
pönnukökur og kleinur og stundum
fékk ég að hjálpa til. Einnig voru
þær ófáar sendiferðirnar sem ég
fór fyrir ömmu í búðina, gjarnan til
að kaupa eitthvað sem vantaði í
baksturinn.
Amma og afi áttu mörg sameig-
inleg áhugamál. Eins lengi og
heilsa leyfði fóru þau daglega sam-
an í göngutúr og frá sumri og fram
eftir hausti áttu kartöflurækt og
berjatínsla hug þeirra allan. Þegar
komið var fram í ágúst og Volvoinn
hvarf af stæðinu mátti reikna með
að amma og afi væru farin í berja-
mó en þau vissu um mörg góð
berjalönd. Þegar berjavertíðin stóð
sem hæst voru öllum sem inn á
heimilið komu boðin ber með rjóma
og sykri og afkomendum fyrir
sunnan sendu amma og afi ber ef
þau vissu af ferð í bæinn. Amma var
dugleg að sulta og eftir að ég fór að
búa sendi hún mér gjarnan nokkrar
krukkur á haustin.
Amma var mikil handavinnukona
og hafði sérstaklega gaman af að
prjóna. Alla tíð prjónaði hún á mig
góða ullarsokka og vettlinga og eft-
ir að börnin mín fæddust voru þau
ófá pörin af sokkum og vettlingum
sem hún gaf þeim.
Síðustu ár, þegar amma og afi
komu suður, hittumst við gjarnan
nokkur frændsystkin með fjöl-
skyldurnar og borðuðum með þeim.
Þá var oftast kjúklingur á borðum
en það var eitt af því besta sem
amma fékk. Hún eldaði hann nán-
ast aldrei sjálf en þótti mjög gaman
að vera boðið í slíka máltíð eða fara
á Kentucky þegar hún kom í bæinn.
Þessar stundir voru okkur öllum
mjög dýrmætar og börnunum mik-
ið tilhlökkunarefni að hitta lang-
ömmu og langafa.
Amma Peta hugsaði vel um sína
nánustu, fylgdist vel með því sem
fjölskyldan tók sér fyrir hendur og
var umhugað um velferð okkar
allra. Hún var hæglát og hlédræg
en vann öll verk af natni og sam-
viskusemi og þeir sem hana heim-
sóttu nutu gestrisni og góðrar sam-
veru.
Martha og fjölskylda.
Petrína Halldóra
Jónsdóttir
✝ Trausti MarinóFinnsson fædd-
ist á Djúpavogi 21.
janúar 1952. Hann
varð bráðkvaddur á
Kanaríeyjum 27.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Finnur Kristjánsson
frá Núpi á Beru-
fjarðarströnd, f. 6.
okt. 1912, d. 6. sept.
1983, og Þorbjörg
Ákadóttir frá
Brekku á Djúpa-
vogi, f. 13. nóv.
1922, d. 25. feb. 2000. Systkini
Trausta eru Bára Ólafsdóttir, f.
14. ágúst 1944, búsett á Akureyri,
Alda Finnsdóttir, f.
27. sept. 1947, bú-
sett í Hafnarfirði,
Kristján Finnsson, f.
9. sept. 1948, búsett-
ur í Reykjavík, og
Unnur Finnsdóttir,
f. 13. des. 1949, bú-
sett í Reykjavík.
Trausti ólst upp á
Djúpavogi og bjó
þar til æviloka.
Hann stundaði ýmis
störf bæði til sjós og
lands.
Trausti verður
jarðsunginn frá Djúpavogskirkju
í dag og hefst athöfnin klukkan
11.
Kæri Trausti bróðir.
