Skinfaxi - 01.03.1925, Qupperneq 25

SKINFAXI
25
sæi metnað sinn i þvi, að hlaupa undir bagga, svo sem
þarf, og bjarga með því sóma félagsskapar vors og
skógarins. Er full ástæða til að ætla, að félagar vorir
bregðist vel og drengilega við trausti sambandsþings,
eftir þeirri örstuttu reynslu, sem fengin er, síðan hin
nýja sambandsstjórn vor tók við völdum og bóf um-
bætur í meðferð skógarins. Hafa tvö félög þegar styrkt
skóginn myndarlega, U. M. F. Eyrarbaklca með lið-
ugum 60 kr. og U. M. F. Miðnesinga með 100 krón-
um. Siðarnefnda félagið er fáment (um 40 menn),
og hefir það sett glæsilegt met í drengskap við skóg-
inn. Er slcylt að balda slíku á lofti. Er það örlæti þess-
ara félaga vorra að þakka, að skógurinn var varinn
og unnið þar s. 1. sumar. Nú verða aðrir að koma lil
skjalanna í ár, svo að varsla faili eldci niður og áætl-
aðar aðgerðir verði að engu, því að fjárveitingin úr
sambandssjóði brekkur skamt.
V.
Vér ungmennafélagar böfum verið sæmdir virðu-
legustu nafnbótinui, sem veitt hefir verið með þjóð
vorri. „Vormenn lslands“ er beiðursnafn vort. Heiðr-
inum fylgir vandi, en því aftur ómetanleg ánægja, að
vera vandanum vaxinn. Seint leggjum vér fram of
miklar fórnir ósérplægni og áreynslu fyrir þá sælu,
að gróa sjálfir, og láta umhverfi vort gi’óa. En ekkert
annað en slíkur gróður megnar að sanna það, að við
berum vormannabeitið með iieiðri. — Nafnbót, sem
veitt er án verðleika, er til báðungar þeim, sem bera
l'ana. Hvað skal segja um oss, félagar
S ó ð i r, m e ð a n e i n i skógreit u r i n n, s e m
v é r e i g u m t i 1 a ð g r æ ð a ö ] 1 í sameiningu,
m o r a r a f k a 1 v i ð i o g cl a u ð u m fausku m ?
Aðalsteinn Sigmundsson.