Morgunblaðið - 02.08.2008, Blaðsíða 36

36 LAUGARDAGUR 2. ÁGÚST 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Birna Brynjólfs-dóttir fæddist í
Reykjavík þann 4.
ágúst árið 1928. Hún
varð bráðkvödd á
heimili sínu 18. maí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Katrín Jónsdóttir,
húsfreyja í Reykja-
vík, og Brynjólfur
Magnússon frá
Hrolllaugsstöðum í
Hjaltastaðaþinghá í
Fljótsdal, Norður-
Múlasýslu. Hann var
bókbandsmeistari í Reykjavík,
stofnandi og forstjóri Nýja bók-
bandsins. Þau hjónin eignuðust níu
börn, og komust sjö þeirra til full-
í New York, f. 1951, kvæntur Mary
Wilshire 1989, húsmóður og mynd-
listarmanni, f. 1953. Börn þeirra
eru Amanda Grace, nemi, f. 1990,
og Brynja Katrín, nemi, f. 1993. b)
Katrín, skrifstofustjóri í New
York, f. 1953.
Birna ólst upp á Skólavörðuholt-
inu og lauk námi í Húsmæðraskól-
anum á Laugarvatni. Starfaði til
nokkurra ára á verkstæði föður
síns í Reykjavík. Hún fluttist bú-
ferlum til Bandaríkjanna ásamt
manni sínum og tveimur börnum
árið 1957. Auk húsmóðurstarfa
vann hún hjá Loftleiðum í New
York í nokkur ár. Árið 1973 skildu
þau hjónin og fluttu heim til Ís-
lands. Hún réð sig til starfa hjá
Sesselju Sigmundsdóttur á Sól-
heimum í Grímsnesi og vann þar
allar götur þar til hún lét af störf-
um sökum aldurs.
Útför Birnu fór fram í kyrrþey.
orðinsára, þau Hákon
Bragi, Hulda, Magn-
ús, Hrefna, Jóhanna,
Svava og Birna sem
var yngst systk-
inanna. Systkinin eru
nú öll látin.
Birna giftist í júní
árið 1951 Einari
Magnússyni, við-
skiptafræðingi, f.
1928, frá Reykjavík.
Foreldrar hans voru
Magnús Einarsson og
Anna Einarsson, f.
1901. Systkini Einars
eru Karen, Kristinn og Elín. Birna
og Einar slitu samvistir.
Birna og Einar eignuðust tvö
börn. Þau eru: a) Magnús, arkitekt
Kveðja til ömmu
Það er með trega í hjarta sem við
kveðjum Birnu ömmu. Skyndilegt
fráfall hennar kom okkur í opna
skjöldu, en við höfðum verið að und-
irbúa ferð til Íslands til að halda upp á
stórafmælið hennar en hún hefði orð-
ið áttræð þann 4. ágúst.
Amma var konan sem var alltaf til
staðar. Þó hún væri á Íslandi þá var
hún stór hluti af lífi okkar. Amma var
yndisleg, ljúf og frekar hlédræg. Hún
vildi hag barna sinna og okkar ömmu-
stelpnanna sem mestan og bestan. Í
okkar huga var hún hin sannkallaða
hvunndagshetja, hafði lítil veraldleg
efni en samt tókst henni að spara,
eignast íbúð og koma og heimsækja
okkur reglulega til Bandaríkjanna.
Amma var alltaf brosmild og lítil-
lát, hún gerði engar kröfur fyrir sig
sjálfa en ekkert var nógu gott fyrir
okkur ömmustelpur. Hún var mikil
listakona, málaði myndir og steina,
teiknaði, saumaði út, allt virtist leika í
höndunum á henni. Og nú hefur hún
kvatt svo skyndilega. Amma, þessi
fasti punktur í tilveru okkar, er ekki
lengur hér en við erum ríkar af minn-
ingum um yndislega konu.
Amanda Grace og
Brynja Katrín í New York.
