Morgunblaðið - 02.08.2008, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kjartan Krist-jánsson fæddist í
Reykjavík 16. mars
1971. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á Ísa-
firði 28. júlí síðastlið-
inn.
Foreldrar Kjart-
ans voru hjónin Sól-
veig Dalrós Kjart-
ansdóttir, f. 14. júní
1951, d. 15. júlí 2005
og Kristján Jón Jó-
hannesson, f. 30. maí
1951, d. 3. október
2006. Bróðir Kjart-
ans er Ívar, f. 24. apríl 1976, kona
hans Kristín Pétursdóttir, f. 13.
júní 1976 og dóttir þeirra Svandís
Rós, f. 16. september 2005.
Kjartan var ókvæntur. Dætur
hans eru Telma Sif, f. 27. mars
1993, móðir hennar er Lára Sverr-
isdóttir og Sólveig Dalrós, f. 10.
júlí 1994, móðir hennar er Heiðrún
Saldís Ómarsdóttir.
Kjartan ólst upp á
Flateyri. Hann lauk
námi frá grunnskól-
anum þar og stund-
aði nám í tónlistar-
skólanum. Hann var
virkur í íþróttum,
lék í hljómsveitum
og var flinkur teikn-
ari. Hann starfaði
lengst af við fisk-
vinnslu. Hann flutti
með foreldrum sín-
um og bróður haust-
ið 1996 til Reykja-
víkur, en síðan aftur á
bernskuslóðirnar fyrir nokkrum
árum. Hann stundaði fjarnám í
tölvuviðgerðum með góðum ár-
angri, þrátt fyrir örorku vegna al-
varlegra veikinda.
Útför Kjartans fer fram frá Flat-
eyrarkirkju laugardaginn 2. ágúst
og hefst athöfnin klukkan 11.
Við munum alltaf eftir honum
Kjartani okkar sem mesta töffar-
anum á Flateyri á yngri árum. Við
litum alltaf upp til hans. Þegar við
fluttum frá Flateyri þá slitnaði
samband okkar í tíma. Á þeim ár-
um lenti hann í ýmsu. Eftir mikið
erfiði náði hann að rísa upp og fór
að takast á við hversdagsleikann
með hug og hjarta. Hann var sko
ekki að sýna hve veikur hann var.
Meira að segja í mörgum af spít-
alaferðunum var hann í því að
reyna við hjúkkurnar. Hann var
hörkutól og algjört kyntröll sem
brosti ávallt í gegnum erfiðið.
Það var ánægjulegt að sjá hve
jákvæð og frábær áhrif það hafði á
hann að flytja aftur vestur á
heimaslóðir. Hann var byrjaður að
læra og farinn að huga að framtíð-
inni í bjartri mynd. Allt var bjart
framundan. Enginn átti von á því
að hann færi frá okkur svo snögg-
lega og svo ungur. Við áttum eftir
að eyða mörgum ánægjulegum,
fyndnum og sorglegum stundum
saman. Við munum sakna húmors-
ins sem hann hafði. Gat alltaf feng-
ið okkur til að brosa, alveg sama
hvernig stóð á. Hann var sjarmat-
röll sem fór létt með að fá okkur til
að gera allt fyrir sig. Við þökkum
fyrir allar þær yndislegu samveru-
stundir sem við áttum með honum.
Þær eru okkur gulls ígildi.
Nú er hann elsku hjartans
Kjartan uppáhaldsfrændi okkar
dáinn. Sú hugsun að fá aldrei að
sjá hann, knúsa og hlæja með hon-
um framar er ólýsanlega sorgleg.
Orð fá því ekki lýst hve mikið við
munum sakna hans. Þær minning-
ar sem við eigum um hann eru
okkur dýrmætar og munum við
ávallt varðveita þær í hjörtum okk-
ar. Það eitt er víst að enginn veit
hvað átt hefur fyrr en misst hefur.
Við biðjum Guð að varðveita
hann Kjartan uppáhaldsfrænda
okkar.
Þínar uppáhaldsfrænkur
Eyja og Anna Lísa.
Elskulegur systursonur minn og
einlægur vinur, Kjartan Kristjáns-
son, er látinn aðeins 37 ára að
aldri. Þrátt fyrir að hann hafi átt
við að stríða erfið og langvarandi
veikindi átti maður ekki von á því
að kallið kæmi svona fljótt.
Hann átti svo mikið eftir og
hafði mikið að gefa.
