Skinfaxi - 01.03.1936, Blaðsíða 25

SKINFAXI
25
Voru } að einkum ungmennafélögin, sem voru boð-
berar í þessum efnum, og nokkur iþróttafélög í
Reykjavík, sem hófu starf sitt um líkt leyti, eða færð-
ust þá í aukana.
III.
Nú er vert að líta yfir farinn veg og athuga liverja
inenningarlega þýðingu þessi íþróttavakning hefir
haft og hvar vér erum á vegi staddir.
Sjálfur ætla eg mér ekki að kveða upp neinn á-
kveðinn dóm i þessu efni, en tel þó, að vér megum
mjög vel við una, eftir atvikum.
Dómurinn lilýtur annars fyrst og fremst að byggj-
ast á því, hver álirif æfingarnar hafa haft á þátt-
takendurna. Verðum vér því að spyrja:
Eru þeir þróttmeiri, þolnari, fimari og viðbragðs-
fljótari fyrir iþrótt sína?
Eru þeir stundvísari?
Eru þeir reglusamari?
Eru þeir kappsfyllri og meiri áhugamenn i starfi
sínu?
Eru þeir háttprúðari og betur skapi farnir og þvi
umgengnisbetri en aðrir menn?
Þó að dómar vorir verði ekki hagstæðir i öllum
tilfellum og á meðal íþróttamannanna kunni að finn-
ast óreglumenn, sem eru óábyggilegir og óstundvís-
ir, eða yfirgangssöm ruddamenni, þá má ekki dæma
íþróttahreyfinguna of hart vegna þess, að hún er
ennþá á byrjunarskeiði.
En venjist íþróttamennirnir á framantalda mann-
lega ókosti, og séu þeir ekki tamdir til liins gagn-
stæða, svo að öll starfsemin miði að því að gera
iþróttamennina að áhugasömum mannkostamönnum,
sem svo ynnu verk sín léttara og væru eftirsóttir
fram yfir aðra menn, þá væri slík íþróttastarfsemi
vafasöm gæði. Það leiðir því af sjálfu sér, að öllum