Morgunblaðið - 02.08.2008, Blaðsíða 38

38 LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jón Bergssonfæddist 25. júní
1933 á Ketilsstöðum
á Völlum. Hann lést
á Heilbrigð-
isstofnun Austur-
lands á Egilsstöðum
miðvikudaginn 23.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Bergur Jóns-
son frá Egils-
stöðum, f. 6. apríl
1899, d. 18. janúar
1970, og Sigríður
Hallgrímsdóttir frá
Ketilsstöðum, f. 14. september
1907, d. 20. janúar 1967. Systkini
Jóns eru Þórdís, f. 7.júlí 1929,
maki Tómas Emilsson, f. 14. maí
1918, d. 6. desember 2002, og
Hallgrímur, f. 1. mars 1940, maki
Guðrún Ljósbrá Björnsdóttir, f.
14. mars 1943.
Jón kvæntist 29. júlí 1956 Elsu
Guðbjörgu Þorsteinsdóttur frá
Enni í Engihlíðarhreppi, f. 3. maí
1930, dóttur hjónanna Guð-
mundar Þorsteins Sigurðssonar,
f. 1. mars 1901, d. 7. janúar 1967,
og Halldóru Sigríðar Ingimund-
ardóttur, f. 19. maí 1896, d. 23.
nóvember 1967.
Jón og Elsa bjuggu alla sína bú-
skapartíð á Ketilsstöðum á Völl-
Amble, f. 29. júlí 1963. Börn henn-
ar eru Freyja, Steinar og Brynja.
3) Ragnheiður, f. 22. janúar 1963.
4) Steinunn, f. 18 febrúar 1968,
sambýlismaður Einar Valur Odds-
son, f. 12.júní 1968. Börn þeirra
eru Atli Hjörvar, f. 24. mars 1988,
og Jóanna Margrét, f. 31. mars
1992.
Jón ólst upp á Ketilsstöðum og
gekk í barnaskóla þar í sveit, þar
næst lá leiðin í Eiðaskóla og einn-
ig fór Jón á Hvanneyri. Jón og
Elsa bjuggu blönduðu búi á Ket-
ilsstöðum til 1986, en síðan ein-
göngu með hross í félagi við Berg
son sinn. Hrossaræktarbúið á
Ketilsstöðum skapaði sér fljótt
nafn sem ræktunarbú. Hrossin
þaðan eru löngu orðin þekkt bæði
hérlendis og erlendis og einkenni
þeirra eru vilji, kraftur og gang-
rými. Búið hefur ítrekað verið til-
nefnt til ræktunarverðlauna
Bændasamtaka Íslands og var Jón
útnefndur ræktunarmaður ársins
árið 1998. Einnig var hann á síð-
asta árið heiðraður fyrir framlag
sitt til hrossaræktar.
Ungur gerði Jón út vörubíl,
einnig starfaði hann sem héraðs-
lögreglumaður um langt skeið og
sem póstur í sinni sveit.
Jón var virkur í félagsmálum
og þá sér í lagi er sneri að hross-
um og hrossarækt, bæði heima í
héraði sem og á landsvísu.
Útför Jóns fer fram frá Egils-
staðakirkju í dag, 2. ágúst, kl. 13.
um, (nú Fljótsdals-
héraði) og eignuðust
fjögur börn, þau eru:
1) Halldóra Sigríður,
f. 11. apríl 1959,
maki Birgir Sigfús-
son, f. 14. desember
1950. Börn þeirra
eru Þorkell Máni, f.
29. september 1982,
sambýliskona Eir
Kvernstuen, f. 7. maí
1980, og Árni Sigfús,
f. 23. janúar 1985,
unnusta Elísabet
Ásta Bjarkadóttir, f.
21. ágúst 1987. Fyrir átti Birgir
börnin Hjalta, Agnesi Brá og Júl-
íus Arnar. 2) Bergur, f. 17. októ-
ber 1960, maki Jónína Rós Guð-
mundsdóttir, f. 6. júlí 1958
(skildu). Börn þeirra eru Guð-
björg Anna, f. 24. nóvember 1984,
sambýlismaður Torfi Þorstein
Sigurðsson, f. 26. september 1986,
og barn þeirra Karen Rós, f. 23.
september 2005. Guðmundur Þor-
steinn, f. 6. febrúar 1988, og
Berglind Rós, f. 6. febrúar 1995.
