Skinfaxi - 01.03.1925, Síða 23

SKINFAXl
23
Fyrstu sumrin, sem U. M. F. í. átti skóginn, dvaldi
Guðmundur Davíðsson þar um stund, grisjaði og lag-
i'ærði. Sér enn merki handaverka hans. Siðan hefir
fátt verið gert þar til þrifnaðar, þar til s. 1. sumar, að
sá, sem þetta ritar, vann þar um tíma. En geysilegt
verkefni er fyrir hendi, til þess að skógurinn geti litið
út svo sem vera ber. Kjarrið er víða þétt um of og þarf
grisjunar. Hitt er þó miklu meira áherandi, hversu
mjög skógurinn úir og grúir af kaiviði og fauskum;
dregur það mjög úr fegurð iians, og gerir ræktarleysi
hans áberandi og tilfinnanlegt. — purfa U. M. F. að
reka illa skömm al' höndum sér og hreinsa skóginn,
því að þeim er ekki samhoðinn annar gróður en lif-
andi og vaxandi.
Loks er ótalið það, sem mestu varðar um þrif skóg-
arins og örlög, en það er lega hans. Má segja að hann
sé hvorttveggja i senn: afbragðsvei og hrapallega í
sveit settur, þar sem hann liggur ágætlega við sam-
göngum. þjóðbrautin frá Reykjavík upp Grímsnes, i
Riskupstungur, liggur fast við skógargirðinguna. Er
því höfuðstaðarbúum og Hafnfirðingum greiður veg-
ur á Ijifreiðum i skóginn. Munu þeir eiga þangað hæg-
usta leið og skemsta i „bjarkasal“. Eyrbekkingar,
Stokkseyringar og fólk úr lágsveitum Árnessýslu á
ekki „í annað hús að venda“ en þrastaskóg, er það fer
skógarferðir; enda er blettur sá fegurstur í neðri hluta
sýslunnar, og þótt viðar sé leitað. Af þessum sökum
er ærið gestkvæmt í skóginum. Leið varla nokkur dag-
ur svo síðastliðið suinar, að þar væri ekki eittlivað
manna, og oft margir bifreiðafarmar. Liggur það i aug-
Um uppi, að gestanauð þessi er harla óholl skóginum.
Mikið sparkast niður af gróðri, þar sem er daglegur
Umgangur margmennis. Verra er þó hilt, að umgengni
mikils þorra skógargesta er allmjög ábótavant. pess
er áður getið, hvernig reynitrén hafa verið leikin. Menn
skilja eftir umbúðir af nesti sínu: flöskur, dósir og