Kjartan ólst upp í húsinu Litla
býli á Ránargötu 2 á Flateyri í
faðmi ástkærra foreldra Sólveigar
Dalrósar og Kristjáns Jóns, eða
Sollu og Danna eins og þau voru
kölluð, og við hlið yngri bróður
síns Ívars. Andlát Sollu kom óvænt
15. júlí 2005 og Danni veiktist
skyndilega og mjög alvarlega í
desember sama ár og lést 3. októ-
ber 2006. Það er stórt skarðið sem
höggvið hefur verið í fjölskylduna
á stuttum tíma og sorgin er mikil,
ekki síst hjá þeim Ívari, Kristínu
konu hans og dóttur þeirra Svan-
dísi Rós sem nú búa í Litla býli.
Guð veri með þeim og gefi þeim
styrk til að takast á við þessa
miklu erfiðleika.
Kjartan eignaðist tvær dætur,
þær Telmu Sif og Sólveigu Dal-
rósu, og hann elskaði þær af öllu
hjarta og andlit hans ljómaði þegar
þær voru nefndar á nafn og hann
talaði oft um þær. Samverustundir
hans með dætrunum voru því mið-
ur allt of fáar, en hugur hans var
ætíð hjá þeim.
Kjartan var kátur og skemmti-
legur krakki. Honum fannst mjög
gaman að teikna og gat setið við þá
iðju tímunum saman. Myndirnar
voru flestar af Andrési Önd og fé-
lögum hans í Andabæ og skreyttu
þær alla veggi í herberginu hans.
Síðustu árin voru tölvur og allt
tölvutengt helsta áhugamál hans.
Var hann búinn að læra ótrúlega
mikið með því að fikta sig áfram,
og byrjaði nýlega að mennta sig á
því sviði.
Það var gaman að fylgjast með
uppvexti bræðranna og það var
jafnan glatt á hjalla á Ránargötu 2.
Á meðan þeir voru litlir passaði ég
þá oft. Þegar þeir stækkuðu og
voru orðnir myndarlegir menn var
sambandið á milli okkar alltaf
mjög gott og vináttan mikil, jafn-
vel þegar höf og fjöll skildu okkur
að.
Kjartan var mikil félagsvera og
fannst gaman að tala við fólk. Þá
var alltaf stutt í stríðnina og smit-
andi hláturinn. Hann var búinn að
bjóða mér upp í dans og mun ég
innheimta hann síðar.
Minningarnar um góðan dreng
hlaðast upp og söknuðurinn er sár.
Kjartan var hetja í lífsins ólgusjó.
Hann var traustur vinur og góður
frændi. Það var gott og gaman
að vera í návist hans.
Ég og systkini mín og fjölskyld-
ur minnumst Kjartans með virð-
ingu og þökkum samleiðina.
Við kveðjum hann með kærleika
og sorg. Blessuð sé minning hans.
Elín Oddný Kjartansdóttir.
Góður vinur minn er fallinn frá.
Það er erfitt að þurfa að kveðja vin
sinn svona snemma en ég er þakk-
látur að hafa fengið að sitja hjá þér
síðustu stundirnar og hlusta með
þér á The Eagles.
Allt frá því að þú byrjaðir að
pæla í stelpum varstu kvennagull.
Þú fékkst fljótlega viðurnefnið
„Kjarri Casanova“ og þegar ald-
urinn færðist yfir þá man ég varla
eftir þeirri stund sem þú varst
ekki á höttunum á eftir einhverri
skvísunni.
Ég mun sakna þín mikið á kom-
andi dögum og árum og ég mun
alltaf minnast þeirra stunda sem
við áttum saman. Símtölin sem oft
urðu klukkutími eða tveir og voru
mest hlátur og upprifjun á góðum
minningum. Þótt stundum hafi
tölvubilanir líka verið ræddar.
Tölvubilanir sem við náðum oftast
að laga í sameiningu. Þú þurftir nú
að hafa tölvuna í lagi svo þú gætir
spjallað við vinkonurnar á netinu.
Við vorum alltaf bestu vinir þó
að vegalengdin hafi verið með
lengra móti þegar ég bjó erlendis
og það gladdi mig mjög þegar þú
ákvaðst að flytja aftur heim til
Flateyrar. Prinsessuvoffinn Pollý
kom líka með og sá til þess að þú
færir út í göngutúr á erfiðum dög-
um og að þú værir ekki einn.
Ég veit að Ívar og Kristín eiga
eftir að koma henni fyrir á góðu
heimili.
Ef ég ætti að nefna þrjú áhuga-
mál sem þér voru hugleikin þá
voru það tölvur, hundar og stelpur,
þó að röðin hafi yfirleitt farið eftir
tíma sólarhringsins.
Ég tel mig heppinn að hafa
kynnst þér vinur og kynni mín af
þér eru mér dýrmæt.