Fyrir átti Bergur soninn Jón
Matthías, f. 18. júní 1980, sam-
býliskona Jóhanna L. Reyn-
isdóttir, f. 7. ágúst 1978. Barn
þeirra er Katrín Þóra, f. 1. apríl
2006. Sambýliskona Bergs er Olil
Elsku afi minn. Mín elsta minn-
ing um þig er líklega þegar þú
komst í heimsókn til okkar á Sel-
foss á gula pick-upnum með hest á
pallinum, pípuna innan handar og
sixpensarann á höfðinu. Það var
alltaf svo þægilegt að vera í kring
um þig því þú varst að upplagi allt-
af svo kátur og hress. Það situr sér-
staklega í minningunni hvað þú
varst félagslyndur og mikill „uppi-
standari“. Þú heilsaðir mönnum
alltaf með pomp og prakt og það
virtist alltaf birta yfir mönnum að
hitta þig. Mér þykir leitt að stundir
okkar hafi ekki verið fleiri en ég
mun ávallt verða þakklátur fyrir
þau sumur sem ég var á Ketils-
stöðum.
Ég treysti á að þér líði vel þarna
hinum megin, hafir hest þinn og
hnakk og sért frjáls allra þinna
ferða.
Þinn afastrákur.
Atli Hjörvar.
Elsku afi.
Þegar mamma hringdi í mig til
þess að tilkynna mér að þú værir
farinn var það fyrsta sem ég hugs-
aði: „Mikið vona ég að hann hafi
fengið hlýlegar móttökur hinum
megin.“ Ég vonaði að þar væri eitt-
hvert kunnuglegt andlit sem brosti
blítt til þín segði: „Sæll elskan, vel-
kominn“ og kyssti þig á kinnina.
Því svona tókst þú alltaf á móti
fólki sem þér þótti vænt um. Það
skipti engu hvort þú hafðir hitt
mann daginn áður eða hvort liðið
hafði einhver tími. Þetta var alltaf
svo notalegt.
Ég held ég hafi vitað fátt jafn
gott þegar ég var lítil eins og að
leggjast eftir matinn upp í beddann
í stofunni, leggja höfuðið á
bringuna á þér og fá að heyra sög-
urnar sem þú sagðir svo skemmti-
lega. Ég man að þegar ég var
ófrísk að Karen Rós þá hugsaði ég
mikið um það hvað ég hlakkaði til
að hún fengi að njóta þess líka. Hún
fékk því miður aldrei að njóta þess
en ég er ofsalega ánægð með að
hún skyldi fá að kynnast þér, þó ég
hefði viljað að þið hefðuð fengið
meiri tíma saman. Á þeim 23 árum
sem ég hef lifað hefur þú tekið mik-
inn og virkan þátt í mínu lífi. Ég
var mikið hjá ykkur ömmu þegar
ég var lítil og stundir okkar saman
eru óteljandi. Ég man ekki eftir
þeim jólum eða áramótum sem ég
hef ekki átt einhverja kvöldstund
með þér. Við höfum brallað svo
margt saman og alltaf var það jafn
skemmtilegt. Við höfum farið á
hestbak, spilað, teflt, gefið hestun-
um, gert við girðingar, farið á rúnt-
inn, sungið og trallað svo eitthvað
sé nefnt. Mér þykir svo vænt um
þessar stundir. Oft þegar þú ætl-
aðir að kalla á mig kallaðirðu fyrst:
Dóra, Ragnheiður, Steinunn áður
en nafnið mitt kom. Þegar ég var
yngri fannst mér þetta merkja að
þér þætti svo vænt um mig að þér
fyndist ég vera dóttir þín en ekki
sonardóttir. Ég er stolt af því að
hafa fengið að taka þátt í tamn-
ingum á hrossunum þínum og það
var alltaf gaman að því hversu mik-
inn áhuga þú sýndir þegar ég var
að temja á Ketilsstöðum. Þú spurð-
ir mikið út í einstaka hross og það
mátti alltaf sjá að þú varst stoltur
af ræktuninni þinni og það er eitt af
því sem þú hefur kennt mér og ég
hef tileinkað mér, að vera stolt af
mínu og uppruna mínum. Allar
þessar minningar geymi ég í hug og
hjarta mínu og mun ylja mér við
þær þegar söknuðurinn verður
óbærilegur.