Birna Brynjólfsdóttir
✝ Karl ÓmarClausen fæddist
á Landspítalanum
2. maí 1969 og lést
á Líknardeild
Landspítalans að-
faranótt 20. júlí
2008. Foreldrar
Kalla eru Jens Pét-
ur Clausen og
Marsibil Jóna Tóm-
asdóttir. Systkini
hans eru María
Anna Clausen, Ar-
inbjörn Viggó Clau-
sen og Bjarki Þór
Clausen. Maki er Bára Jóhann-
esdóttir og börn
þeirra eru Brynjarr
Pétur Clausen,
Guðfinna Magnea
Clausen og Kristján
Clausen.
Sem ungur mað-
ur vann Kalli í
Bernhöftsbakaríi
hjá tendgdafor-
eldrum sínum,
lærði rafeindavirkj-
un og starfaði sem
tæknimaður í Ný-
herja síðustu árin.
Jarðarförin fór
fram í kyrrþey.
Ein af mínum fyrstu minningum
úr æsku er af bæjarferð sem ég fór
með pabba mínum. Leið okkar lá
niður að tjörn þar sem við hugð-
umst gefa öndunum. Ég man í raun
ekkert eftir ferðinni sjálfri eða
hvort endurnar fengu yfirhöfuð
nokkuð ætilegt. Myndin sem situr
svona rækilega í minni mínu er af
Kalla frænda þar sem hann situr
við borð í hvítu herbergi í bakaríinu
sem hann vann í á þeim tíma. Það
þarf ekki mikið til að gleðja litlar
stelpur og líklegast er það spennan
yfir að fá andabrauð frá Kalla sem
hefur fest þessa annars agnarsmáu
minningu í sessi. Ég veit ekki af
hverju mér er hugsað til einmitt
þessa andartaks nú en það er gott
að grípa til þess. Á myndinni brosir
hann nefnilega þessu rólega brosi
sem hefur ávallt einkennt Kalla og í
því samhengi skjótast upp ótal góð-
ar minningar.
Ég kveð föðurbróður minn með
söknuði.
Anna Marsý.
Alltaf er maður jafn berskjald-
aður fyrir því þegar ungt fólk í
blóma lífsins fellur frá. Ég hitti
Kalla fyrir nokkrum vikum í sum-
arbústað bróður míns sem var
tengdafaðir hans. Þá var hann í
veikindafríi og var á spítala um
nætur til að nærast. Hann sló samt
ekki slöku við, þau hjónin höfðu
verið að taka til í geymslunni. Þau
höfðu líka ferðast dálítið eftir að
hann veiktist. Það hljóta að vera
a.m.k. 19 ár síðan ég sá Kalla fyrst,
þegar þau Bára urðu par. Þessi
hægláti drengur bauð af sér góðan
þokka. Og ég veit að tengdafor-
eldrum hans þótti afar vænt um
hann. Einnig veit ég að hann var
mjög vel liðinn á vinnustað sínum.
Það veit ég vegna þess að ég þekki
fólk sem vann með honum. Á svona
stundum finnst mér að stórfjöl-
skyldan hafi hist of sjaldan. Það er
aðallega við fermingar og þegar
stærri afmæli eru sem flestir hitt-
ast. Reyndar hefur Vinaminni, sum-
arbústaður bróður míns, oft verið
óvæntur samkomustaður á sumrin.
Þar koma vinir og ættingjar oft við
því hann er svo stutt frá Reykjavík.
Þá eru það stundum börn og barna-
börnin sem eru hvati að þannig
heimsókn því þangað finnst börnum
gaman að koma. Þannig hafa t.d.
elstu barnabörnin mín kynnst
barnabörnum Jóa bróður, eldri
börnum Kalla og Báru, því þau eru
á sama aldri. En einnig þau sem
yngri eru. Fyrir fáeinum dögum
frétti ég að Kalli væri kominn á
líknardeildina í Kópavogi og mág-
kona mín sagði að sér virtist honum
líða betur og liti betur út en áður.
Bára var þá alveg hjá honum. En
fljótt skipast veður í lofti og í gær
var ljóst að kveðjustundin nálgaðist
óðum. Bára og móðir hans voru hjá
honum síðustu andartökin. Elsku
Bára, Brynjar, Magnea og Kristján,
mikill er ykkar missir. Eins veit ég
að Kalla verður sárt saknað af for-
eldrum og tengdaforeldrum hans.