Ég trúi því staðfastlega að á
sama tíma og ég syrgi góðan vin og
félaga, taki aðrir þér opnum örm-
um og með bros á vör.
Minningin um góðan vin lifir
lengi.
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldu, vina og ættingja.
Þinn vinur.
Valtýr Gíslason, Ísafirði.
Kjartan Kristjánsson
Það var alltaf gaman að vera
með Kjartani og gott að
spjalla við hann um allt milli
himins og jarðar. Hann var
frændi minn og félagi, þrátt
fyrir að 20 ár skildu okkur
að, og þegar hann var hjá
okkur vorum við oft saman í
leikjatölvunni. Hann var
skemmtilegur og hafði góðan
húmor. Ég mun sakna hans
mikið.
Bjarki Jóhannsson.
HINSTA KVEÐJA
✝ Hilmar Brynj-ólfur Guð-
mundsson, fæddist í
Reykjavík, 31. októ-
ber 1930. Hann lést
á líknardeild
Landakots 22. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ásta Jónsdóttir, f.
13. október 1903, d.
8. júní 1993 og Guð-
mundur Þ. Kon-
ráðsson, f. 26. sept-
ember 1909, d. 6.
apríl 1986. Systkini
Hilmars voru Emil, f. 1925, d.
1986; Jón Grétar, f. 1933, d. 1986;
Heiðrún, f. 1935 og Inga Dóra f.
1947.
Hilmar giftist 7. nóvember
1959 Gíslínu J. Jónsdóttur, f. 5.
september 1925. Foreldrar henn-
ar voru Jón Gíslason og Karen M.
Jónsdóttir. Dætur Hilmars og
Línu eru: Fjóla, f. 10. júní 1957,
og á hún tvo syni og eitt barna-
barn; Ásta, f. 20. júlí 1959, gift
Jóhanni Sigurjónssyni og eiga
þau fjögur börn. Fósturbörn
Hilmars eru: Jón K. Leósson, f.
23. nóvember 1946, og á hann
tvær dætur og eitt barnabarn;
Elías J. Leósson, f. 23. nóvember
1946, d. 12. október 1999, og átti
hann fimm börn og tvö barna-
börn; Regína Magn-
úsdóttir, f. 16. des-
ember 1949, gift
Bjarna Ó. Júlíussyni
og eiga þau þrjú
börn og þrjú barna-
börn; María Magn-
úsdóttir, f. 15. júní
1951 og á hún fjög-
ur börn og þrjú
barnabörn; Sigríður
Magnúsdóttir, f. 13.
október 1952, og á
hún eitt barn og
þrjú barnabörn;
Eva Ström, f. 18
september 1971, í sambúð með
Agli Þorgeirssyni og eiga þau
þrjú börn. Fyrir átti Hilmar dótt-
urina Hrafnhildi, f. 29. ágúst
1951, gift Gunnari Þorvarðarsyni
og eiga þau þrjú börn og þrjú
barnabörn.
Hilmar og Lína bjuggu nær all-
an sinn búskap að Gnoðarvogi 28
í Reykjavík. Hilmar starfaði
mestan sinn starfsferil hjá Varn-
arliðinu á Keflavíkurflugvelli.
Hilmar vann til fjölda verðlauna í
bridge, þar á meðal varð hann Ís-
lands- og bikarmeistari í sveita-
keppni og tvímenningi, og keppti
fyrir Íslands hönd.
Útför Hilmars fór fram frá
Langholtskirkju 31. júlí síðastlið-
inn.
Afi og ég áttum margar góðar
stundir saman, fórum oft í sumarbú-
staðinn hans, veiðiferðir, hestaferðir
og nokkrum sinnum saman til út-
landa. Það má segja að ég hafi lært
margt af honum kallinum. Hann
kenndi mér að keyra, elda og allt sem
ég þurfti að vita um hestamennsku,
enda var hann mikill hestamaður. En
best var bara að vera með honum og
spjalla við hann og það gátum við
gert tímunum saman. Maður hafði
aldrei roð við honum því að hann náði
alltaf að snúa samræðunum þannig
að það endaði með að maður hló að
sjálfum sér. Mikill húmoristi.
En þessir tímar voru bara yndis-
legir og bridsið, ekki má gleyma því
enda var hann einu sinni landsliðinu í
brids. Hann var alltaf að leggja kapal
heima og alltaf með London Docks-
vindil. Það er ekki annað hægt en að
dást að svona manni eins og Hilmari
afa mínum. Þegar við vorum spjalla
um lífið og tilveruna og þennan sjúk-
dóm sem hann glímdi við, krabba-
meinið, þá sagði hann: „Ekki hafa
áhyggjur af mér, Gaui minn, það á
margt fólk miklu verra heldur en ég.“
Þetta lýsir honum vel og sýnir hans
fallega hjartalag.
