Skinfaxi - 01.03.1936, Qupperneq 27

SKINFAXI
27
að læra ákveðna, fallega stafagerð. Það kostar mikla
umhugsun, nákvæmni og æfingu i fyrstu. En þegar
vér höfum æft höndina nægilega lengi undir stjórn
hugans, verður hún að lokum svo einfær um stafa-
gerðina, að vér þurfum sjaldan að ljá henni nokkra
hugsun framar.
Þannig er þvi varið með allar aðrar íþróttir og
líkamstamningar. Leiðsögn og kennsla í þessum fræð-
um er mjög vandasamt og ábyrgðarmikið starf. Til
mikils er að vinna og mikið er i liúfi, ef illa tekst
til. Kennarinn verður að hafa víðtæka þekkingu, og
alltaf að vita, hvert hann stefnir með æfingavali sínu
og öllum sínum gjörðum, og ætíð hafa ákveðið upp-
alandi markmið fyrir augum.
Margir telja það, að starf fimleika- og íþróttakenn-
arans sé eingöngu líkamlegs eðlis, og hans hlutverk
sé aðallega í því fólgið, að gera menn að aflrauna-
mönnum eða fimleikatrúðum.
Þetta er ekki rétt skoðað. Það er miklu víðtækara,
enda er það alls eigi tilgagurinn, þó að einstöku menn
villist inn á þær hrautir. Starfið er að mjög miklu
leyti sálræns og sálfræðilegs eðlis.
Tel eg mjög vafasamt, að nokkrar þær fræðigrein-
ar, sem í skólum eru kenndar, séu þess megnugar,
að liafa jafn víðtæk og holl áhif á allt lundarfar
og skapfestu manna og iðkun leikja, fimleika og
íþrótta, undir góðri sljórn.
V.
En hvað kemur allt þetta „kapitali" og kreppu við?
munuð þið spyrja.
Það kemur einmitt lienni við, og ö'Jlum öðrum
kreppum, sem fju'ir koma á lífsleið einstaklinganna,
sem oft eru margar og erfiðar.
Vér einstaklingarnir eru sjálfir hið raunverulega
„kapital“, sem allt veltur á, að ekki falli í verði,