Guð gefi ykkur þrek til að takast á
við þá erfiðu tíma sem eru fram-
undan.
Valbjörg (Valla).
Þegar Kalli bróðir fæddist var
hann svo fallegt barn að lítil stúlka í
næsta húsi bankaði upp á einn dag-
inn og falaðist eftir að fá að kaupa
hann fyrir túkall. Þetta var í Fögru-
brekkunni í Kópavoginum og þar
var yndislegt að alast upp. Fullt af
góðu fólki með krakka á svipuðum
aldri, líf og fjör. Trönur og móar
sköpuðu bakgrunn fyrir ævintýri og
gáfu af sér ber og blóðberg til te-
gerðar. Krakkahópurinn náði vel
saman í hinum ýmsu leikjum sem
höfðu borist milli kynslóða. Kalla
fannst afskaplega gaman að lesa og
glíma við ýmiss konar þrautir. Við
eldri systkinin kenndum honum
mannganginn í skák, en það leið
ekki á löngu áður en hann var geng-
inn í skákklúbb í Digranesskóla og
farinn að tefla á mótum. Þá hættum
við að tefla við hann.
Hann fór ávallt sínar eigin leiðir
til þess að finna lausnir og var seig-
ur við það. Honum fannst til dæmis
fiskur vondur en lét sig hafa það að
borða hann með tómatsósu. Mikilli
tómatsósu. Þegar erfitt reyndist að
klára af disknum gerði hann sam-
komulag við köttinn oftar en einu
sinni. Þá var fiskur með tómatsósu
á helmingnum en hinum megin við
diskinn sat kötturinn. Pabbi hvatti
hann einu sinni sem oftar til þess að
vera duglegur að borða, þá yrði
hann stór eins og Bjössi bróðir.
Kalli svaraði því til að hann vildi
bara vera lítill og geta leikið sér.
Annað dæmi um útsjónarsemi hans
var að þegar hann vantaði aura til
þess að sinna sínum hugðarefnum,
þá leysti hann það með því að selja
aukablöðin frá stóra bróður sem bar
út blöð. Við vitum að hann var á
réttri hillu í starfi sínu hjá Nýherja
þar sem hann hafði heilan heim af
tæknilausnum til þess að glíma við.
Kalli var ekki mikið fyrir að trana
sér fram. Hann fór það sem hann
ætlaði sér með hægðinni og sínum
eigin hætti og miklum húmor. Við
munum ekki eftir því að hann hafi
nokkurn tíma vantað eitt né neitt,
svo nægjusamur var hann. Svo
sagði hann líka alltaf allt gott sama
á hverju gekk og meinti það.
Kalli fór í Iðnskólann og lærði til
rafeindavirkja. Þar náðu þau saman
hann og Bára. Þau hófu búskap í
kjallaranum í Fögrubrekkunni og
fjölskyldan stækkaði fljótt. Alls
urðu börnin þrjú og við njótum þess
nú að sjá þessa frábæru krakka
endurspegla bæði útlit og persónu-
leika foreldra sinna.
Kalli hafði gaman af veiðum eins
og fleiri í fjölskyldunni sem á árum
áður fór ófáar ferðir til silungsveiða.
Hann var líka sá sem oft stóð fyrir
því seinni árin að stórfjölskyldan
hittist á súpudögum. Þá stóð hann
yfirleitt vaktina í eldhúsinu enda
listakokkur.
Við söknum Kalla mikið en erum
þakklát fyrir allt það sem við áttum
saman.
María, Arinbjörn, Bjarki.
Kalli er fallinn frá, það er svo
skrýtið til þess að hugsa að hann sé
farinn frá okkur. Við mamma vor-
um að ræða það að það væri eins og
hann hefði alltaf verið hjá okkur,
svo vel féll hann inn í fjölskylduna
okkar. Okkur langar að þakka fyrir
kynni okkar af honum sem voru
alltof stutt.
