Skinfaxi - 01.03.1925, Qupperneq 45

SKINFAXI
45
indarit, og svo segja fróöir menn, að ef háskólageng-
inn maður hefði samið ritið, mundi lionum hafa reynst
það létt verk að liljóta doktorsnafnbót fyrir það.
Sigurður hefir horið saman og rannsakað íslensk
fornrit all ítarlega og fundið, að viðast gildir i flestum
fornritum, skipulagsbundið lögmál, sem ræður mestu
um orðaröð, hljóðfall og þarafleiðandi hstagildi rit-
anna. Höfundur tekur kafla úr mörgum ritum, liæði
fornum og nýjum, liðar þá sundur og sýnir með ljós-
um rökum á hverju lögmáli þetta (þ. e. hrynjandin)
byggist.
Sannar hann, að þeh* sem nu rita snjallast mál, hafa
numið mikið af fornritunum.
„Höfundar þeir, er mætur hafa á íslendingasögum,
rita flestir mjög að hætti þeirra, og þó einkum ef þeir
hafa lesið þær í æsku, sönnun þess er að finna í dæm-
um þeim er sýnd hafa verið hér að framan.“
Ritsnillingar nútíðar nota lirynjandi líkt og hagyrð-
ingar rímlistina. Margir kveða rimgallalaust án þess
að þeklcja bragfræði.
En höfundurinn telur líklegt, þótt hann fullyrði það
ekki, að fornmenn hafi kunnað lögmál það, sem mál-
farsreglur þeirra hlýða, og þeir rita eftir, minnist liann
á margt sem styður skoðun hans.
Hrynjandi islenskrar tungu á að kenna öldnum og
óbornum, reglur þessar. Yonar höf., að upp af þeim
vaxi sjálfstæð grein islenskra fræða, sem allir rithöf-
Undar þurfi að nema engu siður en setningafræði og
bragfræði. Má því ætla, að fræðigrein þessi verði rit-
höfundum næsta þörf.
Tilgangur höfundar með bók þessari er all merkileg-
Ur. þykir því lilýða að gera hér grein fyrir honum, með
höfundarins eigin orðum:
„Bók þessi, er kemur nú fyrir almenningssjónir, hef-
ir þrenns konar tilgang.