Lífið verður ekki eins án þín, afi
minn. Þú hefur í gegnum tíðina
kennt mér svo margt sem ég mun
alla ævi búa að. Það var yndislegt
að fá allan þann tíma sem ég fékk
með þér.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þ.S)
Hvíldu í friði, elsku afi. Þú varst
allra besti afi sem hægt var að
hugsa sér.
Þín
Guðbjörg Anna.
„Ef ég einhvern tímann dey …“.
Þessi setning sem þú lést falla, sem
frægt er orðið, í eldhúsinu heima á
Ketilsstöðum, lýsir því í raun best
hvaða augum ég leit þig. Ég leit á
báða afa mína, sem ég er svo hepp-
inn að vera skírður í höfuðið á, sem
hálfgerða jötna sem ekkert fengi
grandað. Á tímamótum sem þessum
finnst mér best að líta til baka og
horfa yfir farinn veg og rifja upp
skemmtilegar minningar. Þú varst
mikill stríðnispúki og alltaf stutt í
grínið hjá þér og svo varstu mikill
sögusnillingur.
Eftirminnilegasta sagan, sem við
barnabörnin munum ávallt muna
eftir, er sú að þú hefðir spilað
knattspyrnu með Aston Villa á
Englandi þegar þú varst ungur.
„Vá, afi minn spilaði fótbolta með
frægu liði á Englandi!“ Það fyllti
mig stolti og monti. Ég man alltaf
eftir því þegar ég hætti að trúa því
að þú hefðir spilað með Aston Villa.
Við Þorkell Máni fengum þig til að
koma í smá fótbolta á túninu við
Ketilsstaði. Þegar ég sá „tilþrifin“
þín með boltann þá missti ég trúna
á því að þú hefðir getað verið at-
vinnumaður í fótbolta, en aldrei
skal góð saga sannleikans gjalda og
því mun ég segja mínum börnum
söguna um langafa sem var at-
vinnumaður í fótbolta með Aston
Villa á Englandi. Einnig man ég
eftir því þegar ég var að reyna að
fá þig til að hætta að reykja og
keypti sígarettusprengjur. Síðan
vorum við Þorkell Máni undir eld-
húsborðinu á Ketilsstöðum og
teygðum okkur í sígarettupakkann
þinn og tróðum tveimur sprengjum
í eina rettuna og skiluðum honum
svo aftur á borðið. Næst þegar þú
teygðir þig í pakkann til að fá þér
eina þá leiðbeindum við þér um síg-
arettuvalið og hvernig hún ætti að
snúa; það þurfti því þú reyktir fil-
terslausan Camel. Svo biðum við
báðir með mikilli eftirvæntingu eft-
ir því að eitthvað myndi gerast. Svo
gerðist það, sígarettan sprakk í
tætlur og þú fraust, allir í eldhúsinu
sprungu úr hlátri og þú með, þegar
þú varst búinn að jafna þig á sjokk-
inu. Svona er ég heppinn, að eiga
helling af góðum og skemmtilegum
minningum til að ylja mér við þegar
ég tekst á við sorgina. Því þó svo að
ég eigi svona mikið af góðum og
skemmtilegum minningum þá er
það samt mjög sárt og erfitt að
kveðja. Ég er mjög þakklátur fyrir
þann tíma sem ég átti með þér um
daginn. Þá náði ég að þakka þér
fyrir allar minningarnar og segja
þér að ég elskaði þig.
Takk fyrir allt, elsku afi minn.
Jón M. Bergsson.
Elsku afi minn
Nú ertu farinn frá okkur, það var
gott fyrir þig að fá hvíld eftir erfið
veikindi og sennilega hefur vantað
einhvern til að segja sögur, rækta
fjörhross og kenna að bera veikindi
með reisn þarna hinum megin. Frá
því þú veiktist hefur mér fundist
stórkostlegt að fylgjast með því
hvernig þú notaðir hið mikla skap,
sem þú bjóst yfir, að halda í lífs-
gleðina og húmorinn fram á síðustu
stundu. Þær eru ófáar stundirnar
sem við höfum átt saman á sjúkra-
húsinu síðastliðin tvö ár og alltaf
varstu svo glaður, sagðir mér sögur
og spurðir jafnframt frétta.