Ég var ekki gamall þegar Bára
kynnti kærastann sinn í Granaskjól-
inu og ég gleymi því ekki hversu
gaman mér fannst þegar ég fékk að
fara með þeim Báru og Kalla út að
borða á Hard Rock. Eins þegar ég
var orðinn aðeins eldri og fékk að
fara með Kalla og vinum hans í fót-
bolta, alltaf fékk litli guttinn að
fylgja með. Spilakvöldin á Nesveg-
inum voru alltaf stórskemmtileg og
manni fannst Kalli njóta sín best í
spilum eða að leysa hinar ýmsu
þrautir. Ansi oft sat fjölskyldan
sveitt við að reyna að leysa gesta-
þrautir og á meðan sat Kalli glott-
andi út í horni, svo eftir árangurs-
lausar tilraunir þá tók Kalli sig til
og leysti þrautirnar á örstuttum
tíma.
Kalli var alltaf til staðar fyrir
okkur, hvort sem það var að taka til
hendinni í Vinó, bíla- eða tölvuvið-
gerðir. Hann kom sjaldnast upp í
Vinó til þess að liggja í leti, það
þurfti að laga skúrinn, mála húsið,
gera við girðinguna eða slá garðinn.
Þær eru ófár tölvurnar sem hann
setti saman og lét mig fá og fór ég í
gegnum alla mína skólagöngu með
tölvur frá Kalla.
Kalli naut þess að elda og baka
og var hann mjög góður kokkur.
Það var alltaf gaman að koma í af-
mæli á Nesveginn því það var
öruggt að þar væri eitthvað gott á
boðstólum, hvort sem það væru
hefðbundnar kökur eða eitthvað
framandi eins og austurlenskur
matur.
Seinna þegar veikindin voru farin
að setja strik í reikninginn þá var
Kalli ennþá mjög duglegur, hvort
sem það var að halda áfram að
vinna eða sinna börnunum sínum og
aldrei heyrðist Kalli kvarta.
Bára, Brynjarr, Magnea og
Kristján ykkar missir er mikill og
hugur okkar er hjá ykkur á erfiðum
tímum.
Guðrún og Jóhannes,
Albert og Jóhanna.
Það er sárt fyrir mig að þurfa að
kveðja Karl Ómar Clausen, er ég
hef þekkt frá því á Iðnskólaárum
okkar. Karl var rólegur einstakling-
ur og yfirvegaður en engan veginn
skaplaus þótt hann væri agaður.
Hann var mjög skipulagður og virt-
ist eiga auðvelt með að sjá góða
lausn á hinum ýmsu verkefnum.
Karl og Bára keyptu sína fyrstu
íbúð á Hverfisgötu og gerðu upp,
átti hún eftir að verða samkomu-
staður okkar vinanna sem sátum
þar marga nóttina við spil. Sátum
við öll í hnapp umhverfis borðstofu-
borð frá kreppuárunum, var Kalli
duglegastur okkar að raka að sér
slögum eða stigum eftir því hvort
var um að ræða.
Síðast átti Karl heimili á Nesveg-
inum, gerði hann einnig upp þá
íbúð.
Við Karl áttum margt sameig-
inlegt, við höfðum báðir áhuga á
gömlum húsum, húsgögnum og
munum, ljósmyndun sameinaði okk-
ur líka og fórum við oft í bíltúr eitt-
hvað út í buskann til að eyða film-
um og þá var eldun á mat okkur
mikil gleði og ekki síst að neyta
hans. Eitt ferðalag fórum við Kalli í
sem sameinaði öll þessi áhugamál
okkar og stendur hvað mest upp úr
í minningunni. Var þessi ferð farin
skömmu áður en þau fluttu á Hverf-
isgötuna og tilgangurinn að sækja
húsgögn sem afi og amma Báru
höfðu gefið þeim úr búi sínu sem
var á Suðureyri við Súgandafjörð.
Kalli leigði hestakerru til að flytja
gripina í bæinn og bíllinn sem við
fórum á var harðfullorðinn Volvo.