Við afi vissum báðir hvert stefndi
og óhræddur lagði hann af stað í
þetta ferðalag. Hann var alveg sáttur
við að líf sitt hér á jörðinni væri að
verða búið, samt var hann skemmti-
legur og notaði síðustu kraftana sína
til þess að hlæja og gera að gamni
sínu. Hann gat ekki talað í síðasta
skiptið sem ég var hjá honum en þá
benti hann á mig og gaf mér til kynna
að ég þyrfti að fara að raka mig með
því að koma við andlit sitt.
Hann var svo mikill snillingur. Á
sinn hátt gerði hann mér grein fyrir
að nú væri eðlilegt að hann fengi að
fara. Mikið hefði ég viljað hafa hann
afa lengur hjá okkur, hann var svo
sterkur bæði andlega og líkamlega
og síðustu dagar hans voru gott
dæmi um það. Ég elskaði afa minn
svo mikið og geri enn.
Minning hans mun lifa um alla tíð
Guð er góður Guð og ég veit að afi
er á betri stað.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir
Ég bið að þú sofir rótt
Þótt svíði sorg mitt hjarta
Þá sælt er að vita af því
Þú laus ert úr veikinda viðjum
Þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
Þá auðnu að hafa þig hér
Og það er svo margs að minnast
Svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guðjón Gestsson.
Hilmar, þú varst einn af þessum
mönnum sem gera heiminn betri.
Óeigingjarn, alltaf tilbúinn að
koma til hjálpar, varst vikilegur vinur
vina þinna.
Maður af gamla skólanum þar sem
orðin gilda eins og skrifaður samn-
ingur.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst þér, þú hafðir sterk áhrif á
mig og mikið hef ég lært af þér í
gegnum tíðina.
Þakka þér fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir drengina mína, þeir sakna
þín mikið en minning þín lifir í þeim.
Sofðu rótt, Hilmar minn. Við
sjáumst hressir síðar.
Gestur Kr. Gestsson.
Elsku afi minn, nú ertu farinn, far-
inn á betri og sársaukalausan stað.
Stað þar sem þú getur fylgst með
okkur öllum og haldið verndarvæng
yfir okkur öllum, orðinn að engli.
Þegar ég hugsa til þín get ég ekki
annað en brosað. Þú situr líklega uppi
í himnum með vindilinn góða að
leggja kapal eins og þú gerðir alltaf
inni í eldhúsi. Og svo þegar við þurf-
um á þér að halda kemurðu niður til
jarðar og beinir okkar í réttar áttir.
Við fórum upp í sumarbústað, til
Spánar, á hestbak og margt fleira. Þú
og amma voruð miðpunktur alls.
Þegar ég kom með Andreas í heim-
sókn til þín og ömmu um jólin varstu
svo glaður. Þú talaðir svo mikið um
hvað Andreas væri fallegt barn. Ég
var svo stolt og glöð. Í framtíðinni
þegar Andreas er orðinn nógu stór,
fær hann að vita hvað þú sagðir, afi
minn. Ég mun heldur ekki gleyma að
kenna honum öll spilin sem þú
kenndir okkur barnabörnunum þín-
um.
Elsku afi, nú fylgir þú mér hvert
sem ég fer og munt ávallt verða til
staðar í hjarta mínu.
Hvíl í friði.
Kveðja, þitt barnabarn,
Rakel.
Ég er svo þakklát að hafa fengið að
kynnast Hilmari sl. 2 ár. Hann var
allt sem afi gat verið. Og ég fékk
þarna að eiga smá afa sjálf í þennan
tíma.
Það sem vakti athygli mína við
Hilmar var áhugi hans á fólki, mér
fannst það svo gaman við hann. Við
hjónin höfum búið í Svíþjóð undan-
farið ár og var Guðjón maðurinn
minn í miklu og góðu sambandi við
afa sinn og alltaf hafði hann áhuga á
því sem að við vorum að gera, hvort
sem það var að kaupa bíl eða ég að
framkalla myndir. Hann var einstak-
ur.
Það er mikill missir fyrir fjölskyld-
una að hann sé farinn en jafnframt
var svo gott að hann þurfti ekki að
þjást meira.
Ég bið Jesú að vera með ykkur og
ég veit að Hilmar er á miklu betri
stað.
Og hann mun þerra hvert tár af augum þeirra.
Og dauðinn mun ekki framar til vera,
hvorki harmur né vein né kvöl er framar til.
Hið fyrra er farið.
(Opinberunarbókin 21:4)
Guðfinna Oddsdóttir.
Hilmar B
Guðmundsson
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800