Í þau tuttugu ár sem ég hef lifað
höfum við ýmislegt brallað saman:
riðið út, gert við tæki og girðingar,
heyjað, veitt og ótalmargt fleira,
það er erfitt að draga fram eitt um-
fram annað en þú hefur alltaf verið
hluti af daglega lífinu mínu.
Við sögur og frásagnir komast fá-
ir með tærnar þar sem þú hafðir
hælana. Það var alltaf jafn notalegt
að leggjast á bekkinn með þér eftir
matinn til að hlusta á gömul æv-
intýr, stöku hrota og píputott gerði
sögurnar bara áhugaverðari og
Jón Bergsson
Elsku Baddi, fyrir
nokkrum vikum
varstu röltandi um á
Nyhavn með Nitu þinni og virtist í
góðu formi að venju, þú hafðir
reyndar verið eitthvað slappur en
engan grunaði að þú værir að fara
að kveðja.
Það er ótrúlega erfitt að sætta sig
við það árið 2008 að ekki sé hægt að
ráða við sýkingu í lungum.
Þegar ég kynntist dóttur þinni
fyrir 21 ári varaði hún mig við því
þegar við vorum á leið á Hagamel-
inn í fyrsta skiptið að þú værir svo-
lítið strangur, hún rétt orðin 15 og
ég 17. Ég skil þig mjög vel í dag, þú
varst bara að passa stelpuna þína.
En mér fannst þú aldrei neitt sér-
staklega strangur, enda náðum við
mjög vel saman og áttum frábæra
tíma saman sem ég er þakklátur
fyrir.
Guðbjartur Pálsson
✝ GuðbjarturPálsson fæddist
í Reykjavík 24. sept-
ember 1935. Hann
lést á Gentofte Ho-
spital í Kaupmanna-
höfn 21. júlí síðast-
liðinn.
Útför Guðbjarts
fór fram frá Dóm-
kirkjunni í Reykja-
vík 30. júlí sl.
Ég man þegar ég
fékk að gista í fyrsta
skipti hjá Kristínu, þá
var það í góðu lagi,
svo lengi sem ég væri
í öllum fötunum og
væri farinn fyrir kl. 7
um morguninn, þetta
lét ég mig hafa og
stóð við það. Einnig er
mér ofarlega í huga
hvað við vorum svaka-
lega stressuð þegar
við vorum á leið út á
Hagamel að tilkynna
ykkur Nitu að við
værum búin að trúlofa okkur, ég 18
og Kristína 16 ára. En þú tókst
fréttunum fagnandi, knúsaðir okkur
og skálaðir svo fyrir okkur, þetta
lýsir þér ótrúlega vel.
Við Kristína fluttum svo fljótlega
í herbergið á Hagamelnum þar sem
við bjuggum næstu 3 árin. Þarna
kynntumst við enn betur og áttum
oft frábærar samræður yfir laug-
ardagskjúklingnum, sem oftar en
ekki drógust langt fram eftir nóttu.
Nita og Kristína farnar að sofa, en
við sátum og spjölluðum þar til farið
var að birta. Svona var þetta líka í
sumarbústaðnum í Brekkukoti, þær
inni, en við tveir sitjandi úti á ver-
önd með teppi utan um okkur og
drukkum viskí, horfðum á stjörn-
urnar og gátum talað alla nóttina;
þetta eru tímar sem ég á eftir að
sakna. Eftir að Nadía Lind fæddist
sáum við hvað þú varst frábær afi,
þú reyndist henni sérlega vel og ef
okkur vantaði pössun þá var alltaf
pláss á Hagamelnum. Tíminn sem
þið Aron Már áttuð er einnig ómet-
anlegur, þið gátuð spjallað mikið
saman voruð ótrúlega líkir á mörg-
um sviðum, enda fæddir á sama
degi. Þér fannst ekkert mál að
keyra frá Hagamel upp í Grafarholt
til að sækja hann, keyra hann svo í
karate í Brautarholtið, svo aftur
heim eftir æfingu. Þetta gerðir þú
þrisvar í viku í tvö ár. Ég veit að í
þessum bílferðum ykkar kenndir þú
honum margt um alla heima og
geima, enda varst þú mjög fróður
um alla hluti. Aron var farinn að
segja mér hluti sem ég vissi ekkert
um. Það var líka þannig þegar við
spiluðum Trivial, þá var slegist um
að vera með þér í liði, það var ávísun
á sigur. Þú varst eins og orðabók, og
ef þú hafðir ekki svarið þá stóðstu
upp, náðir í alfræðiorðabókina og
last þangað til þú vissir svarið, ann-
að kom ekki til greina.