Með í för var svo hún Katla sem var
hundur heimilisins. Eins og áður
sagði var bíllinn okkar farinn að
reskjast og átti hann það til að
hitna nokkuð mikið, þurftum við að
fara varlega að honum og leyfa hon-
um að hvílast og kólna. Hléin not-
uðum við auðvitað til að leita að ein-
hverju spennandi myndefni, því
myndavélarnar voru með. Við tjöld-
uðum á Steingrímsfjarðarheiði sem
var öll hvít þegar við vöknuðum og
þá tók ég eina af mínum bestu ljós-
myndum. Það var súld og milt veð-
ur á Suðureyri þegar við komum
þangað. Fljótlega eftir að við kom-
um á Suðureyri fórum við að koma
fyrir þeim húsgögnum sem flytja
átti í bæinn. Kerran var ekki stór
og því þurfti að raða haganlega í
hana. Einn var sá gripur sem fór
suður sem ég veit að flestir hefðu
talið ónýtan, það var kommóða sem
var öll úr lagi gengin en er stof-
ustáss í dag eftir meðhöndlun
Karls. Þegar við höfðum komið öllu
fyrir í kerrunni elduðum við frá-
bæran kvöldverð og þar með höfð-
um við komið inn á öll okkar sam-
eiginlegu áhugamál.
Það var áfall fyrir mig að frétta
það síðastliðinn október að Karl
væri með krabba, enn meira áfall
var að fylgjast með því hvað krabb-
inn herjaði fljótt á hann og svo
fréttin um það að hann væri allur,
níu mánuðum seinna.Mér hefur allt-
af fundist Karl og Bára frábærir
foreldrar og það sýnir sig kannski
best nú þegar maður umgengst
þessa þrjá frábæru einstaklinga
sem þurfa að horfa á eftir föður sín-
um. Það er sárt að vita til þess að
þau koma ekki til með að njóta
hvatningar og hjálpar frá honum í
framtíðinni.
Ég votta öllum og þá sér í lagi
Báru, Brynjari, Magneu og Krist-
jáni samúð mína og það veit sá sem
allt veit að ég á eftir að sakna
Karls.
Meira: mbl.is/minningar
Stefán Ólafsson.
Karl Ómar Clausen
Elsku Kalli. Þökkum fyrir all-
ar skemmtilegu sam-
verustundirnar. Þín er sárt
saknað.
Elsku Bára, Brynjar Pét-
ur, Guðfinna Magnea og
Kristján, við vottum ykkur
innilega samúð.
Hugur okkar er hjá ykkur.
Fjölskyldan Álfatúni 7.
HINSTA KVEÐJA
Ekki átti ég von á
þessu, að það skyldi
vera þú elsku frændi
sem yrðir kvaddur
næst. Það er hreint
ótrúlegt hvað þú hefur
haft áhrif á marga og á líf mitt hefur
þú heldur betur markað þín spor.
Það er þér að þakka að ég kláraði
nám við Handelsakademien í Vejle
þar sem þú bjóst á sama tíma og ég.
Þú lést manni alltaf líða þannig að
það væri eins og maður væri nálægt
✝ Haraldur Guð-jón Guðmunds-
son fæddist 28. júní
1958. Hann lést 20.
júlí síðastliðinn.
Útför Haraldar
fór fram frá Bú-
staðakirkju 28. júlí
sl.
sinni eigin fjöskyldu
þó svo að ég byggi
langt í burtu frá öllum.
Það er þér að þakka að
ég kann ýmislegt, t.d.
að halda veislu, nánar
til tekið almennilega
grillveislu. Þvílík gest-
risni sem var á heimili
ykkar Siggu í Ring-
köbing. Maður hafði
aldrei kynnst öðru
eins, það er eitthvað
sem gleymist aldrei.
Ég vil þakka fyrir þær
frábæru stundir sem
við höfum átt saman og votta ég allri
þinni fjölskyldu dýpstu samúð. Þín
verður sárt saknað, þær eru ófáar
stundirnar þar sem þín verður
minnst.
Hvíl í friði vinur.
Sveinn frændi.
Haraldur Guðjón
Guðmundsson