Morgunblaðið - 02.08.2008, Blaðsíða 56

Ein stór fjölskylda Sólveig naut þess mjög að vinna með íslenska tökuliðinu.
Eftir Ásgeir H. Ingólfsson
asgeirhi@mbl.is
Lítil eyþjóð með um kvart-milljón íbúa, langt frámeginlandinu að berjastfyrir sjálfstæði sínu.
Þetta er ekki Ísland í upphafi 20.
aldar heldur Nýja-Kaledónía í upp-
hafi þeirrar 21. Þessi franska ný-
lenda er hinum megin á hnettinum
og þar svarar Sólveig Anspach í
símann í höfuðborginni Nouméa.
„Það eru fimm dagar eftir, þannig
að við erum mjög þreytt,“ segir
Sólveig mér og ræðir þar um tökul-
ið frönsku myndarinnar Louise
Michel, en titilpersóna mynd-
arinnar var franskur anarkisti og
femínisti, kennari og hjúkr-
unarkona. Hún hugleiddi að ráða
Napóleon þriðja af dögum, Victor
Hugo samdi ljóð um hana og loks
var hún send í útlegð til Nýju-
Kaledóníu þar sem hún eyddi átta
árum og barðist með frumbyggj-
unum, Kanökum, fyrir aukinni
sjálfsstjórn þeim til handa. Það er
Sylvie Testud sem leikur titilhlut-
verkið, en hún er líklega þekktust
fyrir að leika bestu vinkonu Edith
Piaf í La Vie en Rose og hefur ný-
lokið að leika skáldkonuna Fran-
coise Sagan.
Innblásturinn Didda
En nú er Sólveig á leiðinni til Ís-
lands (með viðkomu í Frakklandi)
til þess að vera viðstödd frumsýn-
ingu gamanmyndarinnar Skrapp
út, annarrar myndarinnar í röð þar
sem aðalleikkona Sólveigar er
skáldkonan Didda. „Hún var minn
innblástur,“ svarar hún mér þegar
ég spyr um tilurð myndarinnar.
„Ég vann með henni að Stormviðri
(Stormy Weather) og kunni því
mjög vel að vinna með henni. Svo
hafði ég verið að vinna að handriti
að mynd sem datt upp fyrir og var
með Jean-Luc Gaget [sem semur
handritið með Sólveigu] á kaffihúsi
í París og veltum fyrir okkur hvað
við ættum að gera núna. Og við
ákváðum að skrifa mynd þar sem
við skemmtum okkur, fyrir fólkið
sem virkilega skiptir okkur máli.
Sú fyrsta sem mér datt í hug var
Didda,“ segir Sólveig og bætir við:
„Svo hugsaði ég um Julien Cotte-
reau úr Hertu upp hugann, (Haut
les coeurs!) einni af fyrstu mynd-
unum mínum og Joy Doyle, írskri
leikkonu sem ég gerði stuttmynd
með, þannig að við skrifuðum sögu
sérstaklega fyrir þau.“
Skrapp út er ólíkt minni mynd í
sniðum en Louise Michel og hún
minnist tökudaganna með hlýju.
„Skrapp út var mynd sem við nut-
um öll svo mikið, frá því við byrj-
uðum að skrifa fram að síðustu
dögunum í klippinu. Það hefur mik-
ið að gera með Diddu og allt fólkið í
kringum hana, en Didda hefur
þennan mikla persónuleika og
þessa miklu orku.“ Þetta var líka
fyrsta leikna mynd Sólveigar sem
var öll á íslensku en Stormviðri var
á íslensku, ensku og frönsku – en
hún hefur þó gert fjölda heimild-
armynda áður á íslensku. „Þetta
var skrítið, allt var svo auðvelt, svo
náttúrulegt. Ég þekkti engan í
tökuliðinu nema eina manneskju
sem kom með mér frá Frakklandi,
en þau voru öll stórfín. Það gekk
allt smurt, orkan var til staðar, það
er erfitt að útskýra þetta. Þetta var
eins og fjölskylda þar sem þú velur
meðlimina. Ekki raunveruleg fjöl-
skylda en þú ákveður að þetta verði
fjölskyldan þín.“
Vestmannaeyjar til Parísar
En hin raunverulega fjölskylda
Sólveigar er ekki síður athygl-
isverð blanda. „Mamma mín er ís-
lensk, ég er fædd í Vestmanneyjum
og ólst upp þar. Pabbi minn, Jerry
Anspach, er bandarískur en fædd-
ur í Þýskalandi af rúmenskri móð-
ur af gyðingaættum. Þau fluttu til
Brooklyn, hann var í bandaríska
hernum, lærði svo að mála í Frakk-
landi þar sem hann hitti mömmu,
Hrefnu Sigurðardóttur, en hún var
að læra arkitektúr. „Þaðan fóru
þau til New York þar sem þau giftu
sig en þeim var ekki ætlað að búa í
Bandaríkjunum. „Pabbi var komm-
únisti og þetta voru McCarthy-árin
þannig að þau fluttu aftur til
Frakklands,“ en þar býr Sólveig
einmitt núna, í Montmartre-
hverfinu í París, þar sem Louise
Michel kenndi einmitt lengi. „En
Að velja sér fjölskyldu
Sólveig Anspach skrapp til Nýju-Kaledóníu en er á heimleið til að frumsýna Skrapp út
Í Nýju-Kaledóníu Sólveig Anspach hinum megin á hnettinum.
» „En Didda getur allt,
Didda og ég saman
getum allt. Hún er svo
margir persónuleikar
og á sér mörg andlit.
Hún getur litið út eins
og tólf ára stelpa og
sextíu ára gömul kona.“
Ljósmynd/Jean-René Jalenques
Þegar mikið stendur
til er Valgeir kallaður
til. Við erum ekkert að trufla
hann við smærri alþýðu-
skemmtanir … 54
»
reykjavíkreykjavík