Mér verður einnig hugsað til allra
gönguferðanna þinna sem þú elsk-
aðir að fara í, oftast út á Nes, Gróttu
eða Ægissíðu. Ef þú skilaðir þér
ekki eftir 6–8 tíma fórum við að
ókyrrast, en þú skilaðir þér þó alltaf
á endanum. Þegar við spurðum hvar
þú hefðir verið þá svaraðir þú því að
þú hefðir gengið út á Nes og svo
“aðeins“ upp í Grafarvog. Þér fannst
ekkert merkilegt að ganga 20–30
km enda varstu í ótrúlega góðu
formi. Þessar ferðir enduðu einnig
oft hjá Ísak besta vini þínum, þar
sem þið nutuð þess að rifja upp
gamla tíma. Elsku Baddi, ég sakna
þín óendanlega mikið, ég mun passa
upp á Nitu fyrir þig, Kristínu og
börnin.
Meira: mbl.is/minningar
Atli Már.
Elsku afi!
Það er alltaf erfitt að þurfa að
kveðja, en hræðilegt þegar það ert
þú. Þú varst enginn venjulegur afi,
þú varst afi minn. Þú hefur ávallt
verið stór partur af mínu lífi, sýnt
því áhuga og tekið þátt í uppeldi
mínu. Á gönguferðum okkar á Ís-
landi, í Noregi og Danmörku var
mikið spjallað og þú kenndir mér og
gafst mér góð ráð um lífið og til-
veruna. Það sem gerði þig að meira
en afa var að þú varst mér föð-
urímynd. Ég er mjög stoltur af því.
Ég get ekki lýst með orðum hvað þú
hafðir mikil áhrif á mig og minn
uppvöxt. Þrátt fyrir daglegt amstur
voruð þið „mormor“alltaf minn
klettur og hjá ykkur leið mér vel.
Afi, það er eitthvað sem segir mér
að þú sért kominn á annan stað og
hafir það gott. Ég veit að þú saknar
mormor og ég get lofað þér að það
er gagnkvæmt. En ég yrði rosalega
ánægður ef þér tækist að róa hana í
draumum hennar svo hún geti hugs-
að sér að halda áfram með okkur. Á
meðan þú nýtur þín, hvar sem þú
ert, geturðu passað mig eins og þú
hefur ávallt gert? Þá lofa ég þér að
passa mormor fyrir þig. Takk fyrir
allt sem þú hefur gefið mér, þú gafst
mér meira en þú getur nokkru sinni
ímyndað þér.
Ég elska þig.
Þinn
Davíð.
Elsku afi minn.
Ég sakna þín, ég get ekki hætt að
hugsa um þig, en ég mun sjá þig
uppi í himnaríki þegar ég er orðinn
gamall og lúinn. Hlakka til að sjá
þig.
Afi, ég lofa að passa mömmu,
henni mun líða vel hjá mér, hún
saknar þín mikið. Takk fyrir að
keyra mig alltaf í karate og golf, það
var ótrúlega gaman þegar þú
kenndir mér stærðfræði og ég náði
því miður ekki að segja þér það, en
ég fékk 10 í stærðfræði og ég er líka
kominn í afrekshóp í golfi.
Það var gaman að koma til Kaup-
manahafnar í maí og hitta þig. Það
var gaman þegar við fórum á Bakk-
en og í Tívolí. Það er búið að vera
skemmtilegt sumar hérna, það hefði
verið ennþá skemtilegra ef þú hefðir
verið hérna með mér. Ég setti golf-
bolta í kistuna hjá þér svo að þú
gleymir mér ekki. Ég lærði mikið af
þér í bílnum. Það var gaman líka á
söfnum hér á Íslandi. Síðan þegar
ég var úti í maí hjá ykkur þá fórum
við öll saman á fiskasafn, það var
mjög gaman. Ég hlakka til í ágúst