Mig langar að minnast þín með
nokkrum kveðjuorðum. Þegar
Kristján bróðir okkar hringdi í
mig og sagði mér þau sorgartíð-
indi að þú værir látinn hvarflaði
hugur minn til allra okkar góðu
stunda. Sérstaklega eftir að ég
flutti til Akureyrar og þú fórst að
koma í heimsókn til mín. Þú hjálp-
aðir mér ef eitthvað þurfti að lag-
færa í íbúðinni minni, því allt lék í
höndunum á þér. Ef til tals kom að
þú kæmir norður var jafnan við-
kvæðið þitt: „Er nokkuð að gera?“
Og auðvitað var alltaf eitthvað
handa þér að gera. Þú varst búinn
að vera í góðu sambandi við mig í
vetur frá Kanarí og ævinlega
spurðir þú um börnin mín og þá
sérstaklega barnabarnið.
Að lokum Trausti bróðir.
Hafðu þökk fyrir allt.
Þín systir,
Bára.
Í dag er til moldar borinn á
Djúpavogi Trausti Finnsson.
Við kynntumst fyrir tæpum 25
árum, þegar ég eftir guðfræðinám
flutti austur og gerðist þar prest-
ur.
Hann var einfari eins og ég og
það var eflaust ein af ástæðum
þess að okkur leið vel í návist hvor
annars. En annað áttum við líka
sameiginlegt og það var að yrkja.
Og þegar við sumarið 1988 vorum
fengnir til að mála skólahúsið,
vegna aðvífandi 400 ára verslunar-
afmælis plássins, og snurfusa þar í
kring urðu tækifærin næg fyrir
kveðskap af ýmsu tagi.
Trausti átti sama afmælisdag og
Davíð Stefánsson en orti ekki
hefðbundið, ef til vill með hin
fleygu orð Steins Steinars í huga
um að andinn lifi en formið deyi,
en vísur hans fóru þó jafnan sig-
urför um nánasta umhverfið ef
ekki um allt landið og víðar, og eru
á hvers manns vörum enn í dag.
Og á því mun engin breyting verða
í framtíðinni. Hér er dæmi, þar
sem hann er að greina frá lífs-
hlaupi sínu:
Fæddur í Fögruhlíð,
ólst upp í Birkihlíð.
Bý nú í Bogahlíð,
gengið inn frá Stakkahlíð.
Og annað, frá sumrinu góða, þar
sem ég var með pensil í hönd að
mála, hátt uppi:
Siggi í stiganum stendur,
stjarfur af hræðslunni.
Ég held honum hefði verið nær
að fá sér vinnu í Bræðslunni.
Ég vil kalla þetta ljóðaform
hnytthendu. Í ráði er að safna
þessum gullkornum öllum og gefa
út á bók. Ef þú, lesandi minn, átt
eitthvað í fórum þínum, láttu mig
endilega vita.
Það ætti engum að dyljast að
höfundurinn var afar skemmtileg-
ur, raunar einstakur húmoristi,
þótt ekki fengju allir að kynnast
þeirri hlið vegna áðurnefnds og
þess að hann gat verið afar feim-
inn, einkum í margmenni, að ég
tali nú ekki um þar sem var fjöldi
ókunnugra andlita. Hann var bú-
inn að samþykkja að ég kæmi og
tæki allar vísur hans upp, en úr
því varð ekki, því miður, vegna
skyndilegs og ótímabærs fráfalls
hans.
En upp úr öllu gnæfir þó í minn-
ingunni hvað Trausti var góð sál
og hrein, ljúf og meinlaus. Ég
sakna hans og er innilega þakk-
látur og glaður yfir að hafa kynnst
þessum öðlingi, og stoltur af að
hafa fengið að kalla hann vin minn.
Og hlakka mikið til að sjá hann
aftur í eilífðinni.
Megi sá Guð, sem þekkir dán-
arheiminn af eigin raun og allt hið
fegursta í ríki ljóssins, megi hann
koma með blessun sína til ástvina
hans, sem þyngstu byrðina hafa og
dýpstu sárin.
Sigurður Ægisson.
Trausti Marinó